κάλλιο πέντε και με φέρυ παρά δέκα και παρτέρι
άντε να τολμήσω να ξαναπώ η κακομοίρα ότι μου αρέσουν οι νουαζέτες, τα παστάκια και οι τρούφες...
ντέρτι, δες και την παραλλαγή γμτκρτμμσ!
@Μες: μια αξέχαστη εφηβική ανάμνηση: είναι 2 φίλες, (15άχρονες) και ζητάει η μία από την άλλη μια σερβιέτα. η φίλη της την δίνει, όμως την έχει πιάσει όχι από την ακρούλα, αλλά με όλο το χέρι (τότε δεν ήταν σε φακελάκια, τότε ήταν κάτι γκουμούτσες τρεις πόντους πάχος, σερένα, ντόνα μοντ, τα θυμάται καμία αυτά; μπα...). Λέει τέλος πάντων η άλλη: μην την πιάνεις έτσι ρε παιδί μου! Έχεις πλύνει τα χέρια σου πρώτα; και παίρνει την εξής φιλοσοφημένη απάντηση: σιγά πώς κάνεις έτσι, λες και κάθε γκόμενος που σου το πιάνει τα έχει πλύνει...
πιο μετά βέβαια, καταλάβαμε ότι τα πάντα είναι σχετικά...
υπάρχει και στα ελληνικά, Η ώρα των 50 λεπτών, εκδόσεις δεν θυμάμαι, αλλά είναι εξαντλημένο.
είχα μια θεία που, όταν ήταν νέα, έστριβε συνέχεια μια τούφα από το μαλλί της (κλασικό γυναικείο τικ) και για να δικαιολογηθεί έλεγε ότι έτσι επικοινωνούσε με το υπερπέραν.
κατά τ' άλλα, αν σας βρεθεί, διαβάστε την ιστορία του Robert Lindner «The jet-propelled couch» από το βιβλίο του The Fifty-Minute hour. Ίσως στο http://www.harpers.org/archive/1954/12/0006789
@βράστα, το πρόσωπο έχει πολύ περισσότερα μικρόβια από το μουνάκι μαςςςς γιατί το πιάνουν συνέχεια τα χέρια! και να δεις τι μπορεί το μουνί της αλληνής να αρπάξει από γλειφομούνι αξύριστου ή μουσάτου! (άσε τον ερεθισμό, άλλο θέμα αυτό)... κοντολογίς, η γυναίκα που χρησιμοποιεί το ξυραφάκι του συμβίου της κινδυνεύει να πάθει περισσότερα απ' όταν συμβαίνει το ανάποδο.
κουράγιο παιδιά, μετά τα 60 όλ' αυτά περνάνε, το έχει πει κι ο Σωκράτης.
πώς, πώς, στην Αθήνα είχε και νομίζω έχει ακόμα στην Κολωνάκα (Π. Ιωακείμ). για παρίσια και λοιπά, αμφιβάλλω.
βράστα, έχεις γίνει πολύ ασαφής τελευταία. μήπως πρέπει να κάνεις λίγο δουλειά με τον εαυτό σου;!
στη ζούγκλα, εννοείται! όσο υπάρχει ακόμα. τρεχάτε!
μα!!! πάλι τα ίδια; τι είμαστε εδώ του αντιαλκοολικού; παρακαλώ την σλαγκομήγυρη να μου ξηγήσει γιατί μα γιατί υποτιμήθηκαν τούτο δω το λήμμα καθώς και τα: αγιασμός, μπέιμπυ, κοπανάω, στάζω (αρ. 2, έ;!), κατοστάρα, που είναι βέρι ορίτζιναλ, ενώ αντιθέτως τα καραουισκάκι, Θήβας Ρήγκαλ, δεκατεσάρ' και κάτι τέτοια έχουν σε αναλογία αποθεωθεί; ααα μα πια! ...ναι, νταξ, είναι πιο φάνσυ τα τελευταία και πιο χιουμοριστικά, τα άλλα παραείναι πότικα, αλλά ανήκουν στην ιστορία του αλκοόλ, πώς να το κάνουμε...
α καλά μέχρι να συνηθίσω και γω... ακόμα και τώρα δεν θυμάμαι τα περισσότερα. Δεν είδες πόσα προσέθεσε το πονηρόσκυλο; Mεγάλος λινκαδόρος είναι όμως ο Βικάρ. Τί έγινε αυτό το παιδί;
μμμ... καλά τα αποτελέσματα που έβγαλα για την πάρτη του... καλά τον λέω Bingo... (ιδού και η μετάφραση στα αγγλικά της λέξης κελεπούρι)... και είναι και γαμώ τους μάγειρες, αμέ... Με το 2.8 βέβαια, έχουμε ένα θεματάκι, αλλά μαθαίνει, μαθαίνει, το παλεύουμε... αντιμετωπίζεται πιο δύσκολα από το 2.9.
ναι, το είδα και γω
από το σάιτ αυτό; ή γενικά; γιατί αν είναι από δω μέσα, εμένα δεν μ' έχει έβρει τέτοιο κακό!
δεν έχει βγει κι ένα σαχλοβιβλίο με τίτλο αυτό ακριβώς;
έχει. διώχνει εμένα που το ακούω, τκρτμμσ...
έτσι θαρρώ. το έχω ακούσει και από κόσμο που δεν ανήκει εκεί. εκτός αν... ξέρω και γω, δεν ξαναλέω τίποτα αυτές τις μέρες, είμαι όφ.
τάκης; να πάρει! τι έχω πάθει τελευταία... τον πάνο δεν πήρα τόσο στραβά μέχρι που μας πήδηξε τον βράστα, τον τάκη έκανα κοριτσάκι, τι σκατά, φταίει η γρίπη, δεν πρέπει κανείς να σλανγκίζει με πυρετό...
δεν είναι σλανγκ όμως, τώρα το σκέφτηκα.
(Ή είναι;...πώς με λένε; ποια είμαι; τι κάνω εδώ; υπάρχω;... πείτε και σεις κάτι!)
ο β είναι ισχυρός λόγος. Γενικά όμως το νετ προσφέρει ανωνυμία, κάτι σαν καρναβάλι, αλλιώς θα ήμασταν όλοι με τα κανονικά πατρώνυμά μας. το βλέπω σαν μέρος αυτού. πχ μπορεί να ισχύει και το αντίθετο, να υπάρχει αντρικό νικ που να κρύβει γυναίκα. ή γυναικείο που να κρύβει άντρα, όπως υποψιαζόμασταν όλοι για μια 'ξανθούλα' που έσκασε μύτη κάποτε. ή να βάλεις νικ «μικρή» ενώ είσαι 60 ετών. και λοιπά. έχει και την πλάκα του αυτό, νο;
(νο; για να το βάλω, θυμήθηκα το σο σου)
η Λατόγια ήρθε μετά. υπήρχε μπαροεστιατόριο με αυτό το όνομα (La hoja, ξέρετε πόσο η χάι κουλτούρα των σοσιαλιστικών πια ΒιΠι γουστάρει ο,τιδήποτε σπανιολοειδές) πίσω από τον ΠΑΟ στους Αμπελόκηποι, με συναφή κόσμο, εξού και το Λαμόγια του σίριαλ