Comments by johnblack (1856)
Showing 1501-1530 from 1856
Mια ερώτηξη μόνο κι εγώ. Αυτό το μαραγκιάζει λέγεται όντως στο Ναυτικό ή απλά διαβάζεις Σεφέρη;
Πολύ καλός. Να πούμε ακόμα οτι στις κόντρες που στήνονται εν κινήσει δεν είναι ανάγκη να ξεκινάμε με πρώτη σχέση και λίγα, μπορείς π.χ. και απ' τα 170 χ.α.ω και πάνω, κατά κανόνα σε μεγάλη ευθεία στην εθνική. Σε τέτοιες φάσεις, στήνεις κι αμάξι vs μηχανή αμαλάχειναουμ.
Mα και βέβαια! It happens all the time. Πρόκειται για περιπτώσεις αυθυποβολής, όπου είσαι περισσότερο καψουρεμένος με την παρτάρα σου, το πείσμα σου και τον εγωισμό σου, παρά με το συγκεκριμένο μουνί, πάνω στο οποίο προβάλλεις όλα τα προηγούμενα. Η διαρκής αν-ικανοποίηση του ανθρώπινου όντος. Ο Erich Fromm έχει δια μακρών μιλήσει για αυτή την κατάσταση “υπαρξιακού διχασμού” στον άνθρωπο, για την υπαρξιακή του αντίφαση, για μια κατάσταση μόνιμης ανισορροπίας και εκκρεμότητας.
Θεωρώ πάντως οτι έχουμε να κάνουμε με παραλλαγή του 2. Αν είναι ετοιμάζω δυο-τρεις αράδες και στις στέλνω με Αναφορά. Θξ!
@ χαν: δεν ήξερα οτι έχει ανέβει, ειλικρινά! Πάντως το τζάμπα είναι θέλει.
@ μες: :))
(μετά και το ξύλο που παίξαμε για τα μάτια του εϊσατζίδη)!
Συμφωνάω απολύτως με Kublai. Αναφερόμουν στα δύο διπλά τριαράκια που άρπαξα.
Bλέπω πουλιά μου διαβάσατε τελικά το Λίβελλο, πολύ χαίρομαι!
Χανκ, όπως γράφω κι εκεί, η εκλαΐκευση μπορεί κτγμ να νοηθεί υπό μια ευρύτερη έννοια... Εγώ πάντως τον απολαμβάνω τον Βελ και την τρέλα του, ιδίως όταν κάνω τις συγκρίσεις με την αρτηριοσκλήρωση που επικρατεί σε μας στο Καποδιστριακό..
Λυπάμαι όμως, διότι έχω την υποψιούλα πως υπάρχει η τάση το λήμμα να βαθμολογείται ανάλογα με το αν γουστάρει κανείς το Βέλτσο ή όχι. Εξ ου και το θάψιμο. Έχει ξανασυμβεί αυτό ουκ ολίγες φορές με λήμματά μου, πραγματικά το θεωρώ χαζό να κάνουμε εδώ ιδεολογική αντιπαράθεση. Πρόκειται για καθαρή σλανγκ, το έχω ακούσει επανειλημμένα απο φοιτητοπαρέες.
Mε πρόλαβες ρε @#%$! Τσάμπα χτενιζόμουνα τόσο καιρό (λέμε τώρα)...
Ας καταθέσω όμως κι εγώ μερικά συντρίμμια (κλαψ) της δικής μου ταπεινής συμβολής.
Το καπάκι είναι η νο1 αιτία για την αγορά ξύλινου παλτού από έναν χαρμάνη πρεζάκια. Διότι ως γνωστόν μετά τη στέρηση σε πιάνει η λαιμαργία, ο φαταουλισμός, και θες να πιείς μονοκοπανιά όλο τον πρεζοβόσπορο. Χτυπάς μία, χτυπάς και δεύτερη, χτυπάς και τρίτη, ε του πούστη, κάπου εκεί παίζει να μείνεις κόκαλο. Οι χαρμάνηδες κινδυνεύουν διπλά: εκτός από τα καπάκια, μπορεί να πάνε και από πρέζα υπερβολικής καθαρότητας. Αν δλδ απείχαν καιρό και ξαφνικά χώσουν πολύ καθαρό σταφ, ο οργανισμός δεν αντέχει.
Όσον αφορά τώρα τις κοακόλες. Εδώ παίζουν τα πιο θρυλικά καπάκια. Η κόκα, το ναρκωτικά του ματσωμένου, έχει μικρής διάρκειας επίδραση, καθώς λαμβάνεται συνήθως από τη μύτη κι έτσι ένα σοβαρό ποσοστό του ναρκωτικού πάει χαμένο. Γι' αυτό και οι πρεζάκηδες προτιμούν να σουτάρουν παρά να κυνηγάνε το δράκο...
