εξαπάκετο

O τυπάς έχει οκταπάκετο και αν προσθέσεις χωριστά και το κομμάτι κάτω από τον ομφαλό, γίνεται 9-pack, μου φαίνεται;

Νταξ, ο τύπος πραγματικά δεν υπάρχει, τον βλέπεις και τρως ήττα. Βασικά το επάνω ζεύγος έχει χωρίσει σε δύο μικρότερα ζεύγη, κάτι εξαιρετικά σπάνιο, είναι καθαρά θέμα κατασκευής και γονιδίου.

εσύ μαυρόγιαννε που κατέχεις τόσο από κοιλιακούς όσο γι από τέχνη, λύσε μου την απορία γιατί πάντα ζωγραφίζαν τον χριστούλη με εξαπάκετο, και οι δικοί μας και οι ξένοι, τόσο κορμάρα ήταν; και αυτό το είχε; δες μήδι.

Eίναι 5απακέτο και το διαθέτουν όλοι οι υποσιτισμένοι και καχεκτικοί άγιοι, π.χ. ο ονομαστός για την καχεξία του άγιος Ονούφριος

Διότι το να κωλοχτυπιέσαι κάθε μέρα με εξακόσιες χιλιάδες επικύψεις, ροκανίσματα, ψαλιδάκια και άλλες ειδικές ασκήσεις (χωρίς διατροφική υποβοήθηση), δεν είναι μαγκιά. Είναι απλά μαλακία. Χμμμ.

Είναι ο περίφημος Εσταυρωμένος του Cimabue (Cenni di Pepi, π. 1272-1302), μετά την αποκατάσταση (το εργο είχε σχεδόν καταστραφεί από πλημμύρα το 1966). Βρίσκεται στη Φλωρεντία, στο Μουσείο της Santa Croce. Δείχνει την προσκόλληση των φλωρεντινών καλλιτεχνών του Duecento (1200's) στο παραδοσιακό βυζαντινό ύφος.

Τώρα γιατί έχει κοιλιακούς; Για να μη στα μπλέξω πολύ, θα σου πω απλά οτι όλη η δυτική τέχνη (συμπεριλαμβανομένης και της βυζαντινής), ακόμη και πριν την Αναγέννηση του 15ου αιώνα, διαπερνάται από ήσσονα αναγεννησιακά ρεύματα, που παραπέμπουν στον κλασικισμό της ελληνικής αρχαιότητας. Στην Ανατολή το νήμα δεν διασπάστηκε ποτέ (βλ. π.χ. τις τοιχογραφίες της Μονής Δαφνίου), στη δε Δύση, τα ρωμαϊκά ερείπια ήταν πανταχού παρόντα, ιδίως στην Ιταλία.

Μονή Δαφνίου γράψε λάθος για τοιχογραφίες, ψηφιδωτά.

Θα συμφωνήσω με τον Τζόνι ότι μάλλον πρόκειται για κλασικό πρότυπο, για γενική αισθητική αρχή- πρότυπο, που υπήρχε ήδη στα κλασικά αγάλματα και τα αγγεία, και την κληρονόμησαν οι Βυζαντινοί. Λ.χ. τα αγγεία είναι γεμάτα από σιξ-πακς. Βέβαια στο Βυζάντιο μιλάμε για κάτι προαναγεννησιακό, αφού υπήρχε στις εικόνες πολύ πριν την Αναγέννηση. Ιδίως στον 12ο με 15ο αιώνα, με αποκορύφωμα την Παλαιολόγειο φάση(14ος-15ος) οι παραστάσεις έχουν πάρα πολλή πλαστικότητα, χρησιμοποιούν ένα πράσινο υπόστρωμμα, επί του οποίου βάζουν θερμά χρώματα (όπως και σ' αυτην την εικόνα), και έτσι αναδεικνύονται πάρα πολύ οι όγκοι. Αυτό χάθηκε στα μεταβυζαντινά χρόνια και στην δική μας κρητική τέχνη, και στην ρωσική αγιογραφία, που είναι τελείως αφηρημένη και γι' αυτό επηρέασε την μοντέρνα αφηρημένη τέχνη.

Παρεμπίπταμπλυ, νομίζω ότι αυτή η εικόνα ήταν στην βυζαντινή έκθεση στο Λονδίνο πριν μερικούς μήνες. Μου άρεσε πολύ.

Δύο ευστοχότατες διατυπώσεις από τον ιστορικό της τέχνης - και όχι μόνο - Μάνο Στεφανίδη (μεγάλη αλήτρα με την καλή έννοια) :

α. Η Παλαιολόγεια Αναγέννηση ως η Προδομένη Άνοιξη, που δεν ξέρουμε σε ποια ύψη μπορεί να έφτανε αν δεν μας την έπεφτε ο τούρκος.

