Comments by vikar (4189)
Showing 1891-1920 from 4189

Κοντινό δηλαδή στο σουρτούκης.

(έ ρε μανία να μπαίνει αυτός ο τύπος ανάμεσά μας κάθε λίγο και λιγάκι να πούμε...)

(ε άντε και μαμή τότε... μπορώ και μόνος μου...)

Μή δίνεις σημασία στη βαθμολογία καμάκις, χαλασμένη είναι.

(είμαι η μαμή της γλώσσας ο πούστης)

Το άμμος ντάξει, είναι εύκολο να αλλάξει γένος λόγω κατάληξης. Τα άλλα όμως δέν μπορώ να καταλάβω πώς προκύπτουν. Ίσως: το στόμα σου > το στόμα σ' > ο στόμας (όμοια και με το αίμα);...

Το στόμας τό 'χω ακούσει κι εγώ, στα πέριξ της Σίνδου.

Όταν ο Τσάκ Νόρις κοντραρίστηκε με τον τζόνι, ο τζόνι αποχώρησε αποκαλώντας τον «γραφικό», «όφ-τόπικ» και «πρήχτη». :-)

Τα δέοντα στον πρόχειρό μου κύπριο, ο οποίος όπου νά 'ναι δέν θα μας είναι πλέον πρόχειρος, τη μοντέρνα μου ξενιτιά μέσα... :-(

Επίσης, το σχήμα αυτό, η ίδια λέξη να επαναλαμβάνεται στο τέλος της πρότασης, και διατηρώντας το συντακτικό της ρόλο, δέν γίνεται μόνο για επίταση, αλλα συχνά και για ειρωνεία: μόλις θυμήθηκα την πασίγνωστη ατάκα του Ηλιόπουλου (γιουτιούμπ και σλάνγκ).

Σωστός, μόνο που... :-Ρ

:-)

Αντιαϊφονιστές ολου του σάιτ, ενωθείτε!

Ωραία πράγματα ειπώθηκαν απ' την πρώτη προχθεσινή τοποθέτηση του χαλικούτη και μετά. Ειδικά οι προτάσεις του Χότζα θέλουνε γαμώτ' μελέτη και ζύγισμα, ωραίος. Σωστός και ο τζονμπλάκ, εδωπέρα:

Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει [...] πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν, υποθετικά, ο Γιώργος είχε προαχθεί σε μοντ. Μπορεί η συμπεριφορά του να ήταν εντελώς διαφορετική, και η παρεξήγηση για το υποτιθέμενο αντιεβραϊκό λήμμα του να είχε λυθεί ενδομοντουλικώς και αναίμακτα.

Εγώ αυτό το δέχομαι και το υποστηρίζω. Κάποιον που τον ξεγράφεις σά μαλάκα, σάν εξουσιαστή, σά ρατσιστή, σά κλικαδόρο, σάν πρωκτικάντζα, σάν παπαρολόγο κι' αναξιόπιστο, τον ωθείς να συμπεριφέρεται ακριβώς έτσι -θέλει απίστευτη λαρτζοσύνη να μη πέσει στην παγίδα, και έλεος, δέν μπορούμε να το απαιτούμε αυτό απ' τον καθένα, δέν στήνουμε καμιά θρησκεία εδωμέσα, για αργκό μαζευτήκαμε.

Αντίθετα, κάποιον που τον αντιμετωπίζεις σαν να μπορεί να κουβαλάει, μπορεί και να μήν κουβαλάει περισσότερη μαλακία στον εγκέφαλο απ' την πάρτη σου, σε βάθος χρόνου βρίσκεις τρόπους να ευθυγραμμιστείς μαζί του. Όχι να τον κάνεις φίλο (αλίμονο αν περιμέναμε απ' το σλάνγκ τζι άρ...), αλλα να δουλέψεις μαζί του σε κάτι που σας ενδιαφέρει για διαφορετικούς ίσως λόγους, αλλα εξίσου.

Αμπελοφιλοσοφίες; Ίσως. :-) Το θέμα είναι, πώς μπορείς να ξέρεις οτι έχεις απέναντί σου κάποιον που ενδιαφέρεται όντως για το θέμα; Οτι δέν έχει έρθει εδώ κυρίως για άλλα πράγματα; (να τα κάνει πουτάνα για να σπάσει πλάκα, να κοινωνικοποιηθεί ετσι απλά, να εξασκείται στο νέιμ-ντρόπιν, νά νά νά...) Κανείς δεν μπορεί να το ξέρει εξαρχής, σίγουρα. Και δέ μπορεί να το κρίνει αυτό ένας μόνος του έυκολα, ακόμα και μετά απο τριβή. Είναι κάτι που μπορεί με κάποια ασφάλεια να βγεί, μόνο μέσ' απ' την κοινή συσνισταμένη της κοινότητας.

Γι' αυτό και συμφωνώ εντελώς με το πνεύμα του χαλικούτη εδώ:

Νομίζω ότι το σάη θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα με ένα ουσιαστικό άνοιγμα της διαχείρισής του στην κοινότητα που το παράγει. Αυτό για μένα σημαίνει να έχουν λόγο στις αποφάσεις που μέχρι τώρα άπτονται της αρμοδιότητας των μοντς ως σώμα περισσότεροι άνθρωποι στη βάση μιας διαδικασίας, στη βάση κανόνων, που μπορούμε να συμφωνήσουμε.

Για μένα το ζήτημα έχει ουσία, εφόσον νομίζω ένα τέτοιο άνοιγμα ταιριάζει στο σλανγκ. Με την έννοια ότι είναι σάη με πνεύμα ελευθεροστομίας, τεκμηριωμένης καταγραφής και άποψης, και υπέρ των περιθωριακών ή αποκλεισμένων μορφών γλωσσικής έκφρασης. Θα ήθελα αυτό το ελεύθερο και ανοιχτό και σοβαρό πνεύμα να αντανακλάται και στις διαδικασίες του ακόμα περισσότερο, γιατί διαπιστώνω ένα έλλειμμα, και μια δυσαρμονία, και ως ένα βαθμό μια αγκύλωση.

Σε μιά τέτοια κατεύθυνση, στο Συντονισμό έχουν πέσει ήδη, εδώ και κάποιο καιρό, οι εξής ιδέες, προσεφαρμογή στη νέα βέρσιον του σάιτ:

• Φόρουμ.

