στάση του Νίκα

Η στάση του Νίκα, έγινε το 532 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη. Τότε ξέσπασε η περίφημη σύγκρουση μεταξύ των ομάδων των Βένετων (γαλάζιων) και πρασίνων εναντίον του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Οι ομάδες, υποστηρίζονταν από κόμματα, συμμορίες, κλπ, και κατά την ταραχή φώναζαν Νίκα (εννοώντας θα νικήσουν). Η σύγκρουση πήρε μεγάλες διαστάσεις και κατέστρεψε τη μισή Κωνσταντινούπολη. Τελικά η εξέγερση, πνίγηκε στο αίμα, μέσα στον ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης.

Κάποιες κλασσικές περιπτώσεις, κατά τις οποίες θα μπορούσε να αναφερθεί ο όρος, αναφέρονται ακολούθως:

1) Σε ερώτηση σχετική, με το πότε πρωτοβουτήχτηκε ο κολιός στο ξύδι. Η ασαφής απάντηση: παλιά, με τη στάση του Νίκα, αντανακλά την εμπειρία, την ηλικία, ενώ στο background της, αντανακλά χιουμοριστική χροιά (βλ. παρ. 1).

2) Όταν επιχειρείται εκτόνωση από προσβολή που αφορά την αμφισβήτηση του ανδρισμό κάποιου. Τότε μπορεί να δοθεί μια απάντηση της μορφής: αν βγείθα γίνει η στάση του Νίκα. Θα βγουν και καλά... τα αποδεικτικά στοιχεία και θα γίνει της εξεγέρσεως... (βλ. παρ. 2).

3) Ασαφής απάντηση, σε ερώτηση για την αγαπημένη στάση στο σεξ. Λέγοντας προτιμώ τη στάση του Νίκα, δεν αποκαλύπτω προσωπικά δεδομένα, ενώ εστιάζω στο ότι η στάση που γουστάρω στο γήπεδο, είναι αυτή που θα μου επιτρέψει να νικήσω (Νίκα) σκοράροντας (βλ. παρ. 3).

4) Εδώ το θέμα αναφέρεται σε κάποιον βυζαντινολάγνο, που του αρέσει η στάση 96. Λέγοντας πως γουστάρει τη στάση του Νίκα, εννοούμε πως αντί να ναι τίγρης στο κρεβάτι, του αρέσει να μπλαμπλαδιάζει για θέματα βυζαντινής ιστορίας... Τι άλλο θα ακούσουμε; (βλ. παρ. 4).