Comments by HODJAS (3417)
Showing 2101-2130 from 3417
Καρασπέκ σου εφεντίμ!
Τίγκα στην χρησιμότατη πληροφορία (5Χ2).
Ο κατωποντοδότης (εδώ και στην Ασπροβάλτα) να μη δεί χαρά στα σκέλια του...
Χαλ:
Μια πρόχειρη απάντηση είναι οτι μάλλον γουστάρουν ζεύγη εννοιών.
Επίσης υπάρχουν πολλές συγκριτικές ζυγαρωτές εκφράσεις στην αγγλική. Π.χ. white as snow, dead as a doornail, poor as a church mouse, cup and saucer, dribs and drabs, at sixes and sevens, cloak and dagger κτλ.
Στον Αστερίξ στους Βρετανούς (αγγλ. έκδοση), περιποιείται ένας Εγκλεζάκος το γρασίδι του και το ποδοπατάει τρέχοντας μια ρωμαϊκή περίπολος. Ο τύπος ψύχραιμα παίρνει το δόρυ του, το βάζει πάνω στο στήθος του εκατόνταρχου και υποχρεώνει την περίπολο να βγάλει τα σανδάλια (!)
Εκατόνταρχος:
-How dare you challenge the power of Rome;
Εγκλεζάκος:
-My turf is smaller than your Rome but my pillum is harder than your sternum...
Δυστυχώς, τυγχάνω αναρμόδιος στα της χριστιανοσύνης τέκνον μου κι ό,τι έγραψα το' μαθα απο σεμινάριο που παρακολούθησα για τις δυτικές θρησκείες...
Να μη συγχέεται με το «πάω αδιάβαστος/άκλαφτος/αμολόητος» = πεθαίνω αιφνιδίως χωρίς να εξομολογηθώ πρωτύτερα (με τις μποτες στα πόδια)...
Πολύ σωστό!
Κυρίως οι γιατροί υποφέρουν σε φιλικούς κύκλους, που πάνε οι άνθρωποι να χαλαρώσουν κι αρχίζει ο πάσα ένας ό,τι του θυμιέται: Με πονάει η σπάλα μου, έχω ένα σφάχτη, μια φορά είχα κάνει μια εγχείριση, όταν χέζω τα μάτια μου δακρύζουν-είναι φυσιολογικό; σηκώνουν μπλούζες και κατεβάζουν σώβρακα επί τόπου κλπ.
Βέβαια, υπάρχει και το αντίστροφο. Μια φορά ήταν σ' ένα πάρτυ ο Αυλωνίτης και τον πλησιάζει ένας τύπος:
-Εσείς είστε ο Βασίλης Αυλωνίτης;
-Εγώ είμαι
-Ο ηθοποιός;
-Ναι
-Είμαι μεγάλος θαυμαστής σας! Πείτε μας κανένα αστείο να γελάσουμε!
-Με συγχωρείτε, εσείς τί δουλειά κάνετε;
-Γιατρός
-Ε, δε μας κάνετε κι εσείς καμιά εγχείριση να πονέσουμε;
Βοήθειά μας...
Νισεστέ έλεγαν παλιά και τη ζάχαρη άχνη που τίναζαν απ' το λουκουμάκι πριν να το φάνε.
Κατά τα λοιπά, απορία χοτζ-ντογκ παραμένει...
Ρε τί έχασα...
Καρασπέκ!
Λένε επίσης μερικοί κακομοιριασμένα «η κοτούλα όταν πίνει νερό σηκώνει ψηλά τα μάτια της να ευχαριστήσει το θεούλη» (προφανώς προσπαθεί να καταπιεί)...
Γαμεί Πάτσμαν!
Παρ' όλα αυτά, αποτελεί ειδυλλιακή κατάσταση, μπροστά στο σαδισμό που βίωσε ένας φίλος απο την Αυστραλία:
- Υποχρεωτική προσέλευση / αλλιώς αγγαρεία.
- Έβαλαν υποχρεωτικά όλοι τα καλά τους καραπροβλεπέ.
- Πήγαν με βήμα στον τόπο διασκέδασης.
