Ο προσιδιάζων στη μουσική χιπ χοπ.
- Κατά βάση έχουμε να κάνουμε μ’ ένα «χιπχοπάδικο» CD, με χαρακτηριστικά γκρουπ και δημιουργούς, από τη Νότια Αφρική, τη Γκαμπόν, τη Σομαλία, την Τανζανία, την Κένυα, την Γκάνα, την Ουγκάντα και τη Σενεγάλη. Αντιπροσωπεύεται δηλαδή σχεδόν όλη η υποσαχάρια Αφρική (ανατολική, δυτική, νότια, κεντρική), και μάλιστα με μουσικούς-τραγουδιστές που χαίρουν, όπως διαβάζω στο ένθετο, μεγάλης απήχησης. (Εδώ).
- Ας πούμε, στο εμβληματικό εναρκτήριο Beef Rapp συναντάμε πράγματα τόσο πυκνά και διαφορετικά όσο το οικείο χιπχοπάδικο Wild Style, το οικείο τερατένιο Godzilla vs King Ghidorah, το 60s καρτούν Klondike Kat, το 40s horror Bowery at Midnight, το 70s sci-fi Logan’s Run και το 80s καρτούν Spider-Man (μετά μέσα στον δίσκο συναντούμε και anime σαν το Fist of the North Star, κλασικές ταινίες του μαύρου σινεμά σαν το A Raisin in the Sun ή το Watermelon Man και φυσικά μπόλικους Fantastic Four). Χάος, βία, αριστούργημα. (Εδώ).
- το Hennessy είναι φουλ χιπχοπάδικο. Άστο, είναι διαόλι το Hennessy. Και είχα πιει και είχα γίνει κουρούμπελο. Και μου εξηγούσε ο φίλος μου την άλλη μέρα ότι “έλεγες τα δικά σου εκεί πέρα, είχες γίνει λιώμα”, κλπ. Και γενικά δεν ήταν ωραίο το παρουσιαστικό, να δείχνω έτσι. Πολύ άσχημη φάση. (Εδώ).
- Υποσχομαστε να καταργησουμε τα τραγουδια που έχουν χιπχοπάδικο κουπλέ και λαικομπουζοκοπόπ ρεφραίν! .. (ΦΒ).
- Κάθε Κυριακή στο Tepee στη Λεμεσό παίζει ελληνική ροκ. Θα ήθελα να μην ξεκινήσω να μπινελικώνω ως προς το πόσο παρεξηγημένη είναι η φράση ‘Ελληνική Ροκ’ στην Κύπρο, λόγω του ότι άλλο θα ήθελα να είναι το θέμα του κειμένου, μα δεν μπορώ να αντισταθώ. Δεν νοείται να δηλώνεις πως παίζεις ελληνική ροκ και να βάζεις το τάδε τραγούδι των ημισκουμπρίων! Φοβερό το σκουμπρί το ημί, δεν έχω κακό λόγο, μα … έλεος! Θα μου πεις, πάρτο αλλιώς. Απλά αντικατάστησε τη λέξη ζεϊμπέκικο από το ‘Το ροκ το ελληνικό είναι ζεϊμπέκικο’ και κάντο, ‘Το ροκ το ελληνικό είναι χιπχοπάδικο’. Και αλλιώς να το πάρεις, πάλι γελοίο ακούγεται. Έτερον εκάτερον, αφού ‘εβρασεν’ ο τί-τζιέι, άρχισε να παίζει πιο κλασικές μορφές της ελληνικής ροκ. Ας πούμε έπαιξε Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Συγκεκριμένα το ‘Τρελή κι αμετανόητη, ξεδιάντροπη κι ανόητη, κακούργα, εγωίστρια και ψευδοφεμινίστρια…..! ΠΑΨΕ! (Κράξε)’ Μας αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι εμάς τους ελληνοκύπριους, γιατί τραγουδώντας το τονίζουμε το συνθετικό ‘ψευδο’ που μας δένει με την πονεμένη, πρόσφατη μας ιστορία. Εξού και η πώρωση. (Εδώ).
