Δύο μπαχαλοπάνκς αράζουν στην πλατεία (μία είναι η πλατεία). Σε κάποια φάση και μετά από σιωπή και πολλά περιπτερόμπυρα ο ένας προτείνει
- Ρε... πάμε να σπάσουμε;
- Ναι ρε, αλλά πού;
- (μετά από σκέψη κλασμάτων δευτερολέπτου, γνωστή και ως ξάφνιασμα) Ρε ξεκόλλα με τις θεωρίες...
Ημιαυτονομημένη η κατάληξη από το παραπάνω ανέκδοτο, ως φράση, λέγεται προς κάποιον ο οποίος σε πολιτικές και κινηματικές καταστάσεις «παρασύρεται» από την ένταση της στιγμής καθώς τον πνίγει το δίκιο και εμφορείται από ιερή αγανάκτηση κλπ και προκρίνει «άμεση δράση» (όχι απαραίτητα βίαιη) αναντίστοιχη προς τις συνθήκες... Συνήθως για να τη βγει από αριστερά προς τους θεωρητικολόγους...
Λέγεται όμως και γενικά για απονεοημένα συλλογικά εγχειρήματα κάθε είδους
(α)
- Παιδιά, αυτό το καπέλωμα από τους κνίτες δεν πρέπει να μείνει αναπάντητο... Προτείνω να βγούμε αμέσως και να τους πατήσουμε όλες τις αφίσες και αύριο πρωί μικροφωνική και φυλλάδια...
- Ναι, ναι, ξεκόλλα με τις θεωρίες... Σπύρο, πρώτον είναι 3 το πρωί και δεύτερον, η όλη φάση η δική μας έχει βαλτώσει... άλλα πρέπει να συζητήσουμε...
(β)
- Πω πω, κοίτα ρε τα μουνάκια στη μπάρα... τι το συζητάμ , πάμε να τους μιλήσουμε ρε κότες!
- Ναι ναι, ξεκόλλα με τις θεωρίες... Ρώτα με κι εμένα που τους μίλησα χθες, πρόκειται περί παγόμουνων φίλε... Στο είπα: δύσκολα θα γαμήσουμε εδώ πέρα που ήρθαμε (εμείς τα φτωχαδάκια)...
