Comments (102486)
Showing 6451-6480 from 102486
Τέτοια νομικά κειμενα κάπου θυμάμαι και απο Κέρκυρα. Παρ' όλ' αυτά, κάτι δεν κολλάει στη φάση της κλανιόλας: τα οποιαδήποτε αέρια δεν απομακρύνονται τόσο απλά απο εναν χώρο. Μήπως είναι ορολογική ή επιστημονική παρεξήγηση;
Οσον αφορά το υγειινόν του πέρδεσθαι άνευ καταπιέσως, υπάρχει και η σοφή λαϊκή παροιμία: "Κώλος κλασμένος, γιατρός χεσμένος". Επ' ευκαιρία ν' άναφέρουμε και την κλανιόλα, που δεν ήταν μόνον για την υψηλή κοινωνία και τους εστεμένους, αλλά είχε ευρύτερη διάδοση και αποτελούσε μέρος της οικοσκευής, και μάλιστα γίνονταν ειδική μνεία στα προικοσύμφωνα. (Φίλοι δικηγόροι έχουν βρεί τέτοια προικοσύμφωνα του 19ου αιώνα και στην "ταπεινή" Κύθνο). Τέλος έχω ακούσει από ηλικιωμένους συντοπίτες μου, ότι μέχρι και την Κατοχή ήταν αρκετά διαδεδομένο σπορ μεταξύ των νέων του νησιού να "παρακλάνουν", να συναγωνίζονται δηλαδή ποιός θ' αμολήσει τις πιό πολλές και τις πιό δυνατές πορδές.
O Βάνιας το είπε πιο κομπολογάτα.
Ωραίος!
(Από θρησκευτική ακολουθία)
Ο παπάς: ..."κλάσας τους άρτους ο Ιησούς"...
Η γιαγιούλα: "Προσκυνούμε την κλανίτσα σου Χριστούλη μου!"
Παλιό ανέκδοτο, που θα μπορούσε νά'ναι και πραγματικό γεγονός.
Από τη μία λοιπόν έχουμε τους ανειδίκευτοι που περιγράφουν την κατάσταση γλαφυρά, από την άλλοι έχουμε τους ειδικευμένοι (δεν κρίνω με ποια ιδιότητα και γιατί, δέχομαι ότι είναι θεωρητικώς καταρτισμένοι και κατά τι πιο έμπειροι από το πλήθος των περιπτώσεων που διαχειρίζονται) που μπαίνουν στην διαδικασία να επενδύσουν με ένα πιο επιστημοφανή τρόπο το όποιο φαινόμενο
Στην συνέχεια έχουμε τους ανειδίκευτοι να χέζονται με τους ειδικευμένοι για τον αποπροσανατολισμό που επιχειρείται μέσω των λέξεων.
έτσι(το αριστεριστικόν);
Γιατί να μην συνυπάρχουσι αι απόψεις, όπως ήδη συμβαίνει; όπως συνυπάρχουσι σε πλείστα όσα αντικείμενα. Μήπως ο αποπροσανατολισμός είναι να χάνεσαι στις λέξεις και στις προσεγγίσεις αντί να εξετάζεις τους συγκεκριμένοι και πλέον κλισέ λόγοι για τους οποίους επισυμβαίνουσι οι πόλεμοι; Αυτοί είναι σχήμα κλειστό όμως για δεν μπορείς να εγγίσεις τους πραματικούς φταίχτας.
Οπότε πάμε πάλι στο διαίρει και βασίλευε που θέλει καλά και ντε να αφανιστεί η μία εκ των δύο απόψεων για να κυριαρχήσει εξ ολοκλήρου η άλλη.
Και μετά από αυτή την αχρείαστη παρένθεση, να μπω στο νόημα. ο θάνατος ενός είναι έγκλημα, ο θάνατος των πολλών είναι στατιστικό. Μια μη τυποποιημένη, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κάθενός διαδικασία που θα απένειμε θεωρητικώς την ποιοτικότερη δικαιοσύνη, είναι εις βάρος της συνολικής ρύθμισης που δίκαια ή άδικη δίνει μια σταλιά ανακούφισης στους πολλούς. Αυτή είναι η θέση, αυτή και η προτεραιότητα χαλικού.
