τα μπούτια σου Μαρία

Μπράβο, πολύ καλές οι αναφορές. Προφάνουσλυ με το ένα δύο τρία δεν είναι η ρίμα;

Επιτέλους! Καιρό το περίμενα αλλά άξιζε τον κόπο!

Έτς! Χρησιμοποιείται άραγε ακόμα στα στρατά; Όταν υπηρέτησα ('92) το αναζήτησα αλλά δεν το βρήκα! Αναμένω σχόλιο Κάνιγγος!

Κατά την δική μου εμπειρία, τo 2004 χρησιμοποιείτο, αλλά πατερναλιστικώς, από μεγαλύτερους στην ηλικία καραβανάδες που θέλανε να συνεχιστεί η παράδοση. Δεν φαινόταν να έχει γνήσιες ρίζες σλανγκικού αισθήματος μεταξύ των φαντάρων.

Ημερολόγιο καταστρώματος, 22 Ιουνίου 2009.

ώρα Ελλάδος 17.30 - ορισμός και λήμμα έχουν από 3 ψήφους x 5, σκορ 100%

ώρα Ελλάδος 20.00 - ορισμός και λήμμα έχουν από 6 ψήφους και σκορ 70%.

Όπερ σημαίνει ότι κάποιος/κάποιοι έκριναν ότι το λήμμα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μπούρδα ή μάπα και ο ορισμός, στην καλύτερη περίπτωση πάλι, ελλιπής ή και λάθος - με απλή αριθμητική βγαίνει το συμπέρασμα.

Απλώς το σημειώνω. Κάποια εξήγηση για το πού έγκειται το πρόβλημα θα ήταν καλοδεχούμενη αλλά, κρίνοντας από παλαιότερα, μάλλον άδικα θα περιμένω.

Να κάνω μια ερώτηση; Ο dik δεν μπορεί να δει ποιος βαθμολογεί τί και με πόσο; Επειδή παραέγινε το κακό, καλό θα ήταν να δει αν γίνεται με δόλο από συγκεκριμένα άτομα ή αν απλά ανέβηκαν οι προσδοκίες των χρηστών τοιαύτης της ιστοσελίδοντος. Υπάρχει τοιαύτη δυνατότης (ποιότης);

Η Σφαγή των Σλανγκών..

@poniroskylo: Μην στενοχωριέσαι (ειλικρινά). Σκέψου το, αν μου επιτρέπεις, ως εξής: Υπάρχουν μερικές εκατοντάδες χρήστες με δικαίωμα ψήφου, υποθέτω. Από αυτούς λογικά αρκετοί κάνουν συχνά login. Στατιστικά έπρεπε κανείς να το περιμένει ότι θα βρεθούν ένας; δύο; πέντε; κακοήθεις ή και αυστηροί, γιατί όχι; Οι ορισμοί σου είναι πλήρεις και ψαγμένοι, δέξου αν θέλεις την επώνυμη άποψή μου (εντωμεταξύ δεν έχω βαθμολογήσει ακόμα τους περισσότερους από αυτούς).

@knasos: Διαφωνώ ριζικά με αυτό που λες (αλλά θα υπερασπίζομαι το δικαίωμά σου να το λες μπλα μπλα...). Η επιλογή του σάιτ (του dik προφανώς) για μυστικότητα της ψήφου εμπεριείχε μέσα της αυτό το ρίσκο. Εναντιώνομαι σφόδρα στο να οπισθοχωρήσουμε υπό το βάρος της ξενέρας μας με την άσχημη κατάσταση που διαμορφώνεται. Άλλωστε, έχει μιας μορφής ανηθικότητα να παραχωρούμε μυστικότητα και μετά να την αφαιρούμε κατά το δοκούν.

Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι περνάμε τις καλύτερες μέρες από άποψη βαθμολογίας. Προτείνω όμως να θυμηθούμε το αυτονόητο: στην τελική δεν ορίζει η κατάταξη στο slang.gr τη αξία μας ρε παιδιά!

(Προτάσεις για τη βαθμολόγηση έχω καμιά-δυο αλλά δε βαριέσαι.)

Πονηρέ εγώ θα σου μιλήσω ανοιχτά και ενώπιον όλων κι ας γίνω κάπως δυσάρεστος. Έχω εκθέσει άλλωστε επανειλημμένα τις απόψεις μου περί μη μετατροπής του σάιτ σε εταιρεία αυτοθαυμασμού, όπου όλοι θα λιβανίζουμε διαρκώς τα γένια όλων. Αν μη τι άλλο, μέσα απο την κριτική διορθωνόμαστε, ενώ οι κόλακες είναι εν δυνάμει οι πιο επικίνδυνοι.

Σου έβαλα τρία και στον ορισμό και στο λήμμα.

Στον ορισμό, διότι ειλικιρινά δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα για το που - πως - πότε χρησιμοποιείται αυτή η φράση, εκτός από το ότι δε σημαίνει και πολλά πράγματα. Θα μπορούσες δλδ να ξεμπερδέψεις λέγοντας ότι πρόκειται περί ενός ακόμη πασπαρτού, του στυλ τα πάντα όλα ή δεν ξέρω γω τι. Δεν νομίζω οτι η υπόλοιπη ανάλυση προσέφερε κάτι ουσιαστικό, ήταν μάλλον ταυτολογική και επιφανειακή.

Στο λήμμα, διότι δεν θεωρώ την έλλειψή του τραγική και ανεπανόρθωτη βλάβη για το περιεχόμενο του λεξικού μας. Ο Άσιμος κι ο Πανούσης - και πολλοί άλλοι τραγουδοποιοί βέβαια, αλλά αυτοί οι δύο κατεξοχήν - δεν αποτελούν απλά μπαχτσέδες, αλλά τροπικά δάση από τα οποία ο καθένας μπορεί να αντλήσει κατά το δοκούν εκατομμύρια γαμάτες και «εμβληματικού» τύπου εκφράσεις. Αλίμονο αν τις καταγράφαμε όλες.

