Ή και «από τα τρία το μακρύτερο». Ασουμ' στην Πελοπόννησο είναι η Μάνη από Γύθειο και κάτω...
...Ποιος σας γαμάει όλους σας, εγώ την Λίλιαν σκέφτομαι και σε ποιου την αγκαλιά κοιμάται!...]
Τον όρο μου τον θύμισε ο DT Jesus , στον οποίο υποβάλλω από εδώ τα εύσημα, σπέκια κτλ
Βεβαίως και οκταπούττιν, βλ. μύδι για να καταλάβεις...
Υπάρχει κι ο ελληνικότατος όρος «κοινογαμία», που χρησιμοποιείται από τον Πλάτωνα στην Πολιτεία, για την σεξουαλική κοινοκτημοσύνη. Όρος εξαιρετικά σοσιαλιστικός, που σημαίνει και την παρτούζα με την στενή έννοια.
Ετυμολογία: παρτούζα<(γαλλ.)partouze<partir-partie<(λατινικό)partio
Πρβλ και την αγγλική έκφραση octopussy.
Καραλώλ!
Αληθεύει αυτό με το κέρατο ρινόκερου; Το διάβαζα στο μυθιστόρημα «το Παληοκόριτσο» του Λλόσα και δεν το πίστευα!...
Ναι, αλλά δεν υπάρχουν τα καλά σλανγκικά κομμάτια. Είχα κάνει μια γλωσσολογική μελέτη του παλιού σάιτ και μπορώ να πω ότι ήταν πολύ πιο σλανγκενεργό από το καινούργιο! Βέβαια, μπορεί και το τωρινό να φτιάξει!
Σου λείανα το έδαφος με τα καθ'ημάς για να ρίξεις την γερή εισαγόμενη καταχώριση!
Αυτό είναι όντως σταμάτα να μιλάς και φίλα με λήμμα! Και θέλω φιλί όπως στον Μέγα Ιεροεξεταστή του Ντοστογιέβσκη!
Σπεκς! Απ' την ζωή βγαλμένο το λήμμα σου!
Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί το θαλασσινό βιάγκρα είναι η πεμπτουσία των νηστίσιμων φαγητών! Πολύ παράδοξο! Να όμως τι χάνουν όσοι νηστεύουν τα νηστίσιμα!
Άλλο κοινό με το κλασικό και το θαλασσινό βιάγκρα είναι ότι και στα 2 τα βλέπεις όλα μπλε, στο μεν από παρενέργεια, στο δε επειδή είσαι παρά θιν' αλός και αγναντεύεις την θάλασσα. Οπότε και πάλι το θαλασσινό υπερτερεί σε φυσική αίσθηση κι υγεία!
Άμα πάλι δεν καταφέρεις την συναγρίδα, μένεις με τα μαλάκια, που είναι το συστατικό του θαλασσινού Βιάγκρα.
Άντε με εμπνεύσατε εξ ημίσεως και ο Βράστα κι εσύ για νέο λήμμα...
Χειρότερο από μαύρη γάτα! Μού 'δωσες ιδέα με Πανούση!
Βράστα, είσαι πολύ επαίων! Σπέκια! Αυτό ακριβώς ερμήνευσε κυριολεκτικά ο Ωριγένης και την έκανε. Πάντως η Εκκλησία τον καταδίκασε ως αιρετικό για αυτήν την πράξη. Αλλά τον 12ο αιώνα, ο φιλόσοφος Αβελάρδος στο Παρίσι, που τον ευνούχισε ο θείος της μαθήτριάς του που είχε γκαστρώσει, βρήκε στο παράδειγμα του Ωριγένους πηγή παρηγοριάς! Αυτός έκανε βέβαια την ανάγκην φιλοτιμίαν!
Αυτός που έβαλες είναι ινδικός, έτσι; Τέτοιους έχουμε στην πατρίδα μου...
Λες να την βρίσκει με κανέναν τέτοιο η Mrs Khan, όταν λείπω με τις παλλακίδες; Μού είχε ζητήσει ένα για pet...
Θα γίνει και της Χάνκαινας, μόλις αντιληφθεί τι κάνω όταν υποτίθεται ότι δουλεύω την εργασία μου...
Ο Γιανναράς χρησιμοποιεί την πάγια φράση «χρυσοστόλιστο βλαχαδερό» για να περιγράψει επισκόπους στην ή από την επαρχία, που μεταμφιέζονται σε βαρύνουσες προσωπικότητες μόλις ντυθούν με τα «εκκλησιαστικά φο-μπιζού» (άλλος γιανναρισμός).
Καμιά ιδέα από πού βγαίνει;
Απ' τη Γουατεμάλα αρχίζουν τα προβλήματα!
Δεν ξέρω αν πρέπει να το εισπράξω ως κομπλιμάν, δεδομένου ότι ο Ωριγένης αυτοευνουχίστηκε. Απλώς, έχω εθιστεί στο σλανγκ-τζι-αρ κι ο ψυχαναλυτής μου μού σύστησε ομοιοπαθητική. Λέω να ανεβάσω καμιά εξηνταριά λήμματα ακόμη μονοκοπανιά, κι εκεί πιστεύω να αρχίσω να στερεύω. Ωριγένειος τακτική κι αυτή. Υπήρχε μια αίρεση, οι νικολαίτες νομίζω, που συνέστηναν να καταπονείς το σώμα σου με οποιαδήποτε κατάχρηση, ως μέσο για την απελευθέρωση του πνεύματος...
Στα Λατινικά carrus είναι το κάρο, η άμαξα, με δύο -ρο τελικά κι αυτό! (Οπότε κι οι Ελληνοαμερικάνοι δίκιο έχουνε! )
«Την μπετονιέρα μην κατηγοράς, αυτή σου δίνει για να φας!»