φρεγάτα

Καφενειακός, old school χαρακτηρισμός χυμώδους γυναίκας με καπούλια καθαρόαιμου και γεμάτα κουμπούρια. Της γυναίκας δηλαδή που θα αναστατώσει τους πάντες στο πέρασμά της, που θα κάνει τα κεφάλια να γυρίσουν και τα σάλια να τρέξουν. Δεν χρειάζεται να έχει απαραίτητα ιδιαίτερη φυσική ομορφιά, η περιρρέουσα θηλυκότητα κάνει τη διαφορά.

Η αυθόρμητη φαντασίωση που οφείλει να ξυπνά στον θαυμαστή μια φρεγάτα είναι μια δροσερή βουτιά στις πλούσιες καμπύλες της, ένα παραδοσιακό ορμητικό χούφτωμα στα γεμάτα οπίσθια με προαιρετική αναφώνηση «μανάρα μου» και ΟΧΙ απλά τη διάθεση να τη πηδήξει σα σκυλί χωρίς να πάρει καν μυρωδιά γνήσιου θηλυκού.

- Πω πω μάγκα τί αρχοντομούνι είναι αυτό;
- Φρεγάτα γυναίκα ρε καρντάσι, το παίρνει μαλλί και το βγάζει πουλόβερ.

ναυαρχίδα... (από palathuelos, 30/05/09)

GATZMAN

2009-05-31 07:22:18+00:00

Απολαυστικότατος ορισμός και δυναμικό ξεκίνημα συν τοις άλλοις. Ετσι αποκαλούσε ο Κώστας Χατζηχρήστος τη Ρίκα Διαλυνά στο έργο Λαός και Κολωνάκι. Ενα μάλιστα από τα ποιματάκια που της έιχε σκαρωσει ηταν κι αυτό: «Φρεγάτα μου πανέμορφη, φρεγάτα μου πανώρια, σε βλέπουν καί ζηλεύουνε τα αλλα τα βαπόρια»