έχει παίξει η αντίστοιχη μαλακιούλα στο σκάυπ με φίλο που γράφει γκρήκλις μαζί με τα ευκόλως συνεπαγόμενα who is χου κτλ, αλλά δε νομίζω.
επειδή το άκουσα πρώτη φορά από λιωμένο μπαφάκια, μάλλον από τέτοια φάση θα ξεκίνησε κ αν είναι όντως έτσι, λογικά θα είναι «ονοματοποιεία», που λένε κ τα γαλλάκια.
1ον, μηδένα προ του μονταρίσματος σλαγκαρχίδιζε
2ον υπάρχει κ το η ώρα του staff του σιδηρόπουλου;)
δεν έχω ιδέα, αλλά παίζει πολύ στην πάτρα στάνταρ. κ χουίτης αυτός που είναι χου, κ γενικότερα αυτός που κάνει μαλακιούλες.
το θάψιμο στη βαθμολογία, κλασσικά απαράδεκτο.
σ'τόοοοος
στο κομμάτι «την προσπάθειά του, την ταπεινή του συνεισφορά» με πιάνεις κ αυτό εννοούσα.
ούτε κ γω συμφωνώ με το «εν ονόματι του χιούμορ, να ρίχνουμε το επίπεδο» (για να το ανεβάσω, σου περισσεύει κ ένα κόμμα εκεί:) ), αλλά δεν μου αρέσει η βαθμολογία ως εργαλείο, προτιμώ τα σχόλια.
στη δοτική πληθυντικού θέλω να σε δω:Ρ
η διαφορά σημειώνεται με δ ελληνικό κ η απειροστή διαφορά με d. για να πω το μαθηματικό μου, ο σύχρονος ορισμός το αντιμετωπίζει διαφορετικά, αλλά δεν έχει να λέει.
προσωπικό αγαπημένο κ το σάλτσα κ γαμήσου. δεν είναι χαριτωμένο;
ε, γράφ'το όλο μαζί να το καταλάβουμε:Ρ
*θα ήθελα να είχες κτρ.
θα ήθελα να έχεις σεβαστεί το γεγονός ότι δεν θέλω να γίνω επιθετικός.
επειδή δεν θέλω να γίνω επιθετικός θα σχολιάσω μόνο ότι άλλο η μορφή κ άλλο το περιεχόμενο
ρε συ, βράστα, το ζήτημα είναι η αναλογία, κ κυρίως το γεγονός ότι δίνεται η εντύπωση ότι κάποιοι χρήστες κάθονται συστηματικά κ σκέφτονται πράγματα προκειμένου να τα ανεβάσουν στο σάιτ κ ότι ό,τι ατάκα πέφτει θεωρείται άξια να γίνει λήμμα κ να οριστεί.
σκέψου τον τύπο ο οποίος απλά ψάχνει στο νετ τη σημασία μιας λέξης, τη βρίσκει εδώ κ αρχίζει να σκαλίζει το σάιτ, αλλά μετά πέφτει σε έναν κόσμο από λεξιπλασίες, ο οποίος δεν έχει νόημα παρά μόνο γι αυτούς που τον δημιούργησαν. μάλλον θα απογοητευτεί από το σάιτ κ θα το παρατήσει.
δεν διαφωνώ ότι πολλές από τις ατάκες με τον φραπέ τις χρησιμοποιούν όντως οι κωλομπαρόβιοι (είναι άλλωστε κ κάτι το μη επαληθεύσιμο από μέρους μου), αλλά μην μου πεις ότι δεν έχουν κατασκευαστεί κ κάμποσες. σκέψου μόνο πόσες λέξιπλασίες έχουν ανέβει στο δου-που με την ερώτηση από κάτω «τι μπορεί να σημαίνει».
κ επαναλαμβάνω ότι τα αυτοαναφορικά, στον βαθμό που δεν γίνονται άθλημα, είναι άκακα επειδή μένουν στον μικρόκοσμο του σάιτ, αλλά το να νομίζουμε ότι είμαστε εργαστήριο κατασκευής γλώσσας είναι μέγα σφάλμα.
παραπέμπω στην αντίδραση του τσόμσκυ σε αυτό το βίδεο στη συζήτηση που ξεκινάει γύρω στο 2.40. το οποίο βίδεο ο κάννινγκ δεν είχε εκτιμήσει ιδιαιτέρως κ κρίμα:Ρ
σόρυ αν κούρασα.
