Comments by johnblack (1856)
Showing 361-390 from 1856
Να επισημάνω απλά, για άλλη μια φορά, πως το ημέτερο τούτο λήμμα το ψήφισαν 12 νοματαίοι, ενώ τα δύο προηγούμενα και τα δύο επόμενα τα ψήφισαν από 3 έως 5... Τυχαίο; Φυσικά και όχι.
Ο Oscar Wilde αναφερόταν στην «ευγενική τέχνη του να κάνεις εχθρούς». Οι εχθροί που έχει κάνει κανείς φαίνεται πως είναι το μέτρο της επιτυχίας του. Ο Όσκαρ θα ήταν περήφανος για μένα.
Αντί για απάντηση στο νέο αυτό (και προκλητικό) σχόλιό μου, μπορείτε να σκαρώσετε στα γρήγορα 2-3 ακόμα ψεύτικους λογαριασμούς και να μου ρίξετε τα αντίστοιχα μηδενικά. Θα το θεωρήσω ως φιλοφρόνηση.
Φυσικά, γνωρίζω πολύ καλά ποιοι ακριβώς είναι αυτοί που με «αγαπούν» τόσο σφόδρα. Δεν είμαστε δα και πολλοί εδωμέσα και επομένως δεν θέλει καμιά σπουδαία φιλοσοφία και αριθμομαντεία (σαν αυτή που ειδικεύεται ο Μπούμπιτρον) για να καταλάβω ποιος και γιατί.
Σε αυτούς τους φίλους μου εύχομαι τα καλύτερα για τους ίδιους και, κυρίως, τους απογόνους τους: υγεία, ευημερία, μακροζωία και τα ρέστα παγωτά.
Πολυχρονεμένε μου Padishah, Gazi, Μεγάλε Τούρκε και Μεγάλε Χωροδεσπότα, εύλογη η αγωνία σου για εποικοδομητικές παρεμβάσεις, αλλά νομίζω πως το εξάντλησες, έπιασες κάθε δυνατή περίπτωση. Και πάλι μπράβο.
Όπως σου έχω πει, εμένα μου πάει περισσότερο το 2, αλλά αυτό δε λέει κάτι.
Θεϊκές ατάκες προς άσχημους:
When god put teeth into your mouth, he ruined a perfectly good asshole.
Dont you need a license to be that ugly;
Την κουβέντα την έχουμε ξεφύγει τρελά
Αγόρι μόλις με έδωσες ιδέα για λήμμα-ουμπρέλα: σλανγκική τροπή αμετάβατων μέσης διαθέσεως ρημάτων σε μεταβατικά!
Νορμάλ: Ξεφεύγω (εγώ)
Σλανγκ: Ξεφεύγω + αντικείμενο (την κουβέντα, τη γκόμενα με τα μαγικά μου κλπ)
κλάσικ παράδειγμα βέβαια το θα σε αυτοκτονήσω
Διέτριψες! Ειδικά στον τομέα της τεκμηρίωσης με τα παραδείγματα. Να προσθέσω κι ένα δικό μου:
[I]
- Και για πες ρε φίλε, ήσουν στις καταλήψεις του '90-'91; Καλά, μιλάμε πρέπει να ήταν και γαμώ!
- Νταξ ρε αγόρι, δε λέω, καλά ήτανε, όλα σχετικά είναι ... Ξενύχτια μες το σχολείο να σε τρώει το ξεροβόρι, οι μανάδες να μας ψάχνουν σα παλαβές δεν υπήρχαν και κινητά τότενες, ταβλάκι, κανας μπάφος φου και φου, μανούρα με καθηγητές και τα ρέστα παγωτά...[/I]
ΥΓ. Να πούμε για τους μικρούς μας φίλους πως το μοτίβο (διατοπικό, διαχρονικό, διαπολιτισμικό) του θυομένου ιερού βασιλιά, που πρέπει να πεθάνει ως μέρος ενός τελετουργικού γονιμότητας, εξετάζεται υποδειγματικά απο τον Sir James Frazer στον θεμελιώδη Χρυσό Κλώνο. Επίσης, ο Adorno στη Διαλεκτική του Διαφωτισμού εμφανίζει τον Οδυσσέα, αρχετυπικό δυτικό άνθρωπο και πρόδρομο της νεωτερικής υποκειμενικότητας, να προσφέρει θυσία τον εαυτό του στον εαυτό του.
