Comments by klitemnistra (42)
Showing 1-30 from 42

να αφησω καταδω και την αναφορα απο την ημισκουμπριακη τσατσαρα:

χεσούς, το ποδαράκια ειναι συνωνυμο των γκελακια-μυτηλακια-τσιλικακια.
το θυμηθηκα οταν ηταν πλεον αργα για εντιτ.

[δικτατορισσα]
χτήνε, εχεις επιβαλει ποσοστωση 50% στα σχολια του λημματος. αν ξαναφησεις σχολιο θα σου διαλυσω το πατσατζιδικο!
[/δικτατορισσα]

χτηνε, πραγματι ηταν κι αυτο ενας τροπος να αποφασιστει ποιος θα ξεκινησει/γλυτωσει κατι (αλλα οχι σε χωρο ποδοσφαιροπαίχνιδων: ματς, γερμανικο, πεναλντακια κλπ).
εμεις το λεγαμε πόδι και ηταν ακριβως οπως το περιγραφεις στο πρωτο σχολιο. παραδειγματα: "αντε βαλτε ποδι να τελειωνουμε", "ποιος θα βαλει ποδι απο 'μας?".

στη βορεια ελλαδα. μολις επιβεβαιωσα οτι το επαιζαν και σε χωρια της σαλονικης.

πληροφορια που ξεχασα: στις 12 ψειρες τα πιτσιρικια παιρνουν το παπουτσι του ατυχου ψειριαρη και το κρυβουν μεχρι να το βρει.

ο εξελληνισμενα γνωστος και ως δισκοτεχνίτης/ισσα!

καλα που το διαβασα πριν κατεβασω το πρωινο, αφταστο χαπι για εμετο ο δυοακριτας χαντζοπουλος

πενταρι για σουλτο!
με μια προχειρη αναζητηση στη ζηση μου καταληγω πως λεω/λεγαμε συχνοτερα ενέσα παρα ένεση

η Θασος κι αν δεν ειναι ζευγαρονησι!

οψες ακουσα για πρωτη φορα το επιθετο του, κουτρατζής

καλε, δεν εχουμε εντιντ στα σχολια?

πολυ ασταθης η θεωρια των «απλουστερων γλωσσων» κτγμ, ποσο μαλλον οταν ερχεται ως παραδειγμα λαϊκη-προφορικη χρηση μιας γλωσσας η οποια δεν απαιτει γραμματικη προσπαθεια/επεξεργασια απο τους χρηστες.

ειναι συνθετοτερο ζητημα που νομιζω πως προσεγγιζεται ορθοτερα μεσω πολιτιστικης, κοινωνικης, ταξικης αναλυσης (πχ αφομοιωση ελληνικης γλωσσας του εμποριου απο ανωτερη γεωργοκτηνοτροφικη ταξη/τσορμπατζηδες), και, οσον αφορα την εποχη μετα τα μεσα του 19ου αιωνα, της εθνικης/θρησκευτικης επιρροης, ενταξης και διαφοροποιησης.

επισης, παρομοια προβληματικο ειναι το πατροναρισμα του «επέστρεψαν στην Ελληνική γλώσσα». ειδικα οταν αυτη η «επιστροφη» αποκρυπτει τον αυταρχικο και συχνα βιαιο τροπο που συντελεστηκε ο εξελληνισμος/αφομοιωση αυτων των αθρωπων.

η 4η παραγραφος μοιαζει να μπηκε σφηνα απο κλασικο υπεροπτικο αρθρο-«ερευνα» του ελληνικου γλωσσικου εθνικισμου.

παντως υπαρχει μια παραξενια στην προφορα οταν (το) τονιζεις στην προπροπαραληγουσα

καταθεση στη σφυϊκη σλαγκογραφια: οταν χρειαστηκε να το προφερω πρωτη φορα (χωρις να 'χω ακουσει καποια εκδοχη) το 'πα τουμπλουρού

πρωτος συνειρμος μου η ατακα τζιμακου για την μυωπια της κοπελιας

ωπ, βικαρη, τι εχουμε δω; δεν ηξερα οτι εισαι ποδομαστορας

εχω μια σχετικη πληροφορια απο γνωστο μου, αρβανιτικης καταγωγης εξ αττικης, πως τουτοι ηντουνε, λεει, κωλοπλενηδες (ή πλησωκωληδες) σε αντιθεση με αλλους -εν τη δημιουργησει- συνελληνες.

βεβαια ποτε δεν ενδρυφησα σε μια συνολικη εθνοτικη καταγραφη σχετικα με την υγρασια των ελληνικων κωλοτρυπιδων.

φφφφ, ενα, ενα, δυο το πολυ, το μικροφωνο στονε σφυ

κοντα πεσαν οι συνειρμοι μας, σφυ.
ο δικος μου πηγε στο Ποταμι

στεγνοσφυρε, εγω με το βαψοδρυδιας φανταστηκα βδομηνταρη κελτη δρυϊδη σε μικρο ξεφωτο που εμμονικα ακολουθει τη συνηθεια να βαφει τα προσωπα των συντροφων του με εναν πορτοκαλι παχυρευστο ζωμο του

τα μπραβα μου στονε σφυ μετα ελαφρας υποκλισεως!

δηλωνω επισημως δραχμηστρια παρολη τη βαρια αρνητικη σφυϊκη φορτιση του χαρακτηρισμου.
επισης σκεφτομουν αν εχει ακουστει ο ορος "δραχμουνί"..

με την ιδια ακριβως σημασια εχω ακουσει στην περιοχη στρυμονικου κολπου το βουλγάρικη πατσούκα αλλα δεν ξερω που και ποσο διαδεδομενη ειναι, δεν ξερω ετυμολογια, δεν ξερω Παλιο ξενο χορό, 6 γραμματα, το 4ο Ι.

μπορουμε να την πουμε και προμίλφη, θυμιζει προνυμφη

δεμπανάμε και ΧΧΥ (ωραια ταινια), σιαχτηκες αφου

χρησιμοτατο σλανγκι, τα μπραβα μου στον ζακ με δυο καππα

(τυχαινει να ειμαι μια τετοια)

τα σχαρικια μου στην οσία σουλτω, 5 αστρα!

ημισκοφριακο:

καλε σφυ κομμενη την εχω ηδη, γεννημα χαρτουμ, θρεμμα σαλονικη.

παρατηρησες πως ο τρανσλατορας σου 'βγαλε την κλυταίμνα ως زوجة أجاميمنون* (ζαούτζα αγαμίμνουν/[η] συζυγος αγαμεμνωνα)?
ετσι την υποτιμαγανε και τοτενες. αλλα τι νομιζανε, πως εχει την ουρα μπροστα; πισω την ειχε η αχλαδομνηστρα!

*υπαρχει φυσικα και το ορθον كلتمنسترا

μπαρμπαροζ, στις δυσκολες αυτες στιγμες ακλισιας, χρησιμοποία το εναλλακτικο "σαϊτα" ('μεις ετσι το λεμε με τις φιλες που ειναι συμβατες με το παρεϊστικο ιδιολεκτο)

απο το αραβικο طالب (τάάλιμπ) που θα πει μαθητης (η κατάληξη -an ειναι συνηθισμενη προσθηκη στα δανεια των γειτονικων ανατολικοτερων γλωσσων - βλ. περσικα).