Πότε γίνεται κανείς επίτιμος;
Ο κ. Ζάκκης περιλαμβάνεται;
Χμ, μάλλον min τριανταβάλε είμαι.
(Βλ. και τη στιχομυθία με τον αυτόπανο για το Ω.)
αυτόπανε, το λήμμα το έχω ταυτίσει με περιττά έξοδα που έχουν δαπανηθεί για «φρου φρου και αρώματα». Δεν σου φαίνεται;
Η παρομοίωση πρόκειται για εκμνησία από τη Χημεία της Β' Λυκείου, ή ασχολούμαστε με το άθλημα;
Υπάρχει και ένας τύπος κουτσαβάκικης ομιλίας, που περιλαμβάνει πολλές μετοχές, φυσικά με πολλά γραμματικά και συντακτικά λάθη. Π.χ. κάτι σαν:
Νώντας (σοφέρ): Ο Νώνδας ακούων τον σκύλον σκούζων και την συνοδόν αυτού φωνάζων, και πατών το πεντάλ, η Κυρία μη φορών ζώνην, ευρέθη στο παρμπρίτζ .
Μες: Υπάρχει και άλλο ένα κορυφαίο ερωτικό, όπου ο ποιητής μας πύρκαυλος πηγαίνει σε ένα ράφτη για νατου δείξει τα υφάσματα και καθώς ο ράφτης το ξεδιπλώνει το τόπι, ακουμπούν τα χέρια τους και επέρχεται μια αμοιβαία, απαγορευμένη ερωτική έλξη.
Ας μη ξεχνάμε και τα Ρενό Κολεός και Τογιότα Αυγό.
Ρισπέκ γιατί είναι ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ.
Τα έβλεπε τα τείχη.
Τον θρηνούσε τον Σαρπηδόνα.
Την αποχαιρετούσε την Αλεξάνδρεια.
Ψιλογκεΐστικο το άσμα ή είναι η ιδέα μου;
Eπέστρεφε vs αι πέστροφαι.
[I]«(23/06/09)xalikoutis κνάσε κι εγώ πίνω Ζαγόρι στο όνομα του άθενς»[/I]
Κι εγώ έμεινα κατενθουσιασμένος, και μερικές φορές ακόμη και τα 5άστερα είναι φτωχά (π.χ. Ίφκινθος.)
Επίσης, το ίδιο ισχύει και για την pirate jeny.
Υπάρχει και ο Μιγκέλ Μουνιόθ.
Το λήμμα εξετάζεται από την πλευρά των αντρών που τον έχουν γευτεί, όπως άλλωστε υποδηλώνεται από το «όλοι» σε γένος αρσενικό.
Πολύ εύγλωττη περιγραφή ενός πολύ συνηθισμένου τύπου ανθρώπου, για να μη πω ότι λίγο-πολύ όλοι έχουμε βρεθεί στο ρόλο του ταρίφα.
Στο πρώτο μήδι, εκείνα τα άσπρα στα πόδια του λεγκοανθρωπάριου, είναι ...φλόκια; χαχαχααχαχααχ
Αχαχααααχαχαααχαχα! Να ΄σαι καλά, Ιωνάς!
Τα αποσπάσματα από το Λεβιτικόν είναι όλα τα λ7!
Μεγάλη έμπνευση! Εύγε!
Υπάρχει! Το έχω διαβάσει σε κόμικ τύπου «Παρά 5» αν θυμάμαι καλά.
...αρκεί να είμαστε συνεπείς στον «πολιτικό» μας λόγο.
Τον κώλο σου ξύνεις
Γεώργιος Δροσίνης
Τον μπούτζο μου θέλεις
Γιάννης Ζουγανέλης
Κ' ήταν τα στήθη σου άσπρα σαν γάλατα
Και μού 'λεγες «γαργάλατα, γαργάλατα»
Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας, πρ. Πρωθυπουργός
Μπορείς να θεωρείς ότι είμαι (ομοίως) 28, χωρίς τα καλοκαίρια.
Xμ, επίτρεψε μου να πώ ότι η λογική του «όλον ή ουδέν», του 100% ή 0%, του love or hate και γενικά η κατάργηση των διαβαθμίσεων, φτωχαίνει τη δυνατότητα έκφρασης των προτιμήσεων μας και κατ΄επέκταση ευνουχίζει την κριτική σκέψη. Νομίζω ότι μια κλίμακα όχι 5 αλλά 10 αστέρων ανά πεδίο βαθμολόγησης, θα ήταν πιο τελέσφορη. Τέσπα.
Μια χρονιά, είχε εμφανιστεί με γύψο στο χέρι, μετά από σπάσιμο. Ήταν αμέσως μετά τη γιορτή της Πρωτοχρονιάς, όταν οι προβλέψεις για το νέο έτος δίνουν και παίρνουν. Προφανώς δεν μπόρεσε να προβλέψει το ατύχημα του...