Comments by HODJAS (3417)
Showing 1861-1890 from 3417
Στην ηπειρωτική Ελλάδα «ουζοπνίχτης»...
Πολύ καλό!
Να σημειώσω (αν και εμμμέσως το λές) οτι πολλές φορές σου έδιναν (οι έρμοι) τσαλακωμένο και μαυρισμένο εκατόφραγκο «να πά να πιείς έναν καφέ» κι ο καφές έκανε πεντακόσιες (!)
Απο άγνοια της καθημερινότητας; Απο στέρηση;
Αδιάφορο. Ζήτω τα γερόντια!
Ή που δεν έπινε περτικαλάδα Ήβη (προτιμούσε Λούξ ή Έψα)...
Νεφραμιά-νεφραδυό-νεφρατρείς!
Κατακυρώνεται στον κύριο με το καρώ κοστούμι, μαζί με μπόνους πλεμόνι :-)
Γειά σου Βράστα με τα ωραία!
Οφ κόρς, παίζει (πιο κυριλέ) και το condescending.
Είναι όπως λέμε εδέησε/ελέησε/ευδόκησε κλπ, οτι δηλαδή «κάνω χάρη» to sink to your level (descend) κι έτσι.
Αυτολεξί σημαίνει καταδέχομαι, αλλά «καταδεκτικός-ή» έχει καλή έννοια στην ελληνική.
Μάλλον «το παίζω οτι καταδέχομαι» όπως στο ιταλικό (s)degnare (αγγλ. deign). Πραγματικά δύσκολο να μεταφερθεί στα ελληνικά. «Συγκαταβατικός» ίσως;
Παρεμπιπτόντως, ποτέ μου δεν κατάλαβα ως παιδί, γιατί ο πούστης ο condescending Αη-Βασίλης δε μας καταδέχεται (!)
Τζόνι: Με λέν Αρτέμη...
Συντακτικώς, ορθότατα το θέτει ο Μέγας Χαν.
Ιδιωματικώς χρησιμοποιείται ευρύτατα στην Πάτρα «έλα μου» (πότε γλυκά και πότε βλοσυρά) ως και το ακραίο «εντάξει μου;»
Κοινωνικοπολιτικώς υπάρχει αμερικάνικος όρος: patronizing βλ. και «γειώσεις» π.χ. «αγόρι μου»/«καλέ μου»/«μανάρι μου» (κυρίως σε γκόμενα)/«καμάρι μου» (Μεσολόγγι-Αγρίνιο) κλπ, δηλαδή και καλούα έχω το πάνω χέρι και σε καθοδηγώ.
Εν Αλβιόνι (κυρίως απο την εργατική τάξη του Λονδίνου) χρησιμοποιείται το darling/sweetheart, για να δηλώσει γνώση του θέματος-υπεροχή-ανετίλα.
Εν Ελλάδι, συνηθίζεται απο θεατές του Sex & the City (καθώς και όλων των πουστρομανιερίστικων εκπομπών), απο bitches και υπαλλήλους γραφείων...
Εξαρτάται τί γυναίκες κουβαλάει κανείς και πού, ώστε να γουστάρουν με κάτι τέτοια.
Συ είπας, δεν υφίσταται μόνον ένα είδος γυναικών νές πά;
Άλλωστε, δεν είναι απαραίτητο να «ψαρώνεις» σε ένα νέο χώρο, αλλ' ούτε και υποτιμητικό είναι να μην ξέρεις πού είναι ο χαλές...
Προσωπικά αποφεύγω τα μόνιμα στέκια και τα πολλά κολλητηλίκια με το μαγαζί. Δεν μπερδεύομαι, είμαι customer και απαιτώ αναλόγως.
Στόοος (ως προς την καταχώριση) 5Χ2!
Υπενθυμίζω και ράπ περιπαιχτικό για τις γυναίκες τραγουδάκι ενός Χανιώτικου γκρούπ με τίτλο «Ο.Ψ.» (Όλες Ψώλες)...
Διαφωνώ με την χρήση.
Σημειωτέον, στην Ιταλία & Ισπανία κανείς δεν «μέμφεται»(;) ως πουτάνες τις γυναίκες που δεν του' κατσαν ή του' φυγαν (σου λέει, καλώς και πάμε παραπέρα). Οι Τούρκοι ναι.
Έτσι για να μην γίνονται συγχύσεις, διότι απο τότε που βαφτίσαμε τα μπίζα και το ιμάμ «Μεσογειακή διατροφή», ξεχάσαμε πού ανήκουμε...
Χότζας ακούει στο R/F δυνατά-καθαρά!
Είναι που λέει «κάποτε το παίζαμε λούζερ-μετά όμως χάσαμε στ' αλήθεια»...
Έχει δίκιο ο Τζώννυ. Υφίσταται και ως παμπάλαια έκφραση (την έχει καταγράψει κι ο Τσιφόρος και υπάρχει και σε ρεμπέτικα), «άμα έχεις νεφρί»=άμα έχεις αρχίδια/κώλο/«σου τρώω το νεφρό»=σε ξεκοιλιάζω κλπ.
Συγκεκριμένα, αναφέρει διάλογο σε μπαρμπουτιέρα, όπου κάποιος μάζεψε όλο το χαρτί και πριν φύγει τον σταμάτησε ένας σερέτης, προκαλώντας τον να τα παίξει όλα (double or nothing).
