Comments by vanias (380)
Showing 31-60 from 380
Εύγε για την ανάλυση Χαλικού, πάντα με ενθουσιάζουν αυτά που ξεψαχνίζουν ακόμα και τις δόκιμες εκφράσεις. Κακά τα ψέματα, είναι αγαπημένη συνήθεια των σαητοσλάνγκων να γράφουν γι αυτά που δε θα βρει κανείς σε λεξικά. Λείπει η σχετική ετικέτα.
"Στις ψυχολογικές χρήσεις, θα λέγαμε ότι εννοείται: βγάζω προς τα πάνω, στην (ψυχική) επιφάνεια." εκεί εντοπίζω την υπεραξία του λήμμαν καθότι αποτελεί πάγια κοινωνική ασθένεια το "τιμίως φαίνεσθαι" και η διάσπασίς του στα όσα κρύβονται από κάτου αντιμετωπίζεται κατά κανόνα με συλλογικό θαυμασμό. Παραπέμπω στις ατέρμονες προσπάθειες των μμε να διαβάσουν ανάμεσα στις γραμμές των πολιτικών δηλώσεων, των χειρονομιών, των βλεμμάτων, ακόμα και των στυλιστικών επιλογών. Αυτά και εις άλλα με υγεία.
Μεταξύ της σουργελιάς του Γιάνη Γαρδέλη (που του λείπει μόνον η κιθάρα) και της απύθμενης παλαιοκρητιδικής νομπιλιτάς της Ντόρας που προκειμένου να σώσει τη χώρα είναι ικανή με θαυμαστή αυτοθυσία να τραβήξει σε τούτη δω τη συγκυρία όλα τα λέηζερ απάνω της (εδώ, σ' εμένα!) θα επιλέξω τη δεύτερη γιατί μου κάνει πολύ πιο δυνατό κίνητρο η βεντέτα από τον βεντετισμό. 5 σταρζ αποκλειστικά για το επίκαιρον του λήμματος.
ο θαπεσάκιας εξελίσσεται στον αντίστοιχο φοιτητή και επαγγελματία, προβλέποντας κατά σύστημα τις χειρότερες δυνατές εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα.Είναι θέμα χαρακτήρα...Ουαί κι αλίμονο έτσι και πέσει μέσα η κασσάνδρα. Θα σου ζαλίζει τα αρχίδια για δυο ζωές τ. "να την ακούτε την Υβέτ".
"Υποθήκευση φορολογικών εσόδων ώστε να εξασφαλισθεί η αποπληρωμή των δανείων. Για να επιτευχθεί η εξυπηρέτηση του χρέους ο ΔΟΕ απέκτησε τακτικές πηγές εσόδων και αξιολογούσε τις κρατικές υπηρεσίες για την αποδοτικότητα και την φοροεισπρακτική τους ικανότητα. Έτσι στο ΔΟΕ αποδίδονταν τα έσοδα των μονοπωλίων αλατιού, πετρελαίου, σπίρτων, τραπουλόχαρτων, τσιγαροχάρτων και σμυρίδας Νάξου, ο φόρος καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου και οι δασμοί του τελωνείου Πειραιά."
το πιό συνηθισμένο φαινόμενο ήταν το λαθρεμπόριο ειδών που είχαν υψηλή φορολογία ή εισαγωγικούς δασμούς
Συμπτωματικά εχθές συζήταγα για τα αγαθά που μονοπωλούντο κατά τις ντιρεκτίβες του ΔΟΕ, τα έσοδα εκ των οποίων πήγαιναν κατευθείαν προς εξυπηρέτηση των τότε (και ακόμα παλαιοτέρων, από το 1897, 4 χρόνια μετά Τρικούπη) δανειακών υποχρεώσεων. Σπίρτα, οινόπνευμα, τσιγαρόχαρτα, τραπουλόχαρτα, σμυρίδα και χοντρό αλάτι είναι αυτά που θυμάμαι. Όλα τα ανωτέρω αγοράζουνταν από τα κατά τόπους μονοπώλια κι όσο να ναι υπήρχε αρκετό κίνητρο να τα διακινεί κανείς λαθραία, εάν είναι αυτό που εννοείς δον.