  Παρεμπιπτόντως, τα τεχνικά που εγείρει εύστοχα η Πειρατίνα, ήταν όντως ένα πρόβλημα, που ήδη αντιμετωπίστηκε απ' τον ντίκ στο παρόν σάιτ (εξού και το κρυφό φόρουμ του συντονισμού οπου στήνουμε τις συνωμοσίες μας), και στη νέα πλατφόρμα επίσης έχει τακτοποιηθεί. (Με την ευκαιρία, φούλ ρισπέκτ στον ντίκ, τζιμανάκι τρελό.)

• Θέσπιση κατηγοριών χρηστών με διαφορετικές βαθμίδες δικαιωμάτων, όχι απαραίτητα γραμμικές (θέλει λίγη προσοχή εδώ η ορολογία): με διαφορετικές ομάδες δικαιωμάτων, ή αρμοδιότητες, κάποιες απ' τις οποίες πιθανά να επικαλύπτονται.

  Αυτό διαβάστε το σε αντιπαραβολή με αυτό που λέει η ιρονίκ πιο πάνω:

  Πώς θα του πεις μεγάλε μπορεί να γράφεις γαμάτα αλλά η εμφάνιση του κειμένου σου είναι μπάχαλο και δεν παίζει να μοντάρεις; πώς θα πεις στον άλλον ότι μεγάλε, ευχαριστώ για την πρόθεση, αλλά είσαι ανορθόγραφος; θα σου απαντήσουν ωραία, μη με βάλετε να κάνω αυτά, θα βρω κάτι άλλο. Δεν μπορεί όμως να είναι μοντ κάποιος που δεν τα πληροί όλα. Γιατί δεν παίζουμε με ξεχωριστές αρμοδιότητες, τα κάνουμε όλοι όλα, αλλιώς πχ στις διακοπές ή με μια απουσία 2-3 συγχρόνως δεν βγαίνει το πράμα.

• Θέσπιση κανόνων για το πώς κάποιος απο μία κατηγορία χρήστη θα πηγαίνει σε μία άλλη. Εδώ, προτάσεις όπως του Χότζα παίζουν μεγάλο ρόλο. Όποιος τό 'χει, άς το βάλει κάτω να το σκεφτεί και να πεί και σε μάς τους άλλους.

Αυτά, μετά την καίρια τοποθέτηση και ανάλυση της Πειρατίνας, νιώθω οτι δέν χρειάζεται να τα υποστηρίξω επιπλέον. Αυτό που θέλω όμως να σχολιάσω επιπλέον (και πάλι όμως σε αντιπαραβολή με τα της Πειρατίνας), είναι οι τρέχοντες κανόνες. Ε λοιπόν, οι τρέχοντες κανόνες που έχουν να κάνουνε με την ιεραρχία και τη λήψη αποφάσεων, είναι καταβάση άγραφοι, και συνοψίζονται, όπως τους αντιλαμβάνομαι προσωπικά, στα εξής:

• Η υλοποίηση του όλου βαραίνει αποκλειστικά τον ντίκ.

• Ο Συντονισμός αναλαμβάνει την ευθύνη κάθε εξωγλωσσικής τελικής απόφασης για το σάιτ, βασισμένος κατα το δυνατόν στην καλή διάθεση και ευθικρισία των εκάστοτε ενενεργεία συντονιστών, και ποντάροντας στην εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των χρηστών, όπως την εκλαμβάνουν οι εκάστοτε ενενεργεία συντονιστές με οποιονδήποτε έμμεσο τρόπο («έμμεσο», σε αντίθεση με κάτι σε στίλ δημοψήφισμα).

• Όποιος έχει την εμπιστοσύνη όλων των εκάστοτε ενενεργεία συντονιστών, ενδέχεται να κληθεί να γίνει συντονιστής.

Όλα αυτά προφανώς έχουν προβλήματα και δέν στέκουν σε κάθε θεωρητική κριτική (ούτε κάν σε δική μου, παρεμπιπτόντως). Φαίνεται όμως οτι στην πράξη στέκουν αρκετά καλά εδώ και τόσα χρόνια, χωρίς καταστροφικές απώλειες, παρά την όποια κινδυνολογία απο πολλούς χρήστες (τζόνι, εγώ και άλλοι): αν μή τι άλλο, το σάιτ είν' ακόμα ζωντανό.

Απ' την άλλη, πρόκειται σίγουρα για κανόνες που έχουν φτάσει αρκετές φορές στα όριά τους, και το οτι γίνεται τώρα τέτοια κουβέντα, με τοποθετήσεις τύπου χαλικούτη ή Χότζα, για μένα, δείχνει οτι το πράμα ωριμάζει και οτι πλησιάζουμε στο σημείο να τους τροποποιήσουμε όπως θέλουμε και τους πρέπει.

Ηρεμία και καλή θέληση χρειάζεται. Και, ξανά μανά: δημόσιες τοποθετήσεις επι της ουσίας ευπρόσδεκτες, ενώ δημόσιες τοποθετήσεις επι του ποιού του ενός και του άλλου, έλεος... Τα φαρμάκια σας και τις πίκρες σας να τ' αμολάτε σε πιμί, οι άλλοι δεν φταίμε σε τίποτα να μας σπάτε τ' αρχίδια.

Βλέπω στον Μπάμπη οτι το ιδρώτας ανάγεται σε ινδοευρωπαϊκή ρίζα διαφορετική απ' ότι το ύδωρ.

Ε τότε...

Το άιφον είναι εργαλείο του διαβόλου.

(γράφαμε μαζί τελευταία)

Χαλικούτη, δέν ξέρω τι κάλεσμα έχεις υπόψη σου και πόσο επίσημο θα το ήθελες προκειμένου να ψηθεί ο μέσος χρήστης να συμμετέχει. Πάντως επανειλημμένα, εγώ τουλάχιστον, έχω ζητήσει απόψεις και γνώμες πάνω σε καίρια πράγματα (βλέπε προσπάθειες στο μπαγαποντοδότης ας πούμε), και η ανταπόκριση ήταν ισχνή (εσύ εκεί ειχες ρίξει κάτι ιδέες, και ένας δυό άλλοι συμφώνησαν ή διαφώνησαν, έτσι απλά). Υπάρχουν και πάμπολλες άλλες φορές που έχω καταθέσει κι' έχω ζητήσει γνώμες, λιγότερο συγκροτημένα ίσως, και μάλλον κατάφερα να γίνω μαϊντανός με τις τόσες φορές, παρά βγηκε κάτι. Κι' όταν πάω να βγάλω κάτι απ' τις εντάσεις, όπως καληώρα, βγαίνω και μαλάκας, και διπλά μάλιστα: ώς συντονιστής απ' τη μιά, άρα τακίμι με το πονηρό ξερωγώ, και για το όποιο μου στιλάκι απ' την άλλη, οτι αμπελοφιλοσοφώ περι λεξιπλασιών.

