Comments by iron (6740)
Showing 1021-1050 from 6740
αχχχ παίδες, μπορεί ο φασισμός να είναι προϊόν του καπιταλισμού, αλλά σε επίπεδο πολιτεύματος δεν είναι το μόνο προϊόν του καπιταλισμού ενώ δυστυχώς ο κομμουνισμός δεν έχει δείξει μέχρι στιγμής κάτι μη ολοκληρωτικό.
Αλλά ακόμα κι αν δεχθούμε ότι ναι, παν τι καπιταλιστικό καταλήγει στον φασισμό, δεν σημαίνει ότι ελλείψει εναλλακτικής πρέπει να αγιοποιούμε ολοκληρωτικά καθεστώτα τα οποία προδώσαν κάθε αγνή πτυχή της ιδεολογίας τους και, για παράδειγμα, στέρησαν τη Ρωσία 2.500 διανοούμενους Μπάμπελ μόνο τις πρώτες δεκαετίες ή στην Κίνα του Μάο εξολοθρεύσανε και βασανίσανε φριχτά τους κλασικούς μουσικούς -και σαφώς άλλαξε τον ρου της παγκόσμιας ιστορία ένα τέτοιο κενό και πόσα άλλα τέτοια.
Νομίζω το όλο θέμα έγκειται στο ότι σήμερα πληγώνει τον κομουνιστή το ότι εξελίχθηκε έτσι το κομμουνιστικό θέμα. Και ότι πληγώνει ακόμα περισσότερο το ότι δεν υπάρχει άλλο παράδειγμα εφαρμογής, άρα αναγκαστικά αναφέρεται κανείς σε αυτά τα σκοτεινά πράγματα. Γιατί δυστυχώς, σε καμία μη κομμουνιστική κοινωνία, εκτός από τις ναζοφασιστικές, δεν φιμώθηκε τόσο συστηματικά και απροκάλυπτα και εξαντλητικά ο ελεύθερος λόγος και κει, ναι, φασισμός και κομουνισμός δυστυχώς εξισώθηκαν.
Το πρόβλημα στον κομμουνισμό λοιπόν δεν είναι ο ίδιος, κάθε άλλο, αλλά το θέμα της εφαρμογής του, ενώ στον φασισμό είναι απλά και ξάστερα η καθεαυτή ιδεολογία του και τελειώνει εκεί το πράμα και δεν ξανασχολούμαστε με αυτόν.
Άρα, αυτό που λείπει αυτή τη στιγμή είναι ο κομουνισμός να βρει την δημοκρατική εφαρμογή του και να πετύχει. Γιατί, πρόκειται για επιθυμία. Και ο άνθρωπος τελικά, με τα πάαααρα πολλά, πετυχαίνει αυτά που θέλει, να έφτασε και μέχρι τον Άρη. Και επιθυμούμε μόνο αυτό που κατά βάθος ξέρουμε ότι υπάρχει. Αυτό λοιπόν περιμένει η ανθρωπότητα. Καινούργια πράγματα. Ας μη μιλάμε άλλο για όσα ξέρουμε, πάνε αυτά, τα είδαμε. Τώρα τι κάνουμε. Ποια θα είναι αυτή η νέα φωνή; Ε θα έρθει, σε κάθε δύσκολη εποχή έρχεται. Υπομονή λοιπόν, έχουμε την τιμή να ζήσουμε δύσκολους καιρούς που ξανάρχονται, θα βγει αυτή η φωνή, πού θα πάει. Ελπίζω μόνο να ζούμε μέχρι τότε. Όχι τπτ άλλο, αλλά με τρώει η περιέργεια.
ρε πστ... και είναι ηδονjή η κρεβατομουρμούρα για τα κοριτσάκια... τι μεγαλειώδης στιγμή εκείνη όπου καταλαβαίνεις πως, παρά τα σοφά σου λόγια και ευρήματα και αποδείξεις περί του λόγου σου το αληθές, ο έτερος ήμισυς, ενώ νόμιζες ότι σε ακούει προσεκτικά, διαπιστώνεις ότι ΡΟΧΑΛΙΖΕΙ και τότε λοιπόν έχεις την τέλεια ευκαιρία να του γαμήσεις πάνω στο καλύτερο το γλυκοΰπνι του, πετάγοντάς τον με φωνές και γαμοσταυρίδια για το πόσο σε έχει γραμμένη στομπούτσο του άρα και αποδεικνύει εμπράκτως όλα όσα του έλεγες πρωτύτερα... αυτά είναι!!!!
βτς τρίο τινά:
α. στην κρεβατομουρμούρα ως επί το πλείστον μουρμουράμε εμείς τα κοριτσάκια.
