Comments by johnblack (1856)
Showing 1441-1470 from 1856
Δεν είναι οι πρώην χάκερ τους οποίους προσλαμβάνουν οι εταιρείες για να οργανώνουν την ηλεκτρονική άμυνα ενάντια σε νέοπες χάκερ; Κάτι σαν τους Αρματολούς και τους Κλέφτες δηλαδή.
Συμφωνώ με Χαν. Έπρεπε ίσως να μας κάνεις να αισθανθούμε περισσότερο την τραγικότητα του πράγματος, να καταδυθείς στη γενεαλογία της έκφρασης, που κάποτε ήταν κυριολεξία.
Και για να συμπληρώσω τα ομηρικά, η φοβερή φράση τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε χρησιμοποιείται στερεότυπα στην Ιλιάδα για να δηλώσει περιφραστικά το θάνατο.
Πάντως όπως και να 'χει σ' αγαπάμε.
Ως επιστημονικό ίδρυμα για τη μελέτη της γλώσσας θα έπρεπε να ζητήσουμε αντίγραφα. Τι διάολο, χέστηκα για τα «καυτά» ονόματα και τις «αποκαλύψεις» του κώλου, το μόνο που μετράει είναι η γλώσσα, η έκφραση, η Μορφή.
Φίλε με έχουν συνεπάρει κι εμένα οι απομαγνητοφωνήσεις Βλαστός και Σία. Υπάρχει ένας θησαυρός από ανεκμετάλλευτη σλανγκική πρώτη ύλη εκειπέρα. Μερικά είναι κορυφαία, άλλα όχι τόσο. Πάντως όλα, λόγω της αυθεντικότητάς τους, αξίζει να καταγραφούν για τις επερχόμενες γενεές. Μόνο που πιστεύω πως αυτή η πρώτη ύλη χρειάζεται και λιγουλάκι επεξεργασία κι από μας, λίγο ψάξιμο, καμιά διασταύρωση ει δυνατόν, ώστε να έχουμε την πληρέστερη δυνατή εικόνα. Συνεχίζουμε.
Καυλημέρα. Μόλις θυμήθηκα οτι, στο χώρο της μοτοσυκλέτας, πολεμικά λέγονται τα «στημένα» μηχανάκια, δλδ αυτά με νευρικό μοτέρ, κοντή γρανάζωση, ισχυρές αναρτήσεις κλπ. Τα πολεμικά σε βάζουν συνέχεια στην πρίζα, σε χώνουν να οδηγείς διαρκώς στο όριο, τέζα.
Μες είπες κάτι;
Aν γουστάρεις πληροφορίες σχετικές με ζόμπι και άλλα undead creatures, ίσως χρειαστεί να την ψάξεις λίγο με Role Playing Games και να ρίξεις μια ματιά στο περίφημο Monstrous Manual.
Οι κύπριες μαμάδες απαντούν στα συνεχή κελεύσματα των μικρών βλαστών τους με το σύνθετο «μαμμάchia και κορτάchia». Όπου κορταchιάζω = πεθαίνω, π.χ. εκορτάchιασε = ψόφησε.
Πάντως το δικό μου δεν είναι, το έχω εδώ δίπλα μου, με τη ζέστη δεν ξέρω αν την παλεύει βέβαια.
Και συνεχίζω.
«Ο Βέλτσος δεν υπάρχει. Υπάρχει το ομοίωμά του κάθε φορά. Η μάσκα του κάθε φορά. Το ομοίωμα το οποίο καλύπτει ένα προηγούμενο ομοίωμα, ad infinitum, σαν το κρεμμύδι, όπου κανείς, βγάζοντας τις μάσκες, τα ομοιώματα, μπορεί να φτάσει στο μηδέν, στο τίποτα. Αυτός που είναι κάτι είναι ο μη Βέλτσος, ο αντι-Βέλτσος».
Από συνέντευξη στο Bημαgazino, 6/7/08. Kαι λέω γω τώρα, αν αυτό δεν είναι εκλαΐκευση καλέ μου, τότε τι είναι;
Έτερε, πρέπει να στρωθείς όπως είπαμε να ανεβάσεις συμπλήρωση ορισμού για τη μητρική φρικοκατηγορία. Δύο points λεπόν ακόμη από τη δική μου οπτική:
α. Τα φρικιά συνήθως εμφανίζονται κατά ομάδες. Επιδιώκουν αυτή την ένταξη σε ομάδα, αυτή τη συσσωμάτωση, προς απόκτηση και εδραίωση συλλογικής ταυτότητας. Άκρως αντίθετο η κατηγορία 3.
