Comments by patsis (3005)
Showing 2371-2400 from 3005
Αφού προβάλω τις ισχυρές μου επιφυλάξεις για το λήμμα (καθώς άνετα θα μπορούσε να σταθεί ακόμα και στα σοβαρότερα έγγραφα), θα συμμετάσχω με χαρά στην κουβέντα, εφιστώντας την προσοχή στους αστικούς μύθους μιας συγκεκριμένης πόλης. Η σκηνική του τοποθέτηση σε γνώριμους δρόμους, συνοικίες, παραλίες, τα πρόσωπα, τα σπίτια κλπ προσθέτουν ενδιαφέρον και σίγουρη δημοσιότητα.
Έχω γράψει κατά καιρούς αστικούς μύθους για την πόλη μου, π.χ. για το κινητό καποτάδικο στο πάρκο αλλά υπάρχουν και άλλα, τα αποθηκευμένα πυρηνικά του ΝΑΤΟ στο πλησιέστερο βουνό, το γεγονός ότι η Μητρόπολή μας χτίστηκε με κρασί αντί για νερό, καθώς οι Τούρκοι απαγόρεψαν σκοπίμως το νερό για οικοδομικές εργασίες και παρόμοια.
Ενώ έγραφα το παρόν είδα ότι και ο knasos το πήγε εκεί το πράμα. Μια ολόκληρη κατηγορία από μόνες τους είναι οι απίστευτες ιστορίες που ακούς στο στρατό. Τι ομαδικές αυτοκτονίες, τι φαντάσματα στις σκοπιές, τι διασυνοριακές διενέξεις που έμειναν στο σκοτάδι.
Παρατηρησούλα εκ του προχείρου: ο αστικός μύθος συνήθως φέρει ένα στοιχείο φυσικού ή ηθικού τρόμου (σαν θρίλερ). Αν θέλετε γράφω και τρεις ιστοριούλες για την γυναικεία απιστία, όλες ενδιαφέρουσες και πιστευτές αλλά μάλλον μύθοι.
Βλ. και κλασικός τίτλος τσόντας: «Ο γυμνός με τα χέρια στις τσέπες».
Nick, εδώ ο Μπαμπινιώτης είχε τραβήγματα παρ’ όλα τα disclaimer τ. «Καταχρηστ. υβριστ.» για το λήμμα βούλγαρος. Καλή κι η επιστημονική καταγραφή αλλά πυρ, γυνή και θάλασσα, remember;
ΘΕΕ ΜΟΥ! Jesus τι είναι αυτός ρε φίλε; Χαχαχαχαχαχα, ε ρε πούστη μου, τόσο ταλέντο στη μαλακία και το κάψιμο θα πήγαινε χαμένο πριν το youtube...
Μία πυροκροκέτες παρακαλώ...
Κοίταξε vikar, δεν πρόκειται για κλασικό ορισμό, με στέρεη, λογική δομή και περιεχόμενο. Αντιλαμβανόμενος αυτό το γεγονός, θέλησα να δείξω ότι σέβομαι τον προσανατολισμό του site να υπάρξει ως λεξικό και με ενδιαφέρει να διατηρηθεί έτσι. Δεν ήθελα να εκκινήσω μια διολίσθησή του σε λογοτεχνικό βήμα.
Η ίδια η έκφραση, ωστόσο, έτσι όπως την άκουσα, μου μετέδωσε πολλά φορτία σχετικά με τη στάση μας απέναντι στην απώλεια της μνήμης μας, στην απώλεια της συνείδησής μας, στην ύπαρξη ή όχι ενός κόσμου πέρα από την συνείδησή μας, στον θάνατο. Και στο πώς διαπλέκονται όλα αυτά τα αγωνιώδη, για μας τους ανθρώπους, ζητήματα.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως η έκφραση εμπεριέχει μια θέση για όλα τα παραπάνω, μια θέση υπέρ της λογικής, ζοφερά απαισιόδοξη τολμώ να πω: Η απώλεια είναι ασυγκίνητη, απρόσωπη και είναι για όλους και για όλα. Ό,τι περιπίπτει σε αυτήν χάνεται απολύτως και κάθε τι ον έχει μοιραία κατάληξή του το μη ον.