β. όμως, κύριοι δικασταί, πταίνε ουχί τα κοριτσάκια, αλλά μόνον και μόνον η υπτία στάσις, άλλωστε σοφώς μελετημένη υπό του δρος Φρόυδ, έχουσα ως αποτέλεσμα την αφύπνιση του υποσυνειδήτου παρά την εγρήγορση του συνειδητού.
γ. καταλήγομεν ωσεκτουτού στο ότι χωρίς τα θήλεα (από πάσης απόψεως) ο Φρόυδ και η ψυχανάλυσις θα ήσαν αυτή τη στιγμή πλην σπέρμα εις την πλην τρίτη.
υποκλιθείτε στο γυναικείο φύλο λοιπόν.
(καλά, αν καμιά μέρα ο Azargled ξαναμπει στο σλανγκ και δει τι έγινε στο λήμμα του θα πάθει εγκεφαλικό!)
για να καταλάβω: ο ένας λέει ότι φασισμός είναι τα πάντα τα καταπιεστικά όμως απαιτεί ιστορικοακρίβεια στην χρήση της λέξης (αντιφατικό) και ο άλλος λέει ότι παν τι καταπιεστικό δεν αποκαλείται απαραιτήτως φασισμός, αλλά δεν απαιτεί ιστορικοακρίβεια στη χρήση της λέξης (αντιφατικό κι αυτό); μπερδεύτηκα τώρα.
και αν τελικά και οι δύο αντιφάσκετε, πού είναι η αλήθεια του καθενού και τέλος πού η αντικειμενική αλήθεια;
οκ, μπορεί και να τόχω χάσει εγώ το πράμα, σόρι εν τοιαύτη περιπτώσει...
άε ρε άε που 'χεις γίνει πιο γκρινιάρης από μένα!
τέλος πάντων, εγώ έβγαλα ένα συμπέρασμα. ότι περιμένω καφέ με τζίζα και μετά άλλον καφέ με βίκαρ (εσας τους υπόλοιπους σας χόρτασα, είστε και γέροι όλοι, του χρόνου πια).
βίκα, εδραιωμένη ναι, αλλά δεν σημαίνει και ακριβής. τεσπα, μπιρμπιρολογούμε τώρα, το θέμα είναι πράγματι αυτό που επεσήμανε ο δεινός περί κομμουνισμού - ναζισμού.
εκεί δεν μπορώ να μην αναφερθώ πάλι σε έναν αγαπημένο μου:
«There is a certain moral difference between pure communism and pure nazism. According to my way of thinking, nazism was entirely devilish nihilism.
...
It is a tragedy that the Communist revolution in Russia became autocratic and did not free the Russian people.»
Thomas Mann
Ξεφεύγω λίγο από το θέμα, αλλά ο πειρασμός είναι μεγάλος. Διαβάστε αν δεν βαριέστε το παρακάτω.
Χέρμαν Χέσσε::
«Τα δικαστήρια είναι άδικα, οι δημόσιοι υπάλληλοι αδιάφοροι, ο λαός εντελώς παιδαριώδης. Δεν μπορώ να διαβάσω πλέον ούτε μια γερμανική εφημερίδα . Είναι μια διάθεση πολέμου, θα κοστίσει πολύ αίμα, στην ατμόσφαιρα μυρίζει κάθε λογής κακό».
Τόμας Μαν:
«Βρίσκω πως τόση πολλή ανοησία δεν επιτρέπεται πια. Η απάτη, η βία, η παιδαριώδης επιτήδευση της «μεγάλης ιστορίας» … ατμόσφαιρα του ψεύδους, μαζικής αναταραχής, αυτολιβανίσματος… Βρισκόμαστε σε μια από τις βαθύτερες κάμψεις της ιστορίας μας».
Χέρμαν Χέσσε:
«Πάντως έχουμε ακόμα ειρήνη, κι αν φανταστεί κανείς πώς θα ήταν ο κόσμος και η ζωή μας αν αύριο ξεσπούσε πόλεμος, τότε εκτιμά ακόμα και μια ειρήνη τόσο ζαρωμένη και μαραμένη σαν κι αυτήν που έχουμε σήμερα».
Την ίδια χρονιά (1935) που συζητιούνταν μεταξύ των δύο λογοτεχνών όλ’ αυτά, ο Τόμας Μαν προσπάθησε να αφυπνίσει και να προειδοποιήσει την Ευρώπη με ένα δοκίμιό του («Achtung Europa!», δηλ. «Ευρώπη το νου σου»!)).
«Θα έχουμε πόλεμο εξαιτίας μιας πολιτισμικά και οικονομικά έκπτωτης χώρας, της Γερμανίας. Τι φταίει; Η καπηλεία των ιδεολογιών, η έλλειψη παιδείας και ο φάλτσος ρόλος της χειραγωγημένης μάζας.
