Όταν κάποιος αποδεικνύεται ικανότερος σε κάποιον τομέα, τότε για να πικάρει και να τσατίσει αυτόν που μειονεκτεί απέναντί του χρησιμοποιεί τη λέξη αυτή. Όταν, μάλιστα, η υπεροχή είναι καταφανής και αδιαμφισβήτητη τότε μπορεί να ειπωθεί δις, περίπου σαν ρεφραίν. Η έκφραση του ομιλούντος είναι θριαμβευτική, ίσως και χαιρέκακη, ενώ μπορεί να υπάρξει και γυάλισμα ματιού (σε ακραίες, βεβαίως, περιπτώσεις ανταγωνιστικότητας). Η λέξη αυτή χρησιμοποιείται κυρίως από τα παιδάκια, όμως τα τελευταία χρόνια η χρήση της έχει επεκταθεί και στις μεγαλύτερες ηλικίες καθώς είναι ιδιαίτερα γουστόζικη η αντίδραση του ηττημένου ή αυτού που μειονεκτεί στο άκουσμα της: ξίνισμα της μούρης, επίδειξη αδιαφορίας, απαξίωση, υποτιθέμενη ανωτερότητα κλπ.
(Αντωνάκης και Κωστάκης παίζουν μπάσκετ στο γήπεδο του σχολείου, όταν ο Αντωνάκης κερδίζει μετά από μια ώρα αγώνα με το απίστευτο σκορ 6-0)
- Τιιιιιιι έγινε Κωστάκη; Πιεσούλες; Πιεσούλες; Παρθένα σε πήρα ρεεεε!
- Ε τώρα τι να σου πω ρε βλαμμένο! Σου 'πα ότι σου αφήνω τη Μαιρούλα, ε; Καλά, τραγούδα!
