Comments by Ο ΑΛΛΟΣ (723)
Showing 151-180 from 723
Μάλλον συμφωνώ με το Βικάριο (τον οποίο και ευχαριστώ για τα άναρθρα και απρόθετα σκατά). Αυτό που αδιαμόρφωτα ακόμη και συγκεχυμένα είχα στο μυαλό μου όταν το έγραφα, πρέπει να είναι κοντά στη δική του ιδέα.
Ας μην ξεχνάμε ότι η σλανγκ δεν έχει μόνο λεξιλόγιο. Η κατηγορία «γραμματικές μορφές» συχνά εξυπηρετεί για τέτοια γενικότερα λήμματα (αν και όχι για το συγκεκριμένο).
Κάπου στα τέλη των ογδόντας ή αρχές ενενήντας είχα πάει ένα ταξίδι στο Λονδίνο, και είχα δει για πρώτη φορά πάνκηδες. Πιτσιρικάς καθώς ήμουν, μου είχαν όντως προκαλέσει δέος και θαυμασμό. Όχι φόβο. Δεν ήξερα ότι κυριολεκτικά η λέξη punk σημαίνει «αλήτης», και σίγουρα δε θα το μάντευα: οι τύποι ήταν έργα τέχνης. Κυρίως βέβαια τα μαλλιά τους, αλλά και οι υπόλοιποι. Ήταν να τους πάρεις όπως είναι και να τους βάλεις σε κάνα μουσείο. Και πράγματι, τους είχαν βγάλει και σε καρτ-ποστάλ, αντίστοιχες των δικών μας με τους ευζώνους ή με τους γέρους κρητικούς ψαράδες.
Στην Ελλάδα έχω δει ελάχιστες φορές πάνκηδες -αλλά και τώρα ακόμα όχι σπανιότερα απ' ό,τι τότε. Αυτοί οι ελάχιστοι αισθητικά μεν μοιάζουν σαν κακέκτυπα των Άγγλων, σαν να είδαν τα βασικά (μοϊκάνα και παραμάνες) αλλά να τους διέφυγαν όλες οι λεπτομέρειες ή να μην ήξεραν πώς να τις φτιάξουν ή να βαριόντουσαν. Αλλά είναι πιο γνήσιοι αλήτες. Αυτούς ναι, μπορείς να τους φοβηθείς. Αυτοί αποπνέουν μια οργή που οι Άγγλοι δε μου φάνηκε να είχαν.
Παρακάμπτοντας πλήρως όλη τη συζήτησή σας, μιας και τώρα πρωτοείδα το λήμμα, θα ήθελα να πω ότι είναι αριστούργημα, είναι από τα τραγούδια που θα ήθελα να έχω γράψει εγώ αλλά ευτυχώς το έκανε άλλος γιατί δε θα το έκανα τόσο καλά.
Κοιτάξτε, εδώ δεν είμαστε βέβαια εγκυκλοπαίδεια, ωστόσο συμφωνώ αρκετά με το Στέφανο: όταν κάποιος ούτως ή άλλως παραθέτει εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες, είναι πράγματι σωστό να τις έχει κατά το δυνατόν ελεγμένες και να παραπέμπει στις πηγές του. Γιατί δεν το κάνεις εσύ Στέφανε;
Αλλά βέβαια μην ξεχνάμε ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα γίνεται χαμός στη βιβλιογραφία, υπάρχουν εγκυρότατες (ή τουλάχιστον εγκυροφανέστατες) πηγές που αποδεικνύουν ακράδαντα το αντίθετο η μία από την άλλη. Ο μέσος αναγνώστης μπερδεύεται, τείνει να πιστέψει ότι οι συγγραφείς πρώτα τάσσονται υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης εκ λόγων συναισθηματικών ή και συμφέροντος και μετά βρίσκουν την επιστημονική στήριξη για τα επιχειρήματά τους, και καταλήγει να κάνει κι ο ίδιος το ίδιο, δηλαδή να επιλέξει με συναισθηματικά κριτήρια ποιον θα πιστέψει.
Α, αυτό συμβαίνει και με τα σύγχρονα σέικερ. Τελευταία φορά σήμερα το πρωί. Πάνω στην υπέροχη πανάκριβη πάλλευκη βερμούδα μου. Η παράδοση αντιστέκεται.
Σημαίνει επίσης το αυθόρμητο γλέντι με μουσικά όργανα. Το ανατολίτικο τζαμάρισμα!