Η χώρα αυτή είναι εμπόδιο για όλον τον κόσμο (…). Βρίσκεται στο χείλος μιας οικονομικής καταστροφής και οι έντρομοι «εχθροί» της, τής τείνουν το χέρι μπας και σώσουν από την άβυσσο ένα μέλος της μελλοντικής κοινότητας των λαών, ελπίζοντας ότι θα ξαναβρεί τα λογικά της (…). Ο Θεός να βάλει το χέρι του και να σωθεί η αποπροσανατολισμένη και βυθισμένη στο σκοτάδι χώρα μας και να μάθει να μονοιάζει με τους άλλους και με τον εαυτό της!»
μα πώς μπορεί κανείς να πει φασίστα πχ τον αρχαίο σπαρτιάτη, όπως κάποιος από σας ανέφερε παραπάνω; αυτό εννοώ εγώ. το να πούμε ότι εκείνη την εποχή ήταν της μοδός ένα σύστημα το οποίο μας βρίσκει κάθετα διάφωνους σήμερα που η ανθρωπότητα έχει προοδεύσει, είναι άλλο πράμα από το να το χαρακτηρίσεις φασισμό. στη λέξη κολλάω και γω. δεν έχει σημασία το αν όλοι θα καταλάβουν τι εννοείς, σημασία έχει το ότι προσδίδεται μια πολιτική ιδιότητα του 20ού μΧ αιώνα σε μια κατάσταση του 5ου πΧ.
Σα να αποκαλείς τις χλαμύδες φουστάνια, αυτό λέω. Όλοι θα καταλάβουμε τι εννοείς πάλι, αλλά δεν ήταν οι χλαμύδες φουστάνια. για τη λέξη μιλάμε πάντα.
πρώτον: βίκα, όλα κι όλα, τον τζίζα τον έχω καπαρώσει πρώτη και καλύτερη για πολιτική κουβέντα τετ-α-τετ, και κάτσε στο λαγούμι σου και περίμενε σειρά.
δεύτερον, επεμβαίνω μόνο σε ένα από τα χιλιάδες που γράφτηκαν περί φασίστα εδώ πέρα: δεν μπορούμε να πούμε φασίστα κάποιον που έζησε προ φασισμού, άλλο αν με τα σημερινά δεδομένα κρίνεται ως τέτοιος. και η λέξη δεν ταιριάζει, και δεν θεωρούνταν κάποια πράγματα αρνητικά σε κάποιες εποχές ή κοινωνίες. ήταν το λιγότερο φυσιολογικά. Με την ίδια λογική που πχ δεν μπορείς εντάξεις στο θέμα της βρωμιάς κάποιον που, τον 14ο αιώνα, ξεμυξιαζόταν πάνω στα ρούχα του, ή κατούραγε μες την τραπεζαρία του (οι ιππότες), γιατί έτσι κάναν όλοι τότε. Θα τον πούμε βρωμιάρη, αλλά δεν στέκει, δεν αναλογεί.
Εξαιρετικό κείμενο πάνω σε αυτές τις σχετικότητες είναι ένα σημείο στο δοκίμιο του Μontaigne «De la coutume et de ne changer aisément une loi logique» όπου (άσχετα με το αν συμφωνεί κανείς με τους λόγους που το γράφει) αναφέρεται σε δεκάδες παραδείγματα καθημερινών ή νομοθετικών ή ή ή συνηθειών διαφόρων λαών, οι οποίες φαντάζουν τερατώδεις στα μάτια άλλων.
τρίτον, τα ρούσκα του βράστα είναι γουγλομετάφραση, να υποθέσω.
τέταρτον: συνεχίστε παρακαλώ.
έεετς... ωραίος. και μάλιστα «χωρίς να αναρρωτιέται σε τι είναι χρήσιμη ούτε τι μπορεί να αγοράσει κανείς μ' αυτήν». απλά.
θξ για το χωρίον!
για τους Πολωνούς και τον κομμουνισμό τα έχει πει πολύ καλά ο αντικομουνιστής κομουνιστής Πολωνός Gombrowitz, βαριέμαι να ψάξω να σας τα βρω, άντε τραβάτε διαβάστε τον και οι δυο και μετά ξανακοπιάστε, πρέπει να κάνετε διάλειμμα γιατί θα τσακωθούτε και σεις στο τέλος.
χμ, δεν το είπα ξεκάθαρα -ή λάθος διαβάστηκε-, τις εξαίρεσα από αυτά τα μυαλά τις στρατευμένες. και το ότι είπα πως θα κλέψουν την παράσταση δεν το εννοώ θετικά, εννοώ ότι θα επισκιάσουν τις μία ή δύο μεγάλες φωνές. στράτευση σημαίνει συγκεκριμένος Σκοπός, καθώς κι επίσης Μη αμφιβολία. και με σκοπό εξαρχής, όπως και χωρίς αμφιβολία, δεν προχωράει η τέχνη (τουλάχιστον). δεν λέω ότι δεν είναι τέχνη, αλλά δεν μας πάει μπροστά. μας υποδεικνύει το επί τόπου. κάτι είναι κι αυτό, αλλά δεν είναι μεγάλο ούτε διαχρονικό.