- Απαγορεύτηκε έστω και μια σταγόνα αλκοόλ!
- Το τσιγάρο απαγορεύονταν!
- Ενώ περίμεναν κάποια σκυλοστάρ (έστω) που ήξερε κάποιος διάσημος νάφτης, ακυρώθηκε κι έπαιξε Κότσιρα κλπ η νυσταλέα και κρατικοδίαιτη ορχήστρα του ναυτικού.
- Η σεμνή τελετή ξεκίνησε 8 και τελείωσε 10 (το πολύ).
Περιττό να πώ, οτι η πολλά υποσχόμενη βραδιά του νάφτη, παραλίγο να καταλήξει σε χοντρή κλωτσοπατινάδα, λόγω της έντασης της απογοήτευσης των κληρωτών...
Για το δήγμα (τσίμπημα) ψαριού-εντόμου-ερπετού κλπ υπάρχει και το ρούφηγμα του κακού αιμάτου (και το σχετικό ανέκδοτο με τους κυνηγούς) ;)
Βλ. και ξήλωμα σε λήμμα «θα σου πάρω την τσέπη».
Μιας κι ο λόγος για αλλαξοκωλιέδες που γίνανε βραχιόλια και λοιπά ενδύματα, υπάρχει το ανέκδοτο:
Δυο κίναιδοι αποφάσισαν να παίξουν την ανταλλαγή.
Λέει ο πρώτος «πιάσε τοίχο να σμπρώξω». Κάθεται ο δεύτερος, κουνιέται-χτυπιέται-βογγάει κλπ. Λέει μετά στον πρώτο, «κάτσε συ τώρα». Ο πρώτος, έχει στηθεί ακίνητος κι έχει τεντώσει μόνο το σβέρκο του και στενάζει που και που.
Λέει ο δεύτερος, «ρε συ, δεν πάει. Εγώ συμμετείχα στην όλη φάση. Εσύ μου κάθεσαι σαν ξυλάγγουρο κι έχω ξενερώσει».
Απαντάει ο πρώτος «βγάλε τουλάχιστον το πουκάμισό μου, γιατί μου' χει μπεί στον κώλο»...
Ασυναγώνιστο!!!
Μπορεί όμως και να προέρχεται απο την παλιά συνήθεια των ξενύχτηδων, να τρώνε μακαρονάδα κι όχι πατσά (τουρκομερίτικη σκεμπέ σούπα), που κατέστη πανελλήνιο φαινόμενο μόλις πρόσφατα (καμιά 20ριά χρόνια).
Στα παλιά μπουζουκτσήδικα της Πάτρας, αλλά και μέχρι πριν 20 χρόνια σε πολλά κωλάδικα της Αθήνας, μόλις τζάγανε οι πελάτες, τα κορίτσια έτρωγαν μακαρονάδα μές στο μαγαζί, κατά το χάραμα.
Θα ήταν ωραίο ν' αναβίωνε η συνήθεια (σπαγγετάτα με 1-2 ευρώπουλα-εφημερίδα-τσιγάρα και ύπνο ή λούτσο).
Ο «πατσάς-βραστό καθ' εκάστην», ήταν δεδομένος στην Β. Ελλάδα (π.χ. Σαλονίκη κοντά στο Προξενείο-σήμερα γαμεί το παρά 5 κι ένα άλλο στην Καλαμαριά), ενώ στην Αθήνα-Πειραιά ήταν περιορισμένος και στην ιταλοκρατούμενη Πάτρα άγνωστος.
Στην Αθήνα π.χ. είχε της Αγοράς, του Ασλανίδη, το Αυτόφωρο, ένα στην Αχαρνών και μια αλυσίδα (πως τη λέγανε δεν θυμάμαι τώρα) που είχε ΕΝΑ υποκατάστημα στον Πειραιά και κάτι ελάχιστα πεθαμενατζήδικα στα προάστια.
Στο Ηράκλειο υπήρχε και θα υπάρχει η πατσο-παράδοση, με πρώτον και καλύτερον το Νικολούδη στο Θέρισο.