Εάν δεν δημιουργηθούν τα στερεότυπα, εάν δεν ισοπεδωθούν τα νούμερα,δουλειά δε γίνεται. Η ισοπέδωσις όμως δε θα γίνει χωρίς κριτήρια, αλλά με. κι είναι τελικά η πιο ικανοποιητικά ρεαλιστική , ρεαλιστικά ικανοποιητική ρύθμιση που μπορούμε να προσδοκάμε. Με την ταρίφα της, με την κατηγοριοποίησή της, με την αιτιολογία πίσω απ'ότι αποφασίζεται. Συστημικό; μπορεί.. ρεαλιστικά ποια είναι η εναλλακτική, πλην του να εξακολουθεί να αλλάζει το σύστημα αργά, σταθερά και σε μικρή πάντα κλίμακα με τις φωνές όμως όλων των συμμετεχόντων, όχι μόνο των θυμάτων.
Επίσης θυμάμαι τα συνθήματα:
"Θάλασσα στα Τρίκαλα"
"Δίφραγκα τετράγωνα"
"Να ψηφίζουν και τα τανκς"
και "Ψήφο στα ογδόντα"
(τότε η ψήφος ήταν στα 21 και βασικό αίτημα της νεολαίας ήταν η ψήφος στα 18).
Σημειωτέον, ο Γαρουφαλιάς ήταν υπουργός "Εθνικής Αμύνης" στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου το 1964, (είχε μπεί "φυτευτός" ως έμπιστος των ανακτόρων) και ήταν απ' τους βασικούς συντελεστές της "αποστασίας" του '65. Επίσης ήταν από τους βασικούς λόγους που έκλεισε η "Φιξ" (εξ αιτίας της μεγάλης αντιπάθειας προς αυτόν, ο κόσμος σταμάτησε ν' αγοράζει μπύρα "Φιξ", λόγω της συγγένειάς του με την οικογένεια (ήταν γαμπρός τους).
Α γειά σου (διαολίστηκα τώρα και θ' αφήσω τη δουλειά πίσω αλλά σταρχίδια μας). Θα ξανάρθω στον Ρεμαρκ που έλεγα παραπάνω. Όταν γράφει για τον φαντάρο που θάφτηκε στο αμπρί μαζί με τον ξεκοιλιασμένο από την έκρηξη σύντροφό του, με τα άντερα του νεκρού τυλιγμένα γύρω του, δεν έχει σημασία που τον ξεθάψανε και επέζησε του πολέμου. Δεν μου λέει τίποτα το PTSD. Σημασία έχει που ο άνθρωπος εν ειρήνη πιά δεν μπορούσε να κοιμηθεί γιατί με το που έκλεινε τα μάτια το δωμάτιο γέμιζε άσπρα φίδια και αίμα.
Πρόσεξε επίσης πως οι όροι είναι τόσο ευφημιστικοί που όσο πάει αποφεύγουν να μιλήσουν για το τι συμβαίνει και γίνονται εντελώς ανιστορικοί, ακοινωνικοί. Όταν ακούς για shell shock, τότε ναι, φταίνει οι γαμημένοις οβίδες και όχι το μυαλό σου που δεν τις άντεξε. Όταν μιλάμε για πολεμίτιδα, από την άλλη, μου αρέσει γιατί έχουμε μια βάση συζήτησης που είναι πολύ γενική αλλά καθόλου αφηρημένη, υπό μια έννοια. Μπλα μπλα μπλα....
Θενκιου Δεινέ. Δεν συμφωνώ βάνια. Κριτήρια εξατομικεύσης για την παροχή αποκατάστασης και βοήθειας μπορεί να σημαίνει και κάτι άλλο πέρα από (ψευδο-επιστημονικές) αφηρημένες περιγραφές και ενιαίες ταρίφες εντός των οποίων χάνεται ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Πολεμίτιδα ναι, μου φάινεται καλύτερο από τα άλλα. Όμως πολεμίτιδες υπάρχουν όσες και οι πολεμιστές! Οι θέσεις και οι προτεραιότητες χαράσσουν πάντα τα κριτήρια και όχι το ανάποδο.
