Ε ναι λοιπόν, υπήρχε ετικέτα "βυζιά"! Έτσι, απλά και τίμια. "ΒΥΖΙΑ"! Χαχαχχχαχαχα!
Ακόμα δεν γελάω με το λαζοαστείο.
Νομίζω οτι ο ορισμός αυτός πρέπει να εμπλουτιστεί με τα παρακάτω σχόλια από τον πολύ ενδιαφέροντα ασιγματισμό.
(οι υπογραμμίσεις της CΟΥΛΤΩC).
Hank
Να καταθέσω και την δική μου ασιγματιστική εμπειρία, τα δικά μου ςούψυχα, όχι ότι ενδιαφέρουν κανένα, αλλά κουβέντα να γίνεται...
Υπάρχει κι ένα πολύ καυλωτικό σίγμα, το βυζαντινό- ρωμαίικο -c, που το πήραμε από τους Ρωμαίους/ Λατίνους και το μεταλαμπαδεύσαμε στους Σλάβους με τα κυριλλικά. Σήμερα το -c χρησιμοποιούν:
-Τελειωμένοι αρχαιόκαυλοι, αγριοχρίστιανοι κι ευρωσκεπτικιστές. Στην Πλάκα υπάρχει ακόμη μια πινακίδα με τα λεφτά που έδωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση για την αναδιάρθρωση του Αρείου Πάγου, κι από κάτω ένας ευρωσκεπτικιστής, προφανώς αγριοχρίστιανος, αλλά και σταρχιδιστής έχει γράψει: CΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΑC!
-Τελειωμένοι σλαβόφιλοι. Το καλύτερο είναι το πώς γράφεται το «σεξ» στα κυριλικά. Είναι έτσι: «CEKC» ! Και στις πιο λατινογράμματες σλαβικές γλώσσες συχνά γράφεται «seks». Αυτό είναι και η μοναδική περίπτωση ασιγματισμού που με καυλώνει...Vrastaman
Πριν απο τους αγριοχρίστιανουc αcιγματιcτεc πριν απο τον Κυριλλο και τον Μεθόδιο πριν και απο τουc γαμολατίνουc τους ίδιους υπήρχαν οι original αcιγματιστέc της αρχαίαc Χαλκίδαc! Άλη μια περίπτωcη αντίcτροφου δανειcμού!Επισκέπτης
εγω καπου νμιζω το χα πει για το c aλλα δε βολευει γμτ. καθε φοα που θεσ να το γραψεισ πρεπει να αλλαζεισ γκαι ετσι...ΔΕΝ ΠΑΕΙ!Hank Αυτό είναι λοιπόν που λέμε «Άλλο θα πει Χαλκιδική (Κύριλλος/Μεθόδιος) κι άλλο θα πει Χαλκίδα»! Πολύ ενδιαφέρον.
Το cου δεν είναι για χόρταση. Είναι ντελικατέσσεν για εκλεκτές στιγμές, όταν έχεις βαρεθεί τα άλλα σου/ςου κτλ.
και η κατακλε(ιτορ)ίδα:
Galadriel Κανονίστε, όταν βλέπω την λέξη καυλώνω, καυλωτικό κλπ, καυλώνω.
σχόλια στο ασιγματισμόσ
Ενδιαφέρον. Παρεμπιφτού δεν υπάρχει στο σάιτ η κωλοτούμπα, ίσως θα σε ενδιέφερε να την ανεβάσεις.
Φαίνεται πως ως σκύλα αποκαλούνται δύο διαφορετικά εργαλεία: μια παραλλαγή/συνδυασμός της πένσας και του γαλλικού κλειδιού και ένα (σχετικά γνωστό) διαρρηκτικό εργαλείο που λέγεται και σιδερολοστός, αυτό που περιγράφει ο ορισμός.
Για την ιστορία, με χτύπημα με σκύλα (πιθανότατα) δολοφονήθηκε ο Νίκος Τεμπονέρας από τον Γιάννη Καλαμπόκα, το 1991.
Χαχαχα :-)
θξ για την ταινία χτείνως.
γενικά καί στα ελληνικά καί πχ στα γαλλικά χρησιμοποιούνται τοπικές αντωνυμίες κ επιρρήματα αντί για χρονικά αντίστοιχα. πχ "απ' το 2000 κι εδώ έχει αλλάξει ριζικά η ζωή μας", στα γαλλικά "d'ici demain je l'aurai fait". ίσως να αξίζει κάποιας παραπάνω καταγραφής λόγω συχνότητας, αλλά νομίζω ότι εμπίπτει στο γενικότερο φαινόμενο (που έχει ζουμί).
γενική παρατήρησις: το κεφάλι μου έχει γίνει ταραμάς απ' τις ξένες γλώσσες και την εκτός ελλάδας ζωή, οπότε όσα γράφω ελέγχονται, αλλά προσπαθώ πριν γράψω σχόλιο-ορισμό να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν τα εφευρίσκω. η διασταύρωση μου είναι εξαιρετικά επίπονη πλέον.
Υπάρχει και επώνυμο Κάππος, αρκετά συνηθισμένο μάλιστα. (Αυτά για τυχόν χρήση από Cούλτω ή τυχόν άλλους ενδιαφερομένους).
Υπάρχει και ο κάπος (capo) της μαφίας. Βέβαια δεν μπορεί κανείς να περιμένει έλεος (αυτού του) κάπου!
Ευχαριστώ Χτη, δεν το ήξερα και είναι πολύ καλό για κάτι που ετοιμάζω.
Έλεος κάπου ( ντεν έκει έλεος καρντιά μου ).
Επίσης ως τσιπροκαμένοι (προσοχή με ένα μ) μπορούν να χαρακτηριστούν εκείνοι που έχει "καεί" η γούνα τους από τον Τσίπρα.
Αυτό δεν βγάζει νόημα: "κάπου-κάπου να μου γράφεις και μια κάρτα"
"το κάπου, με την όποια χωρική του διάσταση"
somewhere, somewhere, write me a postcard
κάπου-κάπου να μου γράφεις και μια κάρτα
Αχαχαχαχ, "όταν τσακώνονταν βρίζονταν στα ελληνικά"! Πνίχτηκα Ξη.
Πολύ καλό το πρωϊνιάτικα, Τζι, δεν το ήξερα και απόλυτα σχετικό μ' αυτό που συζητάμε. Βτς νομίζω οτι και τα δυο είναι και αρκούδως γειωτικά.
Για τις ανάγκες εύρεσης παραδειγμάτων για το έλεος κάπου έπεσα σε πλήθος "έλεος πια", "έλεος πλέον" και φυσικά ενστικτωδώς δεν τα εξέλαβα ως σλανγκ. Μετά το παραπάνω σχόλιό σου, σκέφτηκα λίγο επ' αυτού και νομίζω οτι ο λόγος που αυτά δεν είναι αργκό, είναι οτι νοηματικά δεν είναι παράδοξη ή ανορθόδοξη η χρήση των (αποκλειστικά χρονικών επιρρημάτων) πχια και πλέον με το ΕΛΕΟΣ, ενώ το κάπου, με την όποια χωρική του διάσταση είναι πιο κίνκι.
τώρα γιατί με βρίζεις; :Ρ
ρεσπέκτ, μου είχε διαφύγει!
Επιβάλλεται.