Comments by electron (1413)
Showing 871-900 from 1413
Γυμναστής στο γυμνάσιο : «κάντε ζευγάρια των τριών και...»
να συμπεράνει ο ανυποψίαστος αναγνώστης, ότι δεν τα κατάφερς...
Περιττό να δηλώσω, ότι δεν κρατήθηκα και έκλασα στο γέλιο.
Περί ταμπελών και μόδας. Και τι ενοχλεί τον μπούμπι. Ιστορικό ανέκδοτο (1992).
Ραντεβού ομάδας ηλεκτρον και άλλων με σκηνοθέτη στο στούντιο του κάπου στην Κυψέλη (για να μας κάνει ένα μονταζ, σαν χάρη). Φοράει μαύρα τζιν κι ένα σκούφο εν είδει, είμαι και κουλτούρα.
Ευγενέστατος, τελείωσε τη δουλειά του, και μας λέει, επειδή δουλεύω από το πρωί, να πάω να βάλω κάτι πιο άνετο, και να ανεβείτε σε δέκα λεπτά από το σπίτι, το οποίο ήταν στον τρίτο όροφο.
Ως κουδουνάτος ηγούμαι της ομάδος και χτυπάμε κουδούνι. Εμφανίζεται ο ίδιος σκηνοθέτης με τα ίδια ρούχα. Η αλλαγή που τον έκανε πιο άνετο ήταν ένα ράστα καντητό σκουφάκι!!!!
Παρατήρηση #1> Καταλαβαίνω τον μπούμπι με τις ταμπέλες> Μπας κι ήταν ο βράστα ο σκηνοθέτης;!;!;
Παρατήρηση #2
7777777777, με αυτή την έννοια;
το νούμερο του Σαραβάκου
όχι, αλλά ο αγαπημένος μου καφές είναι ο φιέστα!
χαχαααα
Έτσι είναι, το μπιλιάρδο ως άκρως σεξουαλικό πρέπει να παραπέμπει σε τσόντες. Διότι η στεξ είναι η προέκταση του πέους.
Άλλη πληγή τα πλοία!!! Φαντάσου σταρμπακς σε πλοίο!!!
τρέμετε....μπρρρρρρρρρ.....
Στο γαλλικό υπάρχει εναρκτήρια στεκιά, η οποία λέγεται σπάσιμο, στο ρώσσικο (πυραμίδα) επίσης στο ιταλικό, και στο σνούκερ επίσης λέγεται «break».
Σε όλα δλδ τα είδη υπάρχει σπάσιμο, γιατί πέραν του χαλάσματος του τριγώνου (στο αμερικάνικο), λέγεται σπάσιμο, γιατί είναι η πρώτη επαφή, το πρώτο σπάσιμο της μπάλας.
Δεν εννοώ ότι πληρώνω και είμαι ο γαμάω, αλλά ούτε το άλλο άκρο, πληρώνω για να με γαμάνε!!!
Να προσυπογράψω σαν Θύμιος που κατέβηκε από το χωριό.
Πριν δύο χρόνια κατέβηκα στην Αθήνα, μετά από δέκα χρόνια, που έφυγα. Ασε όλες τις αλλαγές, πήγα μια μέρα στο εν λόγω μαγαζί, παράγγειλα κάτι που ήταν γραμμένο σε έναν πίνακα,
Σοκ #1, η τιμή ήταν 9 ευρώ
Σοκ #2, δεν σερβιρίστηκε, το πήρα μόνος μου από το μπαρ
Σοκ#3, σε πλαστικό ποτήρι,
Σοκ$4, έπρεπε να ψάξω που είναι τα καλαμάκια και τα λοιπά παρελκόμενα.
Και αναρωτιέται ο Θύμιος: χωρίς έξοδα για σερβιτόρο, χωρίς έξοδα για να πλύνεις το πλαστικό ποτήρι, πως στο διάολο μπορεί, γαμώ την ξενομανία του νεοέλληνα, ένα γαμημένο ρόφημα μπορεί να κάνει εννέα ευρώ; Δεν τα κρατάω να τα παίξω ζάρια, να ανέβει κι η αδρεναλίνη.
Εννοείται ότι ήταν και η τελευταία φορά που μπήκα στο εν λόγω μαγαζί. Και γενικά δεν είμαι τσιγκούνης, το αντίθετο μάλιστα.