β. Η βυζαντινή τέχνη είναι η τέχνη του 21ου αιώνα, ο οποίος θα την αποκαταστήσει στις πραγματικές της διαστάσεις.

Πάντως, η εικαστική απόδοση του όγκου με αυτόν τον τρόπο είναι βυζαντινή πρωτοτυπία. Από τους αρχαίους δεν μας έχει σωθεί πολλή ζωγραφική, που είχανε, και μάλλον είχε αρκετό ναουραλισμό, ενώ στα αγγεία δεν υπάρχουν πάνω από δύο χρώματα. Οι Βυζαντινοί πήραν την έντονη γραμμικότητα που είχαν ήδη τα αγγεία, λ.χ. στο θέμα των σιξ πακς αυτό είναι φανερό, (αλλά που δεν την είχε και τόσο η νατουραλιστική ζωγραφική των αρχαίων), και προσέθεσαν την ανάδειξη του όγκου μέσα από την διπλή χρήση, αφενός σκούρου πράσινου υποστρώμματος, και αφεδύο, σταδιακής ανάδειξης του όγκου με αλλεπάλληλα φωτεινά στρώμματα (ώχρα, λίγο κόκκινη κινάβαρη, και στο τέλος άσπρο και χρυσό). Αυτό το τελευταίο είναι η πρωτοτυπία τους.

Τώρα το χοντραίνουμε (κι η γάτα μου έχει σωπάσει περιέργως) αλλά τεσπά.

Σε ολόκληρη την ιστορία της βυζαντινής τέχνης διαλέγονται συνεχώς μεταξύ τους δύο τάσεις, η ελληνιστική-κλασικιστική, με έμφαση στο κάλλος της μορφής και την ανάδειξη του όγκου, και η αντικλασική-ανατολίζουσα, η λεγόμενη «εκφραστική-δραματική», πιο εξπρεσσιονιστική με έμφαση στη γραμμή. Εννοείται οτι η δεύτερη σαφώς υπερέχει. Και εννοείται πως η βυζ. τέχνη διακρίνεται για τον πλούτο και τη λαμπρότητα του χρώματος, που θα κληρονομήσουν αργότερα οι βενετοί, ενώ η φλωρεντινή αναγεννησιακή παλέτα ήταν πολύ πιο φτωχή.

Όσο για τις τεχνικές ανάδειξης του όγκου που λες, πρέπει να διακρίνουμε αφενός ανάμεσα στο «σκληρό» πλάσιμο της Κομνήνειας Κοινής (βασικά 12ος αιώνας) με τις βίαιες φωτοσκιάσεις, τη δραματικότητα και τη διακοσμητικότητα, αφεδύο στο απαλό-μαλακό-ευγενικό πλάσιμο της παλαιολόγειας τέχνης, κλασικίζον με πολύ σταδιακές μεταβάσεις από το φως στη σκιά.

αατα

μάστα, εγώ το είχα σκεφτεί στη βάση του μη τεχνοκριτικά, ότι γενικώς οι άνθρωποι τότε ήταν λόγω συνθηκών γυμνασμένοι θέλοντας και μη (πεζοπορίες, σήκωμα βάρους, καβαλίκεμα αλόγων, κλπ), πράγμα που διατηρήθηκε στους ανθρώπους της υπαίθρου μέχρι σχεδόν τις μέρες μας, άρα τα μοντέλα που είχαν κατά νουν -ή στην πραγματικότητα μπροστά τους- οι ζωγράφοι, είχαν τέτοιους μυς στο σώμα, πράγμα που ασυναίσθητα συνδυάστηκε και με όσα προείπατε.

Μαυρόγιαννε μου τα χάλασες λίγο με τον Στεφανίδη...

Γίνονται εξαπακέτα από τις χειρωνακτικές δουλειές, λ.χ. αγροτικές κτλ;

Δικές μου απορίες είναι λ.χ. αν ήταν οι άνδρες τόσο μικροτσούτσουνοι, όσο στους πίνακες (λ.χ. Αδάμ του Μικελάντζελο καπέλα Σιτίνα κλασικά), επίσης τόσο χοντροί, και ιδίως οι γυναίκες. Και από πού η παχυσαρκία ήταν τόσο μεγάλο αισθητικό ιδανικό πια; Τέσπα, αν αρχίζει και κουράδει, μπορούν να μείνουν και ρητορικές οι ερωτήσεις...

