Comments (102483)
Showing 81751-81780 from 102483
Το ξεπουτσιάζομαι χρησιμοποιείται κυρίως για περιπτώσεις αυνανισμού, ενώ για σεξ το με ξεπούτσιασε. Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο με το ξεψωλιάζομαι, που χρησιμοποιείται για σεξ στη Μέση Φωνή.
Φιλολογικό πρωινό το έκανα.
Συμπληρωματικά, λέγεται στη Ρούμελη όμως το αντίθετο «κοτάω» ή «μου κοτάει» = τολμώ π.χ. «δεν κοτάς να βγείς απ' το σπίτι» ή «δε σου κοτάει να βγείς απ' το σπίτι».
[τώρα το' δα στο ΛΚΝ]: Ξανά-μανά συμπληρ. εκ του [μσν. κοτώ ρισκάρω΄ < ελνστ. κόττ(ος)κύβος΄ -ώ (πρβ. ελνστ. ή μσν. κοττίζω `παίζω ζάρια΄) (ορθογρ. απλοπ.)]
και μπαρδόν για την ενόχλα :-)
Κχαν και Χοτζ, το ρήμα κιοτεύω αλλά και ο κιότης μάλλον θεωρούνται πλέον αρχαϊσμοί, κι ούτε έχω ακούσει να χρησιμοποιούνται παρά μόνο σε πιο λογοτεχνίζοντες (ο βούδας να τους κάνει...) λόγους. Ως εκ τούτου, η ομοιότητα δεν είναι παρά επιφανειακή.
Δεν είναι ανάγκη το κοτεύω να είναι έκτυπο του chicken out, -αν και εμφανίζεται σαν σημασία σε κάποια διαδικτυακά λεξικά- δεδομένου ότι και στα ελληνικά αλλά και στα αγγλικά η κότα έχει την ίδια ακριβώς έννοια της δειλίας. Σημειωτέον δε ότι το κοτεύω δεν είναι νέας κοπής ρήμα, εγώ τουλάχιστον το ακούω απ' όταν πήγαινα σχολείο (δηλαδή παλιά).
Το θέμα της τελευταίας παραγράφου το έχει αναλύσει μέχρι ναυτίας ο Καστοριάδης. Το χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι στην αρχαία τραγωδία βρίσκουμε το Κράτος μαζί με την Βία στον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου, ενώ και στον Σοφοκλή ο Κρέων (ομόρριζο) είναι και πάλι ο μπαντ γκάι (αν και μερικοί διαφωνούν και λένε ότι καλά της έκανε της Αντιγόνης γιατί έβαλε το σπίτι της πάνω από την πόλη). Το κράτος δεν είναι πολιτική έννοια στους αρχαίους αλλά εσωτερική ψυχολογική, λ.χ. ἐγκράτεια, αὑτοκράτωρ (με δασεία) είναι ο κύριος του εαυτού του ως ψυχολογικό προαπαιτούμενο του πολίτη (κατά Πλάτωνα), αλλά όχι ως μετἐχων στην καθαυτό πολιτική ζωή. Αντίθετο της αὐτοκράτειας είναι κατά Φουκώ η μαλακία ως ἀκράτεια. Ο μόνος πολιτικός όρος είναι ο αὐτοκράτωρ (με ψιλή) που έχει μόνο «αμυντική έννοια», δηλαδή σημαίνει ότι δεν έχει κάποιον πάνω από το κεφάλι του, λ.χ. στρατηγός αὐτοκράτωρ. Στο Βυζάντιο έχουμε το κράτος ως θεολογική έννοια (ότι σὀν τὸ κράτος καἰ σἠ ἡ βασιλεία) και κατ' εικόνα το αὐτοκράτωρ που συνδυάζει την αρχαία ελληνική έννοια που μόλις είπα με το λατινικό imperium. Και φτάνουμε στην ψωροκράταινα, όπου όντως η χαρακτηριστική επιλογή της λέξης κράτος σημαίνει κατά πολλούς την εχθρική σχέση του Νεοέλληνα με ένα πατερναλιστικό κράτος που δεν τον βλέπει ως πολιτεία, όπου ο ίδιος μετέχει ως πολίτης, αλλά ως κάτι έξω του. Η άλλη όψη του ίδιου πατερναλισμού είναι το κράτος που απομυζούμε.