Πολύ πράμα ρε παιδί μου. Έβαλε ο Βράστας τριάντα λέξεις και γράφτηκαν από κα' εικοσιεννιά σελίδες. Οπότε κάτσε να τις τριανταρήσω..
'α ξεκινήσω από την Τίνα, την Ελληνοαμερικανίδα που προ κρίσης έμπαινε σε αθηναϊκά μαγαζά και επειδή ξηγιότανε ταγάρι απ'το μίτσιγκαν, τη γράφανε στ'αρχίδια τους οι πωλήτριες. Μετά κρίσιν της κάνανε πρώτα ένα κανιλίγκους κι ύστερα τη ρωτάγανε αν θέλει με τον καφέ της και γλυφοκώλι. (Σημείον ένα- η κρίσις είναι μεταβλητή ευγενείας)
'α συνεχίσω με την παρολίγο Βάνιαινα που στα μέλια απάνου μου ΄λεγε ότι θέλει τα παιδιά μας να μπαρουτοκαπνιστούν στο σέρβις ίνταστρυ για να μάθουν να εκτιμούν τι θα ειπεί πουλάω πράματα που δεν μπορώ να αγοράσω. Όποιος δεν έχει κάτσει από τη μέσα πλευρά του πάγκου, δυσκολεύεται να καταλάβει τους ατελείωτους υπολογισμούς του υπαλλήλου γύρω από το αν αξίζει τον κόπο του ο βασικός μισθός (Σημείον δύο- άμα δεν τον φας, δεν μπορείς να πεις ότι δε σου άρεσε)
και θα ολοκληρώσω με τα λόγια του τρισμέγιστου μαρκησίου, Χιωτογενουατικής καταγωγής που μεγάλωσε στο Λονδίνο και πήρε τα πρώτα γράμματα σε γαλλικό καθολικό σχολειό, απασχολήθηκε ως δημοσιογράφος στη Βυρητό και το Λίβανο, συνεντευξίασε τον Αραφάτ για πρώτη φορά παγκοσμίως, τράβηξε ένα μεγαλοπρεπέστατο πούτσο στον Κοκό και την βασιλική οικογένεια το 1967 (δημοσιεύοντας ότι γυρνάγανε τη Ρώμη ανάποδα ψάζοντας για χορηγούς, όταν τους έκοψε ο Παπαδόπουλος το χαρτζηλικι) και αν βρει ο ξεροσφύρης μεγαλύτερο ευεργέτη από αυτόν και την οικογένειά του στη Χίο, εγώ προσωπικά θα κάτσω να με γαμήσει. Έλεγε λοιπόν με τα σπαστά ελληνικά του και με άλλες τρεις-τέσσερις γλώσσες επικουρικά: "Δεν έπρεπε να βγει η ποδιά από τα σχολειά. είναι θέμα κομφορμισμού και εκεί πάσχει η Ελλάς. Δε θέλει να μπει σε καλούπι κι επιμένει να σπάει τα απομεινάρια των όποιων καλουπιών είχε ποτέ, τη στιγμή που όλος ο Δυτικός κόσμος έχει κατακαλουπωθεί και συνεχίζει το καλούπωμα" Από τα πλαστικά χαμόγελα της ρεσεψιονίστ στο γουάλντορφ αστόρια, μέχρι το κλείσιμο της μπίζνας του μίστερ βέρτζιν, σπανίως ξύνεται το πηγούνι. Υπάρχει εκτεταμένο πρωτόκολλο γύρω από τα πάντα, το οποίο όταν δεν τηρηθεί, δημιουργεί θέμα (αν)αξιοπιστίας του ξύνοντος (το πηγούνι). Ο βράστας μπορεί να αναλύσει σχετικά γιατί ο Σάινφελντ έγινε (και είναι ακόμα) σουξέ στο μεγάλο μήλο. (Σημείον τρία - το καλούπωμα ξεκινάει από τα μικράτα).
Κρατάω από τα συνολικά πολύ καλά σχόλια τον ενδιαφέροντα ορισμό του σνομπ που παρέθεσε ο βράστα και τις σκέψεις του Χότζα επ' αυτού. και το σχόλιο της ιρον στο "σνομπ". άλλη μια μέρα γεμάτη γνώση.
Αυτά. τα λέμε σε έξι χρόνια.
τι βρίσκει κανείς γαμώ την πουτάνα μου εδώ μέσα !!!