Πρώτη μυτιά, δεύτερη μυτιά, μπας και την ακούσουμε καμιά ώρα ρε αδερφέ. Κάθε φορά την ακούς όλο και λιγότερο, ιδίως αν έχεις ψωνίσει και καμιά κωλοποιότητα. Στο τέλος έρχεται πάντα το κλασικό ξενέρωμα. Ενός είδους καπάκι είναι και η καβάτζα που κρύβεις για λίγο αργότερα, μερικές ώρες δλδ κι έτσι. Έχεις πουχού μια γκόμενα (κανά σκυλί μαύρο του πολέμου που να αντέχει σε γερή χρήση) και θές να τη φτιάξεις για να τη σπάσεις στον πούτσο μετά. Την ποτίζεις μία, δύο, όσα καπάκια χρειαστούν για να καυλώσει. Μετά τη γαμάς μέχρι να πει ήμαρτον. Ως εδώ καλά, μόνο που κάποια στιγμή το μωρό θα ξενερώσει άσχημα και θα ζητάει τη γραμμούλα της, όχι ιδιαιτέρως ευγενικά. Τότε της λες με ηγεμονικό ύφος, βγάζοντας το σκονάκι απο κει που το 'χες κρυμμένο: «αστέρι μου, αυτό εδώ το έχω φυλάξει μόνο για πάρτη μας». Και το μωρό λιώνει σαν κερί.Κλασικό καπάκι είναι και η εναλλάξ χρήση κόκας με μπάφο. Το ένα σε ανεβάζει, σε τσιτώνει (ταχυπαλμίες κι έτς), το άλλο σε κουλάρει. Και ο κύκλος επαναλαμβάνεται, μέχρι να τελειώσει το ένα ή το άλλο..
Μετά τη χρήση αμφεταμινών και ολονύκτιο κωλοχτύπημα σε ρεϊβάδικα (λέγε με ecstasy), ψάχνεις α-πε-γνω-σμε-να ένα μπάφο στο καπάκι να στανιάρεις, να ηρεμήσεις...
Να ρε μαν, γουστάρω γενικά να συλλέγω πλεροφορίες για τις συνθήκες που επικρατούν στο Βασίλειο της Ομερτά που λέγεται Ελληνικός Στρατός. Έχουν τρελό γέλιο, και πλην του νετ πουθενά αλλού δν μπορείς να ενημερωθείς σχετικά. Ιδίως το Ναυτικό είναι βαριά βιομηχανία παραγωγής πχιοτικής σλανγκ, ενώ η μεν Αεροπορία είναι εντελώς φλώρικη, ο δε Στρατός Ξηράς είναι καμένη φάση, παράγει γέλιο αλλά πολύ πιο χονδροειδές. Με δυο λόγια, αν ήσουν εκεί, ανέβαζε σχετικά λήμματα.
Κυριάρχησες! Και πολύ χαίρομαι που σου έδωσα ερεθίσματα!
@ τζίζα: η διαφορά της βέλτσειας μεθόδου διόρθωσης με τη μέθοδο του ανεμιστήρα, είναι πως ο ανεμιστήρας πιάνει δουλειά στο γραφείο του καθηγητή, στα άδυτα των αδύτων, εν κρυπτώ και παραβύστω, ενώ ο Βελ το κάνει αυτό παρουσία των φοιτητών, για να ομιλήσει εμπράκτως για την τυχαιότητα και την ενδεχομενικότητα που μας διέπουν.
@ Χανκ: 1. εκπληκτική η πρόταση, ακριβώς αυτή η αυτοαναφορικότητα, η κυριαρχία του σημαίνοντος έναντι του σημαινομένου, είναι η ουσία (χα) του μεταμοντέρνου. Μάλιστα όταν διάβαζα με κομμένη την ανάσα εκείνη τη συζήτηση που είχατε κάνει στη στύση του Νίκα σας είχα χωρίσει - κατά πάγια τακτική μου - σε δύο κατηγορίες, τους «μοντέρνους» και τους «μεταμοντέρνους», αυτούς δλδ που δε πολυγουστάρουν λεξικλασίες και αυτοναφορικά και αυτούς που είναι του στιλ «everything goes», «όλα είναι όμορφα» όπως έλεγε ο Warhol...
- Και βέβαια έχει γκρούπις ο Βελ, από που νομίζεις τα έχω ξεσηκώσει όλα αυτά, δεν υπάρχουν στο νετ.
