Mάχιμος / μαχιμότητα: Υπάρχουν ήδη 2 ορισμοί, σωστοί πλην τηλεγραφικού χαρακτήρα, οι οποίοι επιβάλλεται όπως ενσωματωθούν σε ένα ευρύτερο πλαίσιο.
Μάχιμος είναι:
1α. (Στρατός Ξηράς) Ο υπηρετών σε μονάδα εκστρατείας, ανεξαρτήτως της ειδικότητάς του, π.χ. μπορεί να είναι και εσχαρέας (μάγειρας). Όπως όμως τα πάντα σ' αυτή τη ζωή είναι σχετικά, έτσι και η μαχιμότητα είναι σχετική: ακόμη και η πιο προβλεπέ και μαύρη μονάδα εντός των συνόρων, δεν συγκρίνεται με το να πας ως Ειρηνευτική Δύναμη σε εμπόλεμη περιοχή (Βοσνία, Αφγανιστάν κλπ). Τότε η μαχιμότητά σου αγγίζει - και ενίοτε ξεπερνά - τα όρια της στρατοκαυλίασης.
1β. (Πολεμικό Ναυτικό) Ο υπηρετών σε πολεμικό πλοίο και όχι σε υπηρεσία ξηράς (γραφειάς/γραφειάκιας). Λέγεται και στολαίος, επειδή υπηρετεί στο Στόλο. Ο όρος αναφέρεται πλέον μόνο σε καραβανάδες (μονιμάδες), καθώς οι ναύτες (κληρωτοί), που έχουν φύγει απ' τα πλοία εδώ και 4-5 χρονάκια, τοποθετούνται για όσο κρατά η θητεία τους μόνο σε υπηρεσίες ξηράς. Οι στολαίοι παίρνουν και κάτι ρημαδολεφτά παραπάνω (επίδομα Στόλου), αλλά τι να το κάνεις αν τρώς στη μάπα τη λαμαρίνα μια ολόκληρη ζωή... Οι στολαίοι κράζουν τους γραφειάκηδες, δε θα τους χάλαγε όμως καθόλου να βρίσκονταν στη θέση τους.
1γ. (Στρατός γενικά) Ο ένοπλος, αυτός που με βάση το χαρακτηρισμό του, μπορεί να κρατήσει όπλο. Το Ι4 π.χ. δεν είναι μάχιμο, συνεπάγεται άοπλη θητεία. Ο κατεξοχήν γιωτάς είναι βέβαια ο Ι5, όμως και με Ι4 σου κολλάν τη στάμπα. Τip: ακόμη κι αν έχεις υπηρετήσει ως Ι4, μπορείς αφού απολυθείς να το αποχαρακτηρίσεις και να το κάνεις ένα πεντακάθαρο Ι1, αν βέβαια έχεις τις σωστές άκρες.
1δ. (Στρατός γενικά) Οι par excellence μάχιμοι είναι ασφάλουσλυ οι άνδρες (εσχάτως και γυναίκες) των Ειδικών Δυνάμεων: καταρχήν Ο.Υ.Κ.άδες (σλανγκιστί βατράχια ή οΰκια), επίσης λοκατζήδες, καταδρομείς, αλεξιπτωτιστές κ.α. Άπαντες πάσχοντες από οξεία στρατοκαυλίτιδα.
1ε. Αυτός που εχει εντρυφήσει στα μυστικά των πολεμικών τεχνών (καράτε, κικ-μποξ κτλ) και ωσεκτουτού είναι επαγγελματίας δείρτης και απεχθάνεται - ωιμέ! - το κλασικό ελληνικό βρομόξυλο. Σημασία που εντάσσουμε καταχρηστικά στις στρατιωτικές.
- Γενικά ο ενεργητικός άνθρωπος, ο ακαταπόνητος, αυτός που δεν το βάζει κάτω στις δυσκολίες, αυτός που δε μασάει με τίποτα, αυτός που στίβει τη ζωή και πίνει τους χυμούς της. Ο αεικίνητος (σα να έχει καρφιά στον κώλο του), ο ανήσυχος, ο νεωτεριστής, ο καινοπρεπής.
