βλ κ το οικείον τηλεκαρτείο.
γεια σου ρε ντίνο στρουκτουραλιστή.
ψάρεψα στο jungle report κ το «χρησαβγίτης», κατά το χρυσό αβγό. λογικό να παίζει γενικότερα.
κ πολύ σκληρά κ όλας.
απλά γάμησε.
σε τέτοια άτομα απευθύνονται κ οι διάφορες «σπαρταριστές κωμωδίες».
το «ανάδελτας» ως συνώνυμο παίζει γενικότερα; το θυμάμαι να το λέμε στους πολ.μηχ.
από το ανάδελτα, ανάποδο τρίγωνο.
αυτό, μχσ, είναι infrared label.
ο άγνωστος στρατιώτης (θεότητα) στο τουίτερ:
«Θέλω να κάτσω να σκεφτώ ένα αριστουργηματικό σχόλιο για τις γραφικές κλισέ ατάκες των φαντάρων που απολύονται αλλά ειλικρινά δεν προλαβαίνω».
δεν θυμάμαι αν το έχω αναφέρει αλλού, αλλά αντίστοιχα θεϊκό είναι κ το
-μην τον κράζεις ρε μλκ, ορφανό είναι...
-πού το ξέρεις εσύ ρε μλκ; (ή αντίστοιχη εύλογη αντίδραση)
-θα τον άφηνε ο πατέρας του να βγει έξώ έτσι ρε μλκ;
δεν έχει στάτους λήμματος, βέβαια.
για το 2ο παράδειγμα, νομίζω ότι η σύνταξη «το ξύναι» δεν κολλάει κ πολύ, μάλλον το «ξύσε-ξύσε» αντικαθιστά «το πολύ ξύσιμο», ίζολ ουσιαστικό.
πα να πιω χυμό ανανά.
το απαρέμφατο αν θυμάμαι καλά στα νέα είναι αυτό που χρησιμοποιούμε για το σχηματισμό παρακείμενου-προπερσυντέλικου, δλδ εν προκειμένω «ξύσει».
το «κλασσικότερο» ριφ είναι απ' το smoke on the water το
«τεν-τεν-τεεεεν, τεν-τεν-τέ-εεεεν
τεν-τεν-τεεεεν, τεν-τεν-τεεεεν»
ή το παρανόιντ, το
«τέ-εεεν, τέ-εεεν, τέ-εεεν
τέρε-ρέρε-τέρε-ρέρε
τέ-εεεν, τέ-εεεν, τέ-εεεν
τέρε-ρέρε-τέρε-ρέρε»
η βασική μελωδία του κομματιού, συνήθως στην εισαγωγή, το μοτίβο σα να λέμε.
μάλλον την έπεσε στον κολλητό του.
@agath : εγώ είμαι ηλεκτρολόγος-τσιτανολόγος.
για το «μέχρι», πάλι αν τα θυμάμαι καλά, νομίζω το κριτήριο για να χρειάζεται άδεια είναι το να μπει κονίαμα στα τούβλα, πέτρες κτλ, ή/και οπλισμός στο σκυρόδεμα.
για ξερολιθιά κ για να ρίξεις μια πέτσα τσιμέντο στην αυλή σου δεν θες άδεια, αλλά αν καταφέρεις κ σηκώσεις οικοδομή χωρίς αυτά, είσαι μερακλής.
γιατί, υπάρχει εναλλακτική διατύπωση;