Comments by johnblack (1856)
Showing 1381-1410 from 1856
Ευχαριστώ για την πάσα. Πέραν του όλου μυστηρίου που καλύπτει τη μορφή του Ερημίτη, το ειδικότερο θέμα της προέλευσης του ονόματός του, όπως το παραδίδει η Κομνηνή, έχει δια μακρών απασχολήσει τους ερευνητές. Δύο κύριες απόψεις έχουν διαμορφωθεί:
α. Ο Κουκούπετρος που αναφέρει η Αλεξιάς, σημαίνει τον Πέτρο με την κουκούλα. Πιθανόν, εν είδει αντιδανείου, η Κομνηνή μεταγράφει στα ελληνικά το λατινικό cucullatus, το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από το ελληνικό κουκούλλιον (λατ. cuculla).
β. Κατ’ άλλη άποψη το Κουκου απαντά στο chtou ή kiokio της πικαρδικής διαλέκτου, πρόθεμα που σημαίνει τον μικρό. Ο απλός λαός έτσι κυρίως τον αποκαλούσε, Μικρό Πέτρο και όχι Ερημίτη. Από αυτή την άποψη η μαρτυρία της πριγκιπέσσας είναι ακριβέστατη.
Μαζέψατε τα γατιά σας;
Πάμε.
Kiokio ήταν το προσωνύμιο του Πέτρου του Ερημίτη (ή Πέτρου της Αμιένης), ηγέτη της λεγόμενης Σταυροφορίας των Φτωχών ή Σταυροφορίας των Λαών, προπομπού της Α' Σταυροφορίας, το σωτήριον έτος 1095. Ο Πέτρος, αρχετυπική μορφή λαϊκού προφήτη και πρόδρομος τρόπον τινά του poverello Φραγκίσκου της Ασσίζης, συναντήθηκε στην Κων/πολη με τον Αλέξιο Κομνηνό, η κόρη του οποίου, η ιστορικός Άννα, τον παραδίδει με το όνομα Κουκούπετρο, δηλ. Μικρός Πέτρος. Kiokio στη διάλεκτο της Πικαρδίας σημαίνει τον μικρό.
Μας καυλώνεις τώρα και κάνουμε - υποτίθεται - και σοβαρή δουλειά στο πισί παράλληλα με το να μπαίνουμε κάθε τρεις και λίγο στο σλανγκ.γκρ για να βλέπουμε τι παίζει
Δε σ' έχω βαθμολογήσει ακόμ, θα το κάνω σε ανύποπτο χρόνο μπουαχαχαχααα
Επαγγελματική αργκό πάσο, περιμένουμε τα ρόλεϊ εναγωνίως.
Φιλάκια (όχι του Ιούδα που είναι υπέροχα, τα άλλα τα σεμνά)
Απλά, εννοώ πως τέτοιες πολίτικαλjυ κορέκτ εκφράσεις αποκτούν σλανγκική χροιά μόνον όταν χρησιμοποιούνται δίκην ειρωνίας - χλευασμού κλπ. Δεν είναι «αυτόφωτα» και γνήσια σλανγκικές, γίνονται τέτοιες λόγω του κραξίματος που τρώνε....
Αηδιαστικός συντηρητικούλικος ευφημισμός, που πρέπει να καταγραφεί για να καυτηριαστεί και να εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερον. Προεξοφλώ οτι συμμερίζεσαι την αξιολόγησή μου γι' αυτό και σε ασημώνω.
Μες συγγνώμη που πάω να τα χαλάσω τώρα που ξαναγίναμε φίλοι αλλά αν δεν κάνω τις παρατηρήσεις μου θα κρεπάρω.
α. Θεωρώ πως η έκφραση είναι ολίγον απηρχαιωμένη, πράγμα το οποίο όφειλες κττμγ να επισημάνεις.
β. Η 1. είναι η βασική - και μόνη μάλλον - σημασία, την οποία όφειλες να εξειδικεύσεις, π.χ. λέγεται (ή μάλλον λεγόταν) πολύ το «κρέπαρα απ' το φαΐ» ή «η βαλίτσα θα κρεπάρει μ' όλα αυτά τα καλαμπαλίκια που τη φόρτωσες ρε μαλάκα». Το παράδειγμα δε νομίζω πως το σώζει.