Σόρι, αλλα άν ο Χάν δέν έχει την ψυχραιμία να ξεπεράσει το «πρωκτικάντζικο» του πονηρού και να συζητήσει την ουσία (ως προς το αντικείμενο του σάιτ), ε τότε σε τί εποικοδομητική διαβούλευση, δημόσια, καθαρή και συγκροτημένη να ελπίσεις;... Ο άλλος έχει προσβληθεί, δέν μπορεί να συζητήσει πλέον, ούτε και έχει τη διάθεση να το λύσει κατιδίαν απ' ότι φαίνεται, άρα τέρμα.

Ή σε τί κουβέντα καλή να ελπίσεις με τον τζόνι, όταν αρπάζει την κάθε ευκαιρία, και στο ξεκάρφωτο μά την αλήθεια (άν και έχει δίκιο ο Βράστας, πλέον είναι βέβαια προβλέψιμος), τελοσπάντων, αρπάζει την κάθε ευκαιρία να πολώσει μεταξύ κλίκας και χρηστών; Κι' ας γράφει (ή έγραφε) γαμώ τα λήμματα, σιγά μην ελπίσω σε εποικοδομητική κουβέντα μαζί του πλέον. Τέρμα κι' αυτό.

Και το γαμώτο-γαμώτο, είναι οτι σε τέτοιες φάσεις εκρήξεων εγωισμών (δικαιολογημένων ή αδικαιολόγητων, δέν έχει σημασία), οι λοιποί χρήστες απλά παρακολουθούμε με φραπεδιές, ή κράζουμε και κοροϊδεύουμε για την κούραση του πράματος, και τελοσπάντων, ποτέ δεν μπουκάρουμε όλοι μαζί να βάλουμε το πράμα στη σωστή του διάσταση: σε ότι μπορεί να αφορά το σάιτ ως τέτοιο.

Σε τί εποικοδομητική συζήτηση δημόσια να ελπίσεις με τέτοια δυναμική;... Σά χρήστης το ρωτάω βασικά (κι' αν θέτε το πιστεύετε).

Στη συγκεκριμένη τελοσπάντων περίπτωση, η ουσία του πράγματος είναι: πώς μπορούμε ν' ανεβάζουμε κάτι με μία άλφα βεβαιότητα; πού μπορούμε να το στηρίξουμε; πώς πρέπει να διατυπώσουμε τον ορισμό, ωστε να μήν παραπλανήσουμε εναγνοία μας;

Και η ουσία του πράγματος δέν είναι: είναι ο πονηρός πρωκτικάντζας; (άκου λέξη ρε π'στ') είναι ο χάν το θύμα; πρέπει ο Συντονισμός να προστατεύει υπολήψεις; πόσο μπορεί να τις προστατεύει πρίν κατηγορηθεί για πατερναλισμό; Και ούτω καθεξής. Απο απαντήσεις σ' αυτά, μιά χαρά, κι' εγώ εχω, και τις έχω εκφράσει κιόλας κατακαιρούς (κυρίως πρήζοντας τους λοιπούς συντονιστές). Αλλα δεν πάει έτσι μπροστά το πράμα.

Συνοψίζοντας, απ' ότι βλέπω, σε γενικές γραμμές, οι χρήστες αυτού του σάιτ ή μιλάμε για μόστρα, ή δέ μιλάμε για μόστρα, ή μιλάμε οταν δέν αντέχουμε άλλο πιά. Στην τελευταία περίπτωση, δυστυχώς, δύσκολα να μιλήσεις εποικοδομητικά (το ξέρουμε όλοι το άντε γαμήσου κι' εσύ κι' ο γρύλλος σου). Σε τέτοιες συνθήκες, δύσκολα ν' αποτολμήσεις δημόσια ουσιαστική κουβέντα, και προτιμάς ανταυτού να ψαρεύεις τις γνώμες των χρηστών απο δώ κι' απο κεί, όπου και όποτε τις πετάν σε ανύποπτο χρόνο, ή, αν φοβούνται τα ατέρμονα δημόσια ντράβαλα, έχουν τουλάχιστον το ενδιαφέρον να τις μοιραστούν με το συντονισμό (έχει γίνει κάμποσες φορές).

Και όλ' αυτά, χωρίς να μπάζω τα τεχνικά ζητήματα καθόλου μέσα, για τα οποία μόνος υπεύθυνος, καλώς και κακώς, είναι ο ντίκ.

Δηλαδή το χλαπακιάζω μπορεί να συνδέεται ετυμολογικά με τη χλέπα και τη χλεμπόνα;...

Προσωπικά εδώ θα συμφωνήσω με τον τέως, οτι πρόκειται για ηχομιμητική λέξη, απο το χλάπ, βλέπε και χλαπαχλούπας.

η συζήτηση δεν είναι περί λεξιπλασιών

Δυστυχώς έτσι είναι, αλλιώς θα ήμασταν στο θέμα.

Δημόσιες κατηγορίες, δημόσια μανιφέστα, δημόσια μελοδράματα, δημόσιοι καβγάδες, συνήθως πατάν σε φωσκολικούς εγωισμούς που επισκιάζουν το σάιτ και τους λόγους ύπαρξής του. Δέ λέω βέβαια οτι το σάιτ είναι η θά 'πρεπε νά 'ναι πάνω απ' όλα. Απλά, να έχουμε συνείδηση του τί γίνεται πάλι τις τελευταίες μέρες: είχαμε ξανά μανά ένταση που προκλήθηκε ανάμεσα σε δύο χρήστες, οι οποίοι επέλεξαν (αδιαφορία; εγωισμός; ή μήπως για το καλό του σάιτ; χάχ!...) να λύσουν και καλά το θέμα δημόσια. Ε λοιπόν, και πονηρέ και Χάν, δέ τα καταφέρατε. Ζυγιστείτε λιγάκι, ως χρήστης και ως άνθρωπος το ζητάω.

Ξέχασες επίσης το Λιοντάρι, τον Αυτοκτονημένο, τον Αμπάς, τον Αλάριχο τεκέλογλου κι άλλους «αιρετικούς» που σας χάλαγαν τη σούπα... τζόνι

Ο τζόνι, τουλάχιστον στα σχόλιά του, είναι μανούλα στην παραπληροφόρα, πράγμα πλέον γνωστό για πολλούς, για άλλους όμως όχι, γι' αυτό και η επαναφορά απ' τη μεριά μου.

Πάνω είπα πικραμένες περσόνες, όχι μπαναρισμένες. Λιοντάρι, αυτοκτό, αμπάς, δέν έφυγαν πικραμένοι. Έφυγαν μπαναρισμένοι, δηλαδή με πλατύ χαμόγελο δικαίωσης.

(Δυστυχώς, και δέν μας τιμά κατ' εμέ, αλλα παίξαμε στο επίπεδό τους: βρίζει ο άλλος ακατάσχετα; απειλεί ζωές μέσω πληκτρολογίου; πόρτα εμείς --«μακριά απο μάς», που λένε οι παλιοί. Τέλος πάντων, δικιά μου άποψη αυτή και στ' αρκίδια μας κιόλας.)

Όσο για τον Αλάριχο, τζόνι, θένξ για την υπενθύμιση, αλλα ρίξε μιά ματιά πρώτα στα τελευταία του τα σχόλια, μή ξευτιλίζεσαι έτσι στεγνά. Κρίμας κι' άδικος.

Σόρι απο κάποιους που το ξανασηκώνω πάνω το θέμα.

Δέν το περίμενα απ' τον Χάν να το γυρίσει έτσι. Δέν μου κάνει και έκπληξη απ' την άλλη. Όπως και νά 'χει, απο μένα σόρι που επέμεινα όσο επέμεινα στο ζήτημα μ' αυτήν την αφορμή, παραέλπιζα στην ανοχή του, ας όψεται ο πρότερός του βίος. Λάθος.

Γιά να μετρήσουμε πικραμένες περσόνες με την ευκαιρία: Γκάτζ, ρίγκο, τώρα Χάν... Παυλέας παλιότερα... Μπούμπις... Άλλη;

Κττμγ, η συζήτηση αυτή ίσως δεν έπρεπε να έχει έρθει σε αυτό εδώ το λήμμα που υπέχει θέση φόρουμ για την φύση της αργκο.

Τά 'φερα εδώ γιατι το λήμμα υπέχει (ωραία λέξη αυτή ρε...) και θέση φόρουμ για το τί είναι καταχωρίσιμο. Που είναι και αναμενόμενο, μιά και συνδέεται άμεσα με τη φύση της αργκό.

Με το οποίο γράφαμε μαζί.

Βράστα έχεις δίκιο, κατόπιν εορτής οι δύο τελευταίες προτάσεις φαίνονται πεντακάθαρες, αλλα μετά ξαναείδα τα σχόλια.

Αυτό είναι και το 50% της γοητείας του λήμματος. Με κάτι τέτοια η λεξιπλασία προσεγγίζει την τέχνη και αυτό ' ν'ν' κακό. βράστας

Σύμφωνοι για τα περι τέχνης, και πολύ μάλιστα. Αλλα η μαγκιά είναι να μήν κάνεις την τέχνη ευκολιά. Όταν ανεβάζεις λεξιπλασία σά λήμμα, δηλαδή δίπλα σε λέξεις-σημασίες όπως «μαλάκας ίσον βλάκας» και «μουνί ίσον γκόμενα» και εκμεταλλευόμενος το κύρος τους, έ, χαίρω πολύ, σπουδαίο πράμα έκανες. Και μή σου πώ, δέν πρόκειται πλέον για τέχνη, αλλα για απλή εκμετάλλευση υπάρχοντος κύρους, προφανώς. Αμα μπερδεύεσαι εσύ απο μία λεξιπλασία, φαντάσου ο ξένος μεταφραστής, που έμαθε να εκτιμάει το σάιτ απο ορισμούς τύπου πονηρού ή τζόνι (απο ορισμούς τους, όχι απ' το ύφος τους σε σχόλιά τους).

Το τίμιο και η μαγκιά για μένα είναι είτε να το δηλώσεις καθαρά στον ορισμό (πόση εμπιστοσύνη έχεις άραγε στη λεξιπλασία σου;), ή να το αφήσεις για παιχνίδι στα σχόλια, όπου έτσι κι' αλλιώς το πράμα σηκώνει πολύ πιο χαλαρές κουβέντες και γίνεται πιό φυσικά το πράμα (αν κάτι μές στο σάιτ προσεγγίζει την πραγματική επικοινωνία στους δρόμους, δέν είναι τα λήμματα, οι συζητήσεις στα σχόλια και τα πιμιά είναι). Άλλο τίμιο πάντως εγώ δέν βλέπω.

Με δεδομένα αυτά, σαφώς και υπάρχει χώρος για λεξιπλασίες στο σλάνγκ τζι άρ, και, είπαμε, παίζουμε και μπουνιές αμα λάχει γι' αυτό.

Στο συγκεκριμένο θέμα πάντως, με το «αρχιδόκαμπος ίσον περίνεο», φαίνεται πως και ο ίδιος ο Χάν παραπλανήθηκε (θίχτηκε και δέν απαντάει ο ίδιος, και μας αναγκάζει να μαντεύουμε εμείς γι' αυτόν, ας πρόσεχε), μιλάμε δηλαδή για «λεξιπλασία κατα λάθος, εξαμελείας» --τελοσπάντων, έτσι υποθέτω εγώ, αλλιώς πέφτουμε σ' αυτά που έλεγα πρίν. Ε αυτά τα λάθη όμως μπορούν να αποφεύγονται με δυό-τρία απλά (όχι απαραίτητα εύκολα) πραματάκια: ανοίγω ένα-δυό λεξικά, γκουγκλάρω, ανοίγω παλιά τεφτέρια και τα λοιπά. Μετά απο τόσες κουβέντες για το ίδιο πράμα, κουραστικές για πολλούς και μακροχρόνιες, τέτοια λάθη απο παλιούς ξαφνιάζουν, όπως και να το κάνεις, και είναι και φυσιολογικό να προκαλούν τα όρια της ανοχής κάποιων, όπως του πονηρού.

Αυτό ειναι κυρίως ερώτηση για τον ντίκ. Όσοι είναι συντονιστές αυτοί τη στιγμή, απ' όσο ξέρω και θυμάμαι (ήμουν απ' τους τελευταίους), προτάθηκαν με πρωτοβουλία του ντίκ.