Λίγο ακόμα και θα νομίσω ότι έχουμε μπαρκάρει όλοι μαζί (στον Μεγανατολικό). Έχουν σαλπάρει τα λήμματά σας προ πολλού. Άντε να τα αποθησαυρίσετε όλα μπας και ηρεμήσουτε. 6 σταρζ.
κιώνω ή κιόνω, έκιονα, κιοσώ, έκιοσα, κεκίοκα, εκεκιόκην. Εξ αυτού και το κιώσμα/κιόσμα(στέρεμα, τελείωμα, φινίτο).
Τι να σου πω Ντον, κατ' απ'τ'αυλάκι ως συνήθως, μα δεν έχω έτυμο. Το λέει φίλος κατά κόρον κι ένα κωλοσυφανταροποντικοπατόψαρο από το βούναργο που είχα στα μαγειρία και σε κάποια φάση μπροστά από ένα βουνό πατατόφλουδα μου λέει "Και κιόσμα η πατάκα" οπότε εξεράθημεν αμφότεροι.
Χότζα ο φτούνος ο σαρακοφαγωμένος που τον έβαλε ο χάνιμπαλ να φάει τη μάπα του λες;
ναύαρχοι (ή ό,τι σκατά βαθμός παίρνει 6 αστέρια)! Εξαιρετικό!
Το πήρες πατριωτικά Πάτση.Πα να πει σε ιντριγκάρεσε η παρέμβαση.
Έχω μια ένσταση όμως. Έστω ότι το Κο- γίνεται Κου- γιατί επιδρά το υπέρ. [K] και το χειλ. [m] κι όποιος το πιασε το πιασε, εγώ πάντως όχι, δεν είμαι του συναφιού και δεν τα έχω ξανακούσει φτούνα. Δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να είναι αυτή η εξήγα, αλλά δεν μου απαντάει στο ως κάτω ερώτημα:
Πως εξηγείται η διαφοροποίηση στο νόημα της λέξης και αντί για την ιταλική εντολή, κέλευσμα, προσταγή, διαταγή υιοθετείται στα Ελλήνικως ο τουρκικός "χειρισμός, έλεγχος". Ακούγονται συναφή τ. "Ποιος δίνει εντολές" vs "ποιος έχει τον έλεγχο" αλλά ξέρουμε ότι δεν σημαίνουν το ίδιο.
Πτόνταμπλυ, το going commando είναι γαμώ τις εκφράσεις. Στα χιώτικα το αντίβαρο είναι "κυκλοφορεί αλιμπερτός"
Σε εποχές που η λίρα πήγαινε γύρω στο πεντακοσιάρικο δρχ(αουτς) και τα τσιγάρα αν θυμάμαι καλά κόστιζαν μεταξύ 4-5 λιρών (αουτς Χ 3) οπότε κι έσφυζε ο τόπος απο μαλακιστήρια με τα εικοσαπενα στα χέρια (can I buy a fag mate?), το ελάχιστο που μπορούσε να επισυμβεί ήταν να διακωμωδηθεί το πολύ σκληρό έναντι της δραχμής νόμισμα. Ματώνανε οι μαλάκες οι γονείς και κάθε τόσο τα λεφτά κιόνανε πριν την ώρα τους, είτε απο εξυπνάδες τ. Καζίνο, ή επειδή ο μπαφος πήγαινε στεφάνι ή επειδή απλώς τα νερά ήσαν ίσα με τη βάρκα. Αυτοί που τα διακωμωδούσαν ως λιριά, λιρόνια, κουιντ, φάιβερ /τένερ (ταλιροδεκαρικα) κτλ συνήθως ΔΕΝ τα είχαν για πέταμα. Για τους πολύ άνετους παρέμεναν στερλίνες και λίρες Αγγλίας,όπως τα "πι" παρέμεναν πένες γιατί, πως να το κάνουμε, έχει κάτι το μεσοαστικό το να αναφέρεσαι στα χρήματα χρησιμοποιώντας παρατσούκλια.
Με την έννοια του ελέγχου, του χειρισμού δείχνει να έχει μεν ρίζα λατινική αλλά να μας έχει έρθει απο Τουρκία,αν δεν τος το χωμε στείλει εμείς. Είναι και κομμάτι περίεργο που λέμε κου- και όχι κο-(μαντο),οι οποίες αμφότερες λεξεις συνυπάρχουν στα ελληνικά και διακρίνονται σαφώς.