γ. Το 2. δεν το έχω συναντήσει ποτέ, μπορεί όμως και να μην έτυχε. Το παράδειγμα σου συνηγορεί σε αυτό που λέω, απλά ο τύπος με τις κρέπες ίσως έκανε ένα λογοπαίγνιο της στιγμής.
δ. Για το 3., ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες, αλλά το αν πρόκειται για σλανγκ πολύ παίζεται. Αν είναι έτσι τότε να ανεβάσουμε και την περμανάντ (όπως με είχε κράξει κάποτε ο Μπούμπις και δικαίως μάλλον), τα ρόλεϊ, τις ανταύγειες κλπ
ε. Για το 4. τα λες και μόνη σου οτι δεν υπάρχει.
Υ.Γ. Μπορώ αν θες να σου στείλω φώτο μου να τη βάλεις στο τοίχο να της πετάς βελάκια.
Δεκτά τα περί διαφήμισης απορρυπαντικού, ωστόσο το γλωσσικό μου αισθητήριο μου ψιθυρίζει στο αυτάκι πως αυτή πρέπει μόνο επικουρικά να λειτούργησε ως πηγή προέλευσης. Το «τρίζω» είναι άλλωστε λίαν σλανγκενεργό ρήμα, βλ. π.χ. την τρίζει την όπισθεν, «θα τρίξουν οι σουμιέδες», «τρίζω τα δόντια» κλπ.
Aυτό ακριβώς είναι το point, οτι δεν είναι δυνατό να γίνει σαφής οριοθέτηση μεταξύ των α και β.
«Το ομοίωμα δεν είναι ποτέ αυτό που κρύβει την πραγματικότητα. Είναι η πραγματικότητα που κρύβει οτι δεν υπάρχει τίποτα».
Baudrillard
Δεν θίχτηκα, απλά επειδή είχα ξηγηθεί ωραία στο Σκύλο στα μπούτια της Μαρίας, περιμένω κάτι ανάλογο (αν είναι δική του η ιασονιά). Κι ο χαλικούτης με μαύρισε, και στην πορεία της κουβέντας παραδέχθηκε πως ίσως είχε κάνει λάθος.
Πόσο μάλλον που εν προκειμένω η συζήτηση έχει πάει σε βάθος και κάθε άποψη είναι καλοδεχούμενη.
Επειδή θέτεις εκ νέου το θέμα του AIDS δεν μπορώ να μην αναφέρω την ιστορία της δημοσιογράφου Μαρίας Παπαγιαννίδου, η οποία εξέδωσε πρόσφατα βιβλίο με τίτλο «Αντίο Aids», ισχυριζόμενη οτι ο ιός ουδέποτε υπήρξε και ασκώντας παράλληλα αγωγή για αποζημίωση εξαιτίας των βλαβών που προκλήθηκαν στην υγεία της από τα αντιρετροϊκά φάρμακα.
Η ύπαρξη ή όχι του AIDS αποτέλεσε εξ αρχής κύριο πεδίο σύγκρουσης «μοντέρνων» και «μεταμοντέρνων», με τους τελευταίους να υποστηρίζουν οτι πρόκειται περί κατασκευής.
Ναι.
Καλά που σε είδα βρε πονηρόσκυλο να σε απαντήσω μη μείνεις με την απορία. Εννοώ τα 8-9 μήδια που ανέβασα με φωτογραφίες φρικιών. Γιατί «πόλεμοι»; Διότι αν ο άλλος καταπίνει κομμένα γυαλιά ή κρεμάει κουβάδες απ' τα βλέφαρά του, μες το κεφάλι του πρέπει να γίνεται πόλεμος, να είναι βομβαρδισμένο τοπίο, νο;
Έχε ακόμη υπόψη σου πως η σλανγκική χρήση του «πολέμου» επεκτείνεται διαρκώς. Πόλεμο λένε πολλοί πιτσιρικάδες κάτι που είναι πολύ καλό, σούπερ ντούπερ, γαμεί μανούλες, τα σπάει κλπ.
Να υποθέσω σ' αυτή την ασάφεια οφείλεται κυρίως το τριαράκι στον ορισμό;
Δυστυχώς ή ευτυχώς Πάτση μου, στο κατεξοχήν μεταμοντέρνο μέσο, το Ίντερνετ, τίποτα δεν υπάρχει. Ένα τεράστιο υπερ-κείμενο, με άπειρα σημαίνοντα που οδηγούν το ένα στο άλλο, χωρίς κανένα σημαινόμενο.