Η σημασία αυτή μπορεί να θεωρηθεί δευτερογενής, παράγωγη εκ της πρώτης, της αμιγώς στρατιωτικής. Τα όρια ωστόσο μεταξύ των δύο, κάθε άλλο παρά σαφή είναι: κλασικό παράδειγμα μαχιμότητας εν ευρεία εννοία, οι Αθηναίοι του Χρυσού Αιώνα του Πέρι, για τους οποίους γράφει ο Κορνήλιος Καστοριάδης στη Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας.
Εν προκειμένω η περιπτωσιολογία είναι ανεξάντλητη:
2α. μάχιμος είναι ο κοτσονάτος λεβεντόγερος (ενδεχομένως και σεξουαλικά ενεργός, αυτό όμως δεν είναι απαραίτητο).
2β. μάχιμος είναι ο ταρίφας που δεν ανήκει σε εταιρεία και την παλεύει μόνος του.
2γ. μάχιμος είναι ο δικηγόρος που εξασκεί τη λεγόμενη δικηγορία του πεζοδρομίου ή μαχόμενη δικηγορία (συνεχές τρέξιμο σε δικαστήρια κλπ) και δεν είναι βολεμένος σε κανά γραφείο με πάγια αντιμισθία κλπ κλπ
Σε πορείες / διαδηλώσεις / δημόσιες διαμαρτυρίες, μάχιμοι εν ευρεία εννοία είναι βέβαια όλοι οι συμμετέχοντες, όμως εν στενή εννοία είναι ένα πολλοστημόριο του όγκου των διαδηλωτών. Συνήθως πρόκειται για το περίφημο Black Bloc, παίζει όμως και να είναι απλά κάποιοι ανερμάτιστοι μπαχαλάκηδες. Εν προκειμένω διαγράφεται ανάγλυφα το ζήτημα της σχετικοποίησης της μαχιμότητας, στο οποίο τόσο είχε επιμείνει ο xalikoutis εδώ.
Στο χώρο των μηχανοκίνητων, μάχιμος χαρακτηρίζεται οδηγός καυλοτίμονος, συνήθως χεράς, που φτάνει το αμάξι/μηχανάκι στα όριά του, του ρουφάει το αίμα, το λιώνει, του δίνει τα πιστόνια στο χέρι κλπ. Ο μάχιμος κατά κανόνα διαθέτει και μάχιμο εργαλείο, πολεμικό, κωλοφτιαγμένο, χωρίς πολλά λούσα και ανέσεις. Οι έμπειροι του χώρου είναι σε θέση να ξεχωρίζουν από κάποια σημάδια στο όχημα, το βαθμό μαχιμότητας του οδηγού και τις ικανότητές του, π.χ. στις μοτοσυκλέτες μπορείς να καταλάβεις αν κάποιος πλαγιάζει επικίνδυνα - άρα είναι μάχιμος και πολεμιστής - κοιτώντας τα φαγώματα στα πέλματα των ελαστικών.
Μάχιμος είναι και ο τύπος που χώνεται άνετα σε καυγάδες / μανούρες / τσαμπουκάδες, δεν κωλώνει και δεν είναι τζάμπα μάγκας.
Οι κατηγορίες 3-5 είναι στην ουσία υποκατηγορίες της 2., λόγω όμως της συχνότητας με την οποία χρησιμοποιούνται, προτιμήθηκε η αυτοτελής πραγμάτευσή τους.
1α. - Γουστάρω μαχιμότητα ο δικός σου! Τα βρόντηξε όλα και τραβήχτηκε Κόσοβο! Αλλά βέβαια είχε ανάγκη και τα γκαφρά...
1β. - Που υπηρετείς, στολαίος ή ξηρά;
- Στόλο, το κέρατό μου μέσα.
- Φρεγάτα ή Ταχέα Σκάφη;
- Άσος.
- Μάχιμος κανονικά και με το νόμο δηλαδής...
1δ. - Εγώ αγόρι μου μόνο Ειδικές Δυνάμεις πηγαίνω.. Πάντα μάχιμος ήμουνα, σιγά τωρα μην παω να κάνω κανονική θητειούλα μαζί με τους φλωρούμπες.