Ενδεικτικά:
Το χειριστήριο: kumanda
Πίνακας ελέγχου: kumanda paneli
Εξαιρετικά λεπτομερές και με πνεύμα ομαδικό, εύγε στους δυο "d".
Το βραβείο τουκαν στη μακρυγιαννική αμφιβόλου σεξουαλικής ταυτότητος βλαστήμια " γαμώ το καυλί τινός "
Μου έρχονται στο μυαλό δυο ακόμη χολιγουντιανά μηνύματα. Το ένα απο τον θαυμάσιο κατακαυλιδεικό μονόλογο του Πατσίνο στο άρωμα γυναίκας όπου καλεί τους καθηγητάς να μην διαμελίσουν το ηθικό του σπλενταντ φουτσολντζερ ενώπιόν τους διότι δεν υπάρχει προσθετικό μέλος δια τέτοιους ακρωτηριασμούς. Το άλλο συμπτωματικά είναι πάλι απο ταινία του Πατσίνου την " οποιαδήποτε Κυριακή " σκηνοθεσίας του πολεμοκαπνισμένου Όλι Στόουν όμως η εν λόγω σκηνή αφορά τον εξαιρετικό σε ο,τι κάνει Τζέημς Γουντς και τον προαναφερθέντα στο φουλ μέταλ Μάθιου Μοντίν. Ο πρώτος είναι έμπειρος σε διαχείριση αθλητών ιατρός κι ο δεύτερος νέος κι ιδεολόγος συνάδελφος που θέλει να κάνει το σωστό, ήτοι να μην χαπακώνει αχρειαστα τους γιγαντοσωμους αμερικανοφουτμπωλερς της ομάδος. Αφού Μαδομουνιαστήκανε για το συγκεκριμένο ζήτημα οι ανωτέρω,ο Γουντς έκλεισε την κουβέντα λέγοντας κάτι σαν " η αυτοπεποίθηση είναι το μόνο τους όπλο εκεί έξω. Μην τους τη γαμάς"(κι επιτέλους χαπακωνε τους άμα κλαψομουνιάζουν).
Το ηθικό, αυτός ο ρευστότατος παράγων, κάνει τη διαφορά όταν όλα τα υπολοιπα συνηγορούν στην ήττα. Σε λογική πολιτεία δεν το ακρωτηριαζεις στη γέννησή του και δεν το γαμας όταν υπάρχει.
εδεπά που τα λέμε, σαν πολύ δόκιμα είναι τα αργαλεία του σάιτ. "ο ορισμός σου καταχωρίσθηκε". "λήμμα" , "ορισμός", "ετικέτα". Διαβάζω και κάναν ψαγμένο ορισμό και ξεχνιέμαι που έχω μπει. Ενώ με ένα "παπορίσια" στανιάρεις και δεν ξεχνιέσαι με τίποτι.
σακούλες ολόκληρες με τρανζίστορ. Ω ναι, οι ναυτικοί που δεν είχαν οικογένεια, φτιάνανε με τα δώρα τους δυο-τρεις φαμέλιες.
Αυτό είναι να μπει σε λεξικό.
πρέπει να γίνει μια ταμπέλα "παπορίσια".
Δεινέ φωτογράφιζα τον σχολιαστή που μνημόνευσες ο οποίος εξέφρασε ένα παράπονο σχετικό με το πως κρύβονται πίσω από τροφαντούς και ενίοτε ακατανόητους όρους πραγματικές καταστάσεις. Μπορεί να συμφωνείς, όπως συμφωνώ κι εγώ μαζί του όταν τα βλέπω με το μάτι ανθρώπου που είτε έχει χάσει δικόνε του, είτε έχει πάθει ο ίδιος είτε φοβάται μην το πάθει. Με το άλλο μάτι (το δεξί) ως κοινωνικό πρόβλημα που χρήζει αντιμετώπισης έχω ήδη τοποθετηθεί. Αυτή η διπλή οπτική είναι μια μόνιμη διαμάχη που συνυπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Κάποιοι λένε ότι είναι η μάχη του συναισθήματος με τη λογική, της καρδιάς με το μυαλό, των ατομικών δικαιωμάτων με το δημόσιο συμφέρον. Όπως και να το καταχωρίσεις, είναι μια αέναη σύγκρουση της οποίας το αποτέλεσμα (η θέση)δείχνει και ποιος τελικά εκ των συγκρουομένων κερδίζει.