Θα μπορούσα να σου τα πω και προσωπικά όλα αυτά, έτσι όμως δεν κάνουμε τίποτα. Πρέπει κτγμ να σπάσει αυτή η συνωμοσία της σιωπής, να μη φοβόμαστε μήπως φανούμε κακοί και να συνεχίζεται στο διηνεκές αυτό το παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων. Πόσο μάλλον που ορισμένοι από εσάς είστε και μοντς, άρα είστε εκ των πραγμάτων σε θέση ισχύος σε σχέση με εμάς τους απλούς σλανγκιστές.

Αναμένω με ειλικρινές ενδιαφέρον την απάντησή σου.
Με εκτίμηση, Γιάννης.

Μισό να πεταχτώ να φέρω τα ποπ-κορν.

Πιάσε λίγα και για μένα γιατί δεν προλαβαίνω τώρα. Και μια κοακόλα.

Καταρχήν το λήμμα είναι από Δ.Π., οπότε δεν χρεώνεται στον Σκύλο.
Έχει πέσει πάντως πολλή μπαγαποντοδοσία σε πολλούς τον τελευταίο καιρό, αλλά για να πω τα πράγματα με το όνομά τους, ιδίως έχει κατέβει σκανδαλωδώς ο Πάτσης. Μετά ντάξει ο Σκύλος κι ο Βράσταμαν νομίζω ότι έχουν αδικηθεί λίγο, αλλά εκεί πάνω στην κορυφή νομίζω ότι ποιος μετράει πια...

Προφανώς, η αξία των λημμάτων φαίνεται πια πιο πολύ στα σχόλια και τον αντίκτυπο, παρά στην βαθμολογία πια...

Βάλε και την Μες σ' αυτούς που έχουν βουτήξει παράξενα στην βαθμολογία. Για να μην παρεξηγούμαι, αναφέρομαι μόνο στην πρώτη 30άδα, για το αν έχει παίξει μπαγαποντοδοσία πιο κάτω δεν έχω παρακολουθήσει...
Λυπάμαι που κάνω τον έξυπνο, και ίσως λέω γνωστά πράγματα, αλλά ο Πάτσης τουλάχιστον έχει αδικηθεί πολύ.

Hank ευχαριστώ για την καλή σου διάθεση. Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, όμως. Ήμουν «θύμα» (εντός χιλιάδων εισαγωγικών η λέξη) της ελευθερίας στην ψήφο του καθενός. Και την φάση την ξεκίνησα εγώ. Και σιγά τ' αυγά στην τελική. Πάλι με χρόνια με καιρούς... Χαχαχαχά!

Περιμένω όμως τη συνέχεια στον ενδιαφέροντα διάλογο για το λήμμα που φιλοξενεί αυτά εδώ τα σχόλια. Poniroskylo, θα με ενδιέφεραν και εμένα οι απόψεις σου, και γενικά για τη βαθμολόγηση και για τα όσα είπε ειδικά ο johnblack. Βέβαια, άμα δεν γουστάρεις, δεν τρελαίνομαι κι όλας, κουβέντα κάνουμε.

ok, i rest my case

Και τον acg κάποιος τον αγαπάει. Οι πρώτοι εκειαπάνω είναι εύκολοι στόχοι όσο και να το κάνεις. Εγώ ξέρω ποιοι είναι οι βασικοί που με μαυρίζουν. Κι ο πάτσης νομίζω.

άσε, δεν μαθαίνω ... θα μπλέξω

Το τιραμισουρεαλιστικό είναι ότι ακόμα και σλάνγκοι «εν υπνώσει» υφίστανται μπαγαποντοδοσία! Πχ. κάποιος σπαστήρας τραβάει άγριο ζόρι με τον athens as it really is ο οποίος έχει πάνω από χρόνο να εμφανιστεί...δεν εξηγείται αλλιώς η ραγδαία μετά θάνατον πτώση της βαθμολογίας του!

Παραδέχομαι ότι τις τελευταίες εβδομάδες έριξα πεντάρες στα (πολύ λίγα) λήμματα που ανέβασε ο athens γιατί τον θεωρώ πανμέγιστο, υπερτεράστιο και υπερσυντέλικο και η θέση του δεν αντικατοπτρίζει καθόλου μα καθόλου την έμπνευση και την προσφορά του. Ένα δείγμα είναι το παράδειγμα του Ζαγοράκη που ψήνομαι άγρια να ανεβάσω ως ξεχωριστό λήμμα ως την καλύτερη στιχομυθία που μπορεί κανείς να σκεφτεί.

Δεν ασχολούμαι συνήθως με τα «μεγαλίστικα» πράματα του σάιτ αλλά είπα να κάνω μια εξαίρεση σε αυτό το λήμμα.

κνάσε κι εγώ πίνω Ζαγόρι στο όνομα του άθενς, τον είχα πενταρδώσει φουλ αβλεπί όταν ήμουνα ακριβώς από κάτω του γιατί το θεωρούσα ύβρι να τον καβαλίσω.... και τώρα αναμεταξύ μας βαθμολογάτε όσοι δεν το χετε κανει μη φύγει απτην εικοσάδα -ελπίζω να μην πάω για ηθική αυτουργία σε θετική μπαγαποντοδοσία...

Αν πας εσύ τότε κι εγώ μαζί, ω αδερφέ, στα νύχια των κατήγορων! Πρέπει να είναι στο Γουόλ οφ Φέιμ ο άθενς.

Α, και στο σχόλιο πιο πάνω, όταν λέω (πολύ λίγα), εννοώ και ότι ο άθενς δεν έβαλε αρκετά λήμματα και ότι πολύ λίγα ήταν αυτά που δεν είχα βαθμολογήσει.

Μπαγαποντοδοσία ερήμην!