β. Τα φρικιά, τουλάχιστον τα ιδεοτυπικά φρικιά - αν θέλουμε να επιστρέψουμε στις πηγές της βεμπεριανής κοινωνιολογίας - επιδιώκουν την πρόκληση. Αυτή η διαπίστωση έρχεται εν μέρει σε σύγκρουση με την σχετικοποίηση της αντισυμβατικότητας που προτείνει ο χαλικ. Αν εγώ π.χ. είμαι χαΐστας και γουστάρω να κάνω διακοπές σε ξενοδοχεία 5*, άρα κράζω ως φρικιά όσους κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ, δε σημαίνει οτι ισχύουν αυτά που λέω. Ενδεχομένως οι άνθρωποι αυτοί να επιθυμούν απλά την επαφή με τη φύση και να μην έχουν καμιά διάθεση για κριτική των «ορθόδοξων» τρόπων διασκέδασης.
Δε νομίζω να τον έχει όλον τον Ψυρρή, γιατί ο μισός και βάλε ανήκει σε Συνασπιστές και ο νοών νοείτω
Θα ήθελα απλά να ήξερα ποιο ζόμπι έβαλε τριάρια σε ένα τέτοιο larger than vote κείμενο.
το Θείο Βρέφος δεν έχει τπτ στ' όνομα του γιατί είναι όλα γραμμένα στη γυναίκα του, π.χ. Κεντρική Κλινική στη Σκουφά
Να προσθέσουμε τα εξής, για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τη μνημειακή γλυπτική της Αθήνας και την ιστορία της. Τα αγάλματα των Μουσών στην Ομόνοια στήθηκαν τελικά το 1934, στο πλαίσιο αναμόρφωσης της πλατείας με αφορμή την εγκατάσταση του υπόγειου σταθμού του Ηλεκτρικού, στα 1930. Πάνω σε μεγάλα κυβικά βάθρα υψώνονταν κίονες ιωνικού ρυθμού, στη βάση των οποίων βρίσκονταν τα αγάλματα των Μουσών. Το έργο μοιράστηκαν τα μέλη του Σωματείου Ελλήνων Γλυπτών, καμιά 25αριά άτομα. Γενικά οι Μούσες δεν άρεσαν, σφοδρός πολέμιός τους όμως ήταν ο πολύς Κώστας Κοτζιάς, ο οποίος, προβάλλοντας το ιδεολόγημα της ελληνικότητας (που έκανε θραύση τότε στο μεσοπόλεμο), απαιτούσε την κατεδάφιση του συμπλέγματος, ανατολίζουσας και βαρβαρικής αισθητικής όπως έλεγε. Τελικά οι Μούσες απομακρύνθηκαν και μάλιστα διαπομπεύθηκαν (!) σε αποκριάτικη παρέλαση...
Έχοντας και αυτά υπόψη, δεν θεωρώ ουδόλως απίθανη την ερμηνεία του νέου μας φίλου.
Εξαιρετικές παρατηρήσεις. Ήθελα καιρό να σε συγχαρώ, όμως είχες εξαφανιστεί ένα διάστημα και το άφησα. Τολμώ να πώ από τα καλύτερα πράγματα που έχω διαβάσει εδώ μέσα.
Το λήμμα βασικότατο, ο ορισμός σου σεμνός, συγυρισμένος και σένιος, εξού και σε ασήμωσα. Χώρια το σκάλωμά μου με το Νικόλα.
Όμως. Ο «πόλεμος» (μιλάμε πάντα για τη σλανγκική του χρήση) είναι σαφώς ευρύτερη έννοια. «Είμαι στον πόλεμο» είναι συνώνυμο με τα «είμαι στην πίεση», «είμαι στον αγώνα», «είμαι μάχιμος» κλπ. Με καμία Παναγία δεν περιορίζεται μόνο στους ταρίφες.
Εκεί που χτύπησες φλέβα - χωρίς όμως να σκάψεις περισσότερο - είναι που διέκρινες τους δεσμούς της έκφρασης με τους free-agent εργαζόμενους. Γενικά πάντα. Είναι πράγματι απίθανο να ακούσεις από δημόσιο υπάλληλο να σου πει πως είναι στον πόλεμο, αυτός που έχει αναγάγει τη ρέκλα σε επιστήμη. Το λένε κατά κόρον ελεύθεροι επαγγελματίες, π.χ. εγώ το ακούω συστηματικά από φίλο μου dj και φίλο μου δικηγόρο.
