Αν το ανθρώπινο πρόσωπο προσομοιωθεί με ρολόι (τα παλιά με τους δείκτες, όχι τα ψηφιακά) το λήμμα, στο δώδεκα, συμβολίζει ακριβώς αυτό, το κεντρικό σημείο του μετώπου, το λεγόμενο και δόξα-πατρί (και υιώ και...).

Βίαιο χτύπημα στο σημείο όπου συγκλίνουν ο ωροδείκτης με το λεπτοδείκτη, μπορεί να αποβεί μοιραίο για την μετέπειτα πνευματική ανάπτυξη του κρουόμενου (διάσειση και βάλε). Αυτό λοιπόν είχε στο μυαλό της η Αρλέτα όταν έγραφε το ''είναι δώδεκα η ώρα, είν' η ώρα των τρελών''.

Μεταφορικά, η λέξη χρησιμοποιείται για να δηλώσει την άμεση ενέργεια, την χωρίς τζιριτζάντζολες και τσιριμόνιες, την ντιρέκτ πράξη, ανεξαρτήτως όμως έκβασης. Δηλαδή, πας ντουγρού και γλέπωμεν.

  1. - Τι κοιτάς ρε σαν τη γελάδα που κοιτάει το τραίνο;
    - Α στη ντνάξω στου δώδεκα, δεκατρία ράμματα α σε πω τι κοιτάω.

  2. - Τι έκανες τελικά; Μίλησες με τη Μαρία;
    - Μίλησα.
    - Ε, και τι είπατε;
    - Δεν είπαμε. Εγώ είπα.
    - Ε, τι της είπες;
    - Χωρίζουμε.
    - Πω ρε πστ. Νταν στο δώδεκα, με τη μία.

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

#1
johnblack

Επίσης, όταν είμεθα εις δημόσιον χώρον και θέλουμε να δείξουμε κάποιον, ας πούμε ένα ωραίο μουνί, χωρίς να σηκώσουμε δάχτυλο και γίνουμε κάρφωμα, λέμε π.χ. «τρεις πήγε η ώρα»ή «τι ωραία που είναι στις τρεις το μεσημέρι» (δλδ μαλάκα κοίτα με τρόπο δεξιά).

#2
Fotis Nitsiopoulos

Όντως.Προσωπικά το έμαθα απ΄το στρατό αυτό που λές

#3
Stravon

Καρράς: δώδεκα παρά!!

μετάφραση: αστόχησα γμτ!

#4
GATZMAN

Βίτση: Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα