απλά έχω μοιράσει πολλά σπέκια κι είπα να κάνω μια σλανγκαρχιδιά για ξεκάρφωμα...
όλο το θέμα είναι νά ναι σέξι το ντεκουπάζ..
Καλή στρατηγική!
Πράγματι, απ' τη ζωή βγαλμένο, και πονάει!
Πέστα βρωμόστομε!
La mort heureuse!
Δηλ. ο τουκανισμός μπορεί να λειτουργήσει και ως διάγνωση γκεοσύνης; Πρέπει να προσέχουμε, λοιπόν, γιατί εγώ ενάν αποκκλίνοντα τουκανισμό τον έχω...
Φουσκουνόφουσκος! Χεχε...
Σου αξίζει Kavli Prize παραγωγικότητας! Keep slangin' σύντροφε!
xa xa! πολύ γέλιο!
Συμβουλές από την (messy) θεία Mes...
Καλά, μην παρεξηγείσαι, οι Ρκαθολικοί λέγανε μόνο ιεραποστολικό, εσύ είπες για ενώπιος ενωπίω μετά... Άλλο εκείνο, δεν έχει να κάνει!
Πολύ ενδιαφέρον! Ο Μπάμπης δεν τα πάει καλά με τα τούρκικα, έχει φανεί επανειλημμένως...
Κι αν κατουρήσει θα είναι μόνο στα πλαίσια χρυσής βροχής έτσι για το μεράκι...
Γιατί, άμα ακολουθεί φωνήεν (ή και σημείο στίξης;) παίρνει: Ουδείς γεγάμηκεν, ουν, μετά ασοδύου!
Τώρα φταίω εγώ που ο ορισμός σου περί μπογιατίσματος τοίχου μου έφερε συνειρμικά το ασπρίζω τοίχους και την συζήτηση για σιφ;
Κνασέ, στην εποχή μας ΟΛΕΣ οι σκηνές τσόντας (εκτός από τα λεσβιακά) τελειώνουν με σιφ, οπότε δεν νομίζω ότι πρωτοτυπεί κάποιος αν κάνει σιφ.
Mes, θυμάμαι το σχετικό με σιφ θρεντ στο bourdela.com, κι όσοι γουστάρανε μιλάγανε στο στυλ ότι πρέπει στο σεξ να φαίνεται ποιος κάνει κουμάντο κι ότι οι γυναίκες γουστάρουν κατά βάθος να εξευτελίζονται. Αυτοί ήταν η μειοψηφία των απόψεων, άλλοι δεν γουστάρανε ιδιαίτερα, ενώ άλλοι λέγανε τα κλασικά για μάσκαρα κ.ο.κ. Κάποιοι λέγανε ότι απλώς τους εξιτάρει ο,τιδήποτε ακραίο, ακόμη και η αμοιβαία χρυσή βροχή...
Μπορώ πλέον να γκαστρώσω εργαζόμενη χωρίς τύψεις...
Βαλτός είσαι και συγχρονίζεσαι με την συζήτηση εδώ; Φίλε στον ορισμό δεν σού βαλα το πεντάστερο γιατί το τρώω στην μάπα δεν μπορεί να οριστεί χωρίς το σιφ, και χωρίς τα αντίστοιχα «τα δίνω στην μάπα», «τα δίνω», «τα φέρνω» κτλ. Είναι σαν να ορίζεις το φραπέ χωρίς την χειράντληση
Α, εντάξει, καλά είναι τα πράγματα...
Χαχα! Ο σλανγκομουνικός εμφύλιος μας είναι απολαυστικότατος! Μπορώ να συμφωνήσω και με τις δυο σας, αλλά μάλλον κλίνω προς την Μες, αλλά κι η Ιρονίκ δικαιολογεί πλήρως γιατί οι σλανγκμούνες έχουν κλέψει την καρδιά μας (στα πλαίσια του σλανγκίζειν μιλάμε πάντα).
