Και μιας και πιάσαμε τη γκαρσονοσλάνγκ ίσως να συνδέαμε το παρόν με τον νταβά...είναι και το επάγγελμα του μέλλοντος...το γκαρσόνι...
Καλά, δεν υπήρχαν σκουφάκια τότενες; Άτιμη τεχνολογία...
χαχαχαα...πού πας ρε Καραμήτρο; τώρα τόδα...
@Βράστα, κι εγώ σκυλοβαριόμουνα, εισαι να τους κάνουμε μπερδεψοκατάσταση;
Εμφανjίζεται εκεί που δεν τον περιμένεις...που... στη μουλαροκυλίστρα... Άσχετο, κατρακύλα είναι εκεί που κατουράς κ κυλάει; (το φατούρο αργότερα)
Πω πω έπαθα γενικώς...
Έχει κ παρακαλετό πουλί, ξινο γαμήσι...
Κοκόρι δεν ειναι το συμβολο κ στην Πορτογαλλία;
Μπααα, δε ξεκουνιέται ούτε με σφαίρες ο μάστορας...
κ βάζω κωλο, για τις κατηφόρες...
Ενδιαφέρον έχει ο νταβατζής σαν κάποιος που μιλάει για πάρτη μου (σου, του κτλ) πριν ακόμα οι δικηγόροι γίνουν συντεχνία, κ ακόμα πιο πολύ ο συσχετισμός με το βάσανο, σπλάχνο, καθώς ο Έρως νοείται σαν «ένα σκουλήκι που με τρώει, να το πατήσω δε μπορώ να φύγω δε μ’ αφήνει», εμπειρία δλδ αντιφατική κ αμφίσημη, τα κέρδη κ οι ζημίες αφού , αποτιμώνται στα βαθύτερα υπόγεια του Είναι… Νομίζω, Μιτζ, ότι αυτή η σχέση νταβατζή ιερόδουλης βασίζεται σε υπόγειες συμφωνίες ανταλλαγμάτων, αθέατες εν πολλοίς στους «φυσιολογικούς» (με κάτι εισαγωγικά ναααα με το συμπάθειο γιατί δεν θέλω να ξεφύγω από το παρόν). Ενδιαφέρον έχει επίσης το θηλυκό αντίστοιχο του νταβά (δίσκου-ταψιού για μεγάλα βάρη) «παραμάνα» που ευθέως μου κάνει σε φορέα αδιαφιλονίκητης εξουσίας απέναντι σε «υποτελείς» ανήμπορους κ ευάλωτους όπως νήπια. Κ η φάση : Δεκαεξάχρονη γκαρσόνα γατόνι, μέσα-έξω στο μαγαζί, το ταψί με το ένα χέρι να κάνει ελιγμούς. - Ρε, ασ’ το γκόλο μου κάτω, μη σούρθει καπέλο η παραμάνα, αρχίδι ε αρχίδι. -…
Τς, τς, τς, προσωπολατρεία, η πρώτη ενότητα στο κεφάλαιο «αυτοκριτική» του Επιστημονικού Κομμουνισμού, όπως διδάσκεται στο δημοτικό...
( Αν δε μ' έτρωγε... δε θα μ' έξυνε ε; : )
μπρρρ!!!!
Το «ταΪζω τα παπάκια»
Το «ταΪζω τα παπ'ακια τ'οχουμε;
@βικ, κι εγώ θυμάμαι τούφα= σαβούρα, βούτα
Το ψέμμα δεν είναι η μούφα;
Μα δεν είναι σλάνγκ αυτό ρε, Μιτζ, άλλο πράμα είναι...ο,τι νάναι...
Χαχαχαχχ! Ταραγμένο απο την προσβολή, φέρνει τούμπα στο σακουλάκι του...να το δω κ σε gifάκι να μη μου μείνει αγκάθι...τ' είπες τώρα!
Καλά εκείνο το δημοτικό που ρωτάει η μάνα του Ανδρούτσου τι έκανε το χειμώνα κ κείνος της λέει οτι ήταν με το φίλο του τον Διάκο; στο καράβι στην Πάργα κ μείνανε μέσα με δυό τρεις κλέφτες να ξεχειμωνιάσουν μόνο εγώ το θυμάμαι; Θα ρωτήσω τη φιλόλογο πούχω πρόχειρη τόκανε στη γιορτή... Πούσαι ρε Άλλε;...
Εδώ ξετσουμίζει, αλλού ξετσαφώνει...σαν τον ήχο του αυγού που σπάει.
Δλδ γαμω- σαν ρήμα, (ενέργεια), γαμο- σαν επίθετο, προσδιορισμός, λες νάναι έτσι κι εκείνο το γαμήσι-γαμίσι;
Απο συμμαθήτρια στο μεικτό εν έτει π.Χ..
- Ρε μαλάκα, βγάλε τον τσαμπουκά απ' τη τσάντα, έρχεται η μάνα μου...
(Δε γκατάλαβα, ήταν τα αντισυλληπτικά η τα τσιγάρα τάβγαλα κ τα δύο)
- Μα τι μαλάκας είσαι...
Τελικά ήταν το «Μεθυσμένο καράβι» του Ρεμπώ...
O! tempora, o! mores, ω! χάσμα γενεών...
Χεχεχεχ!!! έχουμε κ την κοτσάνα.
γίδι, τόχαμε πει
'Οοοοχι ρε, Έλεκτρα, μη γκολάς ρε, ξαδέρφια είμαστε... Θείο Βάνια, τώρα πέρνει άλλο νόημα η έκφραση «μ ' έκανε σα κουρεμένο γίδι».
Τώρα που δουλεύουνε μαζί τα λίνκια μας θα νομίζει ο Έλεκτρας οτι σε ξεμοναχιάζω κ θα θέλει μονομαχία... 'Οχι Έλεκτρα, δεν είναι αυτό που νομίζεις...
H επανάσταση του αυτονόητου...