Comments by Galadriel (6673)
Showing 691-720 from 6673
Άντε ρε κι έλεγα σε αυτόν που μου το στειλε ότι είναι μαλάκας γιατί εγώ ξέρω αυτόν που το βγαλε αχαχαχαχ
«Κι άμα πετύχω κανέναν γνωστό εκεί, ε τι να πω, μισή ντροπή δική μου μισή δική του».
Νταξ, οι μουστάκες είναι μόνο για παιχνίδια, στον τζάμπο όλο και κανα χαλάκι για την πόρτα θα κονομήσεις εκτός από τις μπάρμπες. Ή κανα κόκκινο πρόστυχο βρακί. (έχω μεγάλη περιέργεια αν όντως κάποια πάει με αυτά τα βρακιά στο ταμείο στο τζάμπο...)
Αναρρωτιόμουν πώς τους έχει έρθει στους τζάμπους και τις στολές πριγκήπισσες τις έχουν όλο με κάτι κιτσαρέ λαμέ του κώλου. Να, ορίστε, η Αλεξία με το πρασινάκι το σατέν. Δεν τις πιάνει η αστυνομία της μόδας αυτές το γαλάζιο αίμα κάνει στελθ στα κιτσντάρζ.
ΜΧΣ δεν έχει το σάιτ νταβατζιλύκοι, φρόντισε ο τζίζας κι έδιωξε την Αλύκοι... Αααα την Αλύκοι... καλά της έκανες, εγώ της το λεγα ότι θα το φάει το κεφάλι της με το πουτανιλύκοι.
Ίιιι! Σκουλύκοι! Εσύ έδιωξες το Ρένο από την εταιρία!
πάτσης :P για τον τζίζα ήταν η πάσα
Πώς λέγονται οι ανόητοι λύκοι που τους κοροϊδεύει η κενωνία;
Εδώ, ερωτευμένη κλανιά, σε ένα από τα πιο γλυκά βίδεα της ντριμγουόρκζ.
Όχι ρε φίλο, μη γκζιγιέσαι...
Συγκ-κνώμη, λέγεται αυτό;
Κάδμε το σκυλάκι στο μήδι τι ρόλο βαρεί; :P
...ή παίζει να πρόκειται για το φαινόμενο όπου μετά τη χρήση ουσιών και σπανιότερα από εξαιρετική κούραση (ένα βήμα πριν τον άδη που μετά βίας μπορείς να στέκεσαι} όλα τα φωνήεντα γίνονται κάτι μεταξύ α και ο οπότε που να ξέρει ο άλλος μετά πώς μεταφράζεται στο συνήθη λόγο...
...αυτά τα καψουρογκράφιτι δεν είναι υπέροχα; Έχει κι εδώ ένα, ωωωω :)
Το μακρύ και το κοντό του, η δομή είναι τραύμα. Δύο ώρες, δύο. Και βάλε μη σου πω.
Εμένα που λες μου φάνηκε ότι λέει, καλά, τη δευτέρα έχουμε όλοι νεύρα, το σάββατο που είμαστε όμως χαλαροί δεν μπορείς να δεις πόσο γουγουγού είμαι μωλέ;
Το παράπονο που διατυπώνει ο τύπος εγγράφως είναι τόσο παράλογο που το κάνει πολύ γλυκό: δεν μπορεί να πιστέψει ότι, εφόσον αυτός την αγαπάει εκείνη μπορεί να μην ανταποκρίνεται, γιατί προφ πιστεύει στην απόλυτη δικαιοσύνη και ισορροπία του σύμπαντος η οποία όμως γέρνει προς το Σαββατοκύριακο, συμπαρασύροντας τα θετικά αισθήματα...
Επιτέλους στίχος: Tigka Metal Ninja, Heavy Metal re Mounia. Τίγκα. Νίτζα. Έτσι, δώσε.
Να σου πω την αλήθεια και εμένα εκεί μου πήγε το μυαλό όταν είδα το λήμμα στην πρώτη σελίδα αλλά διαψεύστηκα. Όχι, δεν είναι εντάξει, σαν καλή σλανγκαρχίδω θέλω σωστό παράδειγμα, τέλος.