Γκαλ, κανένα μυθικό όν, υπάρχουν και τέτοιοι και ίσως να μην είναι και τόσο μειοψηφία όσο θα' θελε κανείς να πιστεύει.
Απ' την άλλη γιατί σου κάνει εντύπωση; Εδώ υπάρχουν γυναίκες που σιχαίνονται να τους το γλείφουν, γιατί να μην υπάρχουν και άντρες;
Και υπόψην ότι δεν θίγω καν τον θέμα της πίπας...
Το γάμησε τα είναι το νέο εθνικό στάτους, σε αντίθεση με το γάμα τα που πλέον έχει θετική έννοια.
Π.χ. Πως περάσατε χτες; - ΓΑΜΑ ΤΑ φίλε, λιώσαμε στα ξίδια και στο χαβαλέ. Πέτυχα και τρία μουνάκια ΓΑΜΑ ΤΑ, κι έπαιζε και μουσική ΓΑΜΑ ΤΑ και περάσαμε γενικά γαμάτα.
Λήξη σπαμαρίσματος, επιστροφή στη μιζέρια. Γάμησε τα.
Παλιά αυτό, τώρα λένε «τι κάνεις;» «γάμησε τα»...
Ρώτησα στο ρουνάδικο και το executive board των δρυίδων μου ελάλησε ότι αν δεν αντικατασταθούν οι αστερίες με χταπόδια, άσπρη μέρα το σάη δεν βλέπει.
Ναι, οι χρησμοί τους είναι εξίσου διφορούμενοι, πολυεπίπεδοι και γενικά σηκώνουν πολλές αναγνώσεις και ερμηνείες. Σε δουλειά να βρισκόμαστε.
Καλά κάνεις και τ' αναφέρεις. Το σωστό να λέγεται και τα εύσημα να αποδίδονται όπου αρμόζουν.
Σπέκια σε kopritis και ΑΛΛΟΣ. Successores te salutant.
Κι όχι μόνο. Κι αν ο γκούγκλης έχει δίκιο, υπάρχει ολόκληρη βιομηχανία ρούνων. Γίνανε κι οι δρυίδες μέρος του συστήματος...
Σε άλλες περιπτώσεις (και μέσω χειρότερων μεταφράσεων του αγγλικού ιδιώματος), το λέγανε και κορνίζα. Αν ξετρυπώσω καμιά αναφορά θα την ποστάρω.
Βέβαια το κορνίζα ίσως ακούγεται κάπως πιο μάγκικο τώρα που το σκέφτομαι.
Πολύ ωραίος ορισμός και λήμμα btw.
Και για να επεκτείνω και λίγο το παραπάνω, δεδομένου του όλου κλίματος που είχε διαμορφωθεί κάποτε (και που υποτίθεται ότι έχει εκλείψει τώρα) στο σλανγκρ, το ταξιδάκι στη Χίο μου φαίνεται τουλάχιστον εμπάθεια. Όχι μόνο απέναντι στον Khan, απέναντι στον οποιονδήποτε.
Στην τελική, καλύτερα να προσπεράσεις άμα δεν σου κάνει, παρά οτιδήποτε άλλο. Απλά.
Α, είμαστε παλιοί γνώριμοι, περνάει και κερνάει μαστίχα τουλάχιστον από πρόπερσι. Το αναφέρω έτσι για το φολκλόρ δηλαδή, γιατί κατά τ' άλλα...
Τζίζα, δεν είναι ανάγκη να χιώνει και τον ορισμό (ο οποίος κατά τ' άλλα μια χαρά φαίνεται), έχει επιλογή τι να πατώσει απ' τα δύο. Στην τελική υποτίθεται ότι ο άλλος έχει δαπανήσει κι ένα χ (pun unintended) χρόνο για να γράψει, να λινκάρει και ν' ανεβάσει κάτι, μην τον στέλνει τον άλλο και για τσιγάρα με το γειά σου. Αδικία.
Αυτές τι γυναίκες εννοείς;
Khan, τι καιρό κάνει στη Χίο ρε συ; Γιατί εδώ μας έχει ψοφήσει...
Εγώ την ήξερα Μαρία Χουακίνα, αλλά πάλι άκυρο με βγάζει ο γκούγκλης.
Ένα σπερματοζωάριο βιάζεται να γίνει άνθρωπος. Πάει, λοιπόν, μια μέρα στο Θεό.
-Εγώ πότε θα γίνω άνθρωπος; τον ρωτάει.
-Υπομονή, δεν έχει έρθει ακόμα η σειρά σου, του λέει ο Θεός.
Το σπερματοζωάριο, όμως, ανυπομονεί και κάθε μέρα γίνεται η ίδια κουβέντα, ώσπου ένα ωραίο πρωί ο Θεός ανακοινώνει τα καλά νέα:
-Σπερματοζωάριο, ήρθε η ώρα να γίνεις άνθρωπος. Όταν θα γίνει η φάση, εσύ θα τρέξεις όσο πιο γρήγορα μπορείς, θα πας να κολλήσεις πάνω σε ένα ωάριο και θα το ρωτήσεις αν είναι το ωάριο. Αν σου πει «ναι», θα γίνεις άνθρωπος.