Στο μεταξύ βέβαια, τα πράγματα έχουν πολυπλοκέψει. Απ' τη μιά, έχει αναπτυχθεί μια άλφα δυναμική μές στο Συντονισμό που πολλές φορές (και καίριες) τείνει να καθυστερεί τα πράματα παρά να τα διευκολύνει (κατα το «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι» δηλαδή), κάτι που λειτουργεί ανασταλτικά στη στρατολόγηση επιπλέον συντονιστών. Η ομάδα των συντονιστών, προφανώς, λειτουργεί σα μιά υποομάδα του σάιτ, που κι' αυτή, όπως όλο το σάιτ, παλεύει να μάθει να λειτουργεί ως τέτοια· και οι συντονιστές είμαστ' ακόμα νέουρες θά 'λεγα, καλώς και κακώς.

Δεύτερον, ειδικά ενόψει της νέας βερσιόν, η στρατολόγηση νέων συντονιστών θα είναι κάτι που αναπόφευκτα, απ' ότι φαίνεται, θα πρέπει να καλυφθεί ενμέρει τουλάχιστον απο τους νέους όρους χρήσης. Με τους υπάρχοντες, το πράμα είναι φλού μέχρι παρεξηγήσεως, ειδικά κατι στιγμές που παίζουν χαλάσματα στην κοινότητα, καλη ώρα (τέτοιες ώρες, ερωτήσεις σά τη δικιά σου προφανώς ενθαρρύνουν οξύνσεις, αλλα τί 'α κάνουμε, ένα τζόνι τον έχουμε, δέ μασάμε).

Για επιπλέον απορίες τέτοιου τύπου, καταρχήν στον ντίκ, καταδεύτερον το συζητάμε αλλού (με πιμί πιχί, στους συντονιστές η όχι, ή και εκεί), κι' άς το κρατήσουμε εδώ ίν τόπικ.

Αξιότατος αφουλόγος ο πονηρός, να καταθέσω όμως και τη δική μου κατανόηση.

• Το αφού στο τέλος λειτουργεί επιτατικά μόνον όταν επαναλαμβάνει πρωτύτερο αφού, όπως γίνεται αρκετά συχνά, επάνω τουλάχιστον, και με άλλες λέξεις, και όχι απαραίτητα σε ύφος αργκό:Ρε Μαράκι, είπαμε θα πάμε μαζί στα παιδιά σήμερα είπαμε... Γιατί τωρα τ' αλλάζεις;...Ή:Εγώ «κοιτούσα απ' την κλειδαρότρυπα»;! Για ποιόν με περασες; Είμαι σοβαρός εγώ ειμαι, δέν κάνω τέτοιες αηδίες.
• Διαφορετικά, απλώς εξυπηρετεί την έμφαση σε προηγούμενες λέξεις μέσα στην πρόταση, κατα το γνωστό συντακτικό μηχανισμό του να αλλάζεις την τυπική σειρά των όρων για να δώσεις έμφαση εκεί που θές (συγκρίνετε με το πώς προκύπτει συντακτικά το λέμε ή το ένα πράμα: κατέληξαν να συντάσσονται στο τέλος, βοηθώντας να δίνεται η έμφαση σ' αυτό που προηγείται κάθε φορά στην πρόταση).Έτσι, στα παραδείγματα που δίνει επάνω ο πονηρός, εγώ καταλαβαίνω:Αφού δέ μ' αρέσουν τα φασόλια: αιτιολογικό αφού, κανονική σύνταξη.Δέ μ' αρέσουν τα φασόλια αφού: αιτιολογικό αφού, σύνταξη που ρίχνει περισσότερη έμφαση στην αιτία.Αφου δέ μ' αρέσουν τα φασόλια αφού: αιτιολογικό αφού, επιτεταμένο μέσ' απο την επανάληψη.

Μ' αυτά θελω να πώ, το τελικό αφού δέν μπορεί να είναι επιτατικό χωρίς να είναι, πρώτιστα, αιτιολογικό. Το οτι λειτουργεί επιτατικά (δίνοντας έμφαση στην αιτία), είναι γενικότερο συντακτικό φαινόμενο που απαντιέται και σε αρκετές άλλες περιπτώσεις, και εδώ ειναι που θά 'λεγε να μας πείτε οι νοτιότεροι εάν το έχετε υπόψη: ίσως το βορινό της υποόθεσης να βρίσκεται στο γενικευμένο της σύνταξης, και όχι μόνο στη μεμονωμένη περίπτωση του τελικού αφού.

Και μιά και αναφέρθηκε ο τουκανισμός, ας σημειωθεί οτι στον συγκεκριμένο ορισμό γίνεται σαφές οτι πρόκειται για λεξιπλασία του καταχωριστή. Θά 'λεγα οτι είναι ορισμός-πρότυπο για ότι βιαστικά έγραψα στο προηγούμενο σχόλιο: και πλάκα έχει και δούλεμα μας ρίχνει, αλλα δέ μας κοροϊδεύει για τη λέξη, ούτε και αποσιωπά την προέλευσή της. Απλά πράματα.

Εγώ ο ίδιος έχω ανεβάσει λήμματα που δέν ανταποκρίνονται σ' αυτά τα στάνταρ (βλέπε ερωφίλη) --που πλέον, νομίζω, θα έπρεπε να είναι απ' όλους μας απαιτούμενα.

Μουχουσού, το καλό πράμ' αργεί να γίνει λέμε! [γκχ-γκχ...]

Που λέει ο Βράστας για το πόσο πρέπει να βασιζόμαστε στο διαδίκτυο. Είναι αυτονόητο οτι ότι δέν υπάρχει ονλάιν δέν σημαίνει οτι δέν λέγεται στους δρόμους. Απ' την άλλη, συμβαίνει και το ανάποδο: ότι υπάρχει ονλάιν, δέν σημαίνει οτι λέγεται και στους δρόμους!... Και σ' αυτό το τελευταίο, πολλές φορές, ενγνώσει μας ή εναγνοία μας, έχουμε συμβάλει και ώς σλάνγκ τζι άρ, με κάθε επίπτωση στο όποιο κύρος έχει καταφέρει να στήσει το ερασιτεχνικό αυτό σάιτ αυτά τα λίγα χρόνια --πρόκειται για τη συχνότερη κριτική που ακούω απο τρίτους, και με το δίκιο τους.