χουρμάδες αλασκας
ακροτηριο καλης ελπιδας
ολανδικα βουνα
γρηλανδια

Τι τσαμπουνάς ωρέ Παναή;

φαροφύλακες στον ψηλορείτη εργαζόμενοι με καθεστώς flexicurity

Τζέιμς Μποντ
Έξυπνη Ξανθιά
Άγιος Βασίλης
Περιηγητής εκ της φίλης και γείτονος χώρας των Αετών (αυτό πλέον υπάρχει)

[Δισκλέημερ από την Συντακτική Ομαδ... ψέμματα, από τον Βράστα: Το παρακάτω σχόλιο περιέχει ακατανόμαστα στιχάκια του ακατανόμαστου. Διαβάστε τα με δική σας και μόνο ευθύνη!!]

Καράβια βγήκαν στη στεριά και πιάσανε τα όρη Ποιός είδε βαάρκα στον Χελμό στο Μέτσοβο παπόρι...

Ποιός είδε φάρο στον Ψηλορείτη στην Ελασσόνα λευκό πανί κι ενα καράβι απο την Κρήτη να πιάνει Ξάνθη Κομοτηνή...

Ποιός είδε νύχτα με δυο φεγγάρια ποιός είδε ήλιο σαν αχινό κι ερωτευμένα πουλιά και ψάρια να κολυμπάνε στον ουρανό....

Πάραμ πάραμ πάραμ πάραααααμμμμ πάραμ πάραμ πάραμ μμμμμμμμμ

Φύγαμεεεεεεεεεεεεεεεε

@ Vrastaman

χρησιμοποιούμε κατ ευφημισμόν μερικά ονόματα για να μαλακώσουμε την τραγική πραγματικότητα
οπός ακρωτήριο της καλής ελπίδας , τη καλή ελπίδα και τρίχες εκεί βουλιάζουν όλα και χάνονται ανρθοπούλια
Γροιλανδία τη πράσινη χώρα είναι που έχει κάργα πάγο
ολλανδικά βουνά , εκεί είναι όλα επίπεδα ποια βουνά και τρίχες
τώρα για τους χουρμάδες μη με ρωτάς γιατί το έγραψα ούτε και εγώ ξέρω ;

@ johnblack 70%

Υπάρχει ένα τραγούδι που τα σπάει, το Ιn the Dutch Mountains, από τους The Nits.

@allivegp α να σε χαρω πεστο μωρε

γκατζ τι το 'θελες και μας θύμισες τον ακατανόμαστο;

Ναι...ο ακατονόμαστος να πάει να χαθεί. Στους στοίχους τα λεϊζερ

Έτς, τα λυρικά τα σπάνε, του Μίνωα νομίζω δεν είναι;

Επειδή το πολύ το κυρελέησον το βαριέται μόνον ο ορθόδοξος παπάς, να (ξανα)πώ συνοπτικά και λίγο βιαστικά τα εξής:

Το σύστημα βαθμολογίας που έχουμε βασίζεται σε κριτήρια που μόνο προσωπικά μπορούν να είναι για κάθε χρήστη. Πα' να πεί, είναι απ' τον ορισμό του κάθε άλλο παρά αντικειμενικό.

Δέ λέω οτι είν' κακό, αλλα οτι δέν επιτρέπεται να του δίνουμε τόση σημασία εδωμέσα. Για καλλιστεία πρόκειται, όχι για τίποτε ουσιαστικό.

Γνώμη μου λοιπόν είναι να κρατήσουμε μέν τα καλλιστεία (γιατί ας πούμε έχουν πλάκα για μερικούς), αλλα να εισαγάγουμε παράλληλα νέες παραμέτρους αξιολόγησης με βάση δύο σημεία: (α) να δοθεί βαρύτητα στην αξία του λήμματος κάθε φορά (και όχι του χρήστη που το καταχωρίζει), και (β) να στραφεί προς όσο γίνεται αντικειμενικότερους παράγοντες, που θα παρακάμπτουν δηλαδή την προσωπική γνώμη του κάθε χρήστη. Αν είναι δυνατόν, να μήν προϋποθέτουν κάν οτι η αξία αυτή θα καθορίζεται απο τους χρήστες και τις καύλες τους: να μήν βαθμολογούμε κάν εμείς(!), κι' άν το κάνουμε, να μήν τίθεται κάν ζήτημα διαπροσωπικών σχέσεων (τί καραγκιόζης ο τάδε χρήστης, τί σεφερλής ο άλλος, τί ψωνάρα ο δείνας και τα λοιπά).

Δύο (τουλάχιστον) συγκεκριμένες ιδέες πάνω σ' το πώς να καθορίζεται η αξία ενός λήμματος --ατελείς εδωπέρα, αλλα δέν μπορώ να τα ξαναναλύω (άν αρχίσει σοβαρή κουβέντα θα το κάνω, δέν είναι τόσο τρωτές ιδέες όπως ίσως φαίνονται με την πρώτη ματιά):

1. Να δηλώνεται απο τον κάθε χρήστη το καταπόσο οικεία του φαίνεται η λέξη σε συνδυασμό με την σημασία που της αποδίδει η καταχώριση. Σκέφτομαι κάτι σε τρία αστεράκια του τύπου «δέν τό 'χω ακούσει ποτέ», «τό 'χω ξανακούσει», «το ακούω συνέχεια».

2. Να μετριέται αυτόματα το πλήθος των εσωτερικών συνδέσμων που οδηγούν στην καταχώριση.

Ώς συντονιστές συζητάμε εδώ και καιρό για το θέμα, αποσπασματικά η μή, και οπωσδήποτε τροφοδοτούμε τον νάμπερ ουάν με ιδέες. Το πράμα κινείται ήδη, αλλα ίσως να θέλει και κάνας άλλος να πεί ρητά τη γνώμη του.