κ τη δουλτσιμουνέα μαζί
ναι, όταν του βάζει ο καφετζής νερό σε καθαρό ποτήρι.
να λείπει τόσο καιρό αυτό το λήμμα;; απαράδεκτο για πράκτορες!
το δουάν ζουάν μετράει κ ψένομαι να το αφήσω ως έχει
Ο Μάκης ξέρει ποιος έφτιαξε το κενό μεταξύ συρμού κ αποβάθρας
Ο Μάκης είναι ευπρόσδεκτος σε μια παρέα όσο κ μια κλανιά σε στολή αστροναύτη
απλά νομίζω πως ξεχνάμε ότι μέσα στο χαβαλέ του το πράμα είναι πρωτίστως λεξικό, κ η δουλειά όσων γράφουν σε ένα λεξικό είναι η καταγραφή κ όχι η δημιουργία.
κ τα αυτοαναφορικά φαίνονται από τα τρία χλμ, να παν στο διάολο, αλλά το να νομίζουμε συστηματικά ότι κατασκευάζουμε αργκώ στο σάιτ είναι πλήρως αδόκιμο. κ το κατασκευασμένο πράμα φωνάζει, ιδίως στον ορισμό, από πολύ μακρυά.
απ'την άλλη, μέσα στα πλαίσια του χαβαλέ, το να καταθέσει κ κάποιος την πίπα του δεν είναι ούτε κακό, ούτε λάθος, μια χαρά είναι, κ κυρίως όταν παρουσιάζεται ρητά ως νεολογισμός, ως κάτι το οποίο καταθέτουμε προς κρίση κ όχι ως κάτι το υπάρχον. το ζήτημα είναι το μέτρο, που κτγ έχει χαθεί.
σόρρυ αν κούρασα.
μπερτολούτσοι
νομίζω λέγεται γενικότερα ως «στην πινέζα του χάρτη». εκτός κ προήλθε από κει κ γενικεύτηκε.
επίσης, μετά από καιρό, και ο μπυρούς λη, ο σαπιοκοιλιάς ξάδερφος του μπρους λη, κατά τη γνωστή σειρά ανεκδότων.
μπερτόδουλος ήταν κι ο μπρεχτ
(αυτός ο τζησους δεν είμαι εγώ)
η πυραλεπού λέγεται;; αν ναι να ανέβει, στην παράδοση του [δωδ], του φατσοβιβλίου κτλ.
το χρώμιο δεν τό'χω καν στα αγγλικά.
κάτι αντίστοιχο είχε πει κ ο φερμά, νομίζω, χονδρικά ότι εάν δεν μπορώ να λύσω ένα πρόβλημα φταίω εγώ, η λύση βρίσκεται σπερματικά στην εκφώνηση του προβλήματος.
με πάσα επιφύλαξη, μπορεί κ να λέω τρελές πίπες.
η κατάρα του πεύκου
με κίνδυνο να αρχίσω να φαίνομαι εμπαθής ή μονομερής, θα συμφωνήσω με το σκύλο ως προς τη μη χρησιμότητα του ορισμού. ίσως να φταίει η ενασχόλησή μου με τα μαθηματικά που να με έχει συνηθίσει στην αυτοσυγκράτηση κ στην οικονομία ορισμών, κ στην προσεκτική κ πάλι οικονομική χρήση εννοιών (κάτι που δεν βλέπω να συμμερίζεται ο γκατζ γενικότερα, βλ πχ το 1ο του σχόλιο εδώ)
τελευταίο κ ετεροχρονισμένο σχόλιο, που νομίζω το έχω γράψει πολλάκις κ σε άλλες μορφές σκόρπια στο σάιτ είναι ότι δεν μου αρέσει η βαθμολογία ως μέσο αρνητικής κριτικής στη δουλειά οποιουδήποτε, εφ'όσον έχει αφιερώσει χρόνο σε αυτό που έκανε, ασχέτως αν μου αρέσει ή όχι.
καλό είναι λοιπόν σε δικαιολογήσεις της πρακτικής «καταγράφω-ορίζω ό,τι κινείται» μέσω της καλής βαθμολογίας να λαμβάνεται υπ'όψιν κ αυτή η οπτική.