Ομως το πράμα είναι απλό: εάν κάποιος είναι βέβαιος οτι κάτι λέγεται περ' απ' την παρέα του, το καταγράφει και το δηλώνει. Ταυτόχρονα, ψάχνει για πειστήρια, και τις περισσότερες φορές (έτσι έχω δεί εγώ), αργά η γρήγορα βρίσκει --με τη βοήθεια μάλιστα και της κοινότητας. Δέν υπάρχει περίπτωση μία λέξη να είναι όντως τόσο διαδεδομένη που να δικαιολογεί τη βεβαιότητα του καταχωριστή, και να μήν καταγραφεί κάπως κάπου κάποτε, ειδικά στην εποχή που ζούμε. Και υπόψιν, να πούμε και το άλλο αυτονόητο: δέν υπάρχει μόνο το ίντερνετ για τέτοια πράματα, υπάρχουν και βιβλία, υπάρχουν και περιοδικά και φανζίν, και ταινίες και ένα σωρό άλλα, που όποιος ξέρει τι ψάχνει, κατα πάσα πιθανότητα θα δικαιωθεί.

Αν δέν είναι και τόσο βέβαιος, τότε είναι που πρέπει κανείς να ζυγιστεί, και ανάλογα να διατυπώσει τον όποιο ορισμό του, ή και καθόλου. Κι' αυτό απλό ειναι. Τελικά, σ' έναν ορισμό, οφείλει κανείς να γράφει με ευθύτητα και ειλικρίνεια. Και δέ λέω «χωρίς χιούμορ» ή επιστημονικίστικα, όπως κάποτε δικαίως αντέδρασε ο μπετατζής· αλλα το λογοπαίγνιο για το λογοπαίγνιο, το ευφυολόγημα για το ευφυολόγημα, τη μπουρδολογία για τη μπουρδολογία και το χαβαλέ για το χαβαλέ, ας τα αφήνουμε για τα σχόλια --δέ μας χαλάει, μας χαλάει ρε π'στ';...

Όκ κέικ, συνεχίζουμε αν θέλουμε στο σλάνγκ.

Η συζήτηση περι του τί είναι καταχωρίσιμο επανήλθε στον υπο διαγραφή ορισμό του Χάν για το αρχιδόκαμπος. Αντιγράφω απο κεί, αφού το ζήτησε ο Χάν (είναι όντως καλύτερα να τά 'χουμε μαζεμένα):

Το περίνεο ή αρχιδακούμπι ως αρχιδο-champ de bataille, αρχιδο-πεδίον της δόξης λαμπρόν. Στο δίχτυ διατυπώνεται και η άποψη ότι στον σχηματισμό του όρου επέδρασε και το τοπωνύμιο Αχλαδόκαμπος στην Πελοπόννjησο.

Το υγρό μουνάκι της με δέχθηκε σαν μια ζεστή φωλίτσα ενώ τα αρχίδια μου στήσανε τρελό γλέντι στον ένδοξο αρχιδόκαμπό της.

ορισμός του αρχιδόκαμπος

Ακολούθησε η εξής σχετική συζήτηση:

Συγνώμη, από πού τόχουμε ότι σημαίνει και το περίνεο; Δεν μπορώ να το βρω κάπου αλλού. Αν κάποιος ξέρει να λέγεται και έτσι ας το πει.

Ούτως ή άλλως, η αναφορά στο δίχτυ και στην ετυμολόγηση από το Αχλαδόκαμπος είναι ολίγον παραπειστική. Διότι ο σχετικός σύνδεσμος π.χ. εδώ αλλά και σε άλλα σάιτς σαφώς αφορά στην γνωστή σημασία της λέξης, δηλαδή ένα μέρος γεμάτο άνδρες., και πουθενά δεν λέει τίποτε για το περίνεο. Την παραθέτω αυτούσια:

Αρχιδόκαμπος: Πιθανόν να προέρχεται από το Αχλαδόκαμπος (ιστορικό τοπωνύμιο της Πελοποννήσου). Σημαίνει ότι η εν λόγω περιοχή (συνήθως καφέ, μπαρ ή κλαμπ) είναι γεμάτη άνδρες, το οποίο φυσικά δεν μας αρέσει γιατί εμείς πήγαμε για να δούμε γυναίκες. Αντίθετο: Μουνοθύελλα (εκ του ανεμοθύελλα).

Τέλος πάντων, και σε συνέχεια της συζήτησης που έγινε και στο λήμμα αρχιδοκρεμάστρα, δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί να ανεβάζουμε ορισμούς όταν δεν είμαστε σίγουροι ή/και δεν μπορούμε να στηρίξουμε ότι η λέξη/φράση όντως χρησιμοποιείται με αυτή τη σημασία. πονηρό, 22/05/11

Ωραία, αφού το θέτεις ως συνέχεια της συζήτησης στην αρχιδοκρεμάστρα, θα παρακαλέσω τους μόντουλες να επιληφθεί κάποιος και να περάσει τις διορθώσεις που έχω ζητήσει στον εκεί ορισμό, είναι τρίτη μέρα από όταν το ζήτησα, νταξ ήταν και σου-κου υπάρχει δικαιολογία, πάντως εγώ τον πόνο μου για το σάη και για τον Φριτς Σλανγκ τον έδειξα. Το αρχιδόκαμπος με αυτόν τον ορισμό μπορεί να κατέβει τελείως, εφόσον το κρίνουν οι μόντουλες, παρεμπιπτόντως σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να κατέβει και το λίνκι στον αρχιδόκαμπο στο λήμμα αρχιδακούμπι στην παρέμβαση της Συντακτικής Ομάδας. Θα ακολουθήσω στο εξής την υπόδειξη του watchdog και δεν θα ανεβάζω ορισμούς που δεν μπορώ να τους υποστηρίξω σθεναρά. Χάν, 23/05/11

Να επαναλάβω λίγο τη γνώμη μου και έξω απ' το Συντονισμό, μιά που τέθηκε το ζήτημα ξανά.

Στο σάιτ υπήρχε απ' την αρχή μια τάση λεξιπλασίας και λογοπαίγνιου παύλα νεολογισμού, η οποία με τον καιρό έχει μετριαστεί αισθητά. Γνώμη μου είναι όχι να απαλειφθεί τελείως αυτή η τάση (όπως θα θέλαμε απο ένα βέρο λεξικό), αλλα κάθε φορά να δηλώνεται ρητά για τί πράγμα πρόκειται. Καί για τον μεταφραστή, καί για τον συσλανγκιστή σαν εμένα που φυσάει και το γιαούρτι (πολλές φορές βγήκα άσχετος για λέξεις που λέγονται ευρύτατα).