Από πρόσφατη σχετική συζήτηση με khan: το απο καντίνας έδεσμα δεν είναι βρόμικο μόνο λόγω μη τήρησης κανόνων υγεινής ή λόγω αμφιβόλου ποιότητας / προελεύσεως συστατικών (τέτοια σκηνικά πλέον δεν παίζουν και τόσο), αλλά ΚΥΡΙΩΣ λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε ΛΙΠΑΡΑ. Λόγω των λιπαρών είναι τόσο νόστιμο, και όχι φυσικά λόγω της αμφίβολης ποιότητας και καθαρότητας (αν είναι δυναμόν να είναι κάτι εύγεστο επειδή είναι απλώς ακάθαρτο!)
Το λίπος / λίπασμα είναι εξ ορισμού κάτι «βρόμικο»:
Βλ. π.χ. την κοπριά που ρίχνουν στα χωράφια για να λιπάνει το έδαφος.
Βλ. επίσης διαφημίσεις απορρυπαντικών και σαπουνιών για πιάτα, όπου κατά κανόνα η επίφοβη βρομιά με την οποία θα παλέψει η νοικοκυρά είναι κάτι ΛΙΠΑΡΟ, π.χ. σάλτσα, παγωτό κλπ
Βλ. επίσης μποντιμπιλντεράδικους όρους: στεγνός / καθαρός είναι ο γραμμωμένος, ο άλιπος ... ο οποίος παρομοιάζεται και με ερημιά, ήτοι έδαφος παντελώς στεγνό, σε αντίθεση με τον παχύσαρκο που μπορεί να παρομοιαστεί με πλούσιο, λιπώδες έδαφος.
εμένα μια βολά με τον Τζέραρντ Μπάτλερ με παρομοιάζουν, δεν έχω ακούσει για κανα Λεωνίδα ;)
... και φυσικά είναι σλανγκ όσο και το «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»...
sorry δεν άντεξα
Eμείς για τέτοιες ντεμί καταστάσεις χρησιμοποιούσαμε μέχρι ξεφτίλας το ημι- , και μάλιστα πριν να υπάρξουν τα Ημισκούμπρια. Άλλη μια περίφτωση διείσδυσης λόγιων και καλά στοιχείων σε στριτάδικα συμφραζό.
[I]- Δεν τον θεωρώ φίλο μου το Γιάννη αλλά ούτε και γνωστό, μάλλον ημιφίλος θα 'λεγα.
- Τη γάμησες τελικά;
- Χμμ, να σου πω, την ημιγάμησα..
- Δηλαδή;
- Ε να, τριβόμασταν ώρα χωρίς εσώρουχα.[/I]
όταν ο Τσακ Νόρις φτιάχνει καφέ, βράζει το νερό με την οργή του
όταν ο Τσακ Νόρις μπαίνει στο χειρουργείο για επέμβαση, η αναισθησία γίνεται στους γιατρούς
ο Τσακ Νόρις πάντα κοιμάται με φως. Όχι επειδή αυτός φοβάται το σκοτάδι αλλά επειδή το σκοτάδι φοβάται αυτόν
ο Τσακ Νόρις παρήγγειλε big mac στα burger king - και του το έφεραν
ο Τσακ Νόρις ΠΑΝΤΑ κάνει σεξ στο πρώτο ραντεβού
δεν υπάρχουν ανάπηροι. μόνο άνθρωποι που συνάντησαν τον Τσακ Νόρις
αγόρι έχεις ρέντα βλέπω σήμερις
είναι κάτι σάν «επίσημη αργκό» ξερωγώ, ενώ το δόση, πολύ διαδεδομένο μέν, είναι δέ πιό αντεργκράουντ vic
Aκριβώς αυτό! Η «επίσημη αργκό», καθότι αντιφατική ως έκφραση, τείνει να εκπέσει σε «μη-αργκό»... είναι σχεδόν δόκιμη γλώσσα...
Άρα, γι' αυτούς που γνωρίζουν, η φάση έχει ψιλοπεθάνει. Όχι οτι θα φας κράξιμο άμα το πεις, για όνομα, αλλά νά, σε κάτι τέτοιες ψιλολεπτομέρειες φαίνεται η αλητεία και η εμπειροσύνη.
α. Η γοητεία / βρομιά της έκφρασης έγκειται κατά μέγα μέρος στο οτι παραπέμπει στα ντραγκς.
β. Αντικατέστησε την εϊτίλα φάση, διότι η τελευταία, με τις πολλές και ποικίλες σημασίες της, υπερχρησιμοποιήθηκε και επομένως κάηκε.
γ. Όπως φαίνεται κι απ' τα παραδείγματα, η δόση χρησιμοποιείται κατά κανόνα σε αφηγηματικά συμφραζόμενα.
Kατά κόρον στην Κύπρο.