Κι όμως, η προσωποποίηση της νύχτας, κάτι που δεν στηρίζεται σε κανένα εμπειρικό ή λογικά ανακτηθέν στοιχείο, κρύβει όλη την γοητεία της έκφρασης: Η νύχτα είναι πρόσωπο, με βούληση, διάνοια και ιστορικότητα, ήτοι θέλει, κρίνει και κρατά στην δική της πια μνήμη ό,τι παίρνει από εμάς. Και, καθώς υπάρχει ένα πρόσωπο, έστω αρχετυπικά εχθρικό στο ανθρώπινο γένος, η ρωγμή στο κενό έχει συντελεστεί. Μπορούν να υπάρξουν και άλλα πρόσωπα. Μπορούμε να υπάρξουμε κι εμείς. Και μπορούμε να υπάρξουμε πλήρεις και αδιαίρετοι, για πάντα.
Αυτό το αισιόδοξο ή απαισιόδοξο, ενορατικό ή εθελότυφλο και πάντως ύστατο παιχνίδι μας με την ορθολογική κατανόηση του κόσμου, μου υπαγόρευσε να μην χρησιμοποιήσω τους αυστηρούς κανόνες της λογικής και της ελεγμένης, έστω γλωσσικής, εμπειρίας στη δημιουργία του ορισμού. Αλλά να καταγράψω εδώ, με την αναξιόπιστη πεποίθηση ότι τις διασώζω από τη λήθη, πραγματικές μνήμες, ξεκινώντας από μια φυλαγμένη ανάμνηση, έξι ακριβώς χρόνια πριν την νύχτα που ανέβασα τον ορισμό. Μια ανάμνηση που, μαζί με όλες τις άλλες, κι αυτήν την διεκδικεί η νύχτα.
soleppez καλωσήρθες στο γαμιστερό αυτό σάιτ, καλούς ορισμούς και καλά να περάσεις. Υποψιάζομαι ότι ίσως υπάρχει ένα κενό στον ορισμό σου, η πρώτη πρόταση φαίνεται κομμένη. Αν θέλεις να διορθωθεί, στείλε μια αναφορά (δηλαδή μήνυμα) στους μοντς (δηλαδή τους διαχειριστές του site) χρησιμοποιώντας το κουμπί «Αναφορά», κάτω από τα σχόλια.
Ρε Stravon! Πλάκα έκανα γμτ! Τεσπα.
Thanks GATZMAN. Ντάξει παιδιά, μη φάτε. Έχει.
Το κουρτινιάζω δεν υπάρχει, ούτε εδώ ούτε στον Τριανταφυλλίδη. Και δεν το ανεβάζεις;
Δε φεύγει κανείς! Θα ψαχτούμε! Εμένα μου λείπει ένα πεντάστερο σε λήμμα και τρία πεντάστερα σε ορισμούς.
Vrastaman έχω βάλει το γλάρο στη φωτιά και πας και μου σβήνεις τη συνταγή. Τι κάνω τώρα;
Μια ωραία περίπτωση ακούσιας αυτοσυζήτησης εμπεριέχουν τα τέσσερα πρώτα σχόλια του Vikar εδώ.
@jesus, Vrastaman: Χεχε! Έχω κάνει τα εμβόλια του στρατού, επομένως δεν με πιάνει ούτε ο κομμουνισμός...
Αξίζει εδώ να παραβάλουμε ένα απόσπασμα από το «Γυρίστε το Γαλαξία με Ωτοστόπ» του Douglas Adams, εκδόσεις «Ars-Longa», μετάφραση Δημήτρη Αρβανίτη (σ.σ. ο αναφερόμενος «Φορντ Έσκορτ» είναι διαστημικός οτοστοπατζής, κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου):
[...]