Είναι καλό να εμπεδωθεί απ' όλους οτι ένα παράδειγμα πραγματικής χρήσης είναι εκ των ών ούκ άνευ πλέον για το κύρος μίας λέξη που όντως λέγεται. Διαδίκτυο, κείμενο, ηχογράφηση ή βίντεο, ότι. Όσο δύσκολο κι' αν είναι αυτό για την αργκό. Δέν είπε κανένας οτι η καταγραφή της αργκό ειναι εύκολο πράμα.

Ωστόσο, η λεξιπλασία και το λογοπαίγνιο είναι. Το λέω εγώ και άλλοι εικοσιοχτώ κατασκευαστές πλυντηρίων. εγώ, 23/05/11

Βίκαρ, είσαι εκτός θέματος. Ο αρχιδόκαμπος δεν είναι μια ατομική λεξιπλασία, (ούτε καν λογοπαίγνιο ή νεολογισμός) είναι μια πολύ διαδεδομένη λέξη και αυτό που αμφισβητείται εν προκειμένω είναι αν έχει την συγκεκριμένη σημασία. Οπότε η θέση μου είναι ξεκάθαρη, εφόσον δεν μπορεί να προσκομιστεί διαδιχτυακό ή άλλο εύρημα για την συγκεκριμένη σημασία, να φύγει αυτός ο δεύτερος ορισμός. Με κουράζει πολύ περισσότερο μια ανακύκλιση σλανγκικών ερίδων, για πράγματα που τα έχουμε ήδη πει, και το ευχολόγιο, και οι παραινέσεις από το πολύ απλό πάτημα του κουμπακίου που θα σβήσει έναν ορισμό που δεν υποστηρίζεται με εύρημα. Έχω αποδείξει ότι δεν τα λέω αυτά με πικρία ή εκβιάζοντας συναισθηματικά. Το θέμα των λεξιπλασιών είναι διαφορετικό. Μετά από την τελευταία σλανγκική έριδα (πάντα με την φιλοσοφική έννοια) έχω βάλει ελάχιστες ατομικές μου λεξιπλασίες/λογοπαίγνια και πάντα με σαφή ένδειξη. Χάν, 23/05/11

Χάν, το νεολογισμός το εννοώ και για μία λέξη που υπάρχει μέν, αλλα λέγεται με μία νέα σημασία --κάτι που γίνεται κατα κόρον όταν παίζει κανείς με τις λέξεις, χωρίς απαραίτητα να λέω οτι προέκυψε έτσι αυτή η σημασία (γενικότερα μιλούσα). Ποτέ δεν ανεβάζει κανείς μία «λέξη» μόνο, διαδεδομένη ή αδιάδοτη, παρα πάντα ένα ζευγάρι λέξης και σημασίας.

Τελοσπάντων, δέ νομίζω οτι είμαι εκτός θέματος.

Σόρι άν κουράζω, αλλα όταν το ίδιο θέμα ανακινείται συνεχώς, δέν ξέρω αν φταίω μόνο εγώ για την κούραση. Προφανώς δέν τα έχουμε ξεκαθαρίσει ακόμη αυτά τα πράγματα κι' είναι καλό να τα συζητάμε. Μαλακίες λέω; εγώ, 23/05/11

@ khan - να ρωτήσω κάτι, διευκρινιστικά.

Όταν ανέβαζες αυτόν εδώ τον ορισμό, αρχιδόκαμπος σημαίνει περίνεο, θεωρούσες ότι αυτή η σημασία όντως υπάρχει, δηλαδή ότι η λέξη χρησιμοποιείται με αυτή τη σημασία;

Αν όχι, γιατί την ανέβασες; Αν ναι, πού στήριζες αυτή την πεποίθηση; πονηρό, 23/05/11

Δεν δέχομαι να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση γιατί έχει στυλ πρωκτικάντζα.

Όπως έχω αποδείξει ότι είμαι αρκετά ώριμος, ώστε όταν ζητώ να διαγραφεί ορισμός μου, το κάνω για το καλό του σάιτ, και όχι για να εκβιάσω συναισθηματικά, έτσι είμαι και αρκετά αξιοπρεπής ώστε να ανθίσταμαι όταν κάποιος με εμπλέκει σε πρωκτικάντζικα παίγνια. Δεν πρόκειται, λοιπόν, να σου απαντήσω. Χάν, 23/05/11

[...] δέν ξέρω αν ο πονηρός εχει ύφος «πρωκτικάντζας» ή όχι, αλλα η ερώτησή του είναι η μόνη καίρια. Τη σημασία των αυθεντικών παραδειγμάτων όντως την έχουμε τονίσει χίλιες φορές. Αλλα αν είναι έτσι, γιατί να ανεβάζουμε κάτι χωρίς παράδειγμα και χωρίς εξήγηση; Ώς προς αυτό, θα περίμενε κανείς να έχει περάσει σε άλλο λέβελ το σάιτ πλέον.

Κακώς χαλιόμαστε πάντως. Θέμα απλών εξηγήσεων είναι, όχι σου τη λέω μου τη λές. εγώ, 23/05/11]

Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ: Έκαψα τόσα εγκεφαλικά κύτταρα προκειμένου να λάβω καλοπροαίρετα υπόψη μου την (σωστή) κριτική του Πονηρόσκυλου στην αρχιδοκρεμάστρα, και να γράψω με την δεύτερη έναν εντέλει κτγμ αποτελεσματικό ορισμό. Επίσης, δέχομαι να διαγράφονται όσα λήμματα/ ορισμοί μου αποδειχθούν εσφαλμένοι. Πόσο πιο συνεργάσιμος και καλοπροαίρετος μπορεί να είμαι; Το να μην περνάνε οι διορθώσεις μου από τους μοντς, αλλά να μου ζητείται από τον Πονηρόσκυλο να δώσω αναφορά υπό ποιες συνθήκες αποφάσισα να αναρτήσω κάτι, ενώ έχω ήδη πει ότι μπορεί και να διαγραφεί χωρίς παρεξήγηση εκ μέρους μου, το εισπράττω ως πρωκτικάντζικο εξουσιασμό (και όχι απλώς ως θέμα απλών εξηγήσεων, όπως λέει ο Βίκαρ) και δευτερευόντως ως μια ιδιόμορφη κατάχρηση εξουσίας από τους μοντς το να μην γίνονται οι διορθώσεις ή διαγραφές αλλά αντ' αυτού παραινέσεις και ευχολόγια. Δεν προτίθεμαι να μπω άλλο σε συζήτηση για την ουσία της σλανγκ. Από την στιγμή που έχω ζητήσει την διόρθωση του ενός ορισμού και την διαγραφή του άλλου, νιώθω ότι έχω κάνει το χρέος μου ενώπιον Φριτς Σλανγκ και Σλάνγκων και δεν θα επανέλθω στην συζήτηση. Χάν, 23/05/11

Ο Χάν βλέπω το παραπήρε προσωπικά το θέμα, οπότε άς τον αφήσουμε στην ησυχία του. Αλλα το θέμα δέν αφορά μόνον αυτόν, φυσικά, άρα αυτό δέν το αφήνουμε σε ησυχία έτσι εύκολα.