Πκιάσ' τον τηλέφωνο tchε κάμε γλήορα το κκομφφιρμέισσο λαλώ σε
o Τσακ Νόρις δεν κάνει πουσάπς, σπρώχνει τη γη προς τα κάτω
Κι όμως, θα μπορούσε. Η πρόσληψη του Καβάφη ξεπερνά κατά πολύ τα συνήθη στεγανά που χωρίζουν κουλτουριάρηδες και μη κουλτουριάρηδες. Λόγω δουλειάς έρχομαι καθημερινά αντιμέτωπος με πολλή βλακεία και ασχετοσύνη, βλ. εδώ, εντούτοις συχνά εκπλήσσομαι ευχάριστα όταν διαπιστώνω γνώση βασικών καβαφικών μοτίβων σε άτομα που κατά τα άλλα με την ποίηση ούτε καν.
O ορισμός αποτελεί κλασικό παράδειγμα υπερ-ερμηνείας και οντολογικής σπατάλης.
Γκαζοφονιάς είναι απλά και μόνον αυτός που τρέχει, τρέχει πολύ γιατί καυλώνει με την ταχύτητα, που έχει κάνει το πεντάλ του γκαζιού παντόφλα. Ως εκεί.
Είναι αδιάφορο το πόσο καλός οδηγός είναι, μπορεί να είναι χεράς, μπορεί και κουλός. Μπορεί να το κάνει στην πλατεία του Μπουρναζίου για να γυρίσουν να κοιτάξουν τα γκομενάκια, μπορεί όμως και να πίνει το αίμα του εργαλείου του στην Αττικιά οδός, μόνος, τρεις η ώρα τα ξημερώματα, έτσι για το ξεκαύλωμα.
Εν προκειμένω ο φίλος δεν αρκέστηκε στο προφανές, αλλά κατατρυχόμενος πιθανότατα από ένα είδος φιλολογικού horror vacui, αισθάνθηκε την ανάγκη να συμπληρώσει τον ορισμό με στοιχεία πρόσθετα, τα οποία δεν είναι απλώς περιττές σάλτσες, αλλά παραπλανούν και αποπροσανατολίζουν. Όλοι λίγο πολύ έχουμε πέσει σ' αυτή τη λούμπα, και καλό θα ήταν αν το παρόν λειτουργούσε ως αντιπαράδειγμα.
ωραίος ο leouras, σαφής και συνοπτικός, με παράδειγμα που τα σπάει. Παλιές καλές εποχές...
δεν ξέρω ποιος γυρεύει το λύκο και ποιος το ντορό, αυτό που ξέρω είναι που η ντόρα ψάχνει μαλάκες να την ψηφίσουνε...
νόμιζα ήταν o βράστας :D
πόθθεν είσαι ρα τche βάννεις τche λάμδα διπλόν; ;)
Το έχεις καταπιεί μπαστούνι λέγεται κατά κανόνα με διάθεση ειρωνική, υποτιμητική: πάψε να κορδώνεσαι σα μαλάκας, χαλάρωσε και λίγο θα πάθεις τίποτα απ' το πολύ τέντωμα. Βλ. σχετικά και κρεμάστρας, με το οποίο κράζουμε στο gym κάποιους ακυρόπουλους που έκαναν δυο μήνες βάρη στη ζωή τους και την είδαν ιστορία και περπατάνε κλαρίνο, με προτεταμένο βυζί και φτερά ανοιχτά έτοιμοι να απογειωθούν.
Το σπαθί, αντιθέτως, έχει σχεδόν πάντα θετικές συνδηλώσεις. Το σπαθί είναι σύμβολο της δικαιοσύνης (και το μαστίγιο της τιμωρίας, άσχετο), βλ. ξηγιέμαι σπαθί - που btw δεντόχουμε αυτοτελές.
Νάΐς!! Κι είχα πάντα την απορία ποιος στο μπούτσο είν' αυτός ο σπαθάτος που μια ζωή βλέπουνε οι χαρτορίχτρες όταν στα ρίχνουν να σε πουν το μοίρα σου, «έναν ψηλό εδώ βλέπω, σπαθάτο, πολύ κοντά σου, σε θέλει αλλά εσύ δεν το βλέπεις» κλπ κλπ
homo homini hodjas
Ποτέ μην είσαι σίγουρος. Σκέψου οτι η Φολέγανδρος, ως άγονη γραμμή, είναι κλασικός προορισμός κουλτουριάρηδων, τύπου Ίφκινθος κι έτς... Οι περισσότερες κουλτουρογκόμενες είναι ή πλακομούνες ή ταγάρια, και γενικώς στην άγονη τα ωραία νιαμού σπανίζουν, δεν είναι και Μύκονος, αφού. Άρα το πράγμα έχει κάποια λογική.
ελπίζω μόνο να έβαλες καπότα, είναι και μέρα του έϊτζ σήμερα...