14 ράμματα στο κούτελο μου χει χρεωμένα φτούνη η μαλακία. κι αυτό θεμελιώδες. κάπου το άκουσα "γροθιά του πιθήκου".
θεμελιώδες! και εννοείται ο ορισμός εμπλουτισμένος από προσωπικές εμπειρίες παίρνει πάντα κάτι παραπάνω.. χαμ ρε ούργιε; χαμ; και με τόνο;
Από τη μία λοιπόν έχουμε τους ανειδίκευτοι που περιγράφουν την κατάσταση γλαφυρά, από την άλλοι έχουμε τους ειδικευμένοι (δεν κρίνω με ποια ιδιότητα και γιατί, δέχομαι ότι είναι θεωρητικώς καταρτισμένοι και κατά τι πιο έμπειροι από το πλήθος των περιπτώσεων που διαχειρίζονται) που μπαίνουν στην διαδικασία να επενδύσουν με ένα πιο επιστημοφανή τρόπο το όποιο φαινόμενο
Στην συνέχεια έχουμε τους ανειδίκευτοι να χέζονται με τους ειδικευμένοι για τον αποπροσανατολισμό που επιχειρείται μέσω των λέξεων.
έτσι(το αριστεριστικόν);
Γιατί να μην συνυπάρχουσι αι απόψεις, όπως ήδη συμβαίνει; όπως συνυπάρχουσι σε πλείστα όσα αντικείμενα. Μήπως ο αποπροσανατολισμός είναι να χάνεσαι στις λέξεις και στις προσεγγίσεις αντί να εξετάζεις τους συγκεκριμένοι και πλέον κλισέ λόγοι για τους οποίους επισυμβαίνουσι οι πόλεμοι; Αυτοί είναι σχήμα κλειστό όμως για δεν μπορείς να εγγίσεις τους πραματικούς φταίχτας.
Οπότε πάμε πάλι στο διαίρει και βασίλευε που θέλει καλά και ντε να αφανιστεί η μία εκ των δύο απόψεων για να κυριαρχήσει εξ ολοκλήρου η άλλη.
Και μετά από αυτή την αχρείαστη παρένθεση, να μπω στο νόημα. ο θάνατος ενός είναι έγκλημα, ο θάνατος των πολλών είναι στατιστικό. Μια μη τυποποιημένη, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κάθενός διαδικασία που θα απένειμε θεωρητικώς την ποιοτικότερη δικαιοσύνη, είναι εις βάρος της συνολικής ρύθμισης που δίκαια ή άδικη δίνει μια σταλιά ανακούφισης στους πολλούς. Αυτή είναι η θέση, αυτή και η προτεραιότητα χαλικού.
Εάν δεν δημιουργηθούν τα στερεότυπα, εάν δεν ισοπεδωθούν τα νούμερα,δουλειά δε γίνεται. Η ισοπέδωσις όμως δε θα γίνει χωρίς κριτήρια, αλλά με. κι είναι τελικά η πιο ικανοποιητικά ρεαλιστική , ρεαλιστικά ικανοποιητική ρύθμιση που μπορούμε να προσδοκάμε. Με την ταρίφα της, με την κατηγοριοποίησή της, με την αιτιολογία πίσω απ'ότι αποφασίζεται. Συστημικό; μπορεί.. ρεαλιστικά ποια είναι η εναλλακτική, πλην του να εξακολουθεί να αλλάζει το σύστημα αργά, σταθερά και σε μικρή πάντα κλίμακα με τις φωνές όμως όλων των συμμετεχόντων, όχι μόνο των θυμάτων.