Οπότε για πολλούς το θέμα είναι όχι πώς θα γίνουμε κράτος αλλά πώς θα ξεγίνουμε. (Λ.χ. Ελληναράδες, που βλέπουν το κράτος ως μη αυθεντικά «ελληνικό». Νεοφιλελέδες, που εστιάζουν στον πατερναλισμό του απομυζούμενου κράτους. Και στον μαρξισμό, εντέλει, το κράτος δεν θεωρείται ως το τελικό ζητούμενο). Ενιγουέι, γλωσσικώς το θέμα είναι ότι το κράτος σημαίνει στα ελληνικά (σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες) περισσότερο μια έξωθεν εξουσία που δεν περνάει από μέσα μου, και αυτήν την ετυμολογική επίσκεψιν την βλέπουμε και στην καθημερινή συμπεριφορά του Έλληνα.
Οι λέξεις
κομμουνιστοσυμμοριτισμός κομμουνιστοσυμμοριτομίασμα και εαμοβουλγαροκομμουνιστοσυμμοριτισμός μοιράζονται το ρεκόρ της λέξης με τα περισσότερα μι, δες. Κάνε μου λιγάκι μμμ...
Το κοινωνικό συμβόλαιο των νεοελλήνων με τους φορείς της κρατικής εξουσίας, ουδέποτε μέχρι σήμερα περιήφθη αμφιμερώς εκτελεστήριο τύπο.
Τι να πω πια με τέτοια ανάλυση και στον ορισμό και στα σχόλια...! Speechless! Άμα λέω εγώ Khan's Fans...!
Χαν, ΟΚ με το σεξ στη Μέση Φωνή. Με το σεξ στη Μέση Ηλικία τι γίνεται ;
Έχει κι αυτό τα τυχερά του, ή έτσι λένε τουλάχιστον.
για σένα το' βαλα (αγόραρε) ;-)
το πανκ ποτέ δεν πεθαίνει. λίγες βιταμινούλες θέλει κ ξανά προς τις άμστελ τραβά.
ωραίο! όλοι έχουμε δει υποθέτω κάποια γκόμενα η οποία είναι με το παραπάνω γεροφτιαγμένη (από κατασκευής και όχι από ζυμναστίκ) και μας κάνει να την φανταζόμαστε στα χωράφια να σκάβει και να μην χαμπαριάζει χριστούλη.
Τελείως διαφορετικό πάντως είναι το ξετσουτσουνεύω- ξετσουτσουνιάζω = ξεπετάγομαι, παίρνω αέρα, μαγκεύω.
Υπάρχει και το ξεμουνιάζω Κόναν...
πάντως οι αληθινοί άντρες στο μπάσκετ κάνουν πατ-πατ στους γλουτούς άλλων αληθινών ανδρών (εκτός αν ανήκουν στην άλλη ομάδα)
Τι ωραία που τα λες παντέρμη Μαφυ...Να ξέρεις οτι έκανα ακαουντ πιο πολυ για να σε δοξάζω στη βαθμολογία ... Που να δεις οταν μπλέκεις με συνάφι των κομιξάδων ..Μιλούσαν μόνο κομίστικα πατ-πατ , λιγμ-λιγμ, φραααατς , σλααααμ , μπέεεερμπ , κάι κάι κάι κ.λ.π. Galandriel εφόσον έχεις το σωστό όνομα τζοιν ας μάι ντιαρεστ...γιου αρ ουαν οφ ας...
2:40
Τα παραδείγματα είναι από προσωπική εμπειρία, να υποθέσω;
oi 3:40 arxizei to kalo lemeee
clever girl που το κατάλαβες ...!
Υ.Γ. Έπαιζε βέβαια πολύ και στο κίνημα Occupy Wall Street και σε διάφορα κινήματα Αγανακτισμένων.
Μπουρέκι μου πεντανόστιμο -άρα με φύλλο- σε ευχαριστώ για τη βαθμολογική σου συνδρομή, αλλά εκτιμώ περισσότερο τη λεξικογραφική σου δουλειά!
Μήπως κιοτεύω; Το '21 έλεγαν (κι ακόμα λέγεται στη Ρούμελη) κιοτή τον δειλό (κατά ΛΚΝ εκ του τουρκ. kötü `κακός΄, διαλεκτ. köti -ς).
Η σύμφυρση με την κότα, είναι μάλλον αμερικανισμός εκ του chicken out = τα κλάνω.