Βασίλης, ο πούτσος μου ο τζουγκαζβίλης.
Ασφαλώς! Γιατί, κατηργήθησαν;...
Αχ ζόοο. Δέν το αντιλήφτηκα.
Είναι να μήν κάνεις μμμ όμως... Σπεύδουν να σε εξυπηρετήσουν --φεμινισμοί και μαλακίες...
Ε, χμ, ναί, στο σάιτ δέν ασχολιόμαστε αποκλειστικά με τα καλιαρντά, αλίμονο...
Θέ μου, τί δυσπιστία...
Γκάτζ, να προτείνω για συνώνυμο το μετάγχυση ή θα το κάνεις εσύ; :-Ρ
Έκανα ένα λαθάκι εκειπάνω: τον πούτσο του πατέρα σου το διάβασα μόνο στον Μίσσιο (νομίζω), γενικά όμως παίζει το γαμώ τον πούτσο σου/του.
Ρε ντούμπλφας, με τζενερέιτορ ρε το γέμισες το άλλο;... Λέρα, έ λέρα...
Χίλια αναδρομικά μπράβο στον Μπούμπις για το λήμμα. Τό 'χα στα σκαριά απο καιρό να τ' ανεβάσω σε στίλ «τί γαμάει ο έλληνας» (δηλαδή χωρίς τους περιορισμούς του Μπούμπι, γαμώ τα βίτσια του μέσα γαμώ --άκους εκεί, «όχι ανθρώπους»!...), αλλα με πρόλαβε.
Να προσθέσω λοιπόν το κατιτίς μου: ζωή, φάρα, ψυχή, μουνί που σε/τον/... πέταξε, σόι, πίστη, μάνα, πουτάνα, τρέλα, τύχη, πούτσο του πατέρα σου/του/... (απο γυναίκες προς άντρες αυτό --το λέει κι' ο Μίσσιος νομίζω κάπου στο Χαμογέλα ρε..., «γαμώ τον πούτσο του πατέρα σου»).
Και σιγά να μή μπορούμε να φτάσουμε τη λίστα του πούστη... Πφ!... Εδώ, και μόνο το γαμώ τον πούστη μου να σκεφτείς, τό 'χουμ' ήδη ισοσκελίσει!... :-Ρ
Φτού ρε π'στ', άκυρο... Κι' εγώ που έλεγα οτι μετά 'π' αυτό το λήμμα θα με τηλεφωνήσει προσωπικά ο τέως να μου παραδώσει τα σκήπτρα.... Κι' εγώ που έλεγα οτι...
[λύγμ...]
(Νά 'στε καλά ρε παίδες, ανοίγετε τα μάτια των πρωτοδεσμιτών...)
Καλώς τον αίαντα των αθηνών, έστω και μόνο σχολιάζοντα προς το παρόν! Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλα μου φαίνεται πως είσαι ο πρώτος βέρος πολυτονιστής που καταδέχεται τους κόλπους μας...
Θά 'λεγα οτι προέρχεται απο την εικόνα μιάς σημαίας που ανεμίζει ακανόνιστα σε δυνατό αέρα: με τον ίδιο τρόπο που δέν μπορείς να σταθμίσεις τη συμπεριφορά της σημαίας, έτσι δέν μπορείς να σταθμίσεις και τη συμπεριφορά ενός τέτοιου ατόμου.
Αλλα κι' αυτό που λέει ο ιλιόπκοστας παίζει (ο οποίος καλωσμασήρθε παρεμπιπτόντως!...).
Ή μήπως κάνω λάθος;...
Ναί, δέ μου φαίνεται περίεργο να υπήρχε απο παλιά. Αυτό που μου φαίνεται περίεργο είναι οτι επιμένουν οι φιλόλογοι να το χαρακτηρίζουν λάθος.
Παίζει και νά 'ναι εσκεμμένος μποστισμός απ' την πλευρά του Γιανναρά --αλλα κι' έτσι νά 'ναι, πού να πείσει τέτοια σοβαράκλα που μοστράρεται τόσα χρόνια...
Όπως λέει κι' ο ιλιόπκοστας, η κατάληξη -άτο είναι που σχηματίζει συνήθως τέτοια περιληπτικά ουσιαστικά. Το επίθημα -ωτό εδώ, έτσι πρόχειρα, θά 'λεγα οτι το πάει περισσότερο προς «χαρακτηριστική ιδιότητα», και δέν σχηματίζει ουσιαστικό αλλα επίθετο (όχι το γυναικωτό αλλα γυναικωτός, γυναικωτή, γυναικωτό) που χρησιμοποιείται ώς κατηγορούμενο (όπως λέμε αντίστοιχα «τον πιάσαν τσακωτό», «τον έβγαλαν σηκωτό» και τέτοια).