άρα οκ, συμφωνούμε στα της τέχνης. περί Κ. δεν ξέρω τόσα να σου πω, αλλά ας μην ξεφύγουμε από τον ντοστογιέφσκι πίσω πάλι στα δκά μας...
σε αυτό το επίπεδο σπάνια φτάνει κανείς και ακόμα σπανιότερα είναι ικανός να το εξωτερικεύσει έτσι ώστε να γίνει απόλυτα κατανοητό και να εκτιμηθεί από τους πάντες.
λείπουν τέτοια μυαλά στα χρόνια μας. ίσως γιατί, σε γενικές γραμμές, οι τελευταίες δεκαετίες υπήρξαν χρόνια ευημερίας. Αν αποδειχθεί ότι μπαίνουμε πάλι στα δύσκολα, θα επανεμφανιστούν τέτοιες φωνές (μία, δύο, δεν μιλάω για τις υπόλοιπες εκατόν δύο στρατευμένες φωνές που θα κλέψουν την παράσταση). αυτή θα είναι και η μόνη παρηγοριά μου, προσώπικλυ.
(καλέ θα φτερνίζεται μες τον τάφο του ο έρμος τόσο που τον μνημονεύουμε, έχει και κρύο εκεί μέσα...)
πόσα χρόνια πάνε που το τάζουμε, 2; χμ... πρέπει να γίνω χάκερ μου φαίνεται...
λέγοντας σεξιστικό εννοείς ότι εμείς τα κοριτσάκια μπορούμε και κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα ενώ εσείς τα αγοράκια όχι;;; :Ρ
εμένα που με τρώει στη μέση;;;
άμα πω ότι έχει προβλεφθεί κάτι τέτοιο στο περίφημο σλ3 θα με κράξετε και δικαίως.
αν λάβουμε υπ' όψη ότι ο κάθε (πραγματικός) συγγραφέας μοιράζει τον εαυτό του στους χαρακτήρες του, συμπεραίνουμε ότι μέσα στην ψυχή του Ντοσκογιέβσκι (όπως και σε άλλους μεγάλους, τ. Τόμας Μαν πχ) πρέπει να υπήρξαν θύελλες, «φοβεροί εφιάλτες από ιδέες και αισθήματα που κοχλάζουν στην ψυχή του» (από τους Αδελφούς κι αυτό), τις οποίες, αφού είχε το θάρρος και την διάυγεια και τη σοφία να αναγνωρίσει, τις ξόρκισε γράφοντας (διατυπώνοντάς τες δηλαδή) και ως εκ τούτου αναλύοντας, με θαυμαστό τρόπο, τον εαυτό του προς όφελος του συνόλου.
Είναι η μεγάλη απόδειξη του ότι η σε βάθος και ειλικρινής ενασχόληση με τον -όχι πάντα ευχάριστο!!!- εαυτό, δεν αποτελεί ιδιωτεία ή αντικοινωνικότητα ή εσωστρέφεια ή εγωισμό, αλλά είναι προς το συμφέρον του συνόλου μέσω του ατόμου. Δηλ. μέγα μάθημα: είμαστε απ' όλα.
Σοφός και θαρραλέος. Και ως εκ τούτου, μεγάλος.
είναι ακριβώς όπως τα λες.
νταξ, θα φλυαρήσω λίγο και θα τολμήσω να πω και κάτι που σκέφτηκα όσο το διάβαζα (δεύτερη φορά στη ζωή μου, αλλά με άλλο βλέμμα αυτή τη φορά): είναι γυναικείας φύσης η ανάλυση των χαρακτήρων. δεν το λέω καθόλου ειρωνικά. δηλ: δεν του έχει ξεφύγει τίποτα μα τίποτα, το παραμικρό έχει γι' αυτόν τρομερή σημασία, έχει μπει στα βάθη του άλλου.
αλλά και για τον πατέρα Καραμάζοβ, σόλαρε ο τύπος. Κρίμα που τον χάσαμε νωρίς, μού 'λειψε!
μέιμπι μπέιμπι ο νικ κι εγώ να είμαστε περί τα μέσα Ιουλίου, αλλέως πώς μέσα Σεπτ. Θα γιδούμε. όταν έρθει η ώρα, θα λάβεις πιμίον.
αχαχαχ μχς! πάντως δεν χαρίζεται στην πόλωση, ίσα ίσα συνεργάζεται εποικοδομητικά με το μεσαίο τρίτο και μακρύτερο!