Όταν ο κερδισμένος που τα' χε ανάγκη τα λεφτά κώλωσε να τα ξαναρίξει πάρολι, ο σερέτης του είπε περιπαιχτικά «δεν έχεις νεφρό;»
Ο άλλος τα' ριξε και τα' χασε...
Επίσης, επιβιώνει ως έκφραση στο τάβλι «παίζω με νεφρό»=με αέρα/τσαμπουκά (δηλ. τολμηρά).
Κυρία αρτοποιέ, θα ήθελα μισό κιλό χαραγωτό ψωμί :-Ρ
(το γαμήσαμε και ψόφησε)...
Και οι χαραγές στις λαβές των πιστολιώνε των καουμπόηδων, για τσου φόνους πο' καναν :-Ρ
Δηλαδή φτιάχνεις μαγιά για το μέλλον κι όταν σφίξουν οι κάβλες θα δουλέψει καρνέ, έτσι; Καλά ξηγιέσαι ;-)
Αν το πονηρό είν' 100 χρονώ, τα πονηρόπουλα είν' 101...
Δεν τα βλέπω να πεινάνε :-)
Ναι, αλλά έτσι δεν αναπαράγεται το είδος: Ex nihilo nihil fit...
Άκου τί πήγε και σκαρφίστηκε!!!
Στός ο Βίκαρ. Το «άνιβος» το' χω ακούσει αλλά δεν θυμάμαι πού (πάνω-κάτω;/πέρα-δώθε;, έχει γίνει πουρέ ο μυαλός μου)...
Μές: Στάνταρ παίζει η λόγια λέξη «χαραγή-ές», κυρίως στις εκθέσεις αυτοψίας τροχαίων (χαραγές στο οδόστρωμα, ίχνη πλάγιας ολίσθησης κλπ).
Εσύ, πού τα' χεις ακούσει αυτά τα πράματα; :-Ρ
Μπράβο ρε παίδες!!!
Καρασπέκ για την έρευνα του πονηρού & βίκαρος! Γουστάρωωωωωωωωω...
Ωραίος!
Έχω την εντύπωση οτι παίζει επίδραση της Ρούμελης στη Λευκάδα και σ' αυτήν την φράση.
Προσφιλής έκφραση των Ρουμελιωτών είναι το «άει παραπέρα» ή σκέτο «άει...» ή παλιότερα «άει παραπερούλια» (κατά το μπράβο-μπραβούλια/Σπύρος-Σπυρούλιας κ.α.)
Άλλοι τρόποι να ξαποστείλεις τον σπάζα:
Σάλτα (μου) και γαμήσου (Πάτρα-Ιόνιο)
Σύρε γαμήσου (χωρίς και ή μου στην Β. Ελλάδα)
Άει γαμήδια (όπως τσακίδια-εξασθενημένο συνήθως χρησιμοποιείται απο 12-13άχρονα που δεν θέλουν να βρίσουν άσχημα ακόμα ή μπαρμπάδες)
Τράβα γαμήσου (παντού-κατά το ισπανοϊταλικό tira=τράβα/πήγαινε)
Πήγαινε γαμήσου (παντού-λίγο φόρμαλ)
Πά(αι)νε γαμήσου (μόνο Β. Ελλάδα)
Άντε (και) γαμήσου (παντού)
Και άντε και γαμήσου (παλιό αλλά αναβίωσε-λέγεται αγανακτισμένα)
Γαμήσου (σκέτο-παντού)
κ.α. εκφράσεις που αν πραγματοποιούνταν verbatim έστω και μόνο προς τα θήλεα απευθυνόμενες, η Ελλάς δημογράφικλυ σπήκινγκ, θα ανήκε στους G9 και η υποχρεωτική στράτευση θα είχε καταργηθεί απο το '50...
Τίποτα, εκείνο που καταλαβαίνω εγώ μετά τις παρατηρήσεις Μ&Μ (Μπέτα και Μές) είναι οτι τελικά τη σήμερον ημέρα το καμάκι είναι επένδυση...
Τώρα, ζήτημα προκύπτει αν είναι εν τέλει επικερδής (και για πότε με το καλό η απόσβεση);
Κλίσις Συνεκφοράς:
[I]δίδωμι-συγχωρής-προάγει
θάπτομεν-λησμονείτε-εκλέγονται[/I]
Ξέρεις γιατί το λέω;
Υπάρχουν εκφράσεις που αλλάζουν το -κτ ή -στ ή -τ σε -γ στον χαρακτήρα του θέματος (α-χαρα-γ-α), συνήθως στο μωραΐτικο ιδίωμα (π.χ. ατσάκιγος, αφόρηγο παντελόνι, αχόρταγος/ανεχόρταγος, αγάμηγος, σηκώθηκες άνιφτος κι ακατούρηγος κλπ) και γενικά υπάρχει μια προτίμηση στον χαρακτήρα -γ π.χ. (ε)γάμηγα=γαμούσα, δεν (ε)μπόρηγα/μπόραγα/μπόρ'γα=μπορούσα.
Πού αλλού τα έχετε ξανακούσει;
-Κύριε Μήτσο τί να τον κάνω, είναι κατάμαυρος!
-Τον έπλυνες καλά; Τον έπλυνες γερά;
(Χάρρυ Κύνν «Πατάτες»)
You scanned babe!!!