Για μένα προσωπικά το σάιτ είναι μια μαθητεία, μια αφορμή για στοχασμό... Η μαύρη αλήθεια είναι οτι κάπου αυτό με πειράζει, θα ήθελα να ξέρω οτι πίσω από κάθε nick βρίσκεται ένας άνθρωπας με σάρκα και οστά.
Ένας απ' τους εφιάλτες μου τελευταία είναι πως, μόνος στο σάιτ, συνομιλώ με ένα και μοναδικό πρόσωπο στις χίλιες και πλέον μεταμορφώσεις του....
Νομίζω πως είναι άλλο να μην έχει εξέλθει κανείς επισήμως εκ του ερμαρίου, δλδ να μην έχει διακηρύξει την γκεοσύνη του εν χορδαίς και οργάνοις (πράγμα που όπως είπες κάνουν οι βρετανικές αδερφές) και άλλο να είσαι τελείως undercover, ζώντας μια διπλή ζωή και μη δίνοντας κανένα στόχο.
Π.χ. όλες αυτές οι λούγκρες της τηλεόρασης (Λαζόπουλος, Ψινάκης, Θέμης Γεωργαντάς και ελάσσονες ανθυπολούγκρες πρωινάδικων, μεσημεριανάδικων κλπ) είναι βέβαια κραγμένες λόγω θηλυπρεπούς φερσίματος, είναι όμως και κατά μια έννοια κρυφές, διότι δεν το παραδέχονται ανοιχτά όπως έκαναν π.χ. ο Χατζηστεφάνου ή ο Θεοδωρόπουλος του ΘΕΜΑτος, με ακτιβίστικο-φιλοσοφίζοντα τρόπο.
Τη στήλη του Καλοβυρνά στην τελευταία Athens Voice πρέπει λογικά να την έχεις δει: «στην Ελλάδα κυκλοφορεί ο μύθος οτι είσαι καλύτερος γκέι όταν πας μόνο σε στρέιτ μαγαζιά και δεν »γκετοποιείσαι«. Ας καταλάβουμε οτι το να διαλαλούμε με ύφος οτι είμαστε »εκτός κυκλωμάτων« κρύβει μια βαθιά ντροπή για την ομοφυλοφιλία μας! Δεν είναι κακιά ταμπέλα να είσαι γκέι! Είναι μια ταμπέλα που φοράμε με χαρά, ηρεμία και περηφάνια».
@ κνασος: μη το κάνεις κττμγ. για επιχειρήματα σε παραπέμπω εδώ
@ κχαν: ρε θα μας τρελάνεις τελείως; Απ' τη μια ρωτάς αν ήταν εθνίκι ο Μισίμα κι απ' την άλλη έχεις πάει σε παράσταση έργου του και την έχεις αναλύσει κιόλα; βρε μπας κι είσαι το άλτερ έγκο του χαλικούτη, πες το θα το αντέξουμε κι αυτό...
Πάντως αυτή η αποστροφή προς τη θεωρητικοποίηση και τη συστηματοποίηση, κάνει θραύση ανάμεσα στα ξεκωλοπιπινάκια σήμερα, που μπορούν να κάνουν μαζί σου τα μεγαλύτερα «αίσχη», αν όμως τολμήσεις να τους μιλήσεις για τις φάσεις αυτές «εν ψυχρώ» σε κοιτάνε μ' ένα ξινισμένο ύφος σαν να κατέβηκες απ' τον Άρη και σε παίρνουν για ανώμαλο... Κάτι ανάλογο έχει περιγράψει κι η Μες στα παραδείγματα για το χρυσόψαρο.
Εκεί είναι που συνειδητοποιείς με τραγικό τρόπο, το πόσο εγκλωβισμένος παραμένεις - παρότι μεταμοντερνίζων - στην ταξινομητική λογική του Διαφωτισμού... Κάτι σαν το Βέλτσο, που όλο λέει οτι μέσω της ποιησης προετοιμάζεται για την απόλυτη σιωπή - «κανείς πλέον δεν έχει τίποτα να πει, απο κει ξεκινάει ο Μπέκετ, απο κει κι ο Φουκώ» - και όμως δε λέει να βάλει γλώσσα μέσα του...
Σωστότατον, λέγεται κατά κόρον. Στην παρέα μου βέβαια έχουμε αρχίσει να αντικαθιστούμε το «παίρνω / μαζεύω υλικό» με το «κάνω download» ή «φορτώνω το σκληρό»...