@ αλίβε και γενικά όποιος έχει όρεξη και χρόνο για σκότωμα ας επισκεφθεί αυτό εδώ το φόρουμ, όπου έχει παπαρολογήσει και η αφεντιά μου.
Μα βρε αδερφέ εγώ αγαπάω γυμνό, μήπως δε με κατάλαβες;
Θεμελιακό
Nαι ρε παιδιά, αυτά τα τσιτσιδώματα για λόγους διαμαρτυρίας (κατά του πολέμου, για να μη φοράμε γούνες κλπ) είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην Εσπερία αλλά εδώ στα καθ' ημάς νάδα. Περιμένω πως και πως να αλλάξει αυτή η συντηρητική νοοτροπία μας αλλά δε το βλέπω, ίσως τα εγγόνια μας να το ζήσουν...
Mα το 'χω ξαναπεί και αλλού, ο acg κτγμ είναι - από όλους τους λέουρες του σάιτ - αυτός με το πλέον ανεπτυγμένο σλανγκικό αισθητήριο, οι ορισμοί του ανταποκρίνονται περισσότερο από κάθε άλλου σε αυτό που εγώ θεωρώ σλανγκ... Γι' αυτό και η ανελέητη (λέμε τώρα) κριτική μου...
Τώρα βέβαια, μιας και το έφερε η κουβέντα, για τους σαλονικιούς γενικά δεν έχω και την καλύτερη άποψη, όσες φορές έχω ανέβει πάνω, μένω συνήθως άναυδος από ορισμένες περιπτώσεις αγένειας, χωριατιάς, κομπλεξισμού και ξεροκεφαλιάς (πράγματα που τα παραδεχονται κι οι ίδιοι άλλωστε). Αλλά θα μου πείτε μπορεί να έπεσα στους λάθος ανθρώπους, οκ...
Φιλάκια to everybody
Είσαι θεός ρε φίλε τα 'παμε αυτά, τέλος, σαν εκείνους που λένε οτι το Στόουνχεντζ είναι ελληνικό, οι γιάπωνες είναι ελληνικής καταγωγής, οι πυραμίδες φτιάχτηκαν με ελληνική τεχνολογία, οι έλληνες ήρθαν απ' το διάστημα κλπ κλπ, μόνο όπου έλληνες βάλε σαλονικιοί
Για αυτό με το βοσκό: νομίζω αυτά τα φαινόμενα περιγράφονται με τον όρο tacit knowledge (όπως τον έχει καθιερώσει ο Michael Polanyi, δες εδώ.
Μπούμπι πραγματικά δεν υπάρχεις αγόρι μου
Φίλε μου καλέ, καλέ μου φίλε, δεν νομίζω πως έπιασε (όπως κι εσύ το ψυχανεμιζόσουν άλλωστε) :)
Καταρχήν είναι τόσο συνηθισμένο αυτό το «έρχομαι-φεύγω» που πρέπει να είσαι ντιπ για ντιπ καραγκαγκά για να μη το πιάσεις. Το «φεύγω» με την έννοια «αφήνω το αμάξι και βγαίνω» απλά δεν υφίσταται, μόνο υπό την επήρεια σεφερλίτιδας θα μπορούσε κανείς να το πει. Εν τέλει το «έρχομαι-φεύγω» κυριολεκτούν απολύτως, αφού εσύ πάντα έρχεσαι ή φεύγεις, άσχετο αν αυτό το κάνεις με αμάξι, με ελικόπτερο, με πεζό δύο ή με σνόουμπορντ.
Επίσης: το τρίτο σου παράδειγμα είναι από άλλου παπά βαγγέλιο. Το να λες «ο κόκκινος» για κάποιον που έχει κόκκινο αμάξι, είναι σα να λες ο μερσεντάκιας, ο χοντάκιας, ο κατεμάκιας (KTM, αυστριακές μοτόρες), ο σεντανάκιας κ.ο.κ.
Τέλος, ναι υπάρχουν άτομα που μιλάνε έτσι κι ακόμα χειρότερα. Το παράδειγμα ήταν σχετικά ήπιο.
Λέγεται από τον οποιονδήποτε, όχι μόνο από άτομα με ιδιαίτερο μεράκι για τα αυτοκίνητα.
Γι' αυτούς και για άλλους λόγους φρονώ πως η έκφραση δεν είναι σλανγκ. Ακόμη και σ' ένα δικόγραφο π.χ. μπορείς να την τρακάρεις.