Το σπουδαιότερο όμως είναι πως η πετσέτα έχει τεράστια ψυχολογική αξία. Για κάποιο λόγο αν ένας στρανγκ (στρανγκ: κάποιος που δεν είναι οτοστοπατζής) δει πως ένας οτοστοπατζής έχει την πετσέτα μαζί του, θα βγάλει αυτομάτως το συμπέρασμα πως έχει επίσης και οδοντόβουρτσα, σφουγγάρι, σαπούνι, μπισκότα, παγούρι, πυξίδα, χάρτη, σπάγκο, σπρέι για τα κουνούπια, εξοπλισμό βροχής, διαστημικό σκάφανδρο κ.λπ. κ.λπ. Επιπλέον, ο στρανγκ θα δανείσει ευχαρίστως στον οτοστοπατζή οποιοδήποτε από αυτά ή κάποιο άλλο αντικείμενο που μπορεί να έχει χάσει ο οτοστοπατζής. Ένας στρανγκ πιστεύει πως κάθε άνθρωπος που μπορεί να γυρίσει το γαλαξία με οτοστόπ κατά μήκος και κατά πλάτος, να ζει όπως-όπως με στερήσεις, να παλεύει με τρομερά εμπόδια, να τα ξεπερνά και παρόλα αυτά να ξέρει πού είναι η πετσέτα του, είναι ένας άνθρωπος που μπορείς να βασίζεσαι σε αυτόν.Έτσι λοιπόν εξηγείται και μια φράση που έχει περάσει στη σλανγκ του οτοστόπ, όπως: “Έι, φάε αυτόν τον έτσι τον Φορντ Έσκορτ. Ο θείος ξέρει πού έχει την πετσέτα του” (Φάε: γνώρισε, μάθε για, κάνε έρωτα με. Έτσι: πολύ εντάξει τύπος. Θείος: πολύ καταπληκτικά εντάξει τύπος). Douglas Adams
Και «πανικός στο ίσιωμα». Κι έλεγα ότι έχω λημματάρα στα χέρια μου... Τελικά απλώς έβαζα «ίσιωμα» στην αναζήτηση.
Όχι mes, να μείνουν οι βαθμολογήσεις ενός ανθρώπου που δεν έχει και δεύτερο και τρίτο λογαριασμό. Αλλιώς θα είναι χειραγώγηση της βαθμολογίας, από τον dik αυτή τη φορά.
Αναγνωρίζουμε την αδυναμία και την αδιαφορία και την απέχθειά μας στο να αξιολογήσουμε την ψήφο του καθενός, αρκεί να μην πολλαπλασιάζεται αθέμιτα, καταστρατηγώντας την ισότητά της με αυτήν των άλλων χρηστών.
Για να εξηγούμαι απόλυτα, εδώ δεν παίζει πολλαπλότητα των λογαριασμών.
Μα τι λέω ρε πστ μου, ξαναγυρνάω στα «Φιλαράκια»! (315 - The one where Ross and Rachel Take a Break)
Μόνο εγώ κι ο αδερφός μου ήμασταν, ή έλεγε και κανείς άλλος παιδική την μπύρα σε μικρό κρίκερ;
Επί του παραπάνω ορισμού υπάρχουν τα εξής συγκεκριμένα στοιχεία και σε παρακαλώ, αν θέλεις, να τα αξιολογήσεις:
1. Ο όρος «άσπρη» είναι ο πιο καθιερωμένος όρος για την ηρωίνη.
2. Ο όρος ανταποκρίνεται περισσότερο στην καθαρή, καθαρότατη ηρωίνη, η οποία δικαιολογεί το χρώμα.
3. Στην Ελλάδα σπανίζει η καθαρή ηρωίνη και, επομένως ο όρος είναι ελαφρώς «λάθος», για διάφορους λόγους.
4. Παρατίθενται δύο συνώνυμα: «Ασπρούλα» και «Χιονάτη».
5. Παρατίθενται κάποιες πληροφορίες για την κυκλοφορούσα στην Ελλάδα ηρωίνη, αρκετά σφιχτά δεμένες με το θέμα του λήμματος και το υπόλοιπο κείμενο.
6. Παρατίθενται και άλλα συνώνυμα, τόσο ξενικά, όσο και κοινώς χρησιμοποιούμενα για την κοκαΐνη.
