φραπογαλιέρα

...να υποθέσω ότι αναφερεσαι στο κλασσικό πλαστικό shaker και όχι στι ηλεκτρικό μπλιμπλίκι του διαόλου που τείνει να το αντικαταστήσει το κακλως εννούμενο όνομα εκσυγχρονισμόυ, καταδικάζοντάς μας σε πολύ αφρό και λίγο καφέ;

εεεε, μαλακία. ακριβώς στο μπλιμπλίκι αναφέρομαι...χτυπητήρι γαρ. έλεγα ότι είναι πολύ σαφής η λέξη από μόνη της κ είπα να πω την πίπα μου, αλλά παίζει να χρειάζεται αστερίσκος.

Καλά μην τσακωθείτε. Βράσταμαν, εννόα το πλαστικό εσύ :P

Έπ! Βράσταμαν, λίγα λόγια για το αναδευτηράκι (χτυπητήρι, μιξεράκι, όπως θές πές το), το οποίο αποτελεί και τη νάμπερ ουάν ελληνική πατέντα στο εξωτερικό! (...)

Άχ Ελλάδα, σε τρών τα ίδια τα παιδιά σου.

απλά είναι άμπαλος κ δεν ξέρει ότι πρέπει να βάλεις ελάστιχο νερό για να φτιάξεις σωστά το φραπέ με τη φραπογαλιέρα. μην του επιτίθεσαι, θείο, ου γαρ οίδε τι ποιεί.
τελικά δε φταίει το λήμμα μου, η ελλάδα που μας θάβει όλους φταίει:D

Ο ορισμός τα 'σπασε χαχαχαχα
Εγώ λοιπόν αυτό το ήξερα ως «σβουρνιστήρι». Το 'χουμε;

Όχι, χώσ' το.

Εγώ πάλι, στο πλευρό του Βράστα, θα ζητήσω μία φωτογραφία από το παλιό εκείνο πλαστικό σεϊκεράκι, χρώματος μπεζ, με καπάκι σκούρο καφέ, με στρογγυλεμένες εγκοπές (το καπάκι) για τα δάχτυλα, σχήματος (το όλο σύστημα) πιο κοντόχοντρου από τα συνήθη σημερινά σέικερ. Νομίζω θυμάστε ποιο λέω, ε;

ααααχ!!!τι μου θύμισες παί
δάκι μου

Ε ναι νοσταλγικές αυτές οι εποχές των καφέ σέικερ που λες άλλε, ειδικά την ώρα που ξέπιανε το καπάκι πάνω στον οίστρο του κοπανήματος κι έκανε την κουζίνα μουνί από πάνω μέχρι κάτω...

Α, αυτό συμβαίνει και με τα σύγχρονα σέικερ. Τελευταία φορά σήμερα το πρωί. Πάνω στην υπέροχη πανάκριβη πάλλευκη βερμούδα μου. Η παράδοση αντιστέκεται.

Αλήθεια, Τζίζα, πώς την ετυμολογείς τη φραπογαλιέρα;

Όπα, άκυρο... (Τη μανιβέλα ακόμα να τη βάλουμε έ;...)

η φραπογαλιέρα, θείο, ετυμολογείται απο αραμαϊκό φρα, κανονικά προφερόμενο /frah/, που σημαίνει «κόψε», και πέρασε αυτούσιο στη γλώσσα των ινουίτ μέσω όσμωσης, την αντωνυμία «πογ», προφέρεται /poj/, το επίθετο «αλιέ», /alje/, που σημαίνει «πρωϊνό υπόλευκο και απάτητο χιόνι», αλλά προσδιορίζει γενικά κάτι που συμβαίνει/γίνεται το πρωί, και το επιφώνημα «ρα», /rã/, προσοχή στο ρο, πρέπει να είναι ιδιαίτερα υγρό, που είναι παραπλήσιο το «επιτέλους», «πλέον».

Κόψε-πογ-πρωινό-γεγονός-επιτέλους.

Kαι που νόμιζα πως το ρα, είχε να κάνει με τον αιγύφτιο θεό, Ρα....Ρε τι μαθαίνει κανείς για το φραπέ της αλληνής;

αξιζει να πουμε πιστευω οτι αυτη η εφευρεση δεν ειναι μονο για οικιακη χρηση αλλα και για διακοπες αφου κυκλοφορουν βζιν-βζιν(ετσι τα λεω εγω συνηθως) με καλωδυο η με μπαταριες.Επισης ο ηχος που βγαζει οταν το ακουμπας ισα ισα στο γκριζο χαρτι που σου τυλιγουν το ψωμι ειναι σατανικος δοκιμαστε το!

Εγώ αυτό το μπλιμπλίκι το ονόμασα οδοντίατρο λόγω της ομοιότητας του ήχου με αυτόν του τροχού. Μετά από πεντάλεπτο σβούριγμα στο αφτί μου (και τον έπινε και σκέτο -τιστοδιααάολο ήθελε να λιώσει τόση ώρα;) αναφώνησα απελπισμένη: Αμάν πια με τον οδοντίατρο!!!
Αρεσε σε όλους όσους το άκουσαν live και το υιοθέτησαν

Πάντως το φραπογαλιέρα μου θυμίζει γαργαλιέρα

Εγώ, επειδή μου έλειψε ο μαρξιστικός έρωτας μας, θα το υιοθετήσω.