Προσωπικά δέ, απο την αρχή σχεδόν του συστήματος είχα ψιλονιώσει τη ματαιότητά του, και βαθμολογώ συνειδητότατα χωρίς ιδιαίτερα κριτήρια, πέραν του ενός: να ενθαρρύνω νέους χρήστες που μπορεί να παραπλανηθούν απο αυστηρές βαθμολογήσεις, και να πιστέψουν οτι η βαθμολογία μας είναι κάτι το σημαντικό. Που δέν είναι σε καμιά περίπτωση. Ίσα ίσα, το γεγονός οτι είναι ακόμη ο μοναδικός τρόπος αξιολόγησης στο σάιτ το θεωρώ για τον πέο και ντροπή.

Συμφωνώ ενθουσιωδώς, αλλά να ξεκαθαρίσουμε ότι τα δύο που αναφέρεις δεν έχουν σχέση με την αξία του λήμματος. Πρώτον, τα αυτοαναφορικά παραπέμπονται μανιωδώς. Λ.χ. ο «καβουροσλανγκόσαυρος», το «δεν μπογώ να βάλω από τγία» και το «dave brubeck» θα φιγουράριζαν στην κορυφή ενός τέτοιου πίνακα, δίχως να είναι οπωσδήποτε τα καλύτερα λήμματά μας, ενώ στην απόλυτη κορυφή θα βρίσκονταν τα χαλικούτεια «λίλιαν» και «σλάνγκος δράκος», αυτό ίσως δίκαια.

Αλλά και το 1, δεν δείχνει οπωδήποτε αντικειμενική αξία. Είναι χαρακτηριστικό ότι λήμματα όπως «νταβατζής», «πεζεβέγκης», «ψώλα», «τσιμπούκι», «μουνί», «τσιμπουκώνω» καταχωρίσθηκαν μετά τα 10000 λήμματα, επειδή ήταν τόσο αυτονόητα, που κανείς δεν τα καταχώρισε. Δεν είναι κατανάγκην κορυφαία λήμματα. Αντιθέτως λήμματα όπως το «Πανεπιστήμιο του Πούτσεστερ» θα τα έβαζα στα κορυφαία.

Ωστόσο, εάν δεν κουράζουμε τους ιθύνοντες, θα ήταν χρήσιμο να υπάρχουν αυτές οι μετρήσεις.

Γιατί δεν κάνουμε το άλλο; Ας συνεχίσουμε όπως πάμε. Σε μερικά χρόνια, λογικά ο ρυθμός των νέων καταχωρίσεων θα κοπάσει. Σχόλια όμως θα εξακολουθήσουν να μπαίνουν, φαντάζομαι. Αν λοιπόν ένα λήμμα εκτίθεται σε σχολιασμό μια δεκαετία, μάλλον θα έχει πλέον φανεί πώς το εκτιμά η κοινή γνώμη.

Άλλε μου, η πείρα έχει δείξει ότι ΠΟΤΕ δεν κοπάζουν οι καταχωρίσεις. Είναι απίστευτο, κι όμως αληθινό.

Oύτε το πόσο σχολιάζεται ένα λήμμα αποτελεί μέτρο για την αξία του, ούτε και το πόσοι το βαθμολόγησαν, βλ. π.χ. αυτή εδώ την αραβική σαχλαμάρα που είχα ανεβάσει κάποτε υπό την επήρεια πρωινής μαλακίας...

ΚΤΑ, συμφωνώ απόλυτα με το τρίτο απ' το τέλος σχόλιο του χανκ.

Όχι το πόσο σχολιάζεται. Το πώς σχολιάζεται όμως;

Προεπισκόπηση
Στο θέμα της ποντοδοσίας, έχω να παρατηρήσω ότι η πρώτη ποντοδοσία κάθε λήμματος παίζει ιδιαιτέρως σημαντικό ρόλο, αφού προδιαθέτει τον επόμενο ποντοδότη και κατόπιν και οι δύο τον τρίτο, κ.ο.κ. Μου έχει τύχει να επηρεαστώ στην κρίση μου, έστω και ασυναίσθητα, και να με «έλξει» ο πρώτος ποντοδότης είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω. Π.χ. ένα λήμμα που θα φάει «x» από τον πρώτο, σπάνια θα κάνει καριέρα, ενώ αντίθετα ένα λήμμα που ξεκινάει 10άστερο, θα παραμείνει ψηλά. Η ιδέα μου;

Όχι πάντα. Καμιά φορά δεκαρώνεις ένα μέτριο λήμμα, απλώς επειδή είσαι ο δεύτερος και ο πρώτος έχει βάλει μηδενικά και αγανακτείς. 'Οχι;

Παρεμπιπτόντως: εγώ έχω μία τάση να βάζω κυρίως ακραίες βαθμολογίες. Άμα είναι τόσο καλό ώστε να θέλω να το δεκαρώσω, ή τόσο εξοργιστικά κακό ώστε να θέλω να το θάψω, θα το κάνω. Το «αρκετά καλό» λήμμα βαριέμαι να το βαθμολογήσω. Μπορεί να μην είναι πολύ σωστά αυτά, αλλά σίγουρα είναι μία φυσική ανθρώπινη τάση, που πιθανώς να την έχουν κι άλλοι.

Xμ, επίτρεψε μου να πώ ότι η λογική του «όλον ή ουδέν», του 100% ή 0%, του love or hate και γενικά η κατάργηση των διαβαθμίσεων, φτωχαίνει τη δυνατότητα έκφρασης των προτιμήσεων μας και κατ΄επέκταση ευνουχίζει την κριτική σκέψη. Νομίζω ότι μια κλίμακα όχι 5 αλλά 10 αστέρων ανά πεδίο βαθμολόγησης, θα ήταν πιο τελέσφορη. Τέσπα.

Το τωρινό σύστημα αλληλοβαθμολόγησης αντικατέστησε ένα άλλο, το πρώτο απ' όσο ξέρω, το οποίο ήταν ακριβώς δίτιμο: μ' αρέσει/δέ μ' αρέσει, όπως το έχει ακόμη και το ούρμπαν ντίξιοναρι βασικά. Είχε γίνει συζήτηση τότε πάνω στην αλλαγή μάλιστα και ψηφοφορία και άν θέλετε την διαβάζετε ακόμη εδώ. Να σας πώ την αλήθεια, παρά την αλλαγή κι' εγώ δίτιμα βαθμολογώ όποτε το κάνω, άν και όχι ακραία (ή πεντάρι ή τριάρι βάζω συνήθως... νομίζω...).

