Η γκόμενα ή γκόμενος που συμπεριφέρεται με καυλερό τρόπο, έχει ένα καυλερό στυλ, ύφος, εμφάνιση, περισσότερο σκυλί του πολέμου παρά θεόμουνο, και βγάζει κάτι το τρε κρεβατάμπλ.
Στο θέμα της ηλικίας δεν έχω ξεπεράσει κάποια ταμπού. Θέλω δηλαδή η γυναίκα μου να είναι τουλάχιστον δέκα- δεκαπέντε χρόνια μιικρότερή μου. Και μεγαλύτερη διαφορά δεν θα με πείραζε, κι ας έλεγαν όλοι «ο παππούς με το μανούλι». Πάντως το Μαρινάκι ήταν όντως μανούλι- σκέτο μοντἐλο. Ενώ η Ρωρώ δεν ήταν τόσο ωραία, αλλά ήταν καυλοπρεπής. Από μακριά φαινόταν η γυναίκα, έστελνε σινιάλα. Αυτό δε σημαίνει ότι όσες ντύνονται κάπως, είναι πουτάνες και οι άλλες είναι οι καλές. Για να εξηγούμεθα: Και η Μέγαιρα, παρ' όλο που φορούσε συντηρητικά ταγεράκια ήταν στην ψυχή πουτάνα. Και η γυναίκα του Οξαποδώ ντυνόταν σεμνά, αλλά στην καρδιά είχε φίδια. Οπότε εδώ δεν κρίνουμε το ντύσιμο, αλλά το μέσα. (Μάκης Τσίτας, Μάρτυς μου ο Θεός, Αθήνα: εκδ. Κίχλη, 2014, σ. 91-92).