κχαν, στην πρώτη σου ερώτηση απαντώ ναι, το έχω δει με τα μάτια μου ακόμα και την σήμερον, και δεν είμαι καμια Γεωργία Σάνδη που λιγουρεύεται τους αγρότες... Δεν επίσης και τις φυλές σε Αφρική-Λατινική Αμερική-Αυστραλία κλπ: με εξαίρεση κάποιους που από «ράτσα» είναι κοιλούμπες, οι άλλοι είναι φέτες, άσχετα αν είναι κοντοί, πιο γεμάτοι, ισχνοί, τουαρέγκ ή τι άλλο.

Τζόνι, έχεις όμως γάτα (ή εννοείς κάτι άλλο;;;) οπότε σε συγχωρώ για τον Στεφανίδη. Αν όμως δεν έχεις γάτα, δύσκολα τα βλέπω τα πράματα!

Αλήθεια, τι κάνεις στην ελβετική εξοχή; Τα ξέρει αυτά το έτερον ήμινικ; ;Ρ

Έτερη διατύπωση: το εξάπακτο
> έξι + πάκτωσις (απ' όπου ετυμολογείται και η λέξη pack)

Άκου ερώτηση ο χαν τώρα, σου λέει «λες να χώρισε, λες να είναι μόνη της, λες να γίνει σύντομα δικιά μου;» χαχαχαχαχαχ κράτα την αναπνοή σου να γίνεις μπλε :-P

ΥΓ ερώτηση προς τζονμπλακ επί του λήμματος - η λέξη χρησιμοποιείται πραγματικά ήδη, ή την λανσάρεις;

αχ κχαν, (αχ μες!!!), μαζί είμαστε ωρέ, μόνο που αυτός είναι πιο προσεκτικός και το γελαδοκούραδο το απέφυγε... δεν με έσωσε όμως από αυτό, μόνο γέλαγε. αν το ξανακάνει θα τον αφήσω μόνο με τις αρκούδες στο δάσος να χέζουν όλοι παρέα.

τρίβια, εδώ δεν έχει πια αρκούδες. Αλλά αυτά είναι για άλλο λήμμα, ξέχασα...

Όχι, Μες μου, μετά από εσένα, η έννοια «σλανγκομούνα» έχει κλείσει για μένα. Την Ιρονίκ την βλέπω καθαρά ως υπήκοος προς βασίλισσα- Ρεγκίνα.

Μμμ!

@ Μες. Μα γράφω προτεινόμενη στην αρχή. Εγώ βέβαια το λέω καιρό, αλλά δεν έχω δει μέχρι στιγμής πολλούς άουτ δερ να συμμερίζονται τον ενθουσιασμό μου :(

Θα σε πω τώρα και πως μου ήρθε η ιδέα. Είχε πέσει στας χείρας μου πριν καιρό ένα τεύχος του Men's Health, ξέρεις, ένα απ' αυτά τα υβριδικού τύπου περιοδικά, μεταξύ κλασικής λαϊφσταλιάς (π.χ. νίτρο) και ειδικευμένου εντύπου για ταγμένους gym freaks. Πρόκειται για αθλιότητα, διότι όλα σχεδόν τα άρθρα είναι μεταφράσεις κάκιστες - σαν αυτές που κάνει το google - από αμερικάνικα περιοδικά. Φαινόμενο που παρατηρείται και σε γυναικεία π.χ. Πουτσοπόλιταν κλπ αλλά εκεί το συμμαζεύουν κάπως.

Έγραφε λοιπόν εκεί μέσα κάποιο μόγγολο μεταφραστής (εάν δε γίνεται αυτόματα με προγραμματάκι η μετάφραση, είπαμε): «και ποιος άνδρας δε θα ήθελε να έχει τα έξι πακέτα κοιλιακών; Ακριβώς όπως στο λέω. Εννοείται οτι φρίκαρα, μου ήρθε να πάρω τηλ. και να τους ξεχέσω... Μετά όμως λέω, κάτσε μαλάκα μου και σκέψου κάτι καλύτερο. Και ιδού.

ΥΓ. Θα το περάσουμε στις λεξιπλασίες ή στους νεολογισμούς; Δε το κατέχω καθολούλου το σχετικό θέμα.

Πάλι κάποιος δεν έκανε την δουλειά του όπως έπρεπε βρε; Τί θα γίνει με σένα; Ξεκινάς την μέρα σου κάνοντας κριτική στον ήλιο που ξημέρωσε; Δηλαδή κοντεύεις να με ξεπεράσεις ένα πράμα! Μπα όσο κι αν πονάει πρέπει να το παραδεχτώ, μ' έχεις ξεπεράσει όπως όλους μας χαχαχαχαχ :P

όμως είχε δίκιο, μέα κούλπα, δεν είχα δει ότι ήταν και οι δύο κατηγορίες τσεκαρισμένες. Ο σεφ προτείνει λοιπόν νεολογισμό.

