Comments by BuBis (1189)
Showing 451-480 from 1189
όταν Μάρκ και Ένγκελς, το έγραφαν το κεφάλαιο...
παίζει καμμιά σχέση με τον πλανήτη Uranus;
ρε παλικάρι, εσύ αυτό κατάλαβες από το σχόλιο μου; Aν όντως αυτό κατάλαβες, πάω πάσο και μετά θα ψάξω καινούργια όριο γελοιότητας, για να δω αν μπορώ να τα περάσω κι αυτά...
Από την άλλη να σου θυμήσω ότι σε ένα - δυό λημματάκια με είχες κατηγορήσει ευθέως ότι σε γάμησα (ή μάλλον σατύρισα...) στην βαθμολογία...
Επιλεκτική μνήμη, γελοιότητα, ανασφάλειες, νοσήματα, εγώ πάντως δεν μπορώ να κάνω την δική σου διάγνωση από απόσταση, αυτό είναι δική σου «ικανότητα»... Αυτά που έγραφα στην περσόνα δυστυχώς, τα βλέπω οn line και αρχίζω να φοβάμαι...
Ασ το τελειώσουμε εδώ, εκτός αν σαν καλός (παραγράφεται λέξη) θέλεις να έχεις την τελευταία κουβέντα, οπότε go-ahead...
Δυστυχώς για μένα τότε, όντως ο κόσμος περιστρέφεται γύρω μου... άντε και καλή ψυχή...
και να μου την έπεφτε φίλε θεάθρωπα, no problem... (το πρόβλημα μου είναι ότι δεν μου την πέφτει καμμιά...)
ναι, αυτό!
Απλά βρε iro μου, επειδή σοβαρολογείς δηλαδή, δεν είναι κάπως βαρετό μόλις κάποιος θεωρεί ότι «αδικήθηκε» να αρχίσει να μιλάει για κλώνους και ληγμένα, ξανά και ξανά; Λίγο από τσίπα, λίγο από καλή καρδιά, λίγο χούμορ παραπάνω δεν βλάπτει! Δηλαδή μου την πέφτεις σε μένα, που όντως κάνω πλάκα και όχι σε συμπεριφορές που εγώ τουλάχιστον τις θεωρώ κάπως; Τέσπα, αν είναι έτσι, συνεχίστε όπως ξέρετε ή όπως έχετε μάθει... Με το μπαρδόν δηλαδής...
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαθμολογητές;
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις...
Ρε παιδιά, φυσικά είναι πλάκα, σατυρίζω βασικά εμένα και φυσικά όλους όσους πικραμένους ασχολούνται ακόμη με την βαθμολόγα! Αλλά πλάκα δεν έχει, που λέει και η mes; αχαχαχαχαχ!
Δισκλεμέρι: O χρήστης του σαΐτος τουτού, Βubis, δηλώνω ότι παρόλη την προφανή αμοιβαία δυσκοιλιότητα, ούτε εγώ, ούτε καμμία από τις περσόνες ή κλώνους μου, δεν βαθμολογεί εδώ και καιρό τον χρήστη johnblack αλλά ούτε καν διαβάζει τα λήμματα, ορισμούς και σχόλια που γράφει, παρόλο που αποδεδειγμένα στατιστικώς ο ίδιος βάζει πολύ χαμηλή βαθμολογία στα δικά μου. Φυσικά, επιφυλλάσομαι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση να προβώ σε βαθμολόγηση κατά το δοκούν, χωρίς ελπίζω να κατηγορηθώ για μπαγαποντοδοσία και το επακόλουθο ποντόκλαμα.
Ο γνωστός και μη εξαιρεταίος, κυρ-ΜπούΜπης
H πολυαγαπημένη μου πενθερά αποκαλούσε τους άνδρες των Σωμάτων Ασφαλείας μπάτσηδοι και μάλιστα κατάμουτρα...
προβληματίζομαι βεβαίως με την αναφορά της Βίκυς, ότι το malagana σημαίνει στα Ισπανικά λυποθυμία... κάτι που δεν το γνωρίζω παρόλα το άπταιστα Ισπανικά μου αλλά και ένα ενδελεχέστατο ψάχιμο στα λεξικά. Au contraire πέρα από έναν προ-Κολομβιανό πολιτισμό στην Κολομβία, θαρρώ ότι ετυμολογικώς προέρχεται από την σύνθεση του mala (κακή) και του gana (διάθεση) αλλά χωρίς να έχει την έννοια του αδιάθετος αλλά πιό πολύ την έννοια του κακοδιάθετος κάτι όμως που βρίσκεται πολύ κοντά στο «κάνω κάτι με το ζόρι» κάτι που φυσικά δεν είναι πολύ κοντά στον ορισμό.