Βιαστικά λόγω πίεσης χρόνου και πάντα ως ανειδίκευτος:
Η πολεμίτιδα ήταν μια σλανγκιά εποχής από επίσης ανειδίκευτους που έπρεπε κάπως να περιγράψουν αυτό που έβλεπαν να συμβαίνει. Δεν είναι επιστημονικός όρος. Το πρωτοφανές κατά τον ΑΠΠ φαινόμενο οφειλόταν βασικά στο πολύ εξελιγμένο πυροβολικό του 1914, σε σύγκριση με του 1870 πχ, και στη μαζική χρήση του. Και φυσικά στις γενικότερες συνθήκες του πολέμου χαρακωμάτων, που, αν και όχι πρωτοφανής, ιδιαίτερης αγριότητας και μαζικότητας το 1914. Σαφώς υπήρξαν διαβαθμίσεις, και ο Μαργαρίτης στο α' παράδειγμα λέει πως πολλοί δεν συνήλθαν ποτέ. Προφ κάποιοι άλλοι το ξεπέρασαν, ως ένα βαθμό πιστεύω. Ακόμα σήμερα έχουμε βετεράνους της Κύπρου 1974 που κατά κάποιο τρόπο έμειναν για πάντα εκεί (κάτι διάβαζα προ λίγων ετών). Όμως, το ζουμί το είπε ο Χαλικού παραπάνω, περί έκθεσης στην πολεμική βία. Κι όσο πιο εξελιγμένα τα όπλα, τόσο πιο βαθιά η ζημιά. Τσάτρα πάτρα αυτά και στα γρήγορα, άμα είναι κάνε πάσα.
Ως υγ, κτγμ τα 2 σημαντικότερα γεγονότα του 20ου ήταν ο ΑΠΠ (που άνοιξε από τεχνική / στρατιωτική άποψη τον δρόμο στον ΒΠΠ) και η Χιροσίμα.
Για να μην πάρω το μαλιχέρι μου για το μανικουλέ - μαλιχουλέ: στην Κρήτη λέγεται μανικουλές και είμαι σίγουρος (ναι, δεν είχα βάλει τοπικό ιδιωματισμό ετικέτα γιατί είχα την εντύπωση ότι λέγεται έτσι πανελληνίως). Πιθανόν αλλού να λέγεται μαλιχουλές σύμφωνα με διαλεκτικούς φωνητικούς κανόνες και παρεπιδράσεις. Τα νοήματα επίσης από Κρήτη. Ως προς το αν η σημασία είναι γενικά χάος και συνεκδοχικά μόνο καυγάς, αυτό είναι πιθανό για το μαλιχουλέ, αλλά εγώ κατέγραψα την κύρια χρήση που έχει στην Κρήτη ο μανικουλές και που τείνει να είναι καυγάς. Δηλαδή, η τοπική μεροληψία μου vs η τοπική μεροληψία σου, αλλά γιαυτό είναι τα σχόλια, όπως λέει και ο πατσμαν, για να αίρονται οι μεροληψίες και οι άγνοιες όσο γίνεται.
Η λέξη είναι 'μαλιχουλές' με χι όπως 'σου έβαλα χί' και όχι μαλικουλές... Επίσης η βασική σημασία είναι αυτή της μπερδεμένης, χαώδους κατάστασης εν γένει και τσαμπουκάς. Τσαμπουκάς είναι συνεκδοχικά ο μαλιχουλές.
Αναφορά επισκέπτη
Αγαπητέ επισκέπτα, αν το διαβάζεις αυτό, εδώ μπορείς πανεύκολα να γραφτείς και να συνεχίσεις αυτήν την συζήτηση ή να αναρτήσεις και δικό σου περιεχόμενο: λήμματα, ορισμούς, ποσταρίσματα στο φόρουμ. Μην ντρέπεσαι!