- Ρε φίλε δουλεύεις κάθε μέρα 12 ώρες, συν Κυριακές, συν αργίες, συν τα έξτρα σου, συν δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Νταξ, είπαμε να είσαι μάχιμος αλλά μην ξεχνάς οτι έχεις και μια οικογένεια που θέλει να σε βλέπει καμιά φορά.
(στο φανάρι)
- Πωω, φάε ρε συ λάστιχο που έχει ο τύπος! Το 'χει λιώσει μιλάμε, κοντεύει να φανεί η ζάντα! - Φαίνεται μάχιμο το παλικάρι, το πολεμάει καλά...- Φίλε είχαμε τρελό σκηνικό χτες βράδυ στο μαγαζί! Κοίταξε κάποιος τη γκόμενα του Κωστάκη κι αυτός τον έκανε μαύρο στο ξύλο! Το 'ξερα πως ήταν μάχιμος, αλλά όχι κι έτσι!
20 comments
johnblack
Πότε πρόλαβες και το διάβασες;
Khan
Μην βάζετε ρε παιδιά τεσσάρια σε τέτοιους ορισμούς! Θέλετε να μας πάθει κανά εγκεφαλικό ο Τζόνι μας ;)
Υπερπλήρης ορισμός, θα έλεγα ότι η σημασία του σεξουαλικά ενεργού παίζει πολύ όταν λέμε την έκφραση.
johnblack
να σαι καλά ρε χαν, τι θα έκανα χωρίς εσένα :)
Galadriel
Θα είχες εμένα βρε κουτό :-P
johnblack
ὁ δὲ στραφεὶς εἶπεν τῷ Πέτρῳ· ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλον εἶ ἐμοῦ, ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ θεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων.
Κατά Ματθαίον, 16:23
Galadriel
Ιεζεκιήλ 25:17 Αγαπάω προσευχούλες.
johnblack
Μπράβο Μες! Αριστούργημα διακειμενικότητας.
allivegp
Τίποτε λιγότερο από 10άρι. Εύγε!
Galadriel
@ αγίβε (πώς το πε ο χαλικού; «κάνοντας καριέρα με δύσκολο όνομα» αχαχαχα): Μπα, δεν του τον τίμησαν αυτό τον ορισμό με το απόλυτο δεκάρι κι ο τζονμπλακ είναι μέσα κι ακονίζει τα μαχαίρια.
@συγγραφεύ: θεγκζ για τον χαρακτηρισμό οτιδήποτε ως αριστούργημα αλλά την διακειμενικότητα πώς την ορίζεις κύριε διευθυντά για να κάνω κουμάντο για τα επόμενα μπας και πάρω προαγωγή.
Khan
Προσεχώς Βουλγάρες!
Vrastaman
Στος ο JB
xalikoutis
Πολύ σωστό και πλήρες... και με νομιμοποιεί νομίζω να ανεβάσω κάτι που χω στο πρόχειρο καιρό....
johnblack
@ Μες. (σε περίπτωση που βαριέσαι να κοιτάξεις την παραπομπή του χανκ) Η διακειμενικότητα (intertextuality) πάει πακέτο με το μεταμοντερνισμό και την αποδόμηση. Για να το θέσω κάπως συνθηματικά, το πρωτότυπο έχει χαθεί, ο συγγραφέας είναι νεκρός (Barthes, Foucault), τα βιβλία μιλούν μόνο για άλλα βιβλία σχηματίζοντας ένα τεράστιο αυτοαναφερόμενο σύμπαν. Τα κείμενα συνομιλούν μόνο μεταξύ τους. Η ανάγνωση γίνεται ένα παιχνίδι (play, θεωρούμενο ως βασικό χαρακτηριστικό του μεταμοντερνισμού) όπου προσπαθείς να ανακαλύψεις τις απειράριθμες συνδέσεις, παραπομπές, επιρροές, επιδράσεις κλπ.
