Όπως έχει αναφερθεί στον ορισμό για το μετα-αυτό, μεγάλο μέρος της σημερινής τέχνης χαρακτηρίζεται από το ρεύμα το οποίο διαδέχεται.
Μετά τη δύση του υπερπαραγωγικού κινήματος του ροκ και του πανκ, λοιπόν, βγήκε το είδος μουσικής που λέγεται ποστ-ροκ, το ποστ-πανκ που ονομάστηκε γκράντζ και μετά το ποστ-γκραντζ του οποίου η ύπαρξη αμφισβητείται από τους παλαιοντολόγους.
Όλο αυτό το συνονθύλευμα ονομάζεται ποστίλες (κατά τα χαρκορίλες-κορίλες, καφρίλες, βοθρίλες, καντίλες), κυρίως γιατί δίνει την ευκαιρία για ειρωνεία, όπως φαίνεται και στο παράδειγμα.
- Και τι ακούς εσύ, για νά'χουμε καλό ρώτημα;
- Ποστίλες.
- Ού ρε ποσταρά, άκου καμιά καφρίλα να γίνεις άνθρωπος.
- Ε, όχι και ποσταράς...
- Ποστάκι τότε;
- Της θειάς σου το μπουγαδοκόφινο ρε κάφρε που έμαθες και από μουσική...
