Comments by Hank (3052)
Showing 2221-2250 from 3052
Άστραψες! Ετς! Όταν οι άλλοι κρέμονταν από τα δέντρα, εμείς ανακαλύπταμε το Πιλάτες!
Όντως!
«Εγώ, της λέει αυτός,»Ονομάζομαι Φριτς«. Τον αγάπησε τρελά, αλλά σαν μπήκε το φθινόπωρο αυτός την πούλεψε για την πατρίδα του, κι αυτή απόμεινε μονάχη»
Γιώργος Ζαμπέτας. «Η Βρόχα έπεφτε στρέιτ-θρου»
ΥΓ 2. Στη Λειτουργία είναι ως μετοχή «κλάσας»: «λαβών άρτον, αγιάσας, κλάσας, έδωκε τοις αγίοις αυτού μαθηταίς και αποστόλοις ειπών:»..., προφανώς προέρχεται από το χωρίο που παρέθεσες) και το λέει ο ιερέας, όχι οι ψάλτες, «μυστικώς», δηλαδή επικαλυπτόμενος από τους ψάλτες, στην πιο ιερή στιγμή όλης της Λειτουργίας, ακριβώς πριν το «Λάβετε φάγετε». Πλην οι ψάλτες συνήθως δεν μπορούν να τραβήξουν άλλο την ψαλμωδία, οπότε τα τελευταία αυτά λόγια ο παπάς τα λέει μόνος χωρίς ψαλτική υπόκρουση. Οπότε είναι απολύτως εύλογο σε εκείνη ειδικά την στιγμή να ξεσπάσει η κατάνυξη της περμαθούλας.
ΥΓ. Για να κλάσεις, πρέπει να έχεις βέβαια πλύνει τα χέρια σου. Αλλιώς σε κοιτάζουν όλοι στραβά, με το δίκιο τους.
Ε, είμαστε Βίοι Παράλληλοι! Τις προάλλες ήμουν με μη Ελληνίδα και τον Έλληνα άντρα της και μου είπαν να κόψω το ψωμί και τους είπα, «άσε καλύτερα, θα κλάσω», αυτή με κοίταζε με γουρλωμένα μάτια, κι ο σύζυγος που ευτυχώς ήταν σλανγκομαθής ανέλαβε να εξηγήσει και να διηγηθεί το ανέκδοτο.
Είναι άλλο το «κλάω» κι άλλο το «τεμαχίζω». Το δεύτερο μόνο με μαχαίρι, ενώ το πρώτο είναι για ψωμιά σαν πίτες, αραβικές πίτες, πίτες για σουβλάκια κτλ που κόβονται καλύτερα με χέρι παρά με μαχαίρι. Ο συνονόματος του δικού μας Ιησού, ζώντας στην Παλαιστίνη σε σημιτικό πολιτιστικό περίγυρο έκανε κλάση του άρτου κι όχι τεμαχισμό. Ενώ οι απόγονοι των Ελ, σε αντίθεση με τους Νεφελίμ, κάνουν τεμαχισμό. Στην μούλτι-κούλτι, όμως, κοινωνία μας συναντώ συχνά αυτό το δίλημμα και ρωτώ τους συνδαιτυμόνες μου: «να τεμαχίσω ή να κλάσω;». Σχεδόν κανείς δεν το πιάνει. Αν, όμως, διάβαζαν σλανγκ τζη αρ...
Βρήκα ταιριαστό μύδι.
Λήμμα όνομα και πράμα, δεν ξέρω μόνο κατά πόσο είναι slangically correct.
Κάποια στιγμή μου φάνηκε ότι έγραφα την αυτοβιογραφία μου... Βίοι Παράλληλοι...
Εννοώ τα λημματογραφημένα υπαρκτά ονόματα, αλλιώς μη λημματογραφημένες αλλά που παίζουν είναι και η Μαριλού, Δεβώρα, Τζέσικα, Ευλαμπία κ.ά.
Ήταν σλανγκική αδεία ο αστεϊσμός.
Τι έγινε; Κάποιος Πασόκος μου έβαλε δεκάστερα, και μετά ήρθανε μπλου-τουθ και με μηδένισαν;
Βρε χαλικού, μετάφρασε/ ανέβασέ το αυτό Προσθήκη Ορισμού. Κι αφού είμαι ο νονός του λήμματος στο δίνω ως διαταγή!
Γανυμήδης Χαλικού!
Τα αστέρια πάνε στην ρίζα, δεν τό 'ξερα.
Με την ίδια επιστημονικότητα που επιδεικνύει ο Βικάριος, πρέπει να καταλογογραφήσουμε τις καταχωρισμένες σλανγκόμενες. Θυμάμαι: Λίλιαν, Λάουρα, Καλλιόπη, Ιφιγένεια, Λαρίσα.
Βρέθηκε τελικά η έμπνευση. Εύγε!
Γιατί η σλανγκ είναι επιστήμη!
Θυμάμαι το κλασικό τριτοδεσμίτικο αστείο, όταν μάθαμε τα ρηματικά επίθετα σε -τος (αυτός που μπορεί να γίνει κάτι) και -τέος (αυτός που πρέπει να γίνει κάτι), λ.χ. επιτρεπτός, επιτρεπτέος. Διαχωρίζαμε πλέον σε «γαμάτες» γκόμενες και σε «γαματέες», με την ίδια λογική.
Ιστορία Σλανγκική Εικονογραφημένη
Σαν το «Μαλάμω» ιδίως, αλλά και τα Γκόλφω, Μπήλιω κ.ο.κ.
Εγώ κατάλαβα ότι μιλάμε για τον πούτσο του ενός και τον κώλο του άλλου/ης. Τουτέστιν, ο πούτσος θα το παλέψει, θα γαμήσει, θα χύσει, θα πέσει, θα ξανασηκωθεί, φτου κι απ' την αρχή, κάποια στιγμή θα κατσιάσει και μετά θα του κάνουμε τα 40. Ενώ ο κώλος, ακόμη κι αν υποστεί εξευτελισμό θα συνεχίσει να μένει εκεί, δεν είναι εύκολο να μετακινηθεί μια οροσειρά...
Εύγε! Νομίζω ότι κι εδώ χρειάζεται να ανατρέξουμε στην Τουρκική και να δούμε λίγο τι είναι ετυμολογία και τι παρετυμολογία.
Πολύ σημαντικό λήμμα και μπράβο, έλλειπε! Περιμένω και τον σύντροφο Τουρκογνώστη, γιατί ο Τούρκος θέλει το Πονηρόσκυλό του! Ιτς ογλάν δεν είναι ο αρχικός όρος; Και τι ακριβώς σήμαινε; Και γιατί οι Τούρκοι το δικό μας «οθωμανικό» το αποκαλούν «ελληνικό»;
Σωστός ο Ιησούς, νομίζω ότι η γυναίκα ΔΕΝ είναι η τρύπα, η γυναίκα είναι το κρέας γύρω από την τρύπα, για να είμαστε πιο ακριβείς, πάντα βέβαια για όσους είναι θιασώτες παρόμοιων συμπεριφορών, κι εγώ μεταξύ τους στις χειρότερες στιγμές μου...
Το «του αλωνιού» τοποθετείται κάπου στο παραπάνω σλανγκάζ;
Πώς θα πούμε τον Αρχιμήδη στο θηλυκό; Μήδεια, μήπως; Δεν ξέρω, είναι φορτισμένο κάπως τραγικά, προς το παρόν Τζένη, θα πω ότι είσαι ο θηλυκός Αρχιμύδης, κάλυψες άλλο ένα βιβλιογραφικό κενό!
Και «μπουκετίδι».