Κάποτε, σχολιάζοντας στο πάτος, έθιξα με παρόμοιο τρόπο τον τζόνι θυμάμαι: «Τα παραδειγματάκια μου πάντα είναι ορίτζιναλ» έλεγε, «believe me». Ωραία όλ' αυτά, και σε γενικές γραμμές νομίζω υπάρχει καλή θέληση μεταξύ μας, we believe each other, σά να λέμε. Αλλά, δέν πρόκειται βέβαια να με πείσει για το ζευγάρι «πάτος ίσον κωλοτρυπίδα», ούτε ο αίαντας για το «πάτος ίσον περίνεο» (καλη ώρα), όσο πειστικά παραδείγματα κι' άν σκαρφιστούνε, εκτός κι' αν μου τρίψουν στη μούρη πειστικά πραγματικά παραδείγματα. Κι' ας είναι οι ίδιοι πεισμένοι προ καιρού για τη σημασία που έχουν στο μυαλό. Όλοι έχουμε τις δικές μας ερμηνείες για τα γλωσσικά φαινόμενα, κάποιες απο τις οποίες συχνά ασταθούν, απλά δέν τις σκεφτήκαμε ποτέ αρκετά και σε αντιπαραβολή με αυτά που όντως ακούμε να λέγονται.

Το πρόβλημα βρίσκεται σ' αυτές τις περιπτώσεις. Για να μήν μπερδευόμαστε οτι πιχί κάθε φραπεδολόγημα του σάιτ έχει απαραίτητα το στάτους του φραπέ (που όντως λέγεται), ή οτι το αρχιδόραμπα λέγεται όντως για το «περίνεο» επειδή ο βικάρ μας παραπλάνησε κάνοντας ένα πετυχημένο λογοπαίγνιο μ' αυτήν τη σημασία (σκεφτείτε μόνο πόσοι δέν την έχουμε πατήσει με τα πειστικότατα παραμυθοπαραληρήματα του χότζα), οφείλουμε να έχουμε όλοι κατα νού οτι για κάθε ορισμό που δίνουμε, πρέπει να ψάχνουμε και για παραδείγματα που υπάρχουν ήδη, ωστε να μήν την πατάμε πρώτ' απ' όλους εμείς οι ίδιοι.

Παλιό το επιμύθιο, αλλα προφανώς ακόμη επίκαιρο. εγώ, 23/05/11

Αν είμασταν όντως «λεξικό» (όπως έχω πει και στο παρελθόν αλλά στα παπάρια μας...) θα επρέπε με έναν τρόπο (γιατί μιλάμε για slang πάντα) να έχουμε space και για ετυμολογία αλλά και για πρώτες αναφορές (ακόμα κι αν αυτές δεν είναι αποδεικτέες...)...

Αλλά δεν είμαστε, ναι; Μουχουσού, 23/05/11

Σε προσεχή βερσιόν του σάιτ (που είναι στα σκαριά), κάποια απ' αυτά θα θεματοποιηθούν και στη φόρμα της καταχώρισης. Αλλα τέτοιες αυτοματοποιήσεις βοηθούν και κατευθύνουν περισσότερο τους καινούργιους χρήστες, παρά τους λαίουρες. Γι' αυτό λεω πάνω, θα περίμενε κανείς κάτι τέτοια να τά 'χουμε πλέον εμπεδώσει όλοι οι παλιοί.

Προφανώς όμως αυτό δέν ισχύει. Και αναρωτιέμαι πού σταματάει να πρόκειται για πρόβλημα μεθόδου και τεχνικής (δέν τό 'χουμε όλοι με την αναζήτηση στο δίκτυο ή με την αναδίφηση στις βιβλιοθήκες) και πού αρχίζει να είναι θέμα συνειδητής στάσης (τύπου, «εγώ ξέρω οτι το λένε έτσι, και στ' αρχίδια μου αν με πιστεύετε η όχι» ή «δέ σας λέω οτι είναι δικιά μου λεξιπλασία μπάς και πιάσει»).

Όπως και νά 'χει, νομίζω καλό ειναι να γίνεται κουβέντα, κι' άς κουράζει μερικούς, δικαίως ή αδίκως. εγώ, 23/05/11

διάβασα μέχρι την τελευταία του κχαν κ έχω να πω ότι

απ' όσο καταλαβαίνω τον ρτπ, κ χωρίς προφ να παριστάνω τον αντ' αυτού, το ερώτημά του (θα συμφωνήσω με τον βίκαρο ότι είναι το μοναδικό καίριο) έχει το εξής νόημα.

βρέθηκες να έχεις ανεβάσει απανωτά δύο λήμματα, αν έχω καταλάβει καλά, των οποίων τον ορισμό ο ίδιος αδυνατείς να στηρίξεις, κ των οποίων το παραδειγμα το μυρίζει από μακρυά, καθ' ότι απολύτως μη-σλανγκ.

το βάρος του παραδείγματος το έχουμε τονίσει πολλοί στο παρελθόν σε παρόμοιες συζητήσεις, ότι πρέπει να είναι φυσικό, κ το εξωγλωσσικό περιβάλλον στο οποίο το τοποθετούμε, ή ιδανικά τοποθετείται από μόνο του, να είναι όσο το δυνατόν αργκοτικό.

το γεγονός ότι είσαι ίσως ο πιο συνεργάσιμος χρήστης, όμως, δεν καταργεί το γεγονός ότι ανεβάζεις έναν ορισμό δηλώνοντας ότι αντικειμενικά «αρχιδόκαμπος = περίνεο» κ αν δεν βρισκόταν κάποιος να το αμφισβητήσει, θα έμενε εκεί.

δεν θέλω να ξαναγράψω την προσωπική ευθύνη του καθενός για την εγκυρότητα αυτών που ανεβάζει κτλ, νομίζω πλέον είναι γνωστά σε όλους μας. τζίζας, 23/05/11

Μπορούμε να συνεχίσουμε την κουβέντα εδώ.