Μια έκφραση από Χίο.
Μετάφραση: τι κι αν αφρίζεις, εγώ σε πλήρωσα, οπότε θα σε φάω.
Χρήση: χρησιμοποιείται όταν μας την φέρνουν οι έμποροι, και μας πασάρουν κάτι σκάρτο. Και ενώ κανονικά είναι για πέταμα, εμείς, επειδή λυπόμαστε τα λεφτά που δώσαμε, το χρησιμοποιούμε.
Η έκφραση προήλθε από ένα ανέκδοτο (ίσως και συμβάν του παρελθόντος) που έχει ως εξής :
Κατέβηκε από το χωριό ο περί ου ο λόγος, να αγοράσει φέτα. Ο μπακάλης για να τον πειράξει τον χωριάτη, αντί για φέτα του έδωσε σαπούνι (τότε το σαπούνι ήταν σε πλάκες, κάτι σαν μισό κιλό φέτα). Το παίρνει ο χωρικός, και το μεσημέρι στο σπίτι πάει να το φάει. Με το σάλιο το σαπούνι αρχίζει να βγάζει αφρούς, οπότε εκείνος μονολογεί: φρίτζεις ξαφρίτζεις, τον παρά μου έδωκα, να σε φάω θω!
- Ρε μάνα, έχει φρούτο;
- Έχει καρπούζι παγωμένο.
- Ποιο; το χτεσινό; αυτό δεν τρώγεται με τίποτα...
- Φρίτζει ξαφρίτζει, το πληρώσαμε, θα το φάμε αυτό, και μετά θα πάρουμε άλλο.
11 comments
iron
ήρθαν και ενισχύσεις από Χίο βλέπω. Καλώς την /τον!
allivegp
χαχα! εγώ νόμιζα ήθελε να φάει τον μπακάλη που του πούλησε σκάρτο πράμα.
GATZMAN
Αν είσαι από Χίο ίσως μπορείς να δεις και το λήμμα: «μπουνιές κλωτσιές 40 εκκλησιές» που έχω απο καιρό στο ΔΠ. Μου είπαν ότι παίζει στη Χίο. Είναι έτσι όμως τα πράγματα;
iron
ε ψιτ, εσύ, ναι εσύ, δεν μας μιλάς;
GATZMAN
Ω σόρρυ ρε. Με την τσίμπλα στο μάτι. Αλλού πατάω κι αλλού κοιτάω..Τι έγινε;Πήγες τελικά στην Κρήτη;
electron
δεν εχω ακούσει το «μπουνιες κλωτσιές 40 εκκλησιες» καθόλου, σορυ
iron
πήγα, αλλά δεν ήσουνα (σνιφ). πήγα νωρίς, Ιούνιο. Ήταν πολύ καλά, ακόμα πράσινη η Κρήτη, νερά στα ποταμάκια, λίγοι τουρίστες, όνειρο.
GATZMAN
Πήγα Αυγουστο. Ευτυχώς το νερό στα ποταμάκια με περίμενε, στις Βρύσες, στις Καλύβες, στο Φόδελε, ίσως κι αλλού.
BuBis
Αν σας ενδιαφέρει, εγώ δεν πήγα διακοπές...
Αλλά η φράση δεν είναι μόνο Χιώτικη... Η μανούλα μου, την έλεγα από τότε που την θυμάμαι... Αφρίζει, ξαφρίζει, τον παρά μας δώσαμε, ένα πράμα. Μήπως παίζει κανάς Ναστραντίν Χότζας στο σενάριο;
iron
ζηλιάρη... (σχόλιο στο πρώτο σχόλιο)
HODJAS
Είναι όντως ιστορία του Χότζα (όχι του υποφαινομένου).
Η ιστορία είναι τούρκικη: Ο Χότζας αγόρασε κατά λάθος σαπούνι αντί για σαπούν-χαλβά.
Η γυναίκα του η Φατμέ κι ο γιός του ο Αγιούπ, παραπονέθηκαν που έβγαζαν αφρούς απο το στόμα και τους είπε:
Αφρίζει-ξαφρίζει τον παρά μας τον δώσαμε, θα τον φάμε!