Το ρήμα ganar στην γλώσσα του Θερβάντες και των Las Ketchup σημαίνει κερδίζω, άρα λέω εγώ, μήπως θα σήμαινε τα «κακώς κερδισμένα», αυτός δηλαδή που με δόλιο τρόπο φτάνει στο σκοπό του, με μαλαγανιές; Λέμετε;
Μια soupe des chaussettes ένα πράμα...
λεπτομέρεια μεν, αλλά το σωστό στην τουρκική είναι φυσικά edepsiz... Εdep σκέτο είναι η ευπρέπεια και η κατάληξη -siz, το προφανές...
αν είστε σε εστιατόριο ή καφέ στην Πόλη μην ζητήσετε τασάκι... ρίχτε καλύτερα την στάχτη κάτω...
Ε όχι και πούστης άνδρας!
Στο νετ, υπάρχει η εκδοχή ότι η λέξη χλεμπονιάρης προέρχεται από το σλαβικό hleb - ψωμί, το οποίο χρησιμοποιείτο πολύ στην Κέρκυρα.
Εικάζεται ότι γεννήθηκε από την μεταφορά Σέρβων στρατιωτών αλλά και πολιτικών στην Κέρκυρα το 1916 μετά την ήττα της Σερβίας για την ανασύνταξη των δυνάμεων τους και καθώς φαίνεται την εγκατάλειψη τους εκεί. Έτσι χλεμπονίαρης λεγόταν ο πεινασμένος (ο ψωμοζήτουλας ένα πράμα), και κατ'επέκταση λόγω κακουχιών και αρρωστιών ο φυματικός και άρρωστιάρης...
Πιό πολλά εδώ
Γιατί εμένα όλες αυτές οι περιπέτειες με τρακαρίσματα, με θύμισαν το ανέκδοτο με τον νταλικιέρη και τον πούστη, ε;
βγαζει και παραβγαζει τζίζα νόημα. Φυσικά υπάρχουν και τα άλλα όρια (Βλεπε και Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης του Καβάφη) και φυσικά συμφωνώ σε γενικές γραμμές με τις παρατηρήσεις σου αλλά πιστεύω υπάρχουν και διαφορές ανάμεσα στα σεντόνια αλλά και τα σεντονάτα σχόλια.
Σε κάποια διαβλέπω τον πόθο για το λήμμα και το μεράκι για τον ορισμό στο μάξιμουμ με -σχεδόν- ειλικρινή ανάγκη να μοιραστούν κάποια πράγματα με τους άλλους.
Σε κάποια άλλα όμως βλέπω το τραγικό πρόσωπο του μονολόγου απέναντι σε ένα καθρέπτη, μια κεντρόφυγη δύναμή που τελικά καταντάει -φευ!- βαρετή γιατί στερείται γενικώς ουσίας...
Δυστυχώς και στις 2 περιπτώσεις, το αποτέλεσμα είναι παρεμφερές (και αυτός εδώ ο Τζο φτάνει στο σημείο να βαριέται εξίσου και τις 2) αλλά είναι χαρά να βλέπεις τον ένα να αντιδρά με χιούμορ και αυτοκριτική και τον άλλον με 10 κιλα αιμοροείδες...
ω τι χαρά, τι ευτυχια! Μάλιστα σκέφτομαι να αφιερώσω και το δεύτερο μου βιβλίο - με τίτλο «ρε μπας και δεν είναι;» - σε σένα ξανά ρε τζόνυ.
να προσθέσω και 9. Μαγειρεύω, ή παπαρολογώ; (ναι καλά!)...
φτίαχνω ιμάμ μπαιλντί... (το οποίο όμως μπορεί να σημαίνει, φτιάχνω τον ιμάμη που μπαίλντισε... για δες!)
...κι αν πας, μην ξεχνάς, αν ρωτάς, με μια φορά, πούστης δε γίνεσαι
συμφωνώ μαυρόγιαννε, κατάντησε κουραστικό, αν όχι φίλοι, ας μείνουμε τουλαχιστόν συνσλανγκιστές! (και μου βγήκε ο πάτος να βρω το μύδι από τους ΑΜΑΝ...)