Στο κείμενο γίνονται και κάποιες αξιολογήσεις, γλωσσολογικές και άλλες, που είναι απόψεις του γράφοντος. Άλλο εκείνο, δεν έχει να κάνει.
Δεν ξέρω πολλά για τα ναρκωτικά, ιδίως για ηρωίνες, σκόνες κλπ, εκεί είμαι άσχετος. Ο ορισμός πιστεύω ότι μου έμαθε πράγματα, επομένως είναι αποτελεσματικός. Τώρα αν έρθεις εσύ ή οποιοσδήποτε άλλος και πείτε για παράδειγμα «η λέξη άσπρη δεν παίζει», ή «αυτά για τις προσμείξεις είναι μύθος» ή «στην Ελλάδα πράγματι κυκλοφορεί αρκετή καθαρή ηρωίνη» ή ό,τι άλλο, θα έχω πράγματι κάνει λάθος στην κρίση μου να εμπιστευτώ τις πληροφορίες ενός αγνώστου, του johnblack. Θα πρέπει βέβαια να προσέξω τότε περισσότερο και τις δικές σου πληροφορίες για να μην υποπέσω στο ίδιο λάθος.
Δεν έκανα λόγο για περιορισμό του δικαιώματός σου στην ψηφοφορία και, σημειωτέον, έκανες πολύ καλά που δημοσιοποίησες την βαθμολόγησή σου. Μήπως άλλωστε δεν περίμενες αυτόν τον διάλογο που κάνουμε τώρα όταν δήλωνες ότι έβαλες μηδέν; Εγώ λέω πως τον επιζητούσες κι όλας.
Η πρότασή μου δεν είναι πατερναλιστική και, αν την εξέλαβες έτσι, πραγματικά συγγνώμη για τον τρόπο μου. Αν όμως ξεφυλλίσεις το σάιτ, θα εντοπίσεις πολλά λήμματα που ορίστηκαν κάκιστα, με ένα ελάχιστο κλάσμα του κόπου και της αποτελεσματικότητας του παραπάνω ορισμού. Εννοώ ορισμούς ατελέστατους, καμιά φορά αγνοώντας τελείως τον σκοπό τους, να εξηγήσουν δηλαδή τη σημασία της λέξης που διαπραγματεύονται.
Βάζοντας λοιπόν δίπλα-δίπλα τον παρόντα ορισμό με τέτοια παραδείγματα, φαίνεται εξαιρετικά άτοπο να εξαντλήσουμε την βαθμολογική μας απαξία εδώ. Ακόμα κι αν δεν έχεις βαθμολογήσει άλλους ορισμούς, η ιδέα ότι δεν υπάρχει (μαθηματικά μιλώντας) χειρότερης ποιότητας ορισμός αλλά, το πολύ, ισοβαρής, είναι μάλλον προβληματικό.
Electron σου προτείνω, αν θέλεις οπωσδήποτε να βάλεις μηδενικά, να ψάξεις το σάιτ για ορισμούς που το αξίζουν. Και όχι για ορισμούς που έχουν πέσει διάνα στο θέμα, είναι πλήρεις, ακριβείς (πιθανολογώ βάσιμα, χωρίς γνώσεις) και δομημένοι, όπως ο παραπάνω. Τουλάχιστον εγώ, από τους ορισμούς του johnblack για λήμματα περί ναρκωτικών έχω μάθει πράγματα που δεν ήξερα, οπότε είναι αποτελεσματικοί. Και πιστεύω και άλλοι αναγνώστες τους το ίδιο.
Το λέει στον ορισμό:> Οι αγγλοσάξονες εμπνεύσθηκαν πιθανότατα τον όρο από τις συσκευασίες των έξι μπουκαλιών (μπίρας, κοακόλας, μεταλλικού νερού κλπ) που κυκλοφορούν στο εμπόριο
johnblack
Για το στραβοστόμης βλ. στραβοστομιάζω.