Την επομένη παίρνει θέση το σπερματοζωάριο, τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορεί, κολλάει πρώτο πρώτο και ρωτάει:
-Είσαι το ωάριο;
-Όχι, ο φρονιμίτης...
Σπέκια.
Είχα την εντύπωση ότι ήταν πιο διαδεδομένο ως κάνω τη μάπα κρέας, αλλά ο γούγλης με διαψεύδει.
Μάλιστα.
Εγώ το ξέρω νάρκας στον ενικό, και δεν είναι γενικά ασφαλίτης αλλά της δίωξης (ήτοι νάρκας). Ίσως όμως να μην είναι δάνειο απ' τα αγγλικά, τέτοιοι σχηματισμοί προκύπτουν κι από μόνοι τους σε αργκοτικό κόντεξτ. Αλλά η πηγή μου είναι τουλάχιστον τριτογενής, γιατί πρόκειται για την ελληνική έκδοση των Freak Brothers.
Παρεμπιπτόντως, ωραία πηγή ναρκοσλάνγκ είναι το βιβλίο η γενιά της ηπατίτιδας του Νίκου Παΐζη. Αν και παλιό, έχει πολλά πράγματα κι είναι και πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.
Πάτση, ανακαλυψάρα ο Σφεντόνας και δεν τον είχα ψάξει όταν έγραψα το λήμμα.
Μπράβο που το επισήμανες.
Εκ παραδρομής δεν λίνκαρα στα συνώνυμα τα όπου φυσάει και ΟΦΑ. Βασικά δεν έκανα καν αναζήτηση. Λάθος μου.
Σπέκια σε Ironick, poniroskylo και j.b.
Φταίει ποὺ πάντα βιάζεται ἡ ἄνοιξη,
φταίει ποὺ πάντα ἀργεῖ ἡ διάθεσή μου.
Γιατί, πότε είχαμε αστούς κατά τα κλασικά, ευρωπαϊκά πρότυπα;
Δεν ξέρω αν υφίσταται παλαιό- και νέο- στον μικροαστισμό γιατί υποτίθεται ότι o τελευταίος είναι πιο πολύ state of mind παρά ταξικός προσδιορισμός per se. Ή τουλάχιστον εγώ πάντα έτσι τον καταλάβαινα, κι ακόμη και το παρόν λήμμα αυτή την αίσθηση αποπνέει. Κττμγ πάντα.
Θα το ξέρουμε αν κάποιος ανεβάσει λήμμα με ατάκες νεοελληνικής αστικής ή μεγαλόαστικής μιζέριας -αν και υποτίθεται ότι στα καθ'ημάς η πραγματική αστική τάξη ούτε φαίνεται, ούτε ακούγεται κι όλοι οι άλλοι είναι απλά νεόπλουτοι μικροαστοί- προκειμένου να υπάρξει μέτρο σύγκρισης, κι ίσως έτσι αναδειχτεί ακόμη περισσότερο η ταξική διάσταση.
[ναι, στάνταρ...]
Δεν έχω γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους
κύλησε η ζωή μου
Όποιος έχει έμπνευση συνεχίζει.
Το χαρτί της ηλικίας το αναφέρει κι ο Τζίζας στην πρώτη παράγραφο. Οι ατάκες είναι στανταρόπουλος ετών πενηνταφεύγα, αν και σπανιότερα τις ακούς κι από νεότερους. Θα μπορούσαμε ίσως να τις αποκαλέσουμε αναβαθμισμένους ξανθοπουλισμούς για τον 21ο αιώνα.
Απ' την άλλη, μικροαστισμός hors des clichés, ασχέτως ηλικίας, υφίσταται; Αμφιβάλλω...
Αν κατέχεις το άθλημα, μου εξηγείς τι είναι κι οι λιγκαλάδες (legal-άδες);
Τα σπάει.
Καταρχήν, σπέκια για τον ορισμό.
Το τρολάρω-τρολιάζω έχει κι άλλη μία χρήση σε καθημερινό λόγο. Τρολάρω/τρολιάζω όταν από το πουθενά εκτρέπω τη συζήτηση αλλάζοντας απότομα θέμα, και φέρνοντας έτσι τους συνομιλητές μου σε δύσκολη θέση γιατί τους αναγκάζω να απαντήσουν επί τούτου, και μάλιστα σε ρίαλ τάιμ περιβάλον. Δεν πρόκειται δηλαδή απλά και μόνο για συσκότιση, και σίγουρα δεν προσφέρεται για γέλιο. Εξού και η τρολιά.
Παραδείγματα τρολαρίσματος σε καθημερινό περιβάλλον ήταν η βόμβα που έριξαν για την απεργία στη Χαλυβουργία στην παπαριά που παρουσιάζει η Ναταλία Γερμανού, πιο πρόσφατα ο Χριστιανόπουλος στην Τσαπανίδου, ή η παρέμβαση που έγινε σε ομιλία του Σημίτη. Κι άλλα πολλά, παλιότερα και νεότερα.
... άντρες που δεν γουστάρουν πρωκτικό επειδή σιχαίνονται, γυναίκες που δεν γουστάρουν πρωκτικό επειδή το θεωρούν είτε ανωμαλία, είτε υποτιμητικό για εκείνες...
...κλπ κλπ κλπ...
Δεν είναι απαραίτητα περιπτωσιολογικό το φαινόμενο.