και σαν πρώτα
τρώει καρότα
καραμέλες κ γλυκά.
έτσι λέγαμε εμείς.
δεν έτρωγε όλα του τα μοντέλα όταν ήταν μικρός κ δεν ψήλωσε
το καφάσι εννοείς
έπεσαν οι μάσκες, χουάν χοσέ. ήξερα ότι είσαι πορωμένος, αλλά τόσο ώστε να ρίχνεις κάθε βράδυ κανέλα στα ασπρόρουχα του αρμάντο, λες και είναι καπουτσίνο;; το άρρωστο βίτσιο σου σε πρόδωσε.
φίλε γκατζ, επειδή έχω παρατηρήσει ότι το κάνεις συχνά, αντί να δίνεις τη διεύθυνση που πήρες το παράδειγμα, μπορείς να γράψεις κάτι του στυλ «βλέπε εδώ» κ να κάνεις λινκ για το σάιτ. το κουμπί είναι ακριβώς πάνω από το κουμπί για τα λινκ εντός του σάιτ.
να γίνει λήμμα, λοιπόν. εμένα η μαμά μου δε μ'αφήνει να παίζω τέτοια.
πιστεύω εις έναν Groucho, Pantera, απαυτοκράτορα κτρ;;
κ συ ο ίδιος είσαι μου φαίνεται, κ καλά τά'λεγε ο βράστα
:-)
στο έψιλον-γιώτα, χάχα, καλό εεε;
(πού'σαι σεφερλή να με καμαρώσεις)
μιλάνε οι χήρες, μιλάν κ οι παντρεμένες. πληροφορίες σε θέλουν ανεψιό του σκληρού μεγαλογεοκτήμονα που λέγαμε, με τους φούρνους μικροκυμάτων. τον έφαγες τον αρμάντο, άκαρδε.
(η ερώτηση στο λημματοκτήτορα)
είσαι ο ίδιος που δεν μπορεί να διαβάσει μέσα στον σκύλο γιατί δεν έχει φως;
πόσες φορές θα πω ακόμα ότι έχει πάρει λέβελ το κατάστημα;
κ σε ουδέτερο.
θα συμφωνήσω, αν κ δεν τη χρησιμοποιώ τη φράση. έχω ακούσει την εκδοχή, κυρίως σε μορφή διαλόγου:
-πουτάνα κοινωνία...
-που σε γαμούν τα ψάρια
η οποία είναι άμετρη κ ανεξήγητη.
εμβόλιμο: μήπως το έπος να το αποκαλέσουμε Ομπύρου Λιλιάδα;
ξέκωλο φόρεμα, ξανασκέφτηκε. πορτοκαλί εσώρουχα... ΛΙΛΙΑΝ!!!
η κραυγή αντήχισε στο κρύο και άδειο δωμάτιο. τώρα κατάλαβε ποια ήταν η πρωταγωνίστρια στην σφοδρή τσόντα 'γαμήσια στο γκουαντάναμο νούμερο 2: κάβλες στον κόλπο των χοίρων' που τον έστειλε χτες βράδυ στο νοσοκομείο με εξάρθρωση ώμου.
'την καργιόλα, θα τη σφάξω στο γόνατο, να με ατιμάσει έτσι...'
οι γάτζοι στο ταβάνι φαινόταν πιο θελκτικοί από ποτέ. άφησε με νόημα το σαπούνι να πέσει στο πάτωμα. η κατσαρόλα με τα μακαρόνια στην κουζίνα ξεχείλιζε.
και ναι, λοιπόν, η λίλιαν ήταν ο αρμάντο μεταμφιεσμένος. γι αυτό όταν κούναγε το στόμα για τρία λεπτά έβγαιναν μετά βίας δύο λέξεις, και αυτές στομφώδεις.
ο γιος του σκληρού μεγαλοκτηματία δεν άντεχε την κατακραυγή της κοινωνίας και έσπασε κάτω από την πίεση της κατακραυγής. οι περιουσιακές διαφορές με τα ξαδέρφια του τον είχαν οδηγήσει μακρυά από την χασιέδα και το ορυχείο χρυσού, όπου τα απογεύματα χάζευε τα σμιλεμένα κορμιά των ανθρακωρύχων να λαμποκοπούν ιδρωμένα στο απαλό φως του φούρνου μικροκυμάτων.
ΌΧΙ, δεν θα παντρευόταν την Κουμπαρσίτα, όπως ήθελε ο πατέρας του. η ελεύθερη ψυχή του δεν θα άντεχε ποτέ ένα γάμο συμφέροντος...ένα πρωί κατούρησε στην κούπα του καφέ της γαλιάντρας υπηρέτριας καρλότας και έφυγε για να βρει την τύχη του.
για κάντο κέρματα ρε εϊσιτζί, γιατί κάτι μου λέει ότι θα μάθουμε κ κάνα καινούργιο μπινελίκι να λέμε στα γγόνια μας
ελπίζω, γιατί η μοναδική λέξη που ήξερα είναι μουνί, αντίθετα με τον πούτσο που υπάρχουν εκατοντάδες. μκτφηκ, ετοιμάζω ατελή λίστα για να μπει στο δημόσιο πρόχειρο κ να επεκτείνεται μέχρι να κριθεί σκόπιμο να καταχωρισθεί.
από το ρώσικο добрый (κάτι σαν ντόπρι) που φέρνει προς το καλόκαρδος ως έννοια.
στα τρέχοντα γαλλικά όπου έχει th βάζουνε z κ γελάνε με την πάρτη τους που δεν μπορούνε να πούνε το δ
πχ, in ze box (από διαφήμιση στο μετρό)
!!
τί-τιριτίιιιι, τί-τιριτίιιι, τι-τιριτί-τι-τίιιιιιι
βερσιόν με λόγια:
μάικλ νάααιτ, ιν δε νάαααιτ, καμ του κικ γιωρ άς!
γιατί λάθος ρε συ;; μπορεί να μην το λες εσύ, αλλά μια χαρά στέκει. ούτε κ γω το χρησιμοποιώ, αλλά δεν έχει να λέει.