Προσφώνηση με συγκεκαλυμμένη (και καλά) απέχθεια προς κάποιον που έρχεται.

Για την ακρίβεια, πρόκειται για την κατάληξη της γνωστής φράσης :
καλώς τ' αρχίδια μας τα δυο...

Προσοχή στον τονισμό. Είναι δυο (δυό), όχι δύο.

Κάθεσαι σ' ένα τραπέζι στην καφετερία και διαβάζεις ήσυχα-ήσυχα την εφημερίδα σου, οπότε σκάει μύτη ο σπαζοκλαμπάνιας της παρέας, που ξέρεις ότι θα σου τα κάνει ντουλάπες.

-Γεια σου ρε μεγάλε, μια που σε βρήκα, να σε ρωτήσω κάτι;

-Δυο....

Got a better definition? Add it!

Published