Οι συνθήκες αλλάζουν και τώρα μπήκε και το «βρώμικο» στο διαιτολόγιο των ξενύχτηδων (Μαβίλη, Πλ. Βραζιλίας, Ευτυχίδου-έκλεισε κλπ) κι αντίστοιχα στην Πάτρα τα 24/7 σαντουιτσάδικα Tweety στο λιμάνι και το Mangiare στα Ψηλαλώνια κ.α. (στη Σαλόνικα η Ναυαρίνου διανυκτερεύει απο αιώνων).
Άλλωστε, εν Αλβιόνι ο συντηρητικότατος Portillo, ομολόγησε προ 20ετίας με κάποια θυμηδία ωστόσο, οτι πλέον το εθνικό φαΐ των Εγκλέζων είναι το ινδικό chicken tikka masala και όχι τα fish & chips...
Τί λε ρε φίλε;;;
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σχετικό με του Πάνου62, το «ούτε στη φυλακή / ούτε ο Ρωχάμης με το Σεχίδη δεν το παίζουνε»...
Πολύ σωστός!
Λέγεται και απνευστί φτωχοσυμπέθερος ή πτωχός συγγενής, αυτός που π.χ. όλο ζητάει δανεικά, χάρες, πηγαίνει στα σπίτια με άδεια χέρια κλπ. Οικείος σελεμο-μπαταξής δηλαδή.
Ιταλιστί: Fare il cane magro.
Γαμεί!
Πολύ καλό και λέγεται!
Βλ. και τον εξάψαλμο.
Προέρχεται απο τον Ψαλμό 103 «Τῷ Δαυῒδ»:
«...Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον. Κύριε ὁ Θεός μου, ἐμεγαλύνθης σφόδρα, ἐξομολόγησιν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον...»
Σπέκ!
Στός! Βλ. όμως και
1. καράβι που αργεί, σκατά είναι φορτωμένο
2. καράβι που αργεί, σκατά φορτωμένο
Απο φωνή μαγκί κι απο κωλί χωνάρα...
Βλ. την ταινία «Έλα στο θείο» (1950):
ο Νίκος Σταυρίδης έχοντας χώσει κρυφίως ένα μασούρι με χαρτονομίσματα που βούτηξε απο το μπεζαχτά του θείου του, στο σακάκι του Νίκου Βασταρδή εν αγνοία του, έχει αντικαταστήσει το μασούρι με κατοχικά λεφτά τυλιγμένα σε χασαπόχαρτο.
Ο θείος (Γιάννης Ιωαννίδης), θέλοντας να κάνει εξυπηρέτηση στον μέλλοντα γυναικαδελφό του ανιψιού του Φωτόπουλο, του δανείζει το μασούρι με τα κατοχικά, για να ξεπληρώσει τον τοκογλύφο Τζενεράλη με τα γραμμάτια στο χέρι.
Ο Φωτόπουλος, νομίζοντας οτι το μασούρι έχει βεριτάμπλ χρήμα μέσα κι οτι ξοφλάει οριστικά, το κοπανάει στο χέρι του τοκογλύφου και του τα λέει απ' την ανάποδη (είσαι αβδέλλα, είσαι αιματορουφήχτρα κλπ), ξεκινώντας κάθε φορά με το θρυλικό: «Πλερώνω και λέω»!
Η συνέχεια επί της οθόνης...
Τί 'πε τότε!!!
Γειά σου ρε Ιρον με το σύστημά σου!
Ν' αναπαυθεί κι η ψυχούλα του Γληνού...
θαλασσομούνες
Κάποιος πούστης κατωποντοδοτεί συστηματικώς Αλλίβε εφέντιμ.
Στο λήμμα «για την Ασπροβάλτα» του πονηρού, έβαλε αναιτίως κουλούρι. Δεν καταλαβαίνω γιατί το παρόν λήμμα να μην είναι δις 5άστερο.
Το' χω τσεκάρει και σε δικά μου και σε άλλων τελευταία, ξεκινάνε με 100 και κατεβαίνουν απότομα. Αν γνωρίζει καλύτερα, ας μας το πεί να το συζητήσουμε...