Ίσως το κλασικότερο παράδειγμα διακειμενικότητας είναι το πλέον πολυδιαβασμένο λογοτέχνημα όλων των εποχών (μετά την Αγία Γραφή φυσικάουα): η Μυθιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου (περ. 300 μ.Χ.). Ο Ουμπέρτο Έκο έχει επηρεαστεί πολύ από τη Μυθιστορία. Ο Ταραντίνο, τον οποίο φαίνεται να ξέρεις καλά, όπως και οι Simpsons, είναι τα γνωστότερα σύγχρονα παραδείγματα. Ένα τεράστιο κολάζ από λιγότερο ή περισσότερο ετερόκλητα στοιχεία, σχηματίζουν μια γιγαντιαία τοιχογραφία της σημερινής παγκοσμιοποιημένης κουλτούρας. Ακόμη πιο απλά, σκέψου τα βιντεάκια του Θ. Αναστασιάδη στο ΟΛΑ: ό,τι να 'ναι, πηδάμε απ' το ένα θέμα στο άλλο, όλα σχετίζονται μεταξύ τους και τίποτα δεν σχετίζεται, η τηλεόραση που συνομιλεί με τον εαυτό της.
Galadriel
****έκπληξη**...κι έκανα εγώ τέτοιο πράμα;!
Khan
Κοίτα τον που πάει να μου φάει το Kavli. Θα εστίαζα ότι η διαφορά της διακειμενικότητας από την απλή μελέτη των επιρροών, που συνέβαινε και παλιότερα στην κριτική, είναι ότι στην διακειμενικότητα μελετάται το πώς αυτό γίνεται οιονεί αυτόματα στο επίπεδο των κειμένων, και δεν μελετάται σε σχέση με το τι ήθελε να πει ο ποιητής ή την προσωπική του ζωή- βιογραφία κτλ.
Το σάιτ μας είναι η χαρά της διακειμενικότητας! Ως έντονο παράδειγμα θα έλεγα αυτό που είπε κάπου ο Άλλος ότι «και να θέλεις δεν μπορείς να μην χρησιμοποιήσεις» κάποιους όρους όπως μπαγαποντοδότης, σλανγκαρχίδης κ.ά. Γίνεται σχεδόν αυτόματα, χωρίς να το ελέγχεις.
johnblack
Η παραμέριση της authorial intentionality και άλλων εξωκειμενικών αναφορών (βιογραφίες, κοινωνικοπολιτικά συμφραζόμενα) προχρονολογείται βέβαια του μεταμοντερνισμού, έχουμε π.χ. την αμερικάνικη Νέα Κριτική του I.A. Richards και λοιπών, από την οποία επηρεάστηκε ο Έλιοτ.
Και ναι, αυτά τα γαμοαυτοαναφορικά του σάιτ είναι σαν τις κλανιές ή τους μύκητες που μας φαγουριάζουν τα δάχτυλα: τα σιχαινόμαστε (τουλ εγώ προσωπικά) αλλά έχουμε μάθει να τα αγαπάμε...
Khan
Δεν εννοούσα μόνο τα αυτοαναφορικά. Λ.χ. όλοι μας έχουμε καθιερώσει εκφράσεις όπως με την καλή έννοια, σο, νο;, άσε, μή μάθεις ... θα μπλέξεις, και πολλά άλλα, που αμφιβάλλω αν τις χρησιμοποιούσαμε τόσο ευρέως πριν. Στον βαθμό που αυτό γίνεται οιονεί αυτοματικά, χωρίς να το ελέγχουμε εμπρόθετα, νομίζω είναι καλό παράδειγμα διακειμενικότητας. Τα αυτοαναφορικά βέβαια είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό παράδειγμα, γιατί η σλανγκ παράγει σλανγκ χωρίς εξωτερικό αντικείμενο αναφοράς.
patsis
Σάμαλιιιιι! Κωωωκ! Πασπάτες! Μαλλί της γριάς! (Ψιτ! Και καπότες έχω παιδιά!)
allivegp
Και κοακόλα!
Galadriel
Η πλάκα είναι ότι εγώ το σο το ξεκίνησα, τουλάχιστον σε τέτοια έκταση, μετά που μπήκα εδώ μέσα... Να μην ξεχάσουμε ασφαλώς και το αατα. Ορθή αναφορά χάνκυ.
ΥΓ πρέπει κάτι να γίνει με τα λινξ στον προφορικό λόγο, ή, άντε, τέσπα, στα sms και γενικώς στον λόγο εκτός σλανγκρ. Δεν μπορεί να λέω τώρα εγώ αατα και να μην το καταλαβαίνουν οι απέξω, χρειάζεται λινκ. dik ακούς;