Comments (102486)
Showing 8281-8310 from 102486
Ας αντισταθούμε λοιπόν στο κοινωνικό κανιβαλισμό με το καλύτερο όπλο που διαθέτουμε: το χιούμορ.
Έτσι το γράφουμε compañero, οι σωστοί οι άνδρες οι πσεκασμμένοι!
Το γράφουν και σαν πσόφα.
Με είπες φλωρινιώτισσα vikar ή κατάλαβα λάθος; Όχι γιατί αν το έκανες ... δεν με πειράζει καθόλου, γιατί το κιτς είναι χειρότερο με την μοναστηριακή ή την ακαδημαϊκή του φορεσιά. Εξ άλλου, το ποιος έχει μακρύτερο το κιτς του κρίνεται στον ανοιχτό αέρα, τον «οξειδωμένο απ' τη νοτιά των ανθρώπων». Το σλανγκρ είναι το κατ' εξοχήν οξειδωμένο μέρος κι αυτό είναι που το κάνει ελκυστικό. Άβε
Αυτά είναι! Βλ. και ατάκες ελληνικής μικροαστικής μιζέριας του Τζίζαντα.
Αγαπάμε Λιλιπούπολη. Βλ και αρκουδοπεταλούδα.
φχαριστώ Σφυ για τα μη
Υπάρχει χώρος για όλους μας στο σλανγκρρ. Ακόμα και για κάποιους που παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά.
Στος γιατρεμ', αλλά υπάρχει το μουσικώνεται :-)
(ο βικάρ ξέρει κάποια πράματα, αλλα όταν ο Τσάκ Νόρις έπαιξε τρίβιαλ με τον πάτσι έβαλε τα κλάματα)
Δεν ξέρω πού μπλέκω ακριβώς, αλλά να σημειώσω ότι υπάρχουν στραπον με ντίλντο με κούφιο εσωτερικό, όπου εισέρχεται το (μικρότερο σε διαστάσεις) πέος αυτού που το φοράει.
Γκαλά, ρίχνεις άδεια για να πιάσεις γεμάτα, γι' αυτό σου λέω ένα που ξέρω: το ζωνάτο είναι άδειο, δέν ειναι γεμάτο.
Τα έχουμε πεί πολλές φορές ρε παιδιά, πάλι;... Μας κουράζουμε. Συνοπτικά, όντως, διαφορετικοί χρήστες έχουν διαφορετική αίσθηση του κίτς, άλλο ουδό οφθαλμορρύπανσης, άλλος έχει αισθητική μοναστική και άλλος διαφημιστική. Κάτι σάν τη σόουμπιζ: υπάρχουνε και κεί οι φλωρινιώτηδες, άμα τους ρωτήσουμε ξέρουμε τι θα μας πούνε. Υπάρχουν απ' την άλλη και οι φλωρινιώτηδες στην ακαντίμια, ντάξει. Παρεμπιπτόντως, το σάιτ υποτίθεται οτι δέν ανήκει κάν, ούτε στη σόουμπιζ, ούτε στην ακαντίμια.
Το σάιτ είχε πάντα ανομολόγητο όνειρο όταν μεγαλώσει να μπορεί όταν θέλει να φοράει τα κομψά του και να είναι λεξικό. Ε είναι προφανές, κυριολεκτικά, οτι δέν έχει μεγαλώσει ακόμα.
Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα.
Δεν είχα καμία διάθεση να το παίξω «ειδήμων». Εξ άλλου ό,τι ξέρω είναι από «δεύτερο» χέρι, μιάς και δε μπαρκάρισα ποτέ. (Υπήρξα «πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής» - ερασιτέχνης κα'ι'ξής, επιβάτης και κυρίως ωτακουστής ιστοριών από παλαιούς, ωραίους θαλασσινούς).
Χαίρομαι που θα συνταξιδεύουμε στις φιλόξενες θάλασσες του παρόντος ιστοτόπου.
Πάνω δείχνουν τα βέλη (οι αιχμές τέλος πάντων) σε άλλες χώρες (π.χ. ΗΠΑ). Στον ελληνικό στρατό (και στον αυστραλιανό, καναδέζικο και βρετανικό, για παράδειγμα) δείχνουν κάτω, όπως φαίνεται στη φωτογραφία του Khan.
δονμήτσο μου, δεν είχα σκοπό να συγχύσω τις δύο έννοιες, (πράτιγου με πιτσικόμη), τουναντίον!. Αλλά ο τύπος του -ίσως ατυχούς- παραδείγματος άν κινείται χάριν κιμπαριλικιού, αθωότητας (ή / και επίδειξης) είναι πράτιγος. Όπου όμως υπεισέρχεται συμφέρον γίνεται πιτσικόμης. 'Οπως και νάναι με χαρά ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ κι απο μένα και ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΕΦΕΡΕΣ τον δικό σου γλωσσικό πλούτο και την όρεξη (και μάλλον είσαι πιό πρόσφατος στη θάλασσα απο μένα που έκανα δυό μπάρκα πρίν 20 χρόνια και το παίζω ο μονόφθαλμος στους τυφλούς περί την ναυτιλία).
Παράδειγμα 4, φοράδα: «το συγκεκριμένο θέμα δεν υπάρχει»
[I]fasistofagos10:22 π.μ.
Κωλοφάγε,πρόσεχε μην ξεφύγεις λίγα εκατοστά (όχι πολλά,λίγα) και μας προκύψεις Πουτσοφάγος,στο τέλος....[/I]
(εδώ)
Φλέβα χρυσού!
Μου θύμησες το ανέκδοτο με αυτόν που δεν ήθελε τις σούπερ γκόμενες, αλλά τον πούστη...
(Αυτόν που τον έριξε στην πισίνα με τους κροκόδειλους)
Βέβαια ο δημαρχοπρόεδρος ΙΣΑμωρηχαμούρα διαθέτει και σύζυγο αναλόγων προσόντων (τύπου πουρομπάρμπυ).
Δυστυχώς (λόγω ηλικίας) δεν τα πολυκαταφέρνω με τα κομπιουτερικά κι έτσι δεν τα κατάφερα να ανεβάσω φωτό της εν λόγω. Όποιος θέλει ας το κάνει, για να μοιραστούμε, όλοι μαζί, την οπτική απόλαυση. Θα πρότεινα δε η εικόνα/ες να έχει μουσική υπόκρουση το δημώδες άσμα: «του κιτς η μάνα κάθεται»