Βάλτε μωρέ κάνα αστέρι, αγορασμένα τα 'χετε; Πολύ συνηθισμένη έκφραση (άρα καλή βαθμολογία λήμματος), σαφής και πλήρης ορισμός, το παράδειγμα ντάξει, δεν είναι πολύ εμπνευσμένο, αλλά όχι και κάτω από τη βάση!
Φίλε, κάνε λίγο πιο κει να βλέπω τη φωνή της!
Θεωρείται ότι το είπε ο Ζαμπέτας για κάποια τραγουδίστρια. Δεν ξέρω αν ο μύθος προσδιορίζει ποια ήταν, πιθανώς καμία που να έγινε μετέπειτα πανδιάσημη.
Πολύ πετυχημένο, αν λάβουμε υπόψη μας ότι λυγξ είναι ο λόξυγγας -κάτι όχι και τόσο απομακρυσμένο από τον βήχα.
Αριστούργημα! Ιδίως η καντέντσα σε τοοιιιιιν...!
Συνώνυμες και παράγωγες εκφράσεις:
-κάνω το παπί
-την πάπια την ξέρεις; κάν' τηνε!
-do the duck
-ποιώ την νήσσαν (μιξοβάρβαρη ψευτοσλανγκιά που χρησιμοποιείται πλέον κυρίως στη δημοσιογραφία!)
-κάνω τον κινέζο
-κάνω το φοιτητή
-κάνω την κυρία
-κάνω τον τουρίστα
Συγγνώμη, οι πάνκηδες δεν ακούνε πανκ; Και δεν πλακώνονται με τους χεβιμεταλλάδες; Εδώ πάντως έτσι είναι.
ICXC NK κι όλα τα κακά σκορπά.
Τι ανεκλάλητη ελεεινιά είναι αυτό το βίντεο; Αυτό το πράγμα παίχτηκε στην τηλεόραση;
Η ετυμολογία και η αρχική σημασία είναι ακριβώς αυτή που είπαν οι προλάλ, αλλά στα ελληνικά χρησιμοποιείται (και) με αρκετά αλλοιωμένη έννοια, προς το θετικό: η αφρόκρεμα, οι καλύτεροι του είδους. Και μάλιστα στον ενικό (όλη η α(ν)φάν γκατέ ή όλο το α(ν)φάν γκατέ), ως περιεκτικό.
Τις ανθυπολεπτομέρειες τις λέω συχνά.
Μια σχετική έκφραση είναι και η ανταλλαγή οσμών. Δε θα το έλαγα και πολύ σλανγκ, οπότε δε χρήζει ανεβάσματος.
Ανταλλαγή οσμών κάνουν τα σκυλιά και τα άλλα ζώα όταν συναντιούνται, είναι μία μορφή γνωριμίας με τον άλλο. Το λέμε όταν έχουμε πάρει μια πρώτη εντύπωση από το τι είναι ο άλλος, τι καπνό φουμάρει, τι προθέσεις έχει, τον έχουμε κατατάξει κάπου, δε μας είναι πλέον εντελώς άγνωστος.
-Γιώργο παιδί μου θα διαβάσεις να δώσεις κάνα μάθημα;
-Μη μου σπάτε τον πούτσο, μητέρα!
Μπορείς να ανεβάσεις καινούργιο ορισμό. Προσωπικά, κανένα από τα δύο δεν ήξερα.
λταβό; Ντάξει, ποδανά, αλλά αυτό καταντάει δυσπρόφερτο.
Τι ωραίες λέξεις όμως!
Ιδού ένας εξαιρετικός ορισμός για μια λέξη που λέγεται πολύ συχνά αλλά δύσκολα εξηγείται. Και τα παραδείγματα πλήρη, σαφή, χωρίς επαναλήψεις. Εύγε.
Μια φορά ήμουν στο Παρίσι, επίσκεψη σε φίλο που σπούδαζε. Βράδυ, γυρνάμε από κάπου με τα πόδια. Κατουριέμαι. Στο Παρίσι γενικά ο κόσμος ουρεί αρκετά. Σε κάποιο σημείο βλέπω τρεις δίπλα δίπλα που κατουρούσαν τον ίδιο τοίχο. Λέω, εδώ είμαστε (να τος ο κατουρώνας!). Πάω κι εγώ τέταρτος. Η παρέα μου είχε προχωρήσει. Οι άλλοι δημόσιοι ουρητές, αφού είχαν αρχίσει πιο πριν, τελείωσαν και πρώτοι. Καθώς λοιπόν κατουρώ μόνος μου, περνάει ένα περιπολικό και ο μπάτσος μού κάνει μια παρατήρηση. Του απαντώ, με τα χειρότερα γαλλικά που μπορούσα, «Δεν καταλαβαίνω γαλλικά» (τι να του πω τέτοια ώρα;). Και μου απαντάει: «Γαλλικά δεν καταλαβαίνεις, αλλά κατουράς σα Γάλλος!»