Trivia: Στα πλαίσια του feministically correct ένα επεισόδιο του Σεξ & Σίτυ είχε θέμα το Σιφ των γυναικών στους άντρες και το μπαγαποντόφιλο που κάνουν οι άντρες στις γυναίκες. Εντάξει δεν είναι και το ίδιο πράγμα η αντρική εκσπερμάτιση με τα γυνακεία υγρά, αλλά η Μιράντα είχε δηλώσει ότι δεν ανέχεται τον άντρα που την φιλά μετά το γλειφομούνι. Της φαινόταν ο συγκεκριμένος σαν ένα μπουνταλάδικο παιδί που έχει πασαλειφτεί το μέλι και μετά το σκορπάει παντού. Το Μιραντικό ρητό ήταν you get head, you give head, και αυστηρή απαγόρευση χυσόφιλου αμοιβαίως.
Μπορώ να συμφωνήσω, αν και (ή επειδή) δεν έχω εμπειρία. Η πονεμένη ιστορία είναι τι άδειες δίνει σε μια γυναίκα η δουλειά της. Λυπάμαι που το λέω, δεν ξέρω. Τι άδεια δίνεται σε μια εγκυμοσύνη; Τι κάνουν οι εργαζόμενες; Ξύνω πληγές;
Από την ζωή βγαλμένο!!1
Συναφές: Νομίζεις ότι μια ολόκληρη βραδιά περνάνε στον δρόμο λ.χ. Θησείο, μόνο θεόμουνα και άμα τις μετρήσεις μία μία είναι κάπου 5 % οι ωραίες. Μάλλον κάνουμε πολλές διεργασίες στο περιθώριο της συνείδησης. Ο μπανιστηροσαρωτής σαρώνει τα πάντα υποσυνείδητα, διαλέγει το 5% που αξίζει και αυτό μόνο έρχεται στην «συνειδητή» με προσοχή όρασή μας. Εκεί έχω καταλήξει...
«ουδείς γεγάμηκεν», ακόμη πιο λογιοσλάνγκ... Με εκνευρίζουν πολλοί που υποτιμούν τον παράγοντα «τύχη», ενώ είναι σημαντικότατος...
Χαχα, ένας φίλος πρόσφατα μετανάστης στην Ελλάδα πήγε σε κατάστημα Δέλτα και ρώτησε «Με συγχωρείτε, εδώ είναι η Έβγα της γειτονιάς;», παρασυρμένος από την ταύτιση στην οποία αναφ΄ρεσαι.
Χαχα, έχει ρέντα η Πυθία!
Κάπου στη μέση μου φαίνεται ότι είναι η αλήθεια. Δεν έχω εμπειρία λοχείας που να μπορώ να την επικαλεστώ, αλλά μου φαίνονται υπερβολικές οι σαράντα μέρες στην εποχή μας. Αλήθεια έχει άποψη καμιά σλανγκομούνα ή κανάς γιατρός του σάιτ;
Από την άλλη, σε παλιότερες κοινωνίες ντάξει οι θάνατοι νεογέννητων ήταν πονεμένη ιστορία και δεν ήταν ακριβώς σαν να βγαίνεις έξω λουσμένος. Εξάλλου δεν νομίζω ότι δόθηκε ποτέ από την Εκκλησία ιδιαίτερη βαρύτητα στην ευχή αυτή, δεν θεωρήθηκε ξέρω γω προιόν υπερφυσικής αποκάλυψης αυτή η συνήθεια, όπως το Βάπτισμα, απλώς η Εκκλησία είτε ήρθε να επικυρώσει μια συνήθεια που ήδη υπήρχε, είτε θεσμοθέτησε κάτι που νομίζω ότι εν πολλοίς είχε ιατρική σκοπιμότητα. Ή στο περίπου.
Το πτυχίο που πήρες από Πούτσεστερ (Δρ Βρασταπόπουλος) μήπως ήταν στους συνειρμούς;