Comments by Khan (7235)
Showing 481-510 from 7235
Καμιά ιδέα από πού βγαίνει;
Ω εσύ το χόντρυνες!
Άσε, σε τι σάιτ έχουμε μπει για τη σλανγκομαστούρα δεν λέγεται!
Λολ
Εύγε! -1 στο Χανοπρόχειρο...
Ωραίο!
Καραλόλ το παράδειγμα!
Αυτήν την αίσθηση έχω κι εγώ, όπως ο Bender.
Ενδιαφέρον γλωσσικό σχόλιο! Φρέσκο είναι και το τζιχαντιστής -> τζιχάντι, συνήθως στον πληθυντικό τα τζιχάντια
Καταθέτω και μια αμφίσημη χρήση από μπλογοτέχνημα του Old Boy.
Παρόμοιας πχιότητας (#not) λολοπαίγνιο και το Πούστερ καφέ για καφέ πέριξ της αγίας Ειρήνης στην Αιόλου.
Βεβαίως και πολλές ή οι περισσότερες από τις εκφράσεις προϋπήρχαν. Αυτό που είπα είναι ότι μέσα από τα κοινωνικά μήντια έγιναν μανιέρα, έγιναν ένας ευρύτερος τρόπος ακόμη και να κατατάσσεται ή να ταξινομείται η εμπειρία και η (διαδικτυακή) εξομολόγηση και αυτό σε δεύτερο χρόνο επανεπιδρά και στην προφορική ομιλία. Λ.χ. πολλοί που περνάνε μεγάλο χρόνο στα κοινωνικά μήντια μετά και στην προφορική τους ομιλία χρησιμοποιούν αυτές τις φράσεις πολύ. Κάτι καίριο είναι η χρήση του hashtag στα κοινωνικά μήντια, το οποίο τρόπον τινά δρα ταξινομητικά. Παρόμοιες εκφράσεις τοποθετούνται συχνά ως hashtags. Πολλοί, λοιπόν, μιλάνε πλέον με κάτι σαν hashtags και στην προφορική τους ομιλία. Λ.χ. προφορικώς διηγούνται ή λένε κάτι και πετάνε μια τέτοια φράση ως σχόλιο ή και ως ταξινομητικό ενδείκτη ακόμη και στην προφορική τους ομιλία. (Τώρα για το ζήτημα να ανεβούν όλα αυτά στο σλανγκρ ή όχι, πιθανότατα είναι περιττό, εγώ είχα στο πρόχειρό μου ένα λήμμα ομπρέλα με πάγιες φράσεις των κοινωνικών μέσων, το οποίο δεν θα γράψω, εξάλλου στο μεταξύ τα περισσότερα ήδη έχουν ανεβεί).
Ορισμάρα! Και μπράβο!
Πολύ καλή η γενεαλόγηση της έκφρασης από τα αγγλικάνικα και από την σόουμπιζ μανιέρα. Πλέον όμως είναι κυρίως φεϊσμπουκομανιέρα- τουιτερομανιέρα. Στα σόσιαλ μήντια βρίσκει κανείς ατέλειωτα ποστ του στυλ: αυτό που .... με ξεπερνάει.
Βεβαίως από τον διαδικτυακό κόσμο περνάνε και στον προφορικό λόγο πλέον αυτά, το οποίο με ξεπερνάει.
Με την ευκαιρία τσιμπήστε μια συλλογή που είχα κάνει στο Πρόχειρό μου από φεϊσμπουκομανιέρες πάνω σε μια κρίση μαξιμαλισμού, τα οποία βλέπω ότι ένα ένα ανεβαίνουν στο σάιτ. Λίγα έχουν μείνει που δεν έχουν ανέβει.
αγάπη μόνο, αν είχε λίγο χιούμορ..., αυτά ζούμε!, αυτή η μάστιγα, αυτό, αυτό που, άσε μας κουκλίτσα μου, γελάει ο κόσμος, διαδώστε, diedwste, είμαστε κι εμείς είσαστε κι εσείς, έλεος κάπου, έλεος πουθενά, η αμήχανη στιγμή που, καταδικάζω το x από όπου κι αν προέρχεται, κάτι δικά μου, λίγο να δω κάτι, Κιμ πάτα το (κουμπί)!, να τα λέμε κι αυτά, κλαίω, κλέβω, Μέρκελ τράβα την πρίζα, πόσο δύσκολο πιά;, ΡΙΠ, σε είδα, συμβαίνει τώρα, τι δεν καταλαβαίνεις;, τι, όχι;, τι φάση;, no hope και άλλα.
Ένα σημείωμα του Ν. Σαραντάκου για τη λέξη κελεπούρι. Έχει ενδιαφέρον ότι έχει διατυπωθεί η υπόθεση ότι μπορεί το τουρκικό kelepir να είναι αντιδάνειο από το ελληνικό καλό εμπόριο ή καλό 'μποριό, μια υπόθεση που είναι ωστόσο τραβηγμένη. Στο τέλος του σημειώματος υπάρχει και μια ενδιαφέρουσα σλανγκική πληροφορία για σύνδεση της λέξης με τους όρχεις στα μαλαισιανά.
Λαζαρούδια είναι, σύμφωνα με το σημείωμα, τα κάλαντα που λέγανε κατά το Σάββατο του Λαζάρου, και, συνεκδοχικώς, τα παιδιά που έλεγαν τα κάλαντα και πιο μεταφορικά οι νέοι και άπειροι άνθρωποι, όπως τους βλέπουν οι πρεσβύτεροι και πιο πεπειραμένοι.
Βγήκαν τώρα και τα λαζαρούδια να μας πουν τι θα κάνουμε.
Υπάρχει ένα μόνο γούγλισμα βασικά στο Φέισμπουκ. Καμιά ιδέα από πού βγαίνει;