Τζονμαύρο, έχουν τύχει και χειρότερα σε μεταφράσεις (το έχω ξαναναφέρει νομίζω), έχουμε δει το the river's bank μεταφρασμένο ως «η τράπεζα του ποταμού», σε υποτιτλισμό ντοκιμαντέρ. υποκλίνεσαι, θαρρώ.

au bord de l'eau

Και στα ξενικά δεν θα έπρεπε να μπει;

Άκυρο, μ.Χ. προφήτης.

στα ξενικά όχι, αφού η λέξη είναι ελληνική, άσχετο αν είναι αγγλιά.

Εγώ τις τσεκάρησα μωρέ Ιρον τις κατηγορίες, Εμφάνιση και Αθλητικά είχε. Ας σβήσουμε τα ξενικά λοιπόν. Τον τζονμπλακ στην επόμενη δόση που θα βρεθούμε θυμίστε μου να του κάνω κάτι που να πονάει (καμια κλωτσιά στο καλάμι είναι το μόνο που μπορώ να σκεφτώ αν είναι ντούκι) πλζ ****ακόμα και οι κατηγορίες που καταχωρεί τα λήμματά του είναι θέμα προς συζήτηση, έλεορ****

Μη γράφεις βρε τέτοια ωραία και θα μας παραξηγήσουνε :Ρ

Έχω την ταπεινή γνώμη, ότι αν μια λέξη είναι απευθείας μετάφραση ξένου όρου κι όχι αυθόρμητη εξέλιξη της ελληνικής σλανγκ, θα έπρεπε να καταχωρίζεται ως ξενική, έστω κι αν οι λέξεις που χρησιμοποιούνται για την μετάφραση είναι ελληνικές. Νομίζω;

ξενική είναι όταν διατηρεί τα ξενικά της στοιχεία ή όταν μιμείται τέτοια. Πχ: γκέι είναι ξενική, πιτσιλισαμπίλιτυ είναι ξενική, εξαπάκετο δεν είναι, είναι κανονική ελληνική λέξη κι ας είναι μετάφραση ξένης.

Κανονικά θα έπρεπε να έχουμε κι άλλες κατηγορίες, ξένες λέξεις (οι αυτούσιες), ξενικά, τουρκικής ετυμολογίας, κόκ. Το λέω γιατί τελικά δεν μου πάει να κατηγοριοποιούμε ως ξενικές τις τούρκικης προέλευσης λέξεις ή εκφράσεις, γιατί όταν λέμε «στα ξένα» εννοούμε τα αγγλογαλλογαλλικογερμανικά, και όχι γλώσσες που επηρέασαν μέχρι σήμερα την δική μας (τούρκικα, ιταλιάνικα, σλάβικα, κλπ)

θα το θέσω πάραυτα το θέμα στο συμμοντουλέικο. έτσι κι αλλιώς τις κατηγορίες δεν τις έχουμε χτενίσει ακόμα, ούτε ολοκληρώσει. Θα.

Κττμγ δεν υπάρχει λόγος να διαχωρίζονται τα τουρκικά απ' τις δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες. Ένα κριτήριο είναι αν η λέξη έχει ενταχθεί στο ελληνικό κλιτικό σύστημα. Λ.χ. ο τσόγλανος, που έχει ενταχθεί μπορεί να μην καταχωρισθεί στις ξενικές. Το γιαβουκλού, αν δεν έχει ενταχθεί, θα μπορούσε να ενταχθεί κττμγ.

Μα την αλήθεια...μετά από τούτο το λήμμα τα εξάπακτα θα γίνουν όλη την οργή. Εμπρός στα Τζο Βάηντερ!

Δεν κλείσανε αυτά;

Μεταφραστικό δάνειο. Θεωρούνται ξενικά.

η λέξη όμως θα μπορούσε να σημαίνει και άλλα πράματα, πχ ένα εξαπάκετο δέμα. Η χρήση της μόνο είναι μεταφραστικό δάνειο στην συγκεκριμένη περίπτωση, όχι η λέξη, άρα δεν μπαίνει στα ξενικά.

εξαπάκετη είναι και η συσκευασία της μπύρας

Το λέει στον ορισμό:> Οι αγγλοσάξονες εμπνεύσθηκαν πιθανότατα τον όρο από τις συσκευασίες των έξι μπουκαλιών (μπίρας, κοακόλας, μεταλλικού νερού κλπ) που κυκλοφορούν στο εμπόριο

johnblack

Εδώ ονομάζεται εξάμπιρο, αλλά μάλλον δεν λέγεται έτσι ευρύτερα.