οι γιαλομίατροι κι οι δικηγόροι πάντα ξεψαχνίζουν τις λεπτομέρειες που διαχωρίζουν ποιοτικά αυτό που φαίνεται ενιαίο. Κι όμως αν το πάρεις εξελικτικά από το βάπτισμα πυρός του στρατιώτου,στην επανειλλημένη έκθεση στο φόβο του θανάτου, στις διαρκώς εμπλουτιζόμενες με φρίκη παραστάσεις και τελικά στην διαταραχή που προκαλείται από το σύνολο της συμμετοχής στον πόλεμο, θα ήταν αδόκιμο να μην εξατομικευθεί κάθε στάδιο. Στο κείμενο του Μυρ, ο Αλιμπέρης φέρεται να μην έχει πλέον ελπίδα να ξαναβρεί τον εαυτό του. Υποπτεύομαι ότι περιγράφει μια χρόνια διαταραχή χωρίς πιθανότητες οιασδήποτε σημαντικής ή μη βελτίωσης. Είναι όμως έτσι; Κι αν ναι, είναι έτσι για όλους; Το διακύβευμα για τον σχολιάζοντα μάλλον είναι ο παραδειγματισμός των υπολοίπων παρά η εν είδει αντιμετώπιση του τραυματισθέντος. Στο δάσος όμως υπάρχουν και τα δύο δέντρα, όπως υπάρχει το δέντρο της γενικότερης εύλογης και ανάλογης αποκατάστασης των ζημιών που έχουν προκληθεί. Είναι η θεσμοθέτηση των κριτηρίων που εξασφαλίζει την ορθή λειτουργία μιας διαδικασίας κι αν ισοπεδωθούν όλα κάτω από έναν γενικό κι ανεξέλικτο όρο, την πολεμίτιδα, τότε είτε τρόμαξες και το ξεπέρασες ή τραυματίστηκες και το μυαλό σου είναι ακόμα στην Κορέα, με μια ενιαία ταρίφα θα αντιμετωπίζεσαι.
ειναι ολα ελληνικα σε 'μενα!
Μην είσαι ο Τάccoc που ψάχνει ο Χαλικού στη Coύλτω;
Γιατί το πώρωση γράφεται με ω και το οστεοπόρωση με ο, οέο;
μπα, σφυ, ΧΥ ειμαι κι εγω
Για το χαλικούτειο σχόλιο παραπάνω. Από τον σχολιασμό του βιντεακιού που λινκάρω στον ορισμό:
Thank you for these videos. And also for keeping the name shell shock. PTSD is a trickery of words made up by lawyers and politicians to cover up the reality of what happens during war. Like George Carlin once talked about: the use of euphemisms to cover up the real deal so that way vets could get screwed out of benefits, and to help government and media sell war more easily to the general public. First it was shell shock, then battle fatigue, then operational exhaustion, then post-traumatic stress disorder.
Ο Γεωργίου αναφέρει το "λαγγεύω"(sic) σε συνέντευξή του για τα "μαγαζιά που 'λαγγεύουν' τις περιοχές"... Ορίστε, η συνέντευξη: http://grekamag.gr/31968/
Και υπάρχει και ως "σώνει και ντε" η έκφραση.
Ακριβώς!
Χαίρομαι Κλειταιμνήστρα που δια της πολιτικά ορθής διατύπωσης καθεναν και καθεμια αποκαθιστάς την περίοπτη θέση των γυναικών στο Πάνθεον του πέρδεσθαι.
Έλειπε (κι αυτό !!)
Τελικά είναι λέξεις που τις χρησιμοποιούμε τόσο συχνά που ξεχάσαμε τη σλαγκοσύνη τους. Αν ηχογραφήσουμε μια συνομιλία μας και την ξανακούσουμε θα βρούμε άλλα τόσα λήμματα που τα περνάμε τοσα χρόνια στο ντούκου...
σφυρίζων
in κλανιόλα