Δικαίωμα κάθε ενός βέβαια να πηγαίνει όπου θέλει. Εγώ, όπως έλεγε κι ένας μπαρκαρούτσος φίλος, πάω όπου με σέβονται, γιατί εκεί είναι η πραγματική μόδα. Να βρεις κάπου που σε σέβονται. Αφού ξοδεύω που ξοδεύω, θέλω μεγαλεία.
Σόρυ για τον σλανγκαρχιδισμό, αλλά σπάσιμο, λέγεται η πρώτη στεκκιά σε όλα τα είδη του μπιλιάρδου....
Πάντως από το να μαλώνουμε ποιος έχει μεγαλύτερη συγγραφική ψωλλή (συνεχίζω να το γράφω με δύο λ, και αναφέρομαι στη βαθμοθηρία κλπ), τέτοιου τύπου σεντόνια στα σχόλια είναι προτιμότερα.
Ειναι ωραία με αφορμή κάποια λήμματα, τα σχόλια που ακολουθούν να αναφέρονται και σε πράγματα που δεν πρέπει να ξεχνάμε.
Ενα μπράβο στη smoke, πρώτον για αυτά που αναφέρει και δευτερευόντως (σε σημασία) γιατί αυτά είναι σε σχόλια και όχι σε έναν ορισμό.
Η ηθική κττμγ είναι μια έννοια άσχετη με το νόμο (για συγκεκριμένο χρονικό σημείο). Ο νόμος είναι ένας θεσμός απαραίτητος για τη λειτουργία ενός συστήματος. Εναπόκειται στην τύχη και στην ιστορία, αν ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό. Χρειάζεται ο χρόνος. Ηθική είναι ένα πολύ πιο πολύπλοκο σύστημα αξιών, ρευστό ανά πάσα στιγμή στην ιστορία. Η ηθική δεν φτιάχνει νόμους αμέσως, Η συγκεκριμένη ηθική σε ένα σημείο στην ιστορία λαμβάνεται υπόψιν για να φτιαχτούν οι νόμοι στο μέλλον.
Η απλούστευση της έκφρασης, όπως και κάθε απλούστευση είναι ένας εντυπωσιασμός.
Για το παράδειγμα του Αιχμαν, η ηθική όντως σωστά καταδίκασε αμέσως. Για το παράδειγμα της Χιροσίμα, ενώ η ηθική το έχει καταδικάσει, ο νόμος το πέρασε στο ντούκου. Στην δική μου ηθική, ο αιχμαν είναι το ίδιο ένοχο κτήνος με τον πιλότο που έριχνε την ατομική βόμβα. Για κάποιους ακόμα και τώρα ο ένας είναι κτήνος, και ο άλλος ήρωας (καθ' υπερβολή).
Τα παραπάνω (για να μην πεταχτεί κάποιος κι αρχίσει περί ρατσισμού) είναι σε συνδυασμό με το ηχητικό μύδι. (αυτός που ακούγεται είναι εβραιοαμερικάνος).
Είπα να πω κι εγώ τη μαλακία μου.
Και γνωστοί κουραμπιέδες παλιά (ελπίζω όχι πια) ήταν οι περιπτεράδες στα κεντρικά σημεία, και οι ταξιτζήδες.
Μην πεταχτεί κανείς τώρα θιγμένος. Δεν εννοώ όλοι οι περιπτεράδες και όλοι οι ταξιτζήδες.
θυμάσαι την καριέρα 17 με 22; το παράδειγμα 2 είναι από κει. Ναι το λένε πολύ. Συνήθως μαστοράντζες
Σε περίπτωση που δεν κατανοείτε με τον ευγενικό τρόπο της μεςς, ή τον επιστημονικό της ιρονικ, το σλανγκουά του gatz, τότε ο οργανισμός σας ζητάει τζίζα με μπινελίκι. Αμα πιααααα
η γιαγιά μου, η οποία έφυγε προσφάτως (101 χρόνων, σώας τα φρένας και άνευ κομπανίας) έλεγε: πέτα τα χάμε, α τα φά ο κάτης.
Δεν κατάλαβα την ανάλυση περί μαρμελάδας! Δεν πρέπει να την αλείφκουμε;