Comments by ΣτοΔγιαλοΧτηνος (323)
Showing 241-270 from 323
Τι να είπω, για ξίδια ξέρω το κοινότατο τα πίνω. Το την για ουσίες το ήξερα αυστηρά / αυταρχικά / αβάδιστα για μαύρο.
Μεταφέρω με πάσα επιφύλαξη κάτι που μου είχαν πει στη Σαμοθράκη εν έτει 1988. Ότι παραμύθα έλεγαν τη σελήνη μια η δύο μέρες πριν την πανσέληνο, που σε ξεγελάει αν είναι ή δεν είναι.
Εμένα πάντως που κανταΐφιασα τη γειτόνισσα πήγε να μου κάνει τη μάπα μπακλαβά ο σφίχτης ο δικός της. Αλλά τον πήρα με το γλυκό κ τον τούμπαρα.
Ωραίος. Λέω πως το τόπι-μάνα κ το κορωνίζω θέλουν δικό τους λήμμα.
( και περιμένουμε από την Κλυταιμνήστρα το σχετικό λήμμα μόλις ξεμπερδέψει με τον άντρα της )
θυμήθηκα στάνταρ ότι το λέγαμε βάζουμε πόδια.
Τα καλά της τρομοκρατίας.
Αυτά είναι.
(άμα δεν τους ζορίσεις λίγο εδώ μέσα, λουφάρουν ασύστολα)
Το χαρτσαλεύω πού το λένε? Χαρχαλεύω το ξέρω κ γω.
προγαλλώ :-)
< τουρκ. çamaşır = ασπρόρουχα, σεντόνια, ρούχα για μπουγάδα.
συμπράγαλλα :-Ρ
τα πατλάκια μάλλον < τουρκ. patlamak = εκρήγνυμαι.
Σωστός ο Δον. Εδώ, σχόλια 170-171.
Κλιτεμ ν' αφήσεις το μαγαζί μου ήσυχο και να γράψεις το λήμμα με την τοποθέτηση των ποδαργιώνε, άντε :-)
( τζηζ, βάστα το στα υπόψη για όνομα μαγαζιού αν ποτέ ανοίξουμε κάνα μαρξιστικό πατσατζήδικο).
Klitem, σόρυ που σου γαμήσαμε το λήμμα :-)
προτσές και ποδαράκια.
Εσύ να ανεβάσεις το "σημαία - κοντάρι" και η klitemn το "βάζω πόδι". Αυτά.
Τώρα που το λες, αυτό το "βάζουμε πόδια" κάτι μου λέει. Πάντως η διαδικασία γινόταν σιωπηλά (πλην σχολίων / καυγάδων για κλέψιμο), χωρίς τις λέξεις που αναφέρει ο Τζήζας.
Τα βατραχοπέδιλα επιτρεπόσαντε?
Σα δε ντρεπόσαστε τσογλάνια :-Ρ
Εμάς τα βήματα γίνονταν ανά ένα, και η μισή πατούσα γινόταν με το μπροστινό πόδι να έρχεται κάθετα στο πίσω, σχηματίζοντας Τ.
Εμένα μου θυμίζει αυτό που κάναμε για να δούμε ποια ομάδα θα ξεκινήσει πρώτη, στυλ "τα βγάζουμε", οπου δύο άτομα, ένας από την κάθε ομάδα ξεκινούσαν αντικρυστά να πλησιάζουν ο ένας τον άλλο βαδίζοντας με μέτρο μήκους την ολόκληρη ή κ μισή πατούσα όποτε συνέφερε κατ' εκτίμηση (η φτέρνα του μπροστινού ποδιού να κολλάει στη μύτη του πίσω), και, κατά το τέλος, και με τη μύτη του ποδιού μόνο. Κέρδιζε αυτός που τα έφερνε έτσι ώστε να πατήσει τη μύτη του ποδιού του άλλου με το δικό του. Δε θυμάμαι αν το λέγαμε κάπως, και σόρυ για τα ελληνικά μου (δεν ξέρω αν έγινα αντιληπτός).
τουρκ. yakalamak =συλλαμβάνω (κυριολ. πιάνω απ' το γιακά).
Ευχαριστώ σας. Δον, ενδιαφέρον το περί παλαιόθεν ντοπιολαλιάς. Τη λέξη την είχα πρωτακούσει περί το '82-83 από συνομήλικο Αθηναίο γέννημα θρέμμα, παναπεί έχουμε ίσως περίπτωση ντοπιολαλιάς που ανηφόρισε κατά πρωτεύουσα και απέκτησε αργκοτική απόχρωση, κατά το κουσουμάρω ένα πράμα? Για κάτι τέτοια είναι που είμαι παραπάνω από ελαστικός ως προς το τι είναι καταχωρίσιμο εδώ μέσα (εξαιρούνται οι καθαρόαιμες παπαριές). Δυσδιάκριτα και πολύ ενδιαφέροντα τα όρια.
Κατά τον ίδιο τρόπο, διπλώνοντας τον Κολοκοτρώνη από την πίσω όψη αρχίζοντας από τις άκρες προς τα μέσα, έβλεπες τι μας έμενε μετά τις συνεχείς υποτιμήσεις κ διολισθήσεις στη στενή λουρίδα πάνω από το δεύτερο Ε του ΠΕΝΤΕ (χιλιάδες). εδώ
Ε,εγώ είχα δεκαπέντε :-Ρ
Non guglitur ergo non est (για το ξεροσφύρειο σχόλιο).
Ξερ: Ο Λουντέμης καταγράφει τον βορειοελλαδίτικο τύπο πούπετα.
Δεν πάω πούπετα! Φκυαρίστε με στο δρόμο μαζί με τη γριά μου! (Από το Παιδί).
Ναι, προφ, κανονικά ήθελε ξεχωριστό λήμμα αλλά βαριέμαι. Σου πω, δεν το γράφεις εσύ κ να σου δώσω λογαριασμό να μου καταθέσεις τα ρόγιαλτιζ?
Fax = δάδα. Κοίτα ρε εξέλιξη οι φρυκτωρίες :-)