Comments by PUNKELISD (746)
Showing 481-510 from 746
Χαχαχα! Ωραίγιο, δε το 'ξερα.
Ναι κ. Λεώνικε μα τι εστί πένα στην πρόταση ...να το καρφώσεις στην πένα και να το δείχνεις... (καθότι και ελαφρά ξανθός);
(Πάντως εγώ 5*5!)
Ουψ! Παρέλειψα κατηγορίες: Χαρακτηρισμοί πραγμάτων / Επαγγελματική αργκό.
- Εγώ τη δουλειά αυτή την κάνω γιατί θέλω να χεστώ στο τάλαρο!
- Ε τότε παράτα τα όλα! μια δουλειά έχει πολύ ψωμί!
- Ποια;
- Ο φούρναρης, τι άλλο;...
(άσχετο)
Κι όμως πριν ένα χρόνο ήξερα ότι ο καναπές είναι μονός γιατί ο άλλος με τις πολλές θέσεις λέγετε πολυθρόνα (από το πολύ και το θρόνος).
Το φέρνει η κουβέντα στην παρέα και όλοι εναντιώθηκαν εμού, «μα» τους λέω «είναι ολοφάνερο, το λέει η ίδια η λέξη πο-λυ-θρό-να!», οπότε τρώνε σκάλωμα και αρχίζουν να ξεχνάνε αυτά που ξέρουν.
Τρώω κι εγώ όμως σκάλωμα και πάω σε δημοτικές βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία και βρίσκω άκρη.
Το πολυθρόνα, λέει, προέρχεται παρετυμολογικά από το πολύ και το θρόνος καθώς στην πραγματικότητα σημαίνει μονοθέσιο αναπαυτικό κάθισμα και προέρχεται από το ιταλικό poltrone που σημαίνει καρέκλα-πολυθρόνα και κανονικά, λέει, επειδή είναι ξένο έπρεπε να ορθογραφείται ως πολιθρόνα.
Έτσι τις επόμενες μέρες παραδέχτηκα την ήττα μου, αν και ακόμα μπερδεύω τον καναπέ με την πολυθρόνα.
Ή όπως λέει το τραγούδι «όλη μου η ζωή συνεκδοχή και πώς γουστάρω»
Κι εγώ απ' ότι έχω καταλάβει στημένο πρέπει να 'ναι, αλλά ο τύπος φαίνεται πολύ ρεαλιστικά κλασμένος-χεσμένος-πα'να'κάνει'μετό στο γέλιο!
Σίγουρα υπάρχουν.
Ιρόνικ! Να, εδώ έχει κι άλλα μπόλντ.
Αααχ! Συνίλθα. Τέτοιο πράμα είχα πάθει.
Τέλειο! Τέλειο!
Μπααααχαχαχαχαχαχα!!!
Χμ Μες, δεν το είχα δει έτσι αλλά αν δεν πεις «κουτσουλιά» δε γεμίζει το στόμα. Δηλαδή είναι σα να μου λες βαλέ μπροστά σου κανα μισόκιλο παΐδια και κάτσε φάτα με μαχαίρι και πιρούνι (το μαχαίρι στο αριστερό το χέρι) για να φανερώσεις εκλεπτυσμένη δημιουργία!
ΜΠΟΥΑΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΧΑΧΑΑΑΑ!!!(έχω ξεκωλωθεί στο γέλιο! λήμμα, ορισμός, σχόλια, ανέκδοτο Μες! ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑ!! δε ξέρω τι μ' έπιασε!)
Ε, τι, δε θα μας το θυμίσεις;
Το παράδειγμα μου θύμισε το τραγούδι «ένα λεπρό περιπτερά».
(ορισμός και λήμμα από 5)
Υπήρχε και στο ΔΠ υπό Khan (τώρα το είδα).
Όπως υπήρχε και προτροπή στα σχόλια πονηρόσκυλου στο χοροπηδάδικο.
(τζόνι, αυτό το «Άνθρωπος με Α κεφαλαίο» (που δεν απέχει καθόλου απ' την αλήθεια) το πέταξα ως καρακλισέ φράση για να θολώσω τα νερά, γιατί νόμιζα ότι μετά την παρέμβασή σου η κουβέντα θα πάρει άσχημη τροπή, αλλά προς το παρών καλά πάει)
Ε όχι και Χατζηβλάκα τον Βλακαγιάννη!
-Αγόρι, πως σε λένε;
-Παναγιώτη.
-Και πώς σε φωνάζουν οι φίλοι σου;
-Παναγιώωωωωτ'.
Αυτή ήταν η απάντηση (δηλ. «ζάχαρη») στην ερώτηση «πώς τα περνάς 'κει κάτω στην Κρήτη;», από φίλο που σπούδαζε στο εν λόγω νησί ζαχαροπλαστική.
Εγώ κατατάσσω με σειρά αστειότητας ως πιο αστείο τον παράγοντα, μετά Όγκου και τέλος Πόλυ (με σειρά κατανοητότητας πιθανόν να συμφωνήσω με allive).
Κάποια φορά, επισκεπτόμενος το βεσέ θερινής ταβέρνας, πέρασα μπροστά από μια μίνι παιδική χαρά όπου όλα τα σκασμένα παίζανε και τραβιόντουσαν μανιωδώς. Κατά την διάρκεια που έκανα δουλειά μου άκουσα έκπληκτος όλα τα πιτσιρίκια (6 να ήταν το μεγαλύτερο) να την έχουν πέσει στην Μαρία και να την φωνάζουν όλοι τσούλα, και εσκέφτηκα: «μα τόσο μπινελίκι πια από τα μικρά; και μάλιστα τόσο απροκάλυπτα; που πήγε η αθωότητα;».
Βγαίνοντας έξω διαπίστωσα πως το «τσούλα» ήταν το λογικότερο επιφώνημα προς τη Μαρία η οποία είχε μπαστακωθεί τρομαγμένη στην αρχή της τσουλήθρας.
καλά να πάθεις που ήθελες να με αφήσεις ξεκρέμαστο :P
και άντε μετά να καταλαβαίνανε τι εννοούσα με το «και το δικό μου».
Ιρόνικ! Παραλίγο! (ιδικά αν άλλαζες το -βρυ- σε -μα- και πείραζες λίγο και τον τόνο...)