Η έκφραση «λίθον, ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας» βρίσκεται στον Ψαλμό 117 του Δαυίδ και αντλείται από την οικοδομική τέχνη της εποχής. Σημαίνει έναν λίθο που τον δοκιμάζουν οι οικοδόμοι και επειδή τον βρίσκουν αδόκιμο για την κατασκευή του δικού τους οικοδομήματος τον απορρίπτουν. Όμως ο ίδιος λίθος γίνεται ακρογωνιαίος, δηλαδή αυτός που στηρίζει τα πάντα, σε ένα άλλο οικοδόμημα.
Η έκφραση χρησιμοποιήθηκε πολύ στην διαμάχη Ιουδαϊσμού και Χριστιανισμού, στην απόρριψη του δεύτερου απ' τον πρώτο και την εγκόλπωσή του από τον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Σήμερα, όταν χρησιμοποιούμε την έκφραση, εννοούμε ότι κάτι που απορρίψαμε ως ασήμαντο στο παρελθόν αποδείχτηκε πάρα πολύ θεμελιώδες στο μέλλον, π.χ. μια δουλειά, μια επαγγελματική ευκαιρία, μια σχέση κ.ο.κ. Επίσης, ότι κάποιος περιθωριακός αναδεικνύεται τελικά σε σημαντικότατο παράγοντα για μια κοινωνία. Ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης είχε γράψει ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με αυτόν τον τίτλο, εννοώντας τον εαυτό του.
Το αυτοαναφορικό γνωμικό «λήμμα, ο απεδοκίμασεν ο Μπαμπινιώτης, τούτο εγενήθη εις κεφαλήν της σλανγκ» σημαίνει μια περιθωριακή λεξούλα, που οι κυριλέ λεξικογράφοι, όπως ο οξαποδώ Μπαμπινιώτης απαξίωσαν να συμπεριλάβουν στα πολυτελή λεξικά τους, με αποτέλεσμα να μείνει άστεγη, και να βρει λίγη περίθαλψη, στοργή και θαλπωρή μόνο στον διαδικτυακό τόπο του slang.gr. Κι όχι μόνο να βρει άσυλο απ' τους διώκτες της, αλλά και να διαπρέψει, και να καταδείξει την γονιμότητά της, αναδεικνυόμενη σε λημματομάνα και «κεφαλήν της σλανγκ».
Το γνωμικό θέλει να δείξει ότι το slang.gr είναι πάνω απ' όλα μια φιλανθρωπική οργάνωση, κάτι σαν το «Χαμόγελο του Παιδιού» ή τον Ξενώνα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών για τα θύματα του trafficking. Σκοπός του είναι να αποτελέσει ένα άσυλο για όλες τις άστεγες λεξούλες, τις περιθωριακές, τις ανένταχτες, τις λεξούλες- πρόσφυγες, που κάποιοι καλοβλαμμένοι μικροαστοί κύριοι θεώρησαν πρέπον να εξοβελίσουν από τον επίσημα καταγεγραμμένο λόγο τους, κλείνοντας τα μάτια στην αδιαμφισβήτητη ύπαρξή τους. Σ' αυτές τις λεξούλες είναι που το slang.gr δίνει και πάλι δικαίωμα στην ύπαρξη, δημιουργώντας έναν χώρο, όπου να μπορούν όχι μόνο να προστατευθούν από τους διώκτες τους, αλλά και να εκδιπλώσουν τις δεξιότητές τους και να δείξουν την γονιμότητά τους, παράγοντας άλλες συγγενείς τους λέξεις!
Το γνωμικό αυτό έχει βέβαια δώσει λαβή και στις λεγόμενες «σλανγκικές έριδες». Δηλαδή, πολλοί ισχυρίζονται ότι μόνο αυτές οι λέξεις, που έχουν φάει έξωση από τα κυρίαρχα Λεξικά είναι σλανγκ. Και ότι, αντιστρόφως, αν μια λέξη υπάρχει στα Λεξικά του κυρίαρχου λόγου, δεν έχει δικαίωμα να χαίρει της εκτιμήσεως των σλανγκιστών, αλλά πρέπει να της δειχτεί η κάρτα ceci n'est pas slangue. Ωστόσο, η mainstream άποψη στους κόλπους της σλανγκ (αν το mainstream slang δεν αποτελεί μια contradictio in termis) είναι ότι το κατά πόσον ένα λήμμα είναι σλανγκ ή όχι δεν εξαρτάται μονότροπα απ' το κατά πόσο δεν έχει καταχωρισθεί στα μεγάλα κυρίαρχα Λεξικά, αλλά είναι εντέλει θέμα του σλανγκικού αισθητηρίου, που όλοι οι Σλάνγκοι κατά κάποιο τρόπο διαθέτουμε, χωρίς να μπορούμε πάντα να το προσδιορίσουμε λογικά. Τελικά, για να παραφράσω τον ορισμό του ανθρώπου απ' τον Δημόκριτο, «σλανγκ εστί ο πάντες ίδμεν», «η σλανγκ είναι αυτό που όλοι ξέρουμε τι είναι».
Χαρακτηριστική περίπτωση το λήμμα lol, λολ, που δεν υπάρχει στον Μπαμπινιώτη ή σε άλλα Λεξικά του κυρίαρχου λόγου, κι όμως όχι μόνο έχει βρει άσυλο στο slang.gr, αλλά και έχει γεννήσει δεκάδες λήμματα, καθιστάμενο σλανγκομάνα και «κεφαλή της σλανγκ».