οι γιαλομίατροι κι οι δικηγόροι πάντα ξεψαχνίζουν τις λεπτομέρειες που διαχωρίζουν ποιοτικά αυτό που φαίνεται ενιαίο. Κι όμως αν το πάρεις εξελικτικά από το βάπτισμα πυρός του στρατιώτου,στην επανειλλημένη έκθεση στο φόβο του θανάτου, στις διαρκώς εμπλουτιζόμενες με φρίκη παραστάσεις και τελικά στην διαταραχή που προκαλείται από το σύνολο της συμμετοχής στον πόλεμο, θα ήταν αδόκιμο να μην εξατομικευθεί κάθε στάδιο. Στο κείμενο του Μυρ, ο Αλιμπέρης φέρεται να μην έχει πλέον ελπίδα να ξαναβρεί τον εαυτό του. Υποπτεύομαι ότι περιγράφει μια χρόνια διαταραχή χωρίς πιθανότητες οιασδήποτε σημαντικής ή μη βελτίωσης. Είναι όμως έτσι; Κι αν ναι, είναι έτσι για όλους; Το διακύβευμα για τον σχολιάζοντα μάλλον είναι ο παραδειγματισμός των υπολοίπων παρά η εν είδει αντιμετώπιση του τραυματισθέντος. Στο δάσος όμως υπάρχουν και τα δύο δέντρα, όπως υπάρχει το δέντρο της γενικότερης εύλογης και ανάλογης αποκατάστασης των ζημιών που έχουν προκληθεί. Είναι η θεσμοθέτηση των κριτηρίων που εξασφαλίζει την ορθή λειτουργία μιας διαδικασίας κι αν ισοπεδωθούν όλα κάτω από έναν γενικό κι ανεξέλικτο όρο, την πολεμίτιδα, τότε είτε τρόμαξες και το ξεπέρασες ή τραυματίστηκες και το μυαλό σου είναι ακόμα στην Κορέα, με μια ενιαία ταρίφα θα αντιμετωπίζεσαι.
τεκμαίρονται δλδ τουλάχιστο τρία χρόνια που σε ταλαιπωρεί το εν λόγω..
Joker puts down the notebook, lights up a joint and says, "I got to get back into the shit. I ain't heard a shot fired in anger in weeks. I'm bored to death. How are we ever going to get used to being back in the World? I mean, a day without blood is like a day without sunshine."
"Shit." Corporal Payback turns to Rafter Man. "Joker thinks that the bad bush is down the road in the ville. He's never been in the shit. It's hard to talk about it. Like on Hastings-"
Chili Vendor, a tough Chicano from East L.A., interrupts: "You weren't on Operation Hastings, Payback. You weren't even in country."
Oh, eat shit and die, you fucking Spanish American. You poge. I was there, man. I was in the shit with the grunts, man."
Joker grunts. "Sea stories."
"Oh, yeah? How long you been in country, Joker? Huh? How much T.I. you got? How much fucking time in? Thirty months, poge. I got thirty months in country. I've been there, man."
"Yeah," Joker says. "They've got his picture on the wall in the Hanoi Post Office."
"That's affirmative" says Corporal Payback. "You listen to Joker, New Guy. He knows ti ti- very little. And it be ever does know anything it'll be because he learned it from me. You just know he's newer been in the shit. He ain't got
the stare."
Rafter Man looks up. "The stare?"
The thousand-yard stare. A Marine gets it after he's been in the shit for too long. It's like you've really seen...beyond. I got it. All field Marines got it. You'll have it, too.
Rafter Man says, "I will?"
Corporal Payback takes a few hits off the joint and then passes it to Chili Vendor. "I used to be an atheist when I was a New Guy, a long time ago..." Corporal Payback takes his Zippo lighter out of his shirt pocket and hands it to Rafter Man.
"See? It says, 'Just you and me, God - right?'"
Corporal Payback giggles. He seems to be trying to focus his vision on some distant object. "Nobody is an atheist in a foxhole. You'll be praying."
Rafter Man looks at Joker grins, hands the lighter back. "There sure is a lot of stuff to learn."
Κοίτα αφέλεια η Αζια.είναι ποντικαρού ακόμα. Δεν έχει δει παπά κώλο. Πτοντως θυμάμαι μια αναφορά πολεμιτιδος στο φουλ μέταλ εκεί που ο τζόκερ σκυλοβαριεται και θέλει να δει δράση και κάποιος ισπανόφωνος του πουλάει εκδούλευση οτι δεν έχει αποκτήσει το "βλέμμα". Η πολεμιτις ως παράσημο βετερανισμού. Κχαν μηδι γι αυτό;
Under the glowing and radiating moon in the proximity of lake Dojran, we located the bandits. While Shouting "Halt you homosexuals, fuck your cross" and them responding “fart on our balls”, they escaped.