@ beth: εξαρτάται από το τι προτεραιότητες θέτει κανείς στη ζωή του
Ναι, ήταν εθνικιστής με το δικό του τρόπο. Προσηλωμένος στον αρχαίο εθιμικό κώδικα των σαμουράι και υπέρμαχος της επαναφοράς της λατρείας του αυτοκράτορα. Χλεύαζε την εμμονή των διανοουμένων με το πνεύμα και την παραμέληση του σώματος.
χαλικ συγχαρητήρια
Κι όμως, ακόμη και σήμερα υπάρχουν πολλοί που φοβούνται να παραδεχθούν πως έβλεπαν Sex, μήπως τους κολλήσουν τη ρετσινιά του γκέουλα.
Kλασικότατος μπαμπαδισμός.
ANTI-ESSENTIALISM RULES! Down with Metaphysics of Presence!
Αν για να αποκτήσεις τις φλέβες φαρμακώθηκες, θα υποστείς και τις συνέπειες. Αν τις έχεις απο φυσικού, όλα οκ.
Το δέρμα-τσιγαρόχαρτο μπορεί να προκαλέσει άλλα προβλήματα. Είχα ακούσει για κάποιον πολύ φέτα, που τραβιότανε με τη νύχτα, οτι έφαγε μια ξώφαλτση μαχαιριά στα πλευρά κι επειδή δεν υπήρχε καθόλου υποδόριο λίπος, η λάμα έφτασε χαλαρά στο συκώτι και χρειάστηκε εγχείρηση..
@ κχαν: υπάρχουν ιστορίες για φαρμακωμένες μπιλντερούδες με ορμόνες τουρλουμπούκι, που τους βγαίνει σε νυμφομανία. Σε παλιό σιδεράδικο της Αθήνας, λέγεται οτι έσκαγε μύτη μια τέτοια και φώναζε: «ποιος πούστης θέλει να με γαμήσει σήμερα;». Και εννοείται πως όλοι έκαναν την πάπια.
Που χάθηκε αυτό το παλικάρι; Τώρα που το σκέφτομαι, μπας κι ήτανε κι αυτός περσόνα κάποιου «μεγάλου» σλάνγκου που την «απέσυρε» με τρόπο;
Παίδες ας έχουμε υπόψη οτι η φώτο 1 είναι από αγωνιστική περίοδο, όπου ακολουθείται ειδικό πρόγραμμα υπερ-στεγνώματος με διουρητικά κλπ. Αλλά οι μηχανές φουλάρουν ίσα-ίσα για 2-3 μέρες, όσο ακριβώς χρειάζεται. Σε ελάχιστο διάστημα μετά τον αγώνα οι αθλητές - και φυσικά και η πανέμορφη Έλενα - επιστρέφουν σε «φυσιολογικά» επίπεδα, με ένα απλά πολύ καλοσχηματισμένο «μοντελικό» σώμα που δεν τρομάζει...
Καλά μ' αυτό το θέμα της συνάντας μου θυμίζουμε εκείνη την ασπρόμαυρη ελληνική ταινία όπου ο Βουτσάς κι η γκόμενά του για να φιληθούν έπρεπε πρώτα να γυρίσουν τη μπουκάλα... Ας κανονίσουμε συνάντες ανά τακτά χρονικά διαστήματα, π.χ. κάθε τρεις ή τέσσερις μήνες, ναι;
Εννοείται βρε Μες. Χρειάζεται ένας πιο πλήρης ορισμός για μια τέτοια γαμάτη σλανγκιά.
Πολύ σωστό! Το ακούω συχνά από μια κραγμένη στο γυμναστήριο μου! Ο ίδιος είναι ψιλοφετόνι και τρέντουλας, αλλά γουστάρει να του τον ακουμπάνε οι μπρουτάλ κοιλαράδες (αλλά όχι και τελείως αγύμναστοι σαπιοκοιλιάδες).
χαχαχαχα το μήδι αυτό δε το ήξερα! ποιανού είναι; είναι βέβαια εντελώς άκυρο, ο Ερημίτης είχε γάιδαρο κι όχι άλογο, δεν ήταν καλοθρεμμένος αλλά ξερακιανός κλπ. Εντελώς άνευρος κλασικισμός-ακαδημαϊσμός, θυμίζει τις λιθογραφίες του Karl Krazeisen με θέματα από την ελληνική επανάσταση...