Ε ναι ρε θυμάμαι! Κοίτα να δεις, μια νοσταλγία πήγα να εκφράσω ο άνθρωπας και μου την έβγαλες απ΄τη μύτη. Κι εγώ που έλεγα στη μαμά μου τα καλύτερα για σένα.
Αναλυτικότατος!
+1 και για τις γραφομηχανές, που είχαν ακούσει οι καψερές άπειρα γαμοσταυρίδια - άσε που μας έσπαγαν τον πούτσο με το χράκα χράκα - κι όμως τις αγαπούσαμε.
Πάντως, όπως πολύ σωστά παρατηρείς, οι ταριφοσυμπεριφορές έχουν βελτιωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Το καταλαβαίνω από όταν τους βρίζω πατόκορφα για τις μαλακίες τους κι εκείνοι δεν αντιδρούν, ενώ καμιά φορά ζητάνε και συγγνώμη! Αυτό παρότι οδηγώ μηχανή, και ως γνωστόν υπάρχει από αμνημονεύτων χρόνων βενδέτα μτξ ταριφάδων και μηχανόβιων.
Απλά περιμένω να δω πότε / πώς / ποιος μπαγιάτικος θα στην πέσει γι' αυτό που τόλμησες να γράψεις για τη Συμβασιλεύουσα.
Eυχαριστώ τους λαλήσαντες, ως το νεότερο μέλος της φιλοσοφικής τρόικας του σλανγκ.γκρ.
Τα κοράκια δεν δρουν ανεξάρτητα, είναι οργανωμένα σε κλίκες, οι οποίες «μοιράζουν» μτξ τους την «πίτα», όπως ακριβώς και τα κυκλώματα προστασίας νυχτομάγαζων. Λένε πως η ισχυρότερη κλίκα κορακίων έχει επικεφαλής της γυναίκα.
Νταξ, είπαμε να έχει ένα επίπεδο το σάιτ, αλλά εδώ ο old man the third το έκανε Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα (την παλιά έκδοση, που την ξέρει κι η γιαγιά μου)
Άρα σε βλέπω να ξαναγυρνάς σε μένα... :)
Μπράβο ρε φίλε, πολύ καλή έρευνα. Έτσι, να παίζει και λίγη Ιστορία στο σάιτ. Να ανακεφαλαιώσω, έτσι για να έχουμε συναίσθηση της σχετικότητας / ιστορικότητας των πραγμάτων, πως η περίοδος φαναριώτικης διοίκησης των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών (Βλαχία, Μολδαβία), τίτλος τιμής και καλά για εμάς, στην επίσημη ρουμανική ιστοριογραφία θεωρείται περίοδος κοινής ελληνοτουρκικής κατοχής...
Να απολογηθώ για άλλη μια φορά - ελπίζω τελευταία - και να πω οτι ίσως κάνω λάθος που δεν χρησιμοποιώ ιδιαίτερα το ΔουΠου. Υπόσχομαι στο μέλλον να αλλάξει αυτό.
Ντέρτι: όποια σαβούρα να μπει, την εξαφανίζω εγώ, οπότε μένουν τα καλά. ΛΩΛ
Για τη μοϊκάνα δε θέλω να το παίξω σλανγκόλας, αλλά πρώτα εγώ χρησιμοποίησα τον όρο στο φράχτη όπου τον είδε κάποιος και τον κότσαρε στο ΔουΠου. Νομίζω ο Χανκ ήταν, δν είμαι και σίγουρος.
Μες. Δε συμφωνώ με αυτή την άκρα εξειδίκευση. Άρχισα να γράφω στο σλανγκ. γκρ. διότι θεώρησα πως έχω μια κάποια εξοικείωση με πολλούς τομείς του επιστητού, άσχετα αν οι γνώσεις μου δεν φτάνουν πάντα σε βάθος. Ένα καλό αποτέλεσμα είναι περισσότερο θέμα στιγμιαίας έμπνευσης και «άστρου», σε φάση δλδ σηκώνομαι το πρωί καυλωμένος με διάθεση σούπερ και πάω να αναμετρηθώ μ' εκείνο το γαμολήμμα που περιμένει στο τεφτέρι μου τόσο καιρό.
Χότζα να σε διορθώσω, οι Μούσες κατέβηκαν ήδη απ' το '37, έμειναν όμως τα βάθρα με τους κίονες. Ο Χρηστάκης έχει γράψει σχετικά στην Καθημερινή (Επτά Ημέρες), 23/1/1994. Σε ασπάζομαι.