και «ψωμωμένη»
για δες Μες αυτό προκαταρκτικά, τα. ακόμα και το Λίλιαν τα ζητάει, είναι σαφές.
για να σε παρηγορήσω, δες πρώτα το κακαμοίρης, ο και μετά το κακαμοίρης
μάστα. τι να πω... πάντα κάτι υπάρχει να μάθει κανείς. όμορφα.
δηλαδή μια συμμαθήτρια που είχε σκάσει στο σχολείο με κατακόκκινο το λευκό του ματιού... είχε σπάσει λέει ένα αγγείο... λες;... πάντως επέζησε και μάλλον σήμερα θέλει να την στραγγαλίσει ο άντρας της για άλλους λόγους...
ναι, σόρι (πάλι! μα τι έπαθα σήμερα, θα το πω στον ψυ μου), στον βράστα απευθυνόμουν
α ναι, βράστα, να πας, να πας, αλλά πρόσεχε γιατί τους αθηναίους (και παν μη κρητικόνε) τους αρχίζουν στα κεράσματα μέχρι τελικής. Να χύνεις και κανα ποτηράκι στο χώμα, έ;
έχω και ντοκουμέντα αλλά είναι οικογενειακά τρόπον τινά, και δεν θα μου επιτραπεί η μυδοποίησή τους να πάρει...
χαλικούτη σε βλέπω δοκιμασμένο, α, όλα κι όλα!
σόρυ μεσούλα, εγώ δεν το εννοούσα έντονο, σόρυ πάνε, δεν ήθελα να σου το χαλάσω, ο χεσούς να με σχωρέσει δεν θα ξαναματαπώ τίποτε πάλι, λέμε τώρα.
διάρροια; για ρίχ΄το
φχαστώ παιδιά για τα μυδια, χαχαχα!
το ότι πίνουν μέσα από στιβάνια το ξέρατε; το ότι πάνε κόντρες και με μέλι ή με άζαξ για τα πιάτα αντί για κρασί; χαλικούτη;
Μες, όπως είπες και συ «ξεκόλλα γιατί δεν έχεις ενδείξεις ούτε στοιχεία για το τί είναι ο καθένας εδώ». Το ίδιο ισχύει και για τον Πάνω, νο; έχετε τσιμπήσει όλοι, νομίζω.
ως εκ τούτου το βιβλίο του Κανέτι Μάζα και εξουσία έπρεπε να λέγεται Μάζα και μάσα, μπουχαχαχαχα...
αχα! και γω Γερακίνα είχα κατά νου (και μάλιστα ελαφρώς «ηλιοκαμμένη» κατά το αραπίνα -συνηγορούσαν υπέρ αυτού και τα βραχιόλια...) αλλά κάποιος μαλάκας προ ετών μου σφύριξε πως δεν ήταν γυναίκα, αλλά το πουλί. Και έπεσα σε βαριά περισυλλογή επί του θέματος. Η αρχική μου ερμηνεία όμως αντιστεκόταν και να που μου δίνεις δίκιο τώρα! Ουφ!
ξέχασα να εξηγήσω το μύδι, πρόκειται περί τουαλέτας σε ευρωπαϊκό μεσαιωνικό κάστρο, όπερ εστι τρύπα σε ξύλινο κάθισμα, πάνω στην οποία κάθονταν οι ευγενείς και έστελναν τα σώψυχά τους ευθεία κάτω, δηλ. πού αλλού, στη λίμνη πάνω στην οποία ήταν χτισμένο το κάστρο.
και γω ρε πονηρόσκυλε το ίδιο νόμιζα...
δεμελες παρεμπιπτόντως, την γερακίνα (του δημώδους άσματος, κίνησε η γερακίνα κρύο νερό να φέρει) την είχες για γερακίνα το πουλί, ή για γυναίκα με το παρατσούκλι Γερακίνα;
επίσης: «πουτσίλες» («πάλι πουτσίλες βρωμάει εδώ μέσα...»), ακόμα πιο υποτιμητικό.
Η δε ωθέντικ πουτσίλα είναι κάτι που μάλλον οι γυναίκες το έχουν μυρίσει και γευτεί σε όλη την έκτασή του, παρά οι άντρες που δεν φτάνουν μόνοι τους εκεί κάτω.
αχ αυτά τα σε - ίλα, βρε παιδάκι μου, ανεξάντλητος γλωσσικός θησαυρός.
δεν θυμάμαι όμως πώς γινόταν και όταν το παίζαμε τότε δεν είχε τύχει ποτέ να φιληθούμε με ομό. περίεργο...
Πυθία παίζατε; (μπλιάξ!) Παίζει ακόμα άραγε;
μπεναρόγια, δες εδώ μαστακιιειικιτά.