Να μια καλή περίπτωση: δύο χρήστες, σχεδόν τις ίδιες μέρες, ανέβασαν το ίδιο λήμμα, άγνωστο στις μάζες, κατά τρόπον ώστε να αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφισβητήσεως ότι στα μέρη τους είναι όχι απλώς υπαρκτό αλλά και διαδεδομένο. Σημασία στη λεπτομέρεια ότι ο ένας το θεωρεί Αλεξανδρουπολίτικο και ο άλλος Ξανθιώτικο, κανείς δεν ξέρει ότι το 'χουν κι οι άλλοι. Χάρηκα, μ' αρέσουν κάτι τέτοια. Από 10 στον καθένα. Πάω απέναντι να κοπυπαστώσω το σχόλιό μου!
Να μια καλή περίπτωση: δύο χρήστες, σχεδόν τις ίδιες μέρες, ανέβασαν το ίδιο λήμμα, άγνωστο στις μάζες, κατά τρόπον ώστε να αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφισβητήσεως ότι στα μέρη τους είναι όχι απλώς υπαρκτό αλλά και διαδεδομένο. Σημασία στη λεπτομέρεια ότι ο ένας το θεωρεί Αλεξανδρουπολίτικο και ο άλλος Ξανθιώτικο, κανείς δεν ξέρει ότι το 'χουν κι οι άλλοι. Χάρηκα, μ' αρέσουν κάτι τέτοια. Από 10 στον καθένα. Πάω απέναντι να κοπυπαστώσω το σχόλιό μου!
@Θείο Βρέφος: Πω πω φίλε, μ' αυτή την αναφορά στην ταινία μού άγγιξες μια χορδή (τη ρε). Κι εγώ την επικαλούμαι συχνά. Το επεισόδιο με τον Μπενίνι είναι ολόκληρο ρεσιτάλ, αλλά και άλλα σημεία του έργου.
Για το πρώτο σου σκέλος συμφωνώ. (Προσπαθησα να το υποστηρίξω το έρμο, το πονάω, καταλαβαίνεις, αλλά άμα δε βοηθάει και το ίδιο...)
Για το δεύτερο όχι. Ο κάθε -άς ή -άκιας είναι αυτός που έχει κάτι ή κάνει κάτι που τον χαρακτηρίζει. Άλλο να σε χαρακτηρίζει το αμάξι σου, το μαλλί σου, τα γυαλιά που φοράς, η πρέζα που πίνεις, η σχέση σου με τον υπολογιστή σου, τα μουνιά που κυνηγάς (μαλλιάς, γυαλάκιας, πρεζάκιας, κομπιουτερά(κια)ς, μουνάκιας) κλπ., κι άλλο να ταυτίζεσαι μαζί του.
Ρε παιδιά, να ρωτήσω κάτι. Ξέρω ότι στη Θεσσαλονίκη, λόγω παραλίας και ρυμοτομίας κλπ., είναι πιο εύκολος ο προσανατολισμός απ' ό,τι στην Αθήνα. Αλλά γενικά, όταν περπατάτε στο δρόμο, ξέρετε ανά πάσα στιγμή αν κινείστε βόρεια ή νότια; Όπως λ.χ. οι Αμερικάνοι, που χρησιμοποιούν τα σημεία του ορίζοντα ακόμη και για πολύ μικρές αποστάσεις; Στην Αθήνα με την καμία.
Καλά, δε λέω ότι εμείς έχουμε πιο γνήσιους πάνκηδες από την Αγγλία, θα ήταν αστείο. Αλλά ορίτζιναλ οργισμένους μπορούμε κάλλιστα να έχουμε: όταν αισθάνομαι άσχημα μέσα στην κοινωνία, δε μου λέει τίποτε το ότι σε άλλες χώρες συμβαίνουν χειρότερα.
Αυτό που λέω είναι ότι ίσως, όταν το πανκ πρωτοέφτασε εδώ, στην Αγγλία είχε ήδη ξεφύγει από αυτό που ήταν και είχε γίνει μία εξεζητημένη μόδα.