Μαζί με το περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και το περί ορέξεως γλαρόπιτα (;;;;νομίζω), μας δείχνουν ότι κάτι που αρέσει στον προηγούμενο μας αφήνει αδιάφορους ή με τη σιχαμάρα.
Γενικά, επειδή βαριέμαι να εξηγώ, είναι σα να μας λέει ο άλλος «άμα σ' αρέσουν τα σκατά φίλε, φα' τα» - «άμα τραβάει η όρεξή σου κολοκυθόπιτα (στη συγκεκριμένη φράση θεωρείται δεδομένο ότι κολοκυθόπιτα είναι μισητή απ' όλους που παρακολουθούν τη συζήτηση) εμένα μου φτάνει και μου περισσεύει».
Αυτά...
- Καλά ρε μαλάκα η Αφροξυλάνθη σ' αρέσει; Άκου όνομα... Σαν ταμένο...
- Ε, δεν είναι για όλους οι Λιλιάνες...
- Περί ορέξεως τζιτζίκια γιαχνί...- Εγώ υποστηρίζω τον Αστερίξ. Είναι η απόλυτη κόμικ μορφή. - Τι να πω... περί ορέξεως τζιτζίκια γιαχνί... Οβελίξ ρεεεε!