Τώρα, Χάνκ, λές οτι οι προτάσεις μου δέν έχουν να κάνουν με την αξία μιάς καταχώρισης και σκέφτομαι οτι ίσως διαφωνούμε στον ορισμό της «αξίας» (σόρι για τα φράγκικα εισαγωγικά, γράφω απο φράγκικο μηχάνημα). Μιλάω εδώ για εκείνη την αξία που μπορεί να μετρηθεί.

Το στίλ γραφής το δικό μου, ή το δικό σου, ή του τζίζα ξερω 'γώ και του αυτοκτονημένου και του πονηρόσκυλου (τα λέω μαζί επειδή ποτέ δεν τους ξεχωρίζω αυτούς τους τρείς ρε να πάρει... :-Ρ), δέν μπορούν να μετρηθούν. Αυτόν λοιπόν τον παράγοντα, άς τον αφήσουμε λέω στην αλληλοβαθμολόγηση, όπως την έχουμε και τώρα. Η αλληλοβαθμολόγηση λειτουργεί σάν ένα είδος δημοσκόπησης, καλλιστείων που γράφω παραπάνω ειρωνικά, και αυτή τη δημοσκόπηση δέν είναι κακό να την έχουμε. Πρέπει όμως να ξέρουμε οτι όσο αλληλοβαθμολογούμαστε δηλώνουμε απλά το γούστο μας. σε καμία περίπτωση δέν θά 'πρεπε να υποκρινόμαστε οτι με την αλληλοβαθμολόγηση μπορούμε να υποκαταστήσουμε την μέτρηση παραμένοντας αντικειμενικοί.

Και τί μπορούμε να μετρήσουμε λοιπόν; Όπως προτείνω και παραπάνω, τη συχνότητα χρήσης μιάς λέξης-σημασίας, καθώς και το βαθμό εξοικείωσης του μέσου χρήστη του σάιτ μ' αυτήν. Αυτά τα δύο δέν είναι ίσως τόσο καλά διαχωρισμένα, ούτε και απαραίτητα σημαίνουν αυτό που λέν, αλλ' αυτό ειναι άλλη κουβέντα. Οπωσδήποτε όμως ιδιαίτερα το πρώτο είναι μετρήσιμα. Και ακόμη, δέν εξαρτιούνται καθόλου απο το στίλ ή το σέξ απίλ του καταχωριστή.

Έτσι, άμα εγώ έχω πρόβλημα μ' εσένα προσωπικά (επειδή πές μας το παίζεις και φιλόσοφος ενώ καλά καλά δέν ξεχωρίζεις τον Λάιμπνιτς απ' τον Ντεκάρτ :-Ρ), ενώ τεχνικά θα μπορώ να δηλώσω στο λήμμα σου μαλάκας οτι «δέν το έχω ακούσει ποτέ», έτσι απλά για να σ' τη σπάσω, έ, θα πρέπει νά 'μαι πραγματικά πολύ μαλάκας για να το κάνω όντως, έως και βαθμοφόρος. Όχι οτι δέν θα υπάρξουν πιθανόν τέτοιοι χρήστες, αλλα τουλάχιστον δέν θά 'χουν το άλλοθι που δίνει η τωρινή αλληλοβαθμολόγηση, οτι πρόκειται για θέμα γούστου. Θά 'ναι μαλάκες και θα το ξέρουν. Ώς αποτέλεσμα, η «αξιολόγηση»/δήλωση με βάση την εξοικείωση με τη λέξη-σημασία, θά 'ναι αναπόφευκτα αντικειμενικότερη απ' αυτόν τον χαβαλέ.

Όσο για τη συνδεσιμότητα, θα είναι ακόμη αντικειμενικότερη αφού θα είναι αυτόματη, ενώ το πρόβλημα που αναφέρεις με τα ομφαλοσκοπικά μας, υποθέτω θα είναι τεχνικά απλό οι καταχωρίσεις της κατηγορίας «Αυτοαναφορικά» να εξαιρούνται απο τη μέτρηση.

Στην πράξη, δυσκολότερο πρόβλημα θα είναι να μεριμνήσουμε όλοι (κυρίως οι συντονιστές), ωστε να λινκάρουμε ότι υπάρχει και ότι εμφανίζεται, μία διαδικασία αέναη, ωστόσο απαραίτητη για νά 'χει η μέτρηση νόημα.

Τελικά, το μόνο μαγείρεμα μ' αυτήν τη μορφή αξιολόγησης θα έχει να κάνει με τη σκοπιμότητα με την οποία ένας χρήστης χρησιμοποιεί πιχί μία συγκεκριμένη λέξη-σημασία (πιχί, δικιά του λεξιπλασία) έναντι άλλης, συχνότερα απ' ότι υπαγορεύει το «μέσο γλωσσικό αίσθημα» (άλλη μία έννοια-φαντασμα). Αυτό, όσο παραμορφωτικές συνέπειες μπορεί να έχει (που δέν νομίζω προσωπικά), μπορεί και πάλι να μετριαστεί άν ενθαρρυνθούμε να αντλούμε όλο και περισσότερα κείμενα για τα παραδείγματά μας απο άλλες πηγές (πρώτη και καλύτερη το διαδίκτυο).

Συνοπτικά, προτείνω να κρατήσουμε μέν σε κάποια μορφή την υποκειμενικότατη αυτή αλληλοβαθμολόγηση, με όσα προβλήματα έχει αυτή (η επιρροή που ασκεί η προϋπάρχουσα βαθμολογία όταν πάς να βαθμολογήσεις, όπως λέει ο αλίβ, όντως υπάρχει αλλα είναι άλλο ένα γνωστό χαρακτηριστικό κάθε διαδικασίας δημοσκόπησης ή καλλιστείων, νό;... καλώς υπάρχει), αλλα να το ρίξουμε σιγά σιγά και στη μέτρηση όποιας παραμέτρου μπορεί να μετρηθεί η οποία θά 'χει όμως και κάποιο γλωσσικό νόημα, έτσι;... Εννοείται αυτό. Συγκεκριμένα, θα μ' ενδιέφερε πολύ να πετάξει και άλλος ιδέες για το τί θα μπορούσε να μετρηθεί πέρ' απ' αυτά που λέω εγώ. Ίσως ένας γλωσσολόγος να τά 'χει αυτά έτοιμα, ενώ εγώ δέν σκαμπάζω.

(Γενικά, πέρα απο καναδυό φωτεινές εξαιρέσεις, οι γλωσσολόγοι μας σνομπάρουν έχω την εντύπωση. Ίσως άν δούν οτι μπορούν να μετρήσουν πράματα με γλωσσολογικό ενδιαφέρον στο σάιτ μας, να πειστούν οτι, παρά την όποια καφρίλα και την υψηλή προτεραιότητα του χιούμορ, η γλώσσα παραμένει ειλικρινά το βασικό αντικείμενο του χώρου.)

Σ' αυτό τώρα που λές εσύ, όχι εσύ ρε, ο Άλλος, συμφωνώ κι' εγώ με τον Χάνκ. Πές οτι γίνεται ένα θαύμα και έχουμε καλύψει την ελληνική αργκό. Το σάιτ τότε θα το γυρίσει αυθόρμητα αλλού, δημιουργώντας κάτι που τώρα δέν μπορούμε να προβλέψουμε. Ήδη, έχοντας τραγικές ελλείψεις στο επίπεδο του βασικού χαρακτήρα του σάιτ (που είναι ασφαλώς η λεξικογράφηση της ελληνικής αργκό), δέν διστάζουμε να ομφαλοσκοπούμε και να γράφουμε Λιλιανάδες. Εξάλλου, η εισαγωγή κατάλληλων μετρήσεων τέτοιου τύπου, πέρα απο το οτι θα απενοχοποιήσουν όπως έλεγα πρίν την υποκειμενική αλληλοβαθμολόγηση, θα βοηθήσουν πιστεύω πολύ την εργασία πάνω στον βασικό χαρακτήρα του σάιτ. Θα μπορούσε κι' εδώ ν' ανοίξει άλλη κουβέντα, δέν την ανοίγω.

Και ασφαλώς, τα σχόλια θα συνεχίσουν να υπάρχουν, για όσους ενδιαφέρονται αρκετά και μπαίνουν στον κόπο να πληκτρολογήσουν την άποψή τους. Αλλα αυτοί δέν είναι οι πολλοί. Και όπως είναι ευκολότερο για μένα να κλικάρω ένα ή δύο αστέρια, απο το να πώ τί σκατά δέν μ' άρεσε στον ορισμό του τάδε χρήστη ή της τάδε χρήστριας (όπως δηλαδή έκανε ο τζόν μπλάκ παραπάνω σπάζοντας την ομερτά) διακινδυνεύοντας έτσι και να παρεξηγηθώ, έτσι ακριβώς θά 'ναι ευκολότερο να κλικάρω «δέν τό 'χω ακούσει ποτέ» απο το να κάτσω να γράψω «Σόρι κιόλας φίλε τάδε, αλλα κατα την ταπεινότατή μου γνώμη, και με το συμπάθειο δηλαδή, γι' άλλη μιά φορά το έχεσες και μας ξέρασες το πρώτο πράμα που σου κατέβηκε στο σεφερλίδικό σου κεφάλι γαμώ το κέρατό σου πρωινιάτικα, και το πλάσαρες πάλι και για κουβέντα της πιάτσας. Ε άι σιχτίρ πιλάφ πιά. Και χωρίς παρεξήγηση, έτσι;».

Ούφ. Έγραψα πάλι τα κέρατά μου ο παπάρας. Τέλος πάντων, αυτά για την ώρα :-Ρ .

εμένα με το μπίρι-μπίρι νομίζω μ' έπεισες τεκιλά (χικ).
παρατήρηση ότι σε αυτή την περίπτωση τη βαθμολογία ο χρήστης θα πρέπει να μπορεί να αλλάζει ανά πάσα στιγμή, καθώς προκειται για κριτήρια μη στατικά.

αν κ θεωρώ ανωριμότητα του σάιτ ότι κάνουμε τόσο σοβαρά την κουβέντα περί βαθμολογίας.

Ναί, αλλα τί να κάνουμε;... Επειδή δέν είστε όλοι τόσο ώριμοι όσο ε γ ώ.* Είπα να σας κάνω κάποια πράματα λιανά... :-Ρ

• τελεία = παύση με πολύυυ νόημα.

Όποιος διαβάσει το παραπάνω σεντόνι και αφήσει σε σχόλιο την περίληψη έχει δωράκι.

Παιδιά, απλά σας ενημερώνω, ο για ένα φεγγάρι ταπεινός σας σεντονολόγος-παπαρολόγος patsis κάνει αποχή λόγω ξαφνικής προσωπικής ευτυχίας. Μας συγχωρείτε κι ευχαριστούμε.

Υ.Γ. Επανερχόμεθα με την αυτοβιογραφία μας «Η ζωή ανάμεσα στα σεντόνια: Μια αναλυτική εξομολόγηση που δεν θα άντεχε ούτε ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν». Σύντομα στα φαρμακεία. Έχετε μαζί σας καροτσάκι λαϊκής για το κουβάλημα.

πάτση ωραίες οι ευτυχίες, αλλά υπάρχει και το ιερό χρέος απέναντι στο σλαγκολαό σου, σο, κανόνισε την πορεία σου, γράψε καναν ευτυχισμένο ορισμό :-P

Συμφωνώ, πάτερ μου.

Ορίστε, εγώ το διάβασα, δεν ήταν δύσκολο.

Η περίληψη; :(

Ο τωρινός τρόπος βαθμολόγησης είναι υποκειμενικός. Θα μπορούσαμε να τον δαιτηρήσουμε, αλλά να τον συμπληρώσουμε από μια αντικειμενική βαθμολόγηση που θα έχει δύο αντικειμενικά κριτήρια, ήτοι πόσο χρησιμοποιείται μια έκφραση, αν την έχουμε ξανακούσει κτλ. και την μέτρηση της παραπεμπτικότητας σε αυτήν, εξαιρόντας τα αυτοαναφορικά από τις δύο μετρήσεις. Εξάλλου, μια τέτοια βαθμολόγηση θα μειώσει τον σλανγκαρχιδισμό, καθώς αντί να χαλάς την ζαχαρένια σου με σλανγκαρχιδιές του στυλ «αχ βρε σλανγκόπουλε, γιατί τό 'γραψες πάλι αυτό το σεσί νε πα σλανγκ, θα σε μαλώσω άτακτο αγόρι» τραβάς το κουλούρι σου αραχτός.

Δε θα το προτιμούσες οπτικοποιημένο με σκιτσάκια, λογάκια, σαν κόμικ να πούμε;

Το παραπάνω είναι μια υποκειμενική περίληψη του σεντονιού του Βίκαρ.

[I]«(23/06/09)xalikoutis κνάσε κι εγώ πίνω Ζαγόρι στο όνομα του άθενς»[/I]

Κι εγώ έμεινα κατενθουσιασμένος, και μερικές φορές ακόμη και τα 5άστερα είναι φτωχά (π.χ. Ίφκινθος.)
Επίσης, το ίδιο ισχύει και για την pirate jeny.

Τραγούδι αφιερωμένο στην Πειρατίνα Τζένη, όπου «κρεβάτι» βέβαια, βάλε «σάιτ», να μην έχουμε παρεξηγήσεις....

Χάνκυ! Τό 'πες και τό 'κανες! Θεγκζ!!! Μια ένσταση: και οι σλαγκαρχιδιές έχουν την πλάκα τους.

>Μια ένσταση: και οι σλαγκαρχιδιές έχουν την πλάκα τους.
Υπάρχουν περιπτώσεις και περιπτώσεις

Ε μα ναι καλέ, ασφαλώς, όπως σε όλα τα πράγματα. Δηλαδή αν οι σλαγκαρχιδιές πέφτουνε σε ορισμούς αλλωνώνε έχουν την πλάκα τους αχαχαχα!

!

Ωρέ πως μου ξέφυγε αυτή η βερμουδιά;

Παπά συμφωνώ ότι πρέπει να αλλάξει ριζικά ο τρόπος βαθμολόγησης. Προέχει όμως κττμγ να αποκατασταθούν όσες αδικίες έχουν προκαλέσει οι μπαγαποντοδότες και οι σπαστήρες τους…

Βράστα, σε διαδικασίες τόσο υποκειμενικές δέν ξέρω πόσο νόημα έχει να μιλάς για «δικαιοσύνη» και για «αδικία». Με το που θα υιοθετήσουμε αντικειμενικότερους τρόπους να εκτιμάμε την αξία ενός λήμματος, και παράλληλα υποβαθμίσουμε την αμφίβολη «αξία» ενός χρήστη, πιστεύω οτι θα ωριμάσουμε γενικότερα εδώ μέσα. Τουλάχιστον, θα θυμηθούμε όλοι λίγο πολύ οτι το σάιτ αφορά περισσότερο την καταγραφή και μελέτη της ελληνικής αργκό, παρά τη μούρη του καθένα απο 'μάς.

[ψσστ, Χάνκ!... τί δώρο ρε σου έδωσε τελικά για την περίληψη;...]

Μην πεις Χανκ, μην πεις, άστον να αναρωτιέται μήπως τελικά ήταν καλύτερα να έχει γράψει μια περίληψη από μόνος του αντί του σεντονιού :-P

@ Βικ - τουλάστιχον να αποκαταστήσουμε την μνήμη των νεκρών: ακόμα δεν έχω χωνέψει που ο Athens με συνοπτική μπαγαποντοδοσία βρέθηκε από τον παράδεισο του top 5 στην βαθμολογική κόλαση, χωρίς καν να περάσει πουργατόριο!

@Μες – Οι άνδρες του slang.gr γίνονται βερμουδοσυμπτυκτές για χάρη σου!

Γίνονται κι απ' αυτό ε; :-/

παιδιά σόρυ που παρεμβαίνω αλλά σε ενδεχόμενο ανασχηματισμό να μην ξεχάσουμε να αναλογιστούμε και το κουτί για τις ετυμολογίες, έτσι;

etymologia addenda est!

άνοιξε το κουτί με τις ετυμολογίες ο άλλος...

έλεγα δεν, αλλά που, μπορεί;

Καλά λέει είναι κατάσταση αυτή τώρα με τα σχόλια;

ε, σε μένα πάει αυτό;

Όχι, ουφ, εννοώ καλά λες εσύ χαλικού, ότι χρειάζεται ειδικό μέρος πλέον για τις ετυμολογίες έτσι που είναι το θέμα με τα σχόλια... Ή δεν έλεγες αυτό, ή έλεγες αυτό, όπως και να χει εγώ το δικό μου το είπα αχχαχαχα

Γειά σας! Αφού μπόρεσα και κρατήθηκα για μιά βδομάδα εκτός, θα ήθελα και γω με την σειρά μου να πω δυό λόγια για το θέμα της βαθμολογίας:

Εμείς γιατί κοιταξτ στην αντι αρχή ούτε ούτε και κοιτάξατε αυτοί δεν ήθελαν να ακους για να καν να γίνει αυτό το το παιχνίδι. Αλλά υστέρα μόλις μόλις όπως είπαμε με ότι αυτό εμείς δεν δεν καν δε θέλαμε αυτοί είπανε όχι λέει θέλουμε να γίνει ε και εμείς μετά είπαμε όχι λεμέ δ λεμέ δεν δε θα γίνει θα κάνει γίνει αυτό που ειπαν νος νος διαίτης για να οριστεί για να για να αφού ξαναγίνει πάλι το παιχνίδι. Αφού υστέρα αυτούς μόλις είπαμε είπανε κοιτάξατε αυτοί ότι ότι ότι
ότι όχι δεν θέλαμε για να γίνει το παιχνίδι ε και εμείς υστέρα είπαμε ε εντάξει θέλουμε ε ε δεν θέλουμε και εμείς, και αυτοί ύστερα μετά εμείς αφού είπαμε είπαμε με αυτό θέλουμε είπαμε δεν θέλουμε και εμείς το αλλάξαμε και λέμε εντάξει λέμε ούτε και εμείς θέλουμε και μετά είπανε αυτοί πάλι ότι ξέρετε λέει εμείς θέλουμε εμείς όμως δεν δεχτήκαμε μετά από όλα αυτά και είπαμε νααα να κα γίνει μετά το παιχνίδι όποτε τα το καν το ορίσει η ΕΠΑΕ.

Αυτό ακριβώς τίποτα άλλο.

Μπορώ να απαντήσω λίγο καθυστερημένα, όχι στα αμέσως προηγούμενα σχόλια, αλλά στο σεντόνι του βικαρίου;

Ένα: Η προτεραιότητα στο χιούμορ δεν αναιρεί τη γλωσσολογική δουλειά που γίνεται (έστω, για να μην είμαστε μεγαλόστομοι, τη γλωσσοδιφική / γλωσσολογίζουσα). Η οποία εν πολλοίς είναι εξαιρετικά σοβαρή. Αλλά καθόλου σοβαροφανής. Αυτό είναι το σημαντικότερο για μένα προτέρημα του σάιτ, όπως έχω τονίσει σε δυο-τρεις τουλάχιστον ευκαιρίες. Τώρα, δεν ξέρω αν ο Μπαμπινιώτης ή ο Τσόμσκι μπαίνουν στο σάιτ. Γενικώς όμως, μπαίνουν άτομα που μετέχουν της γλωσσολογικής ιδιότητος.

'Αλλο: Το ότι η βαθμολόγηση είναι απλούστερη από το σχολιασμό, σηκώνει συζήτηση. Εγώ προσωπικά έχω σίγουρα γράψει περισσότερα σχόλια απ' όσες βαθμολογίες έχω δώσει, και νομίζω και άλλοι το ίδιο.

Δε βαθμολογούν όλοι. Κανένα λήμμα δεν έχει πάνω από καμιά τριανταριά βαθμολογήσεις το πολύ. Και αφού ούτε όλοι σχολιάζουν, ούτε όλοι λημματογραφούν, μάλλον αυτοί που τα κάνουν όλα αυτά είναι λίγο πολύ οι ίδιοι. Άρα, είμαστε ένα σάιτ με πολλά εγγεγραμμένα μέλη και λίγα δραστήρια. Ε, συνήθως έτσι γίνεται.

Τρίτο: Μπορεί να υπάρξουν κάποια αντικειμενικά κριτήρια στο στιλ γραφής του καθενός. Ναι μεν εγώ γελάω με τα αστεία του Χ ενώ εσύ τα βρίσκεις κρύα, οπότε περί ορέξεως τσουκίνι πάει, αλλά υπάρχει και η άλλη περίπτωση: ο χρήστης Ψ σκέφτεται ένα γαμάτο λήμμα, που όλοι χρησιμοποιούμε ταχτικά και κανείς δεν έχει σκεφτεί να το ανεβάσει, ξέρει ακριβώς τι σημαίνει, αλλά δε βγάζει έναν ορισμό της προκοπής γιατί δεν ξέρει πώς γίνεται αυτό, δεν είναι εξοικειωμένος με το είδος λόγου που απαιτεί ένας ορισμός. Για παράδειγμα, νομίζω το ξανάπαμε, ένας βοσκός ξέρει καλύτερα απ' όλους τι σημαίνει τσαπρρρρρ, αλλά δεν ξέρει να το εξηγήσει. Αποτέλεσμα: ο ορισμός δεν είναι καλός. Αντικειμενικά.

Για αυτό με το βοσκό: νομίζω αυτά τα φαινόμενα περιγράφονται με τον όρο tacit knowledge (όπως τον έχει καθιερώσει ο Michael Polanyi, δες εδώ.

Μπούμπι πραγματικά δεν υπάρχεις αγόρι μου

δεν ξερω τι σκατα λετε αλλα θα τη σφαξω σαν κουνελι και θα βγω να παιξω μπαλα τα σπαει...

Και να οι στιχοι....

Δεκαπέντε χιλιάδες και μία
στραβάδια απολύομαι
τριαντά τρία χρονάκια θητεία
στραβάδια απολύομαι

Όλο εμένανε σηκώνει
να πω μάθημα η δασκάλα
θα τη σφάξω σαν κουνέλι
και θα βγω να παίξω μπάλα

Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού
και τα μυαλά στα κάγκελα
του αόρατου εχθρού

Βούλγαροι, Βούλγαροι,
χανούμισσες βαζέλες
όλο το έθνος προσκυνάει
σώβρακα και φανέλες

Είμαστε η αδικημένη
γενιά του εξήντα
δίχως κατοχή και πείνα
χωρίς ρετσίνα

Τα μπούτια σου Μαρία
σκοπιά Κ.Ψ.Μ. αγγαρεία

Δεκαπέντε χιλιάδες και μία
στραβάδια απολύομαι
τριαντά τρία χρονάκια θητεία
στραβάδια απολύομαι

Μια ζωή παρουσιάστε
σαν εκπαιδευμένος σκύλος
εγώ δεν θα πάρω άλλο
φχαριστώ δεν είμαι φίλος

Μετα παρτο απτην αρχη