Φαίνεται και στο παράδειγμα της βίπ άλλωστε οτι γυναικωτό δέν σημαίνει τόσο «παρέα μόνο απο γυναίκες» δέν θά 'λεγες πιχί το μπάρ χθές είχε μόνο ένα γυναικωτό, δηλαδή «το μπάρ χθές είχε μόνο μιά γυναικοπαρέα» όσο απλά «(μόνο) γυναίκες» --το μπάρ χθές ήταν φούλ γυναικωτό, δηλαδή «το μπάρ χθές ήταν φούλ γυναίκες».
Πάντως δέν την έχω ακούσει προσωπικά τη λέξη μέχρι τώρα.
Ξέχασα ν' αναφέρω οτι, όντως, έχει ήδη γίνει σχολιασμός γύρω απο την τσίκα και το τσικαμπούμ στο τυρί --σόρι.
Και ρέ Κνάσο, αφού το ξέρεις οτι δέν θέλει πολύ να γίνει της πόπης στα πολυμέσα, τί το θίγεις το θέμα;!... :-Ρ
Καλά μιλάμε, ο Κάνινγκ έχει κάνει τρελή δουλειά στη βάση... Τρελή λέμε. Άντε ρε τέλειωνε με τα στρατά και γύρνα!... Ορίστε μας.
Ε ρε Γκάτζ, είσαι αδιόρθωτος, πάει και τέλειωσε!... :-Ρ
Πού σε βρήκαμε 'σένα...
Η σύνδεση που κάνει η ποπάουα μου φαίνεται πολύ πλόζιμπλ. Και το κατσαρός άλλωστε, σύμφωνα με τον τέως, παίζει να προέρχεται απο το κατσί, μεσαιωνικό για το «γατάκι».
Το προηγούμενο πήγαινε στον αυτοκτονημένο.
Γιαννόμαυρε, σύμφωνοι ρε φίλε, δέ λέω --αλλα θα πάψεις επιτέλους να μας πετάς ενδιαφέρουσες αναφορές, και εκεί που δέν το περιμένουμε μάλιστα;!... Δέν έχουμε χρόνο ρε φίλε, το καταλαβαίνεις; Μέσα σ' ένα μήνα μας έχεις φορτώσει βιβλιογραφία για διάβασμα δεκαετίας να πούμε!... Άι σικανανίνα...
Άντε ρε;, ενδιαφέρον. Μου θύμισες παλιά στο μάθημα κιθάρας, που ένας φίλος του δασκάλου μου τού 'λεγε να τρίβεις λέει τα δάχτυλά σου πίσω απ' το αφτί για να λιπανθούν και να γλιστράν ευκολότερα στην ταστιέρα και καλά.
Κυκλοφορούν κι' άλλες τέτοιες λαϊκές σοφίες άραγε με τα εκκρίματα των αφτιών;...
Γαμάτο!...
Θα το προτιμούσα βέβαια καταχωρισμένο στον ενεστώτα, αλλα δέν λέω τίποτα μή μου την πέσουν ιρονίκ και σία πάλι...
Το βγάλ' τη μαρμελάδα 'π' τ' αφτιά το ακούω συχνά.
Γενικά, μία έκφραση που ακούγεται σουρεάλ σπάνια ήταν έτσι στην απαρχή της (νά ενα πολύ πρόχειρο παράδειγμα), αυτή την αίσθηση έχω τουλάχιστον, και η συγκεκριμένη έκφραση ποτέ δεν μου φάνηκε ουρανοκατέβατη.
Αλλα σίγουρα, για να βεβαιωθεί κανείς θα έπρεπε να την ψάξει με πρώτες καταγραμμένες χρήσεις της και τα λοιπά... Πού 'ν' ο κυρ-σαράντ οταν τον χρειάζεσαι γιά;...
Ά να μπράβο, «κυψελίδα» το λένε... (μόλις το θυμήθηκα)
Χμμ... Την φράση την ακούω συχνότατα ώς εξής: μαρμελάδα έχεις στ' αφτιά σου; Άν σκεφτεί κανείς οτι η μαρμελάδα αναφέρεται στο φυσιολογικό κερί των αφτιών τότε δέν υπάρχει κανένας σουρεαλισμός. Οι βαριάντες βέβαια που ακούγονται με βάση αυτό είναι άλλο θέμα...
Μα ποιός σου είπε οτι δέν υπήρχαμε;...
Καλό ταξίδι Μπούμπις και μή μασάς, δέ θα πεθάνουμε ποτέ! Ποτέ λέμε!...
Ε μα δέν πρόλαβα να διαβάσω το «μμμ» σου και η εντολή σου είχε ήδη εισακουστεί απο άλλονε.