Αντιθέτως, καρασλάνγκ είναι η εξίσωση εγώ = η μάρκα, η αυτοκινητοβιομηχανία την οποία γουστάρω και από την οποία έχω ψωνίσει. Όπως ακριβώς και στον χαλικούτειο ορισμό (όπου εγώ = η ομάδα), για να ταυτιστεί κάποιος με τη φίρμα, θα πρέπει να είναι πολύ καυλόγκαζος, αυτοκινητάκιας του κερατά κι έτσι. Π.χ. μιλάνε ένας μερσεντάκιας κι ένας με VW Golf Gti:
- Τι να μας πεις κι εσύ απ' τη ζωή σου ρε, που φτιάχνεις αυτοκίνητα για τον κάθε άσχετο και τον κάθε βλάχο που θέλει να βλέπει και καλά το αστεράκι και να καμαρώνει σα γύφτικος γκασμάς; Όλοι οι αλβανοί σε κρατάνε, κάτι κυριούλες στην εμμηνόπαυση και κάτι λούληδες...
- Εγώ αγόρι μου έχω ιστορία λαμπρή πίσω μου, όχι σαν και σένα που ξετσουτσούνισες τώρα με τις τουρμπίνες και μας κουνιέσαι.. Πάρτο γραμμή, μερσεντές δε θα γίνεις ποτέ σου, ό,τι επιδόσεις κι αν βγάζεις, γκέγκε;
Καταπληκτικός!!!!!!!! Ήθελα κι εγώ να το ανεβάσω, αλλά με προβλημάτιζε η ακριβής διατύπωση..
Βασικά το ήθελα για να κράξω αυτή τη συνήθεια, τη θεωρώ γλοιώδικη και κατωτάτου, και γι' αυτό ακριβώς τόσο ενδιαφέρουσα... Θα μπορούσαν να γραφτούν σεντόνια επί σεντονίων για το θέμα, το πως και γιατί έγινε αυτή η μετάβαση από το α' πληθ στο α' ενικό, σε τι αλλαγές αντιστοιχεί σε ένα ευρύτερο κοινωνικό / πολιτισμικό / νοοτροπιακό επίπεδο..
@ χότζα: η εφοδεία επιβάλλεται να ανέβει
@ δόχτορα: για να αναπτύξεις λίγο το θέμα, ψοφάω για ναυτοπεριπέτειες :)
Το «θα μείνεις σκεφτικός» μου θυμίζει παιδάκια που μόλις τις είχαν μαζέψει από κάποιον νταή και καθόσαντε παράμερα κατηφή.. Δεν έκλαιγαν ακριβώς, προσπαθούσαν να μη δείξουν άλλη αδυναμία, θα 'λεγε κανείς οτι αναλογίζονταν τα αίτια της ξεφτίλας τους (αδυναμία, έλλειψη θάρρους) και έκαναν σχέδια για το μέλλον, πως να βελτιωθούν και να πάψουν να είναι σάκοι του μποξ για τους γαμίκουλες του σχολείου..
χαλίκ το σχόλιο πεντάστερο
5 στον ορισμό, βασικά για τον ορυμαγδό των συνωνύμων, ιδίως αυτό το θα μείνεις σκεφτικός ομολογώ μ' έβαλε σε σκέψεις, βγαλμένο απ' τη ζωή, εύκολα...
Στο λήμμα τα ψιλοχαλάμε, διότι αυτό με το φλιτ κάνει πολύ ρετρό βρε παιδή μου, κττμγ δν πρέπει να γνώρισε ποτέ ιδιαίτερη επιτυχία, καλά για σήμερα δε το συζητώ καν.. Ως επίγραμμα, θα μπορούσες να διαλέξεις κάτι πολύ πιο βίαιο και σαδιστικό, π.χ. αυτό το υπέροχο θα σου κόψω τα πόδια και θα περπατάς με τα γόνατα, που λέγεται και σήμερα από κουραδόμαγκες και μη.
Ρε άνθρωπε είχα πει δε θα βαθμολογήσω αλλά μ' αυτή τη φώτο που πέταξες κυριάρχησες.
paganakos, το αναγραμμαντείο δίνει έναν πρώτο χρησμό, για την τελική απόδειξη θα περιμένεις λίγο...
Α. Τσίμπα κι ένα δεκαράκι, έτσι, επειδή βγαίνεις και τα χώνεις επώνυμα.
Νταξ, Φιλοσοφία και Ιστορία της Τέχνης έκανε ο άνθρωπας, τι ψάχνεις τώρα...
Μπα, με τίποτα, της πιο παραδοσιακής σχολής τον κόβω, πιο κουλτουριάρη (με την καλή έννοια βεβαίως βεβαίως!)