Κι όμως λέγεται, με αυτήν ακριβώς την διατύπωση, ως παγιωμένη έκφραση με συγκεκριμένη σημασία: «όλοι γκρινιάζουμε αλλά αν είναι να μας ζαλίσεις τ' αρχίδια, χτύπα μια αναβολή να ησυχάσουμε κι εμείς κι εσύ». Ίσως και πιο ήπια, σαν πικρό χιούμορ.
Τι έγινε ρε παιδιά; Τι εννοεί ο πρώτος ομιλών ποιητής στο παράδειγμα;
Υποχρεωτικό; Χμμμ... 7 + 3 = 10. Ντάξει τώρα; Να φύγω;
Άντε και καλή θητεία. Στο κέντρο ιδίως οι υπερβολές στις ιστορίες είναι απίστευτα χοντροκομένες. Λοιπόν, ό,τι θυμάμαι και όπως μου έρχονται:
Κάποιος πετά πετραδάκια στη σκοπιά, μες στα μεσάνυχτα. Είναι ο πατέρας ή η μητέρα παλιού φαντάρου που αποκοιμήθηκε γερμένος στον τοίχο, γλύστρησε μες στον ύπνο του και καρφώθηκε στην λόγχη. Τα πετραδάκια είναι για να μην κοιμηθούν (και σκοτωθούν) άλλοι στρατιώτες.
Ατομικές αυτοκτονίες. Χαμός.
α)Οι μισές σκοπιές είναι βουτηγμένες στο αίμα αυτόχειρων, ας πούμε μετά από ατυχή τηλεφωνήματα στην γκόμενα του σκοπού μέσω του ΚΕΠΙΚ (ενώ απαγορεύεται) που βρήκαν την αγαπημένη στην αγκαλιά κάποιου άλλου.
β)Αν αυτοκτονήσει άλλος φαντάρος μπροστά σου σε διώχνουν με επί τόπου απολυτήριο. Κλασικότατος μύθος. Πιασάρικοι φανταστικοί διάλογοι του παλιού- αυτόχειρα με τον νέο διπλοσκοπιά του: «Πόσες μετράς σειρά;», «τριακόσιες και σήμερα γιατί;», «[κρακ-κρακ, οπλίζει] Λάθος φίλε. Καμία και σήμερα και για σένα και για μένα [μπαμ]».
Ομαδικές αυτοκτονίες. Δεν περίμενα ότι θα άκουγα τέτοιες μυθολογίες, σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, ποτέ στη ζωή μου. «Γιατί ο τάδε λόχος είναι κλειστός;», «Γιατί ρε σειρά;», «Γιατί πριν από τρία χρόνια αυτοκτόνησαν είκοσι φαντάροι μέσα σε μία νύχτα.», «Πόσοι; Για μαλάκες ψάχνεις;», «Ναι ρε σε λέω, το είχε και η Ελευθεροτυπία, έχω τήν εφημερίδα στο σπίτι». Εντωμεταξύ ο συγκεκριμένος λόχος έχει χαρακτηριστεί ακατάλληλος και υπό επισκευή.
Τα τύμπανα στον Έβρο. Και καλά οι συναλλαγές ναρκωτικών, τσόντας (!), πρακτόρων, λαθρομεταναστών είναι τοπικό καθεστώς στο οποίο υποκλίνονται ακόμα και οι δυο αντιμέτωποι στρατοί. Όταν ακούγονται τύμπανα (!), τα περίπολα αποσύρονται στα φυλάκειά τους ή τελοσπάντων δεν παρεμβαίνουν.
Το βαζάκι με τα κομμένα αυτιά. Ένας συγκεκριμένος στρατιωτικός με ονοματεπώνυμο έχει στην κατοχή του βαζάκι με κομμένα αυτιά Τούρκων που σκότωσε κατά την άμυνα στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ελπίζω ειλικρινά να είναι μύθος.
«Η μονάδα μας ατιμάστηκε». Δικαιολογεί απροσδόκητα μαύρους τοίχους και σήθεν αφαιρεμένες σημαίες της μονάδας σαν υποτίθεται ηθικό ψόγο του Γενικού Επιτελείου για μια αμαρτία του Τάγματος σε έναν παλιό πόλεμο.
Αν μου